Austri - 13.10.1894, Síða 4

Nlí: 2S
A U s T R I.
skipverjura sagðist fi'á, er hann kora
heim til Skotlands. Menn hér á
Suðurbyggðinni heyrðu óhljóð og ö-
læti á pessum „Trawler", er hann fóf
út, og um pað svæði er líldð nú fannst,
hafði Trawlarinn verið í vor að
hringla aptur og fram einsog í ein-
hverju stjórnleysi, er hann var á út-
leið héðan úr firðinum. Mun skips-
höfnin hafa verið töluvert ölvuð.
Bre n n im a rk Otto Wathne
er 0. W. á báöum hornum.
Heyrðn lagsl!
Yiltu ekki skila hið fyrsta á skrif-
stnfu Austra pappír og skrií’bókum sem
vafðar voru innani skinn og pú tókst
úr mörbúð Thostrúps verzlunar nú í
baustkauptíðinni eða eg læt Austrabirta
nafn pitt. Héraðsmaður.
Nöttina milli 4. og 5. okt. tyndist
á Fjarðarheiði reiði frá hnakk. Finn-
andi gjöri svo vel að senda hann til Jóns
Jónssonar yngra á Fossvöllum.
Hérraeð auglýsum við undirsskrif-
aðir,að við héreptir seljum umfarendum
a-llan pann greiða, er við getum úti
1 ótið. einúngis fyrir borgun úti hönd án
jiess, að sknldbinda okkur til að hafa
allt til, sem um kann að verða beðið.
Arnhaldsstöðum og {>íngmúla 4/10 1884.
ftuðmundur Jónsson. Páll þorsteinss.
g-^ar eg liefi h>sið i 17. tbl. Austra
að hval hafi rekið í Breiðuvik 6.
jiiui, ].á ber mér að leiðrétta pað
og segja pað sem satt er um pað,
ekki rak hval pennan í Breiðuvík,
og par að auki rak hann aldrei, pví
hann kom innundir ófær flug og að
pverhnýptum klettum, og ekki veit
eg hvort liann hefir naggrað niður á
staksteina á fjörunni, auk heldur á
flóðinu, pað kann enginn fyrir víst
um að segja; nú kom pessi hvalur
langt frá Breiðuvík norður undir
nyrðsta fjalls horai, inní Kjólsvíkur-
hugt, og getur enginn fyrir víst sagt
livort pað tilheyrir frekar Breiðuvik
lioldur en Kjólsvik, nema gjörð sé á-
reið, sem eg öska að göðir menn
vildu gjöra, pví mér pykir bágt að
vita ekki iivað mér tilheyrir með
réttu. Nú eru nógu rnargir menn
til vitnis um, hvar pennan hval bar
uppað, og að hann var paðan róinn
norður í Kjólsvikurhöln, pví pað
m'itti sýnast að hanti engu síður
tilheyrði Kjólsvík, eins og flestir á-
litu. Hvo sýni eg nú hvort hann
hefir rekið í Breiðuvík, par hann bar
að landi í Kjólsvíkurbugt.
Kjólsvík 5. júlí 1894.
Magnú-s Bcnomsson.
HEIÐIUTÐIT SKIPTAVÍNIR!
Nú nýlega hefi eg fengið töluvert
af fataefnum, par á meðal 3 tegundir
af góðu, svörtu „Kamgarni“.
þess skal einnig getið að eg,
eins og að undanförnu, framvegis tek
að mér að sauma karlmanns alklæðn-
að og legg sjálf til allan tvinna. fyrir
aðeins 6 krónnr móti peningum út i
Iiönd, en 7 kr. nróti innskript. Á fin-
um föturn, par sem mikið parf af
silkitvinna til, kostar saumurinn 8 kr.
Vestdalsevri 25. sept. 1894.
libsa Yujfúsdóttir.
326
112
l\r
Jii í haustkauptíðinni hefiráBúðar-
eyri tapast nýlegur hnakkur með járn-
ístöðum. Sá sern tekið hefir lrnakk
I pennan í misgripum er beðinn að skila
honum sem fyrst til kaupm. Kristjáns
Hallgrimssonar.
