Austri - 08.12.1894, Blaðsíða 1

Ujij si’gu bundin
við íii'amót, [Ogilil nenm
korr.in pc ti! ritftjórsus fjrir
], olttóbcr, Aug'lj'singar 10
aura línan ci'a CO am a hvcr
Jiuml. dá'ks og iiálfa d^rara
á iviíijn síón
Nn, »4
Anitsbbkasafnið tSku-£
j, er opinn á
vikud. kl, 4—5 e. m.
Snarisjóðuí* seyiMsfí, er °p'im á mið-
Hjá Fr. Wathne á Búð-
areyri 1 Ileyðarflrði fæst á-
gætur liarðfislair fyrir 14
aura pumlið mot borgun lítí
liond.
(xoða r og vel skotn-
ar rjúpur kaupir C. Watime
á Búðareyri, fyrir peninga
útl Iiönd.
Lérmeð bib cg oærsveitamenn
nb koma vib á prentsmíðjunni
og taka Austra: og almenning
biö eg aö greiba seni be.zt og
fljótast fyrir flutningi og gangi
blaðsins bæja á rnilli, og láta
Þ«ð ekki bíöa á bæjunum nema
sem styt/.t.
Ritstj crinn.
S r Á A Ý 4 li S T U
Ú TLE3SÍDAR FEÉTTIR
mun A U S T RI færa kaupend-
um sínum i vetur, því allan vet-
urinn verba gufuskipin á ferö-
irini milii höfuðstaðarins (Seyb-
isfjarbar) og utlanda.
A U S TIII
verður því, eins og vanfc er,
A Ð A L F R É T T A B L A Ð
landsins í vetur, hvað útlend
tiöindi snertir.
HHÍP?”' FLÝTIÐ ykkur drengir,
a b s k r i f a y kkur f y r i r
f i m t a á r g a n g i Austra.
Ititstjorinii.
Hérmeð eru hrepp-
stjórarnir í Austuramtinu
heðnir að anglýsa oskilafé
3 Atisíra.
• I 1 • * •
lonnn.
S V A K
til gamals þijigmnnns.
—o—
Gamall þingmaður hefir rit-
ícð í 31. tölublað Austra þ. á.,
athugaseir.dir útaf greininni:
„Hvað borga Múlasýslur í land-
sjóð og hvað fá þær aptur úr
bonuin!,‘? Athugasemdir þessar
eru svo lagaðar, að þeim vérb-
ur ab svara með fáum línum.
Hinn gamli þingmaður virð-
ist furða sig á, að strandferð-
unum, sem eru mikilvægur
| gjaldliður, er sleppt í nefndri
| grein. Orsökin til þess, að geng-
ið var fram hjá þeivn, var sú,
að þær eru fyrir allt landið i
heild sinni, og Múlasýslnr hafa
ekki meira gagn af þeim en
önnur hérub landsins, nema
síður til, enda mundu Múlasýsl-
ur þola betur mörgum öðrum
liéruðum þótt þær hættu, vegna
gufuskipaferða Wathnes og ann-
ara Norðmanna. Samanburður-
inn hefði þvi ekki breytzt, þótt
þær liefðu verið teknar méb.
Hinn gamli þiugm. lmeyksl-
ast á orðinu „landsomagi", eins
og enginn landshluti geti og
megi kallast þvi nafni. það eru
til sýslur á landinu, sem munu
greiða í landsjóð engu meira en
1 eða. 2 lireppar í Múlasýslum;
hafa þö 1 sýslumann, 2 til 3
lækna, mjög kostnaðarsámar póst-
göngur o. s. frv. Kostnaöurinn
við þetta allt er greiddur úr
landsjobi. Eg get nú ekki skil-
ið annað nafn sé réttara að gefa
slíkri sýslu en lancLomaganafnið.
En landsómagar verða að lifa
eins og sveitarömagar, og ekki
tjáir að svipta af landsómög-
unum þessum styrk, sem þó
aldrei er endurgoldinn.
f>að var ekki ineiningin, að
krefjast þess fyrir hönd Múla-
sýslna, að þær fengju jafnmildð
úr landsjóði því er þær liafa
greitt í hann, þab er skakkt af
þingmanninum, að leggja þenna
skilning í greinina. Meiningin
Var að eins sú, ab halda fram
meiri rétti fyrir Múlasýslur en
verið hefði ogjafnrétti fyrir þær
í samanburbi við allt landið í
lieild sinni. En þött hvert hér-
ab fengí aptur ur landsjijbi til-
tölulegan hluta við það, er það
hefði greitt í hann, þá leiddi
enganveginn af því, að skipta
mætti landinu eins vel í svo eba
svo mörg smáriki. þ>ví að kostn-
k aðurinn við æðstu stjórn lands-
ins, við sköla, sem öllu landinu
í heild sinni eru ætlaðir, og vib
margt fieira, verður að greiðast
af öllu landinu sameigínlega.
