Austri - 13.10.1894, Blaðsíða 3

Austri - 13.10.1894, Blaðsíða 3
Nr. 23 A IJ S T R I. 111 raatma um trúarlærdóma og siði, pá mætti pess vænta að „fóikið“ fyllti aptur kirkjurnar og fynndx aptur að kírkjan á guðlegt vald, heilagleik og allsherjarleik.11 M. J. DOKTOR EDY. EHLERS hefir nú xfitað ferðasögu sína um Is- land í sumar í mörgum greinum til Kaupmaonahafnarblaðanna: „Dagens Nyhcder“ og „Nationaltidenda11 og ber par landi og pjóð allvel söguna. En svo hefir einhver blaðasnnkkur frá Kaupmaunahafnarblaðinu „Danne- brog“ hlaupið undir doktoxúnn. og seg- ist honnm aptur í blaðinu mjög ílla af oss Islendingum. sem eigum að vera fjarskalega óþrifnir, sofa samau karlar og konur hvað innanum annað í hinum myrkustu og ó{xokkalegustu baðstofum við grútskitin rámföt, par sem hinir holdsveiku séu látnir sofa lijá hinum heilbrigðu. A bitunum segir hann að sokkaplögg og fiskur hangi til þerris, en á gólfiisu veltist börn, hundar og kettir i einum graut og se pví ekki furða pó a.ð margir séu hér sullaveikir. Til fæðu á ferðum sínum pykist doktorinn hafa haft rifna þorskhausa, súrt hnakkaspik, súra sundmaga og íiákarl! og fióaða mjólk til pess að renna pessu góðgæti niður með. Og pó segist Ixerra. Ehlers hafa aðeins gist á hinum betri bæjum, hjá læknum, pi estum og sýsíuinönuum! Yer getum vel trúað pví að blaðasnakkur ,,Dannebrog“ hafi eitt- bvað rangfært samtal peirra doktors- Ins; en pá finnst oss, að doktornum hefði verið skylt að leíðrétta pað, ef liann ekki vill kamua.st ráð pað sem sin orð. f>ar senx blaðasnakkurinn segir j frá viðtali þeirra doktorsins og sín i um óþrifnaðinn í baðstofunum, pá ber pess að gæta, að doktorinn ferðaðist par mest um landið, er húsakynni og öll umgengni marma er einna lök- ust, og miklu síðri en hér á Austur- landi og Norðurlandi, og pað hljöta að hafa verið aðeins lökustu bæjar- g’-enin par austan fjalls, er pessi lýs- ing doktofsins í „Dannebrog" getur átt við, en engan veginn lieirafærzt uppá almenning, eins og skiljast hlýt- ur af „Ðannebrog". En að pessi óþrifnaðarlýsing skuli gilda sem rétt og sönji yfir höfuð, pnð sárnar okkur Islendingum og pví mót- mælum vér sem övönduðum ósannind- um, einsog lika pví að doktorinn hafi verið á heldri bæjum ,,trakteraður“ á siiru hnakkaspiki og sundmögum, rifnum porskhausum og morknum há- karli! og flóaðri mjólk! Oss Islendinga tekur sárt til pess, að si maður, senx vér annars hljótum að bera hlýjan hug til og vera pakk- látir fyrir komu sína hingað, skulí hafa ófnegt svo stórkostlega þá pjóð og fölk það, er ekki vissi pað gott, er pað vildi eigi gjöra honum «g föru- naut hans. petta sanxtal doktor Ehlers við blaðasnakk „Dannebrog0, erein af pessum éheppilegu „tituprjðns- stungwnu Dana, er gjört hafa svo á- kaflega niikið illt og spillt svo stóruni samkomulngi vor Islendinga við Dani, sem altaf hættir til pess að álíta oss sem óþrifna skrælingjapjóð, er peir sjálfir sóu svo óendanlega hátt hafsiir yfir! SeyðisfiriV; 13. oktober 1894. þami 3. p. nx. för fjárflutninga- skipið „Monark“ héðan með fé, frá pöntuuarfélagi Fljótsdalshéraðs og kaupmanni Jóui Bergssyni 4913, frá GránufélagsverzUm á Vestdalseyri 700, frá kaupmanni Johansen