Austri - 13.12.1895, Blaðsíða 3
NU. 34
A U S T R I
135
m
uppfundnar i
Ameriku, og sem
eru viðurkennd-
ar þær beztu
p r j ó n a v c 1 a r
sem til eru í
h e i m i n u nx,
enn som komið
r j o ii a v e i a r,
er, —er hægt
nð panta hjá
S t e f á n i T h.
Jónssyni
á Seyðisfirði
sem gefur allar
nauðsynlegar
upplýsingar.
Yerðlisti m e ð rayndam f æ s t ó k e y p i s.
Óskilakindur seHlar í Fella-
lireppi l>austið 1S95.
1. Iívítt gimbrarlamb, mark: tví-
fjaðroð fr. h., tvístýft apt. v.
2. Gimbur: blaðstýft fr. biti apt. li.,
blaðstýft fr. fjöður apt. gat v.
3. Gehlingslamb, niarkleysa h.,
hvatt biti apt. v.
4. Lambhrútur: hvathamrað h.,
sneiðrifað eða tvírifað í sneitt apt. v.
•5. Hvítkollótt ;er: r.trft bæði <yru
og ólæsilegar <ndírhenjar.
Skeggjastöðum 19. nóv. 1895.
Hajlgiímur Jónssön.
Seldar óskilakiudur í Hlíðai'-
hreppi haustið 1895.
1. Hvítkollótt ær, mark: hálfur
sttifur apt. h., hnlft af fr. biti apt. v.
2. Hvít ær, mark: hvatt biti apt. h.
livatt biti apt. v.
3. Hvitur lombgeldingur, mark:
sýlt fjöðui' fr. li., sneitt, apt. v.
4. Svartglæsóttur lambgeldinpur,
mark: tvístýft fr. h., blaðstýft fr. li.
Hrafnabjörgum 26. nóv. 1895.
Jón Eiriksson.
Seldar óskilakindur í Mjóafjarð-
lxreppi haustið 1895.
1. Hvit gimbur, mark: miðhlutað
1)iti fr. In, miðhlutað v.
2. Hvítur geldingur með sama, marki.
3. Hvít gimbur, mark: sýlhamrað
h., hállt nf opt. v.
4. Irnhmilóttur snuður veturgamall,
mark: sýlt h., liáll't af apt. fjöður
fr. v.
5. Hvit æi’ tvævetur, markleysa á
.báðum eyrum.
6. Hvítur lambhrútur, mork: hálft
af apt. h., tveir bitar a])t. v.
7. Svartur lambhrútur, mark:
sýlt h.. fjöður apt. v.
8. Gi'ósmokkóttur geldingur, mark:
Sueitt ír. h., fjöður apt. v.
Uéttii’ eigendnr mega vitja and-
virðis framanskrifaðra kinda að frá-
dregnum öllum kostnaði, til undir-
fkrifo'ðs fyrir næstkomandi marzmán-
aðar-lok.
Brekku 27. nóv. 18.15.
Vilhjáhnur Hjálmarsson.
Oskilafé, selt í Geithellahreppi
hanstið 1895.
1. Hvítni’ sauður veturg., mark:
stúfrifað hægra, ómarkað vinstra.
(Sauður pessí var auðkenndnr með
bláum lit [anillin], en óglöggt; að lík—
indum sloppinn úr markaðsfé Slimons.)
2. Eíldótt ær gömul, m: hvatrifað
bæði eyru.
3. Hvitui’ lambhrútfcr með sama
marki (dilkur).
4. Bíldótt lambgimbur, mark: sýl-
liamrað h., blaðsýft apt. v.
5. Hvittw geldingur, mrrk: sý'lt li.
tvírifað í stúf v.'
6. Hvítliornótt ær, fullorðin, mark:
miðhlntað h., sýlt, gat v. Horna-
marlc óglöggt.
Starmýri í Geithellahr. 20. nóv. 1895.
Jón P. Hall.