Og mátti skilja þetta af grein-
inui, sem hinn gamli þingmaður
hefir stórlega misskiiib.
Oánægjan í Vallanesspresta-
kalli er uppliaflaga sprottin af
sameiningu sóknanna í eittpresta-
kall og af veitingunni. Hefði
nú þing og stjórn landsins orðið
samtaka i því að skipta brauð-
mn aptur i tveunt, reyndar meb T . , , s , . .v
,, , ö . , , peim heruðum landsms, er greioa
nokkrum utgjoldnm fyrir land- 1 , . , , , .,°
með eina gjaldagrein hverfi al-
veg úr sögunni.
Eg get fullvissað gamla
þingmaiminn um það, að þaó
hefir aldrei verið ætlun mín, ab
þinginu væri skvlt að sínna
hverri fjárbón úr Múlasýslum.
Ejærstæðar fjárbænir geta kom-
ið úr Múlasýslum eins og ann-
arstaðar frá. En hitt hef eg
ætlað, að eblilegum fjárbænum
úr Múlasýslum ætti þingib og
fjárveitingarvald’.ö að sinna
fremur en samskonar bænum úr
sjób, þá er mikið líklegt að 6-
ánægjan hefbi horfið, eða að
miivnsta kosti minnkað mjög, er
sóknarmenn hefðu séð þá liðlát-
semi og tilslökun af hálfu þings
og stjðrnar, er hægt var að gjöra.
Meira væri ekki hægt að gjöra,
en að skipta prestakallinu í
tvennt. Presturinn í Vallanesi
hlyti að sitja kvrr, meðan hann
vildi. En af því að óánægjan
var upphafíega ekki við hann,
mundi hún hverfa, er presta-
kallinu væri skipt. Hlutaðeig-
cndur mundu verðá svo skyn-
samir að sjá, að meirá A’æri
nú ekki hægt að gjöi’a af hálfu
þings og stjórnar.
T'ingmanninum eru viðkvæm
blessub Maríu-lömbin. En lion-
nm til huggunar skal eg lýsa
yfit’ því, ab eg hef þá skoöun,
að Maríulamba kvöðin se kvöb
er fylgi jörðunum. En þó á-
lít eg sjalfsagt, að áfnema þá
kvöð raeb lögum, af því að hún
getur valdið öánægju milli presta
og bænda. Og þótt prestaköll-
unum yrbi þessar litlu tekjur
bættar upp úr landsjóði, eins og
ráðgjafinn einusinni benti á, þeg-
ar þetta mál lcomst -lengst, þá
gæti ekki komið til mála að
segja, að rneb þessu væri imá-
bitlingar veittir einstiiku mönn-
um. þ>ab er um svo lítið fé ab
ræða, að það getur ekki heitið
því nafni. Lílca nær það engri
miklu minna í landssjób en
Múlasýslur gjöra. Og einkan-
lega ætla eg þingmönnum þeirra
kjörclæma, or helzt eiga skilið
landsómaganafnið, vera skyldast
að imela með liófiegum og eðli-
legum fjárbæmim úr Múlasýslum,
eins og hitt að styðja öll göb
mál þaðan og þau, er almenn-
ingi þar eru veruleg áhugamál.
Betnr að hinn gamli þingmaður
hefði jafnan gjört það.
B.
ÚTLENDAR FRETTIE.
—- o—
Norðuramerika. „Repu-
blikanski“ flokkurinn hefir sigr-
að stórkostlega vib kosningarnar
til fyóðþiugsins, en sá fiokkur
er andttæður Cleveland forseta
og lians liðum, „Demokrötunnnrb
„Republikönum’* 1 hefir vaxið svo
fiskur um hrygg við siðustu
ltosningar, að þeir hafa nær
100 atkvæðum fram yfir „De-
mokrata“ á þjöðþinginu; og er
því nokkuð vanséð, livað long-
gæð hin nýju tolllög verða,
þvi „Republikanar“ héldu fast
fram hinum afarháa aðflutnings-
' tolli á flestri útlendri vöru. Sá
flokkur héit og fram silfurlög-
um Shermanns, er eiginlega
voru verndunarlög fyrir nokkra
afarríka silfurnema í Vestar-
fylkjunum, eins og Mac Kinley
átt, að landskuldir jarðai.na lógin (tolllögin), voru yerndar-
mundu verða settar upp son i lög fyrir hina störriku verk-
þvi svarabi. Hér er einungis I smiðjueigendur; og þykja bæði
um það uð ræba, að lándsjóður | hafa gefizt illa fyrir allau ul-
veiti einu sinni fyrir allt dálitla ; menning þar i landi, einkum þú
fjárupphæð, til þess ab almemi ; liinn fátækari hluta þjóðarinnar.
óánægja í fáeinuin prestaköllum Í ,.Tainimmy-3irÍ!5gUi‘" hét