Hérmeð auglýsi eg undirskriíaður
að eg hér aptir sel allan venjulegan
gveiða, án pess að skuldbinda mig til
að hafa allt pað á boðstólum er menn
kunna um að biðja.
Hjarðarhaga 1. október 1894.
! Magnús Ivarsson.
TAKIÐ E P TIR !
Hérmeð auglýsi eg undirskrifaður
að eg héreptir sel ferðamönnnni allan
venjulegan greiða, en skuldbind mig
pó ekki til að hafa allt pað tyrir :
hendi er um kann að verða beðið. \
Grund i Dalakjálki 27. ág. 1894. j
Björn Jónsson.
~ Mínum heiðruðu skiptavinum J
gef.st hér með til kynna, að eg ætla j
pJíJci til útlanda í haust, heldur stunda j
hér handiðn mína á komandi vetur. |
Sömuleiðis hið eg alla sem skulda j
mér, að borga pað í peningum í haust. j
Seyðisfirði í september 1894.
Magnús Einarsson.
K ú g «i j ö 1 o g li veiti íii j öl
frá verzlunarhúsiiiu „Actieselskabet,
Ile forenede Dampmöller i Kjöben-
havn“, selur undirskrifaður framvegís
— gegr. borgun útí liönd.
Nú kostar ágætt rúgmjöl, 200 pd.
13 kr. 70 a.
Extra Valse Rugsigtemel pd. 9 a.
— Bageri Valse Elorm. — 11 -
Allt selt í lieilum sekkjum (200
pund).
Seyðisfirði 28. júli 1894.
St. Th. Jónsson.
I. M. HANSEN á Seyðisfirði
t.ekur brunaábyrgð í hinu störa enska
brunaábyrgðarfélagi, „North Brithish
& Merkantile", mjög ódýrt.
„8 kan dia66.
Allir, sem vilja tryggja líf sitt,
ættu að muna eptir, að ,,Skandia“
er pað st.œrstn, dzta og ódýrasta lífs-
ábyrgðarfélag á Norðurlöndum.
Félagið hefir umbbðsmenn á:
Seyðisfirði, Reyðarfirði, Eskifirði,
Vopnafirði, Akureyri og Sauðár-
krók.
B r u n a á b y r g ð a r f é I a g i ð
„ Kge dansJce BrandforsiJcrings SelsJaib“
stofnað 1864, (innstœða félags pessa
er yfir 2,700,000 kr.) tekur að sér
brunaábyrgð á lnisum, vörum, iiman-
hösmunum m. m.; tekur enga sérstaka
borgun fyrir brunaábyrgðarskjöl (Pol-
ice) né nokkurt stimpilgjald.
Aðal umboðsmaður fyrir félagið
er St. Th. Jónsson á Seyðisfirði.
í bókverzlan L. S.
xomas-
sonar f’st skrifbækur, eiu- og tví-
strikaðar, forskriptarbækur og for-
skriptir. ]j;ir eru nú og nægar birgð-
og skemmti-
ir af ísl. kennslu-fræði
bókum og m. fl.
Abyrgðármadur og ritst.jóri
Caiul. pliil. Skapti Jósepsson.
Prentari S i g. Grímason.
327
Hann hal'lar sér nptur á stólinn til hliðar. |>að sóst af vanga-
svip hans nð maðurinn er stillílegiir, on einbeittur. En nú sést líka
pað sem hann Iieldur á.
það er litil ljósmynd, en sökum fjarlægðar gat Elisabet ekki
greint aiidlitsdrættina. en hún sá mjög vel, að maðnr hennar leit
injög hýru auga á ljósinyndina, sem hann virti nákvæmlega
fyrir sér.
Hún starir svo fast á pessa litlu mynd. seni liún liefði gæfu
herinar að geyma. Maður hennar veit, að húr. er vön að fá sér
svolítinn dúr urn petfa ieyti dags — hann parf ekki að vera hrædd-
ur um. að hún kæmi honum að óvöruni,
Nú — hvað gengur á? — I mesta flýti rétti hún frá sér hend-
ina einsog til að aptra manni sínum. — Allt í einu prýsti doktor
Workamp myndinni að vörum sér. síðan veíur hann hana innaní
silkipappír og leggur hana niður i borðskúffuna, sem liann læsir
vandlega.