5 0 0 K r o n e r
til sikkres enhver Lungelidende, som
efter Benyttelsen af det verdensbe-
römte Maltose-Præpárat ikke finder
sikker Hjælp, Hoste, Hæslied, Asthma,
Lunge- og Luftrör-Katarrh, Spytning,
o. s. v. opkörer allerede efter nogle
Dages Forlöb. Hundreder og atter
Hundreder have benyttet Præparatet
med gunstigt Eesultat. Maltose er
ikke et Middel, hvis Bestanddele
holdes hemmeligt, det erholdes for-
medelst Indvirkning af Malt paa
Mais. Attester fra de höjeste Au-
toriteter staa til Tjeneste. Pris 3
Flasker med Kasse 5 Kr., 6 Fiasker
9 Kr.., 12 Flasker 15 Kr., 24 Fl.
28 Kr. Albert Zenkner, Opfinder-
en af Maltosa-Præparatet, Berlin S.
0. 26.
BRUNAÁB YEGÐ A RFÉLAGIÐ
,Nye danske Brandforsikrings
Selskao* 1 2 3 4 * 6,
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Eeservefond 800,000).
Tekui’ að sér brunaábyrgð á hús-
um, bæjurn, gripum, verzlunarvörum,
innanhússmunum o. fl. fyrir fastákveðna
litla borgun (premie) án pess : ð
reikna nokkra borgun fyrir brunaá-
byrgðarskjöl (Police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sér til umboðsmanns
félagsins á Seýðisfirði
St, Tlu Jónssonar,
IJilijfr" Iíér með tilkynnist að veitinga-
liúsið á Yestdalseyri er til sölu eða
leigu frá næstkomandi fardögum 1896.
JJinar H'nirtJisson.
Seldar óskilakindur í Jökuldals-i
hreppi haustið 1895.
1. Hvítur lambhrútur, mark: Sýlt
li. Bla.ðstýft aptan v.
2. Hvitur lambgeklingur ma.rk:
Sneitt fr. h. Sneitt apt. lögg fr, v.
3. Hvitur lamblu’útur, mark: Sýlt
h. Miðhlutað í stúf v.
4. Svartglæsótt ær veturg. mark:
Biti fr. h. Stýft v.
Brú 16. növ. 1895.
Eiríkur Guðmundsson,
Óskilakindur seldar í Eoyðar-
fjarðarlireppi árið 1895.
1. Hvitur lambhrútur, mark: sneitt
apt. h., blaðstýft biti fr. v.
2. Mórauð gimbur, m.; hálfur stíjf-
ur apt. h., sneitt fr. v,
3. Hvítur sauður veturgamall,
markleysa h., ómarkað v.
4. Hvít gimbur, mai’k: sýlt og gagn*
bitað h., miðhlutað v.
5. Hvítnr lambhrútur, mark: sneitt
apt. h., sneitt apt. biti apt. v.
6. Hvít lambgimbur, mark: stúf-
rifað fjöður fr. h., hvatt biti apt. v.
7. Hvítur lambgeldingur, mark:
sýlt h. sýlt i helming apt. v.
8. Hvít gimbur, mark: sneiðrifað
fr. gagnbitað h., tvístýft apt. v.
9. Hvítur lambhrútur, mark: tvi-
stýft apt. fjöður fr. h., sneiðrifað a.
biti fr. v.
10. Hvítur geldingur mark: hvat-
rifað 1)., sýlt gagnfjaðrað v.
11. Bíldóttur geldingur, mark: blað-
stýft apt. biti fr. h., stúlrifað v.
12. - Hvítur geldingur mai’k: stýft
gagnbitað h., tvístigað apt. v.
Eskifirði 20. nóv. 1895.
| Guðni Jónsson, hreppsstj.
484
að lifa, heldur og að njóta lífsins. Hvað væri annars ur.nið við að
lifa? Eg licfi nú lengi verið glaðsinna," sagði hann. Kvaðst harin
l>ó muna lieldur en ekki harða tíma, seiuast í fvrra hefðu vinir
iians og frændnr hrunið niðit úr imngri og kulda. Hefði sér orðið
]>að til lífs að hann fann hæli í skorsteiai á skólahúsi, og börrjin á
skólanunr hefðu gelið sér daglega viðurværi. „Víst var það haliæris-
tíð, en pað verður að skoða hlutinn heimspekilega, Hg fæ nú tæki-
færi t.il að virða fyrir mér aðrar skepnur, og furðar mig optlega
stórnm á peirra grunnhyggni. Eitthvort langheimskasta kvikindið
af öllum dýrum er el'laust maðurinn. Hann fer sí og æ að hugsa
nm framtíðina, en nýtur sársjaldan nútimans. Alla liðlanga æfina
amstrar lmnn og ergist í stað þess að fagna fljúgandi stund, hressa
upp luiga sinn og vera síkátur og spilandi."