um 1100 og frá Slimon rúm 2035 fj’.r. J>ann 4. þ. m. fór héðan gufu- skip Slimons ,,Priov“, með 5500 fjár. IMeð skipinu fór Mr. Coghill og i annar Englendinguv sem hefir veríð að kaupa i'é með Cogliill i Héraðí íhaust. Að kvöldi pess 3. þ. m. kom póstgufuskipið „Laura“, skipstjórí j Christiansen, hingað frá útlöndu-m. Með skipiuu.kom hingað læknir G. B. Seheving með frú sinni. Enn- fremur voru með „Lauru" sýsiumaður Skúlí Thoroddsen, stud. med. Olafur Thorlaeius og stud. theol. Einar Stefánssou o. fl. Laura fór héðan 4. p, m., sunn- i an um land til Reykjavíkur. Með henni fóru héðan: frú Halldóra Yig- fiisdóttir með syni og stjúpbörnum, Sigurður Pétursson úr Reykjavík, stud. <art. Tómas Skúlason, margt af sunn- lennzku kaupafólki, o. fl. jþann 9. p. m. kom gufuskipið „Egill“, skipstj. Olsen, frá Vopnafirðí, og fór héðan að kvöldi pess 10. áleiðis til útlanda. Með skipinu för stórkaupm. W. Baehe og ungfi'ú Elisa- bet Ólafsdóttir úr Húsavík. „Vaagen“, skipstj. Endresen, kom hingað frá útlöndum 11. p. m. Kaupmaður Fr. Wathne kom með skipinu frá Reyðarfirðí. Vaagen fór í dag til Suðutijarð- j anna og paðan til útlanda, Tíðarfar er altaf hið saraa. Blíð- ! viðrí á (Lgi hverjum, og muna menn hér ekki slíka haust-veðráttu. Lit- I ið eitt frost hefir pó verið uwdaufar- I íindi nætur. líi'úðkaup. pann 4. p. nv. voni gefin samaix hér í kirkjunni 2 bráð- 1 hjón: verzlunarstjöri Eirikur Sígfússon frá Borgarfirðí og ungfrú Martn Sig- urðardóttir af Vestdalseyi'i, Jóu barnakennai’í Sigurðsson og ttngfrú Elísabet Gunnlögsdóttir. Kirkjanvar öll prýdd með ljösum og blómskrúði. Dauðs maiiiis líkami kom upp á línu hér utarlega í firðinum pann 2. p. ra. og var stðan fluttur hér inní bæinn eptír ráðstöfun sýslumanns Axel Tuliniusar og nákvæmlega skoð- aður af honum og síðan krufinn upp af peim læknunum Jóni Jónssyni og G. B. Scheving, er sögðn líklegast að maðurinn liefði verið dauður áðtir en hann kom í sjóinn, en pað pykir sýslumanni fullsannað að rnaður pessi hafi verið Englendingur. Andlitið á líkinu var mjög skað- að og ókennilegt, en fötin voru ó- skemmd, og í vösurn hins dauða fundust enskir smápeningar. Ijós- mynd var tekin af líkinu og verðnr hún tisamt fötunum síðar send til frekara eptirlits og rannsöknar af hinu íslenzka ráðaneyti. Sýslumaður og hinn brezki vici- konsúl I. M. Hansen gjörðu útförina, mjög heiðarlega. Hélt sóknarprestur sira Björn J>orlák ;son ræðu, en peir sýslumaður og konsúlarnir, Hansen og lyfsali Ei'nst, fylgdu líkinu til grafai*. En bæjarmenn fylgdu pví til skíps, og höfðu skreytt líkkistuna með thörgum fögrum blómsveiguss og alstaðar dregið fána i hálfa stöng. — Fór sorgaraíhöfn pessi öll nijög v.ei og hátíðlega fram. pað þykjit raikiar líkur komnar frarn fyrír pví, að petta muni líkami pess inaims, er enska stjörnín gjörði fyrir- spurn usn í surnar til landshöfðingja og áleit að hefði verið drepina í vor útá skipi hér í firðinum af einuin af skipshöfninni, eptir pví sem einunx af 328 geta sagt pað, að sýslan nxín hefr álit á sér unx allan heini*, bætti liann drýgindalega við. ]>að voru liðxxar 8 vikur, og komið fram í nóvembermánuð, pá fær frú Elísabet af fregnstofnnni marga miða