Austri - 23.01.1896, Qupperneq 3

3sK. 2
A U S T lí I,
En að vörmu spori sóst til hins
voldnga. úrsmiðs og setta bæjarfógeta,
er lcemnr með 3 rnerm og handjárn.
Konnr ,og börn fara að gráta, sem eg
ekki fæ nppá séð, og geng pví út til
liins stórniektnga og fvlgissveina hans.
Skiptir pað svo sem engum orðum. að
]>eir rkðast allii' á mig í senn, og
keyra, mig niðnr í liörzlið, rífa svo á
niðr p:í. einu blússn er eg var í, og er
eg brnnzt. noklcuð um, nuddaðist bak-
ið bert ofaní hörzlið, en kappar föget-
ans hlgu parnn ofaná, mér með knján-
um. og eiim peirra tök svo fyrir kverk-
ar inér. að mér lá við kyrkingn, og
sáust meiðsli á, mér bæði á baki og
hálsi siðan.
Siðan var eg hnepptur í liandjúni,
«g mér haldið sem fanga 1 næsttim 2
sólarltringa, og pvínæst yfirhoyröur
sem sakamaður.
J>essa frásögu mhia mun eg á
sínum tima. geta sannað með vitiium,
en legg iit\ alla pessa. raeöferð hins
sett-a hæjarfógeta á niér, i alinanna-
dóin, og svo pað. hvort himi setti liins
setta nnuii vel fær um að gegna svo
vandasöinuni tveimur einliættuiii með
svo sáraiítilli momitnn sem liann heíir,
að híinn nnfn vart mega telja sendi-
bréfsfieran, og í reiknittgi kvað hanii
bafa- sýnt pað, að iiaim er eigi kominn
leugra en í hæsta lagi aptur að tuga*
broíum, sem getur verið meiníegt fvrir
hið áhyrgðanitikla fjárhald þessara
embætta ; en í iögum hefir úrsmiðurinn
vist eigi meira, vit en kötturinn á sjö-
stjörnunni. Hinn rétti bæjarfógcti,
lierra A. V. Tulinius, hefir pví miður
oi; ikoniið liingíiðsiðanhannfórbéðíuifyr.
ir jól, endamunharm hafa nógan starfa
í Suðurnn'ilasýslu ;en pess er eg full-
viss, að eí liann hefði verið hér íil
staðar, mundi ekki hiiini tVamangreiiidu
iilu meðferð haía verið Iieitt við mig.
En hér itiun að sögn, fnll pörí á
diigandi lagama.iini á skrifstofnnni,
sem peim kostnm sé búinn, að alpýða
geti borið einhverja viiðingn fyrir;
því, þrotni rirðiiifj-in fi/rir Vófjregln-
stjóranvm, mnn hátt úli með virðing-
una fyrir sjálfmn Vógnnmn.
Búðarcyri við Seyðistj. 10. jan. 1896.
Fétur S. Klemcnsson.
SLYSFAR I R.
Laugardagiim 4. jan., drukknuðu
2 stúlkur frá Yallanesi. í Gríms'i.
Höfðu fengið að liregða sér út á
Yöllu 3—4 liæja.rleiðir; uvðu seint
fyrir um kvöldið heimleiðis, og liafa
um háttatíma.bilið verið á ferð yfir
ána og gengið par í asða eða lítt
hemaða vök. Dimmt var um kvöldið
fremur, tmigi orðið kvöldsett, en blið-
asta veðnr. Stúlkunmn var ekki
skammtaður neinn tími, og pví ekki
undrast mh pier fyr en á mánudag.
En pegar á priðjudagsmorguu Iiaiin
eptirgreimslan um alla bœi, og siðan
leitað dauðaleit af mannsöfnuði til
föstudags. þá fannsí annað likið í
ánni. f>ó leitiimi iiafi verið haldið
áfram, hefi.r enn .ekki heppnazt að
finna hitt likið, enda ligguv ógagnsær
ís á öllum meginhluta árinuar.
Jaröarj’ör Olafar sál. Krintjáns-
dóttur, för fram p. 14. p. m. að við-
stöddum íjðlda manns héðan úr bæn-
iun. Voru 2 ræður haldnar í lieinia-
húsuni, önnur af síra porsteini Hall-
dórssvni, en hin af eand. theol. Magn-
úsi Jónssym, og tvö kvæði sungin, er
ort liöfðu peir, læknir <1. fí. Scheving
_og prentari Guðm. Magnússon.
Líkkistan var pakin blómsveig-
um, og leiksvstur liinnar látim liöfðu
geiið silfurkross með silfursveig ut-an-
um, og einhverjir aðrir vinir hinnar
framliðmi, aiman sílfurkrosa á kistuna.
Hénupð vottmn r/ð, oJ.-J:ar inni-
legasta hjartans þaWœti, ötlum þehn,
er sýndu. oJd-itr hluUeJnting, í hinni
l'óngu Jegu oJScar elsJmJegti einJ:adóttur,
Ola'far, og sem heiðrnðu minningu
Jieimar með nærreru sinni viðjarðar-
jörjna þaun 14. þ. m..