FJísabet laitur dyrnar aptur með mestu hægð og gengur
hljóðlaust aptur til lierbergis síns, en líður par í öngvit.
I prjú ár hefir hún verið gipt Jósep Workamp. Hin pögula
ástasæla á eptir brúðkaupinu leið skjótt. en eptir hefði átt að vera
hin rólega trygga hjónbandsist. En í stað pess fjölgaði fthyggju-
tímumun fyrir hinni ungu konu. Hún var orðin úrkulavonar um
að eignast börn, sem liún tók sér mjög nrerri og einsog fjarlægði
hana frá manni símim.
Hún póttist verða vör við pað á svip Jóseps, peg-
ar hann tók ekki eptir henni, pö hún væri hjá hunum, einsog
hún póttist sjá pað á ótal smámunum í fari hans. Astin er svo
getspök.
Hún hafði elskað mann sinn af öllu hjarta og trúað honum
svo vel. En nú sá hún vissu sína, sem hún hafði svo lengi haft
grun um.
Smárnsaman hafði grunsemd hennar aukizt og gjört hana
dula gaguvart manni sínuni, og svona höíða pau lifað saman í
2 ár og alltaf fjarlægst meira hvort frá öðru.
En nú var henni allt saman ljóst og eymdin vís.
Letta var ráðning á gátunni, sem hafði kvalið hana svo lengi.
En hver er pað, sem hann elskar, hún, sem hann kyssir myndina
nf svo innilega?
,,Æ eg veit pað, hún er óefað ein af peim konum, er getur
veitt honum pá fullsælu sem inér er neitað um,“ og Elísabet
grét sáran.
En svo herti hún sig upp, pví svo búið mátti ekki standa.
„Eg verð að fá að vita hvar hún er, par til skal eg okkert
spara! Hún er hér í höfuöborgmni .... það getur ekki hjá
pvi farið. Hér getur aðeins pvílíkt viðgengizt. þetta gengur allt
svo eðlilega til, .... eg sé pað allt í hendi mér. Læknirinn
pykist vitja sjúkra, en erindi hans er r -ymlar allt annað“.
Hún kreppir hnefann utan um liinn smágjörfa vasaklút og
stynur pungt, en réttir einbeitt úr sér.
„Og hvenær heimsækir hann hana? það getur ekki átt sér
stað fyrri part dags, er doktorinn ekur til sjúklinganna . . . pví
pá kæmist vagnstjórinn að p/i, en pað hlýtur að vera seinnipurt
dags pa er læknirinn fer fótgangandi til sjúklinganna. Já,
rökkrið er eimnitt ágætlega falli? til pvílíkra myrkraverka.“
Hún verður kafrjóð i framan og segir af geðsliræringu:
„En eg skal hafa uppá pví, hvar hún hýr, eg skal lítillækka
mig og gjöra mér hneisu, en eg skal liafa uppá Pv'í hvar hún býr.“
Nokkru síðar sat kvennmaður með pötta blæju fyrir andlitinu
gagnvart rosknum manni, hvasseygðuni en kurteysum.
„Eg skal sjá um að vilji yðar fái framgang, náðuga frú. Eg
hefi vel skilið yður, en við skulum pó hafa enn upp lyrrskipanir
yðar. þessi maður sem pér hafið einkennt með pví, a.ð hann brúki
gráan flókaliatt og sé beinvaxinn og komi á liverjum eptiriniðdegi
útúr tilteknu liúsi kl. 6. Eg á að forvitnast um ferðir hans pang-
aðtii hann kemur aptur að saina húsi. Og pér hafið gjört svo vel
og gefið okkur 8 vikna frest til nákvæmari rannsóknar. Hefi eg eigi
skilið yður rétt?“
„Já; alveg,“ svaraði Eiisabet Workamp i lágum rómi.
„þá getið pér, náðuga l'rú! treyst mér og niönnum minum, sem
eru svo sem auðvitað pagmælskan sjálf, og í potta skipti
pekki eg ekki eir.u sinni nöfnin. En eg pvkist með sanni geta