Leðurblaðkan áleit að rannsaka pyrfti alla hluti og síðan lialda
iiinu bezta. Kvað hann ara liafa liaft rétt fyrir sér í pvi, að ef-
laust hefði maðurinn orðið mesta skepnan, ef liann lieíði lært að
iljúga. Spendýriii væri fullkomnust dýr og væri sér pví spurn, livort
pan dýr væru ekki eist á borði, sem eru fieyg spendýr og breru
brjóstið hærra en hjartað!
Maðurinn hafði líka beðið forsetann um orðið, on par svo ó-
tal margir liöfðu áður beiðzt rnáls, sá hann að lmnn mundi purfa
að biða svo dögurn skipti áður en koraið væri að honum. Og par
eð hann liafði mörgu öðru að sinna. áleit haim sér vera hollast að
liafa sig á braut, og svo gjörði hann. Af pinglokumim hefir haun
ekki frétt, en hér er frá pvi sagt, sem fram fór pangað til hann
gekk af pingi.
* *
*
Sú saga gengiir meðal dýranna, að maðuvimi hafi farið af pingi
sakir eintóms liégómaskapar; að hann hefði gjört sér vou um að
verða útvaiin fyrirmynd allraskepna, en hafi af pingræðunum orðið
pess áskynja að lnxnn væri eptirbátur i öllum peim yfirburðum, er
taldir liefðu verið frumkostir og fyrirnayndir. Sá liann sér par ekki
færi né framgang, og liafði sig á braut.
481
Vér erum samankomnir til ldns, nð ákveða hver bestur sé. Fyrir
pví er pað mín fillaga, göðir herrar, að samkvæmt réttum ping-
sköpum sé gíraffanum gjört að skyldu sem bráðabyrgðarforseta að
láta pegar ganga til atkvæða og kjósa fastan pingforseta.
Að orðuin pingmannsins var ákafamikill rómur gjör. Stöð pá
upp giraffinn og gekk framm á mótinu og mælti, kvaðst alls engar
kröfur eða tilkall gjöra til vegsemdav sökum yaxtar síns eingöngu,
enda teldi hann til yfirburða sinna annað, pað væri hinn dro])ótti
foldur haus, svo og göðlyndi sinna skapsniuna. Tign, fegurð og
gæzlca eru æðstir yfirburðir, sagði hann. En hvort liann væri slík-
ur er liann pættist vera, pað kysi luinn helzt að fela liinu heiðraða
pingi úr að skera; kvaðst svo mundi eptir ósk pingsins skora á pað
að tilnefná hin líklegustu forsctaefni.
Nú urðu hin mestu óldjóð. Æpti hvert dýr og orgaði i eyru
öðru. Óttuðust pau að peirra kærusfcu óskir næðu eigi fram að
ganga.
„Mæla börn sem yilja!‘!1 nöldraði p'ifagaukurinn. Hafði ha
numið hitt og petta tim dagana, pótt að litlu haldi kæmi. Yildi
hann sagt hafa, að piugið myndi áður hafa sampykkt pað, sem pað
átti úr að skera.
„Gríyin! greyin!“ orgaði krían. „Hvað pið getið verið vitlaus!
greyin! gieyin!“
Lambið ætlaði líka að segja sitt filit: Yar pað pess sérstaka
skoðun, að góðlyndið eitfc ætti að verða ofaná. Væri pví ekki sint,
liver meiníng væri pá í að kalla góðleikann góðan? Pegurð og
stórleikur væru hættulegir yfirburjjjjr, En lambið var lint í sóknum
og heldur í heimskara lægi. 4 arð pví ckkert aunað að orði enn,
,,be be be!“
Hin stevku dýrin og stórlátu liöfðu enn ekki látið til sín taka
Jjjónið og tígurinn störðu á miðjan pingheimiun og lieldur harðlega;
póttust pau hafa nóg um að hugsa, En nú óx hávaðinn fram ur
öllu liöfi og pokli pá fílliiiii eigi lengur mátið. Hann liljöp upp og
ruddist um fxist svo jörðin skalf og nötraði undir fótum lians. Og
1) í euskunui: i>etitio jjrincipd