Seyðisfirði 21. jan. 1896.
G u ð r ú n J ó ns d óttir,
K r i s tj á n II a llgr í m s s o n.
JÐoktor Blilers
læfir í haust ritað mjög fróðlega
ferðasögu í Kaupmannahafnarblaðið
„Berlingske Tidende8 * * 11, er síðan er
gefin i'it sérstök, par sem hann fer
mjög velviljuðnm orðum um oss
íslendinga og huidið, sem haim álitur
að eigi betri framtíðarvon, er menn
komast betur uppá að færa sér í
nyt landskostina, en einkum pó auð-
æfi sjávarins í kringum strendnr
landsins, og kaupnieimn vorir láta
sér amiara en hiitgað til um að efla
atviniiuvegina í landiuu sjálfu og verja
par til i okkru af verzlunararðiimm,
í stað pess að leggja hann á kistubotn-
inn heiina í Kaupniannahöfn.
J)r Ehlers hælir landinu mjög
fvrir núttúrufegurð, sem hann segir í
mörgu tilliti eigi standa að baki peim
löndmn. er ferðamenn flvkkjast mi
mest til, og spáir pví, að til fslands
numi bráðuni leiðast skenmitiferða-
straumurinn,’ einkum ef ferðalagið
gæti orðið dálítið ódýrara með liag-
kræmara fyrirkoniulagi, seui hann
heíir góða von um að ferðaiuannafélag
pað, er stofnað var í fyrra og herra
Ditlev Thomsen er formaður fyvir,
Hti sév umhugað um, með pví ao
stofna reglnlega gist.ingastaði á peim
liiðum sem eru fjiilfarnasíar. En
doktorinn ræður feiðamönnum séi -
staklega til að ferðast líka um Norð-
urland, par sem viða séu allt eins
merkilegir og fagrir staðir að sjá,
sem syðru, — oinkum pó í Mývatns-
sveit, — en loptslag purrara en á Suð-
urlandi, betri byggingar og fólk
mannblendnara. Vonar linnn eptir
að gufuskipaferðum verði hagað svo,
að ferðamönnum gefist tmii til að
fara frá, Akureýri upp í Mývatnssveit
og að Ásbyrgi og Dettifossi o. s. frv.
pví pá leið álitur doktorinn miklu
fallegri en leiðina tíl p>ingvalla, Geysis
og Heidu. eins og líka satt er.
Hvað lioldsveikina snertir, segist
doktor Ehlers hafa á pessari annari
íslandsferð siimi sannfærzt um sótt-
næmi veikinnar. og liafi allir læknarn-
ir. er með honum voru. verð honum
sn.mdóina um pað. Doktorinn gjörir
ekki mikið úr afkróunarbollalegingum
aipingis, sein liugsunarhátttur lands-
maima og húsaskipun muni gjöra, pýð-
ingarlausar. H’ann álítur holdsveikra-
spitala alveg nanð’synlegan. ef sjúk-
döinurinn á að geta læknazt, og pað
sesir hann að bæði „geti orðið“ og
„sJculi verða“.
Gufuskipið „dMfíRTA", skip-
stjóri Bagger,kom hér 14. p. ni. frá
Englandi og liafði hreppt hörð veður
í hafiiiu.
Skipið fór liéðan p. 17. til Suður-
fjarðanna, til pess að taka par síld
til iitflutnirgs í ís.
Til Mjóafjarðar fórn með Cimhriú
síra |>orsteinn Halldórsson, læknir G.
B. Scheving og nokkrir Mjófirðingar.
Gufuskipið „EGTLTj“, skipstjóri
Olsen, kom hiugað frá Norvegi 22. p.
m. með vörur til peirra brreðra,
Wat-lme, og Gránnfél. á Vestdalseyri.
Með skipinu korn konsul I. M.
Hau.sen.
A leiðinni Iiéðan síðast bjargaði
skipstj. Olsen og menii lians .skijishöfn-
iimi af skipi Sig. Jolíansens, „Riga“,
í Norðursjónum. og kveiktu peir í
,,Ri«a“ er peir skildu við hana.
VHÐKÁTTAX hefir núum tíina
vevið ákafiega köld og frostið stund-
uin stij;ið nppí 18° R..
8
mig til pess að korna með sér í leikhúsið, Á leikhúsinu var *pá
leikiun liiiui alkuimi sjónleikur, „Fallgryfjan“, og eg man ep.tir pví,
Iivað mig hryliti við fullra manua æðinu, sem par er sýut svo átak-
anlega, og hrnum ýrasu afleiðingum drykkjuskapavin -, er par er
lýst svo nákvremlega, að eg sagði við fylgdannann mimi:
,.)Svei! peir afskræma pó fvlliríið!"