sem hún borgar svo rausnarlega, að forstjórinn fylgdi heiuxi alveg útí ytri dyr með sxiiklum hneigingum, jpegar hún er keimkomin, fer hún strax inní skrifstofu manns sins, — það er kl. 11 fyrir miðjau dag, er maður henuar er æ- tíð úti hjá sjúklingum síuuks, — hún opnar langa bók og rajóa, er liggur á borðinu og ber athugasemdirixar af fregnstofunni samau við bókina. þetta tekur mikirrn tíma og er vandasamt verk. Loks er Elísabet búin. Sjúkravitjanirnar, sem eru ritaðar í dagbók læknisins, standa alveg heima við upplýsingar fregnstofunnar. Gamli maðurinn hefir ekki loíáð of miklu. Aðeins 8 ferðir eru ekki skrifaðar pó pær standi á miðum fregnstofunnai', átta ferðir með reglulegu millibili, og allar í sama hús. J>etta hús er nr. 25 í Kongsgötu. „f>ar býr hún pá!“ Elisahet hljóðar ekki. Mállaus og táralaus starir hún á pessa skrifuðu stafi sem hún heldur í sínum skjálfandi höndum. Allt í einu dettur henni eitthvað i hug seni henní verður bilt við, Hún grípur bústaðaskrána og flettir uppá nr. 25 í Kongsgötu. það er íramhús og hliðarbyggingar og fjöldi af nöfnuin, par á meðal prjú sem „fröken“ stendur framan við. „Hvaða nafn er nú hið rétta?“ þessari spurningu hafði hún ekki búizt við, pegar hún bað gamla manninn að útvega sér upp- lýsingar. Hún stendur við dyrnar og getur ekki koizt inn. Á hún cnnpá einusinni að leita til fregnstofunnar? Hún fær hjartslátt og roðnar af geðshræringu. „Við skulum sjá hverju fram vindur“, tautaði liún. Og hun matti taka a allri sinni stillingu til að hera hMrm sinn i Lljoði næstu daga h eptir. Og gagnvart nian»imim rar hún blíð og E V i ð' p r i k i ð» —0 — Rað var færið að halla degi, gluggixin •stóð opinn og hlýtt kvö'.A- loptið bm inn í stofuna, sölargeisii lék um ■silki-gluggatjöídin og íim litiiwi kvenmnranxxsfót <©g siðadt ieikuí haöti •um hviiandi konu* ®,ncUit. IVú Eiisabet Woi'kamp rís upp er sólargeislimx skín svo lijart i augu henni og preytulegt bros íeikur 'ura varír henxxi, pví pó fiún sé bæði uixg og frið, pá <er pó sviýnxr benip.f gleðisnauður og áhyggjufulkr. Elísabet sÆeíidur xi fætuv eg gengur áhyggjufnll úm gólf. Hún vlli losast við pæf p'migu hugsanir, sem ásækja hana. Hún ætlar sér að líta í hök til pess að stVtta sér stundir. Húi> var byrjuð á skemmtilegri realistiskri skáldsögu, par sem tmönnunum <er lýst mjög nákvæmlega. En ixvað var orðið af bólrinni? Nú man Ixún pað! Hún liggur ixxni stofu mannsins hennar, ssm var -að tletta hexini í gærkveldi. Eiísabet gengur hægt í gegnum nokkur herbergi-, þangað til li'ún keraur að pvi herbergi, par seiii r. aður hennar er vanur a.ð lesa daghlöðin á eptir miðdagéverðinum. Háxi hlustar fyrst, og lýkur síðan dyrunnm hægt upp, Inní stofunni situr doktor Workatnp fyrir framan skrifborð sitt, senx steíidur við vegginn rétt út við giuggann. Elísabet ætiar að ganga inn-, eu staðnæmist ósjálfrátt í dyr» nnum. Hún einbiinir á mann sinn. Hann heidur á litlunx hlut og horfrr vandlega á hatm, Hún getur ekki séð hvað pað er, en uú hreifir doktor-inR sig tii.

x

Austri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Austri
https://timarit.is/publication/141

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.