...Iá, pað gjöra þeir laugt úr öllu hófi“ sagði liaim. „En petta
er aðeins sjönleikur. En hénia er einmitt veitingastaður, látum
okkur konni par inu og fá okkur eitthvað ncðan í pvi!“
Og svo gjörðuin við. Og til pess að orðlengja pað ekki lengur,
pá drakk eg svo mikið, að fyfgdarmaður miim varð að le.ða mig, er
v:ð forum út, pví eg var orðinn alveg útúr fullur.
Síðan muiidi eg ekkert til míii fyr eu eg raknaði úr rotinu í
ókunuu herbergi og í ókunnu rúmi, sem eg sá við tmiglsbirtuua,
cr skeiu iimuiii gluggann. Klukkan sló tvö í næsta kirkjuturni.
þn,ð fyrsta sém eg íiiundi eptir voru peningarnir. Fötuiium mínum
haíði verið fieygt á rúmgafliim. Eg leitaði í vösunum. —• Pening-
arnir voru kyrrir.
Svo heyrði eg mannamál, sem barst ii])[) til mín. Eg læddist
á fætur og opnaði með liregð svefnherbergisdyrnar og hlustaði:
„Seíur hann nú?“ var spurt; en spyrjandanum var svarað:
,, flaim vaiaiar eigi fyr en kl. 6. suemuni í fyrrumálið'."
„það var ágætt“, staraði sá sem lýrst liafði talað. „Ef hann
vaknar á meðan pú ert að pvi, pá —“ og áframhald ræðunuar
gat eg gizkað mér til, af pvt eg heyrði skammbyssu spenuta.
„Og pegar liaim nú vaknar á morguu,“ mælti himi fyrri, ,,pá
verður pú að segja hoiniin, að pú liatir fundið hann dauðadrukkinn
í nótt á götumii, og liafii' miskunað pig ytlr liann og draslað houum
liingað lieim til pín. pnl getur hæglega talið lionuni trú uni, að
pað'hafi verið búið að stela af lioiium peuingunum, er pú iiittir
iiann. A’ú heli eg lokið mínu ætlunarvorki með að indla inuin iuli-
au og koma lionuiu hingað, og nú verður pú að ná í skildingana“.
Nú heyrði eg iótatak í uppgönguimi og flýtti mcr ofaiiundir,
og er dyrunum var lokið upp, lézt eg steinsofa og dróg pungt and-
an, sem fullum möiimun er títt í svefni, im nm um dvrnar kom
Kona.Allans Medways * 5
pá áraira. J>essi hreyfingarlausa innivinna gjörði hana föia og olli
henni höfuðveiki.
Til allrar óhepjipni póttu inmni takast ritstörfin vel, og pað
kom henni til pess að leggja of mikið að sér, og hráðum varð hún
nð takniarka skriptirnar, par eð augu hennar poldu eigi áraunina.
Hún hafði aldvei luift sterk augu og uú liváðversnaði heimi í peim.
En af ungæðisléttúð lét hún eigi undan. en lagói sig alla í lima við
ritstörfin, sem augu iieunar eigi poldu. AUan varð hræddur við
fölleik hennar, en hún hló að hræðslu lians og vonaðist eptir að
hún nnmdi bráðum verða svo frísk, að liún gæti s.igt horium frá
leyndarmálinu.
Einn bókaútgefandi hafði beðið luma nð skrifa nokkrar smá-
sögur til jólanna, og til peirra var aðeins eins mánaðar frestur,
sem hefði máske verið nögu langur tími fyrir æfðan rithötund. en
sem eklci var heimi nógur, pú sjón heimar var svo biluð. Heimi
bráðversnaði i augummi dag frá degi og áður enn mámiðurinn var
liðimi, hafði imn algjörlega misst sjöniua.
TY.
Kittý varð vú að vcra í myrkn horbergí og sat Allan, sein nú
hafði fe'ngið allt að vita um skriptir hennav, par gnitandi yfir henni.
Húslæknir peirra hafði fullyrt pað að Kitty nnmdi missa sjónina,
og réði Allati til að koma henni á spítala, pví par væru þó iielzt
líkur fyriv að henni mundi batna, en pað féll Allan sárast að y'erða
a.ð skilja við konu sína.
„Eg heíi líklega engin önnur úrra*ði, herra Iækuir Clarke“,
sagði Allan. „Nú íiun.eg til þess. hve fátæktin er pungbær, er
eg eigi get útvegað konu minni nauðsy'nlega ■ aðiijúkruu og læknis-
bjálp, pví engimi af pessum frægu augnalæknnm íunndi vilja koma
til lienuar fyrir 15 sbillinga (1 sh.==í»0 a.) sem nú er aleiga mín.“
Til pess eigi að vekja nokkra tálvon hjá peim lijónnnuni, pagði
læknii'inn yfir pví, sem lioiium datt nú í img, en liann treysti pví
nð haua muudi geta; fengtð eiim af liinuin iVægustu augualæknum til