Austri - 23.04.1896, Side 1

Kemur út 3 á w&nuðí eðfr
36 blöð til -næsta nýárs, orj
JvOstar hér á landi aðez-ns
3 J.t., erlmdis 4 J:r.
Gj'alddar/í 1. jidi.
VI. Ái
TJjmsögn sJrrifleg binidin rið
áramót. Ógihl nrma Jconi-
in sé til ritsij. Jfyrir 1. oJdó-
ber. Aur/lýsingar 10 aura
Jínan, rða 60 a.hverþuml.
dálJís og JiáJfu dýrara á 1.
síðu.
SEYÐISFIRÐI, 23. APIIÍL 1896.
Nll. 11
Söknm ]>ess, a,ð Anstra
liaf'a borizt svo margar ritgjöröir
viðsvegar ab, þá verða sumar
þeirra að bíöa ríokkuð eptir
prentun, og biðjurn yér liina
háttvirtu höfunda að misvirða
það eigi viö oss, og munum
'vér gjöra oss allt far urn að
greinir jieirra komi sem fyrtd
hér í Austra.
Ritstjórinn.
(xóð tíðindi.
„Eg'ill“^ skipstjúri Olsen, kom
liingað frá Akureyri 20. þ. m. og
hal’ði skilið við „Vesta“ við Langanes,
á leið til Leitli. þeim þjóðhögunum,
Sigurði Sigurðssyni og Jósep Jóhann-
essyni liafði tekizt að gjöra svo við
stýrið, að skipið gat farið án fylgdar
til Skotlands. Tvisvar höfðu ski])in
lagt út, en orðið að snúa aptnr við
Sléttu vegna hafíss, en tökst ferðin í
3. sinn og var pá íslaust með landi
fram. Gufuskipið ,„Á. Ásgöirsson“, var
rétt farið af ísafirði, er sendimaðnr
Thomsens kom pangað; og fór pví
„Egill“ aptur samdægurs norður til
að flytja vörurnar á pær hafnir, sem
„Yesta“ átti að koma á, alla leið til
Revkjavíkur, og svo paðan til Leitli.
ÚTLENDAR FRÉTTIR.
—o—
Friðþjófur Nansen. Enn.
f)á hafa engar fregnir borizt
hingað til álfunnar frá Nansen
sjálfum, og J)ví eru menn nú
hræddir um, að hinar fyrri fregn-
ir um ab Nansen væri kominn
aptur frá heimsskautinu til Nv-
siherisku eyjanna, — séu óá-
reibanlegar, [ótt þær litu all-
sennilega út, og margir vísinda-
menn og heimsskautafarar -—■
þar á meðal kapteinn Hov-
gaard, — teldu ]>að mjög lík-
legt, að þær væru sannar.
pað virðist hvíla einhver
ógæfa yfir skeytum frá Nan-
sen. í fyrra sást loptfar koma
norðan úr íshafinu og liða yhr
Tromsö inní óbyggöir. Hinir
fræknustu skíðamenn voru send-
ir til að leita þab uppi, en fóru
erindisleysu. þ>etta loptfar töldu
menn mjög liklegt að væri frá
Nansen, því hann hafði þvílík
smá-loptför meðferðis, til ab
senda fregnir með til mannheima
um ferðir sínar í Jötunheimum.
Fyrir nokkru náðist bréfa-
dúfa á hinu norzka skipi „Elne-
rik“, en skipstjóri var svo 6-
trúlega heimskur, að íleygja
bréfi því, er liún bar, í sjóinn,
og stób þó ineiki á því: „N.l 893“.
0nnur bréfdúfa náðist á
gufuskipinu „Constantin“ í Norö-
ursjénum fyrjr nokkru síðan, og
bar hún líka merkið „N. 1893“
en ekkert bréf. En þaó var
auðséð að dúfan hafði haft
bréf bundiö við eina stélfjöðr-
ina, en hún liafði slitnað úr
dúfunni á fluginu.
Loks kom nú stýrimaðurinn
Croon á norburferbaskipinu
,,Stjarnan“ með þær fregnir
að hann liefði talað vib rúss-
neskan mann langt norður í ó-
byggöum Siberiu, er sagbist
hafa fylgt Nansen norður að
höfðanum ,,Tieluskin“, ' ,sem er
norðast á Síberíu, og fært hon-
um þar hunda nokkra til að
beita fyrir sleðum. Nuusen hefði
að skilnaði fengið manni þessum
bréf og töluvert af sendingúm,
er Nansen liafði hebið hann að
koraa áleiðis til mannabyggba.
Hann hafði svo farið með þess-
ar sendingar á nokkrum sleðum;
en úlfar hefðu-ráðizt á liann á
leibinni, sem var hæði löng og
ströng, og hefði hann orðið að
skiljast við farangurinn til að
bjarga lífinu. Stýrimabur Croon
íékk lionum svo Samojeda með
hreindýrnm til fylgdar, til þess
að hafa uppá bréfnnum og send-
ingunum frá Nansen. En ennþá
er ekki þessi sendimaöur Nansens
kominn optur, og halda menn
íið liann hafi farizt i grimmdar-
hörkunum og hríðunum miklu
veturinn 1894—95; en liann hitti
þá stýrimann Croon, seint um
haustið 1894, 100 mílur frá
Cliarbarowa á suðurleið, hafbi
Croon strandað með skipi sínu
„Stjarnan“. við Síberíu 22, sept.
1894. Skipið heyrði til útgjörb-
ar þeirra kapteins áViggins, er
hafði sótt þá um sumarið norb-
ur í íshafið. Croon og AViggins
koinust svo landveg til Rúss-
lands, en spurðu aldrei framar
til þessa sendimanns Nansens.
Nú er ákveðið að Hr.
Andrée,eropt liefir verið getið
liér í Austra, skuli legg’ja á staö
frá G autaborg þann T.júnín, k’.
í loptfari sinu, og halda þaðan
í skýjum U[ipi til Tromsö, nyrzt
í Norvegi, þar sem Andrée ætlar
sér að taka „Is-Lods“ og bréf-
dúfur. og halda þaðan tii
Spitsbergen, er liann vonar að
ná um 18. júní, og svo þaðan
norður í íshafib áleiðis til Heims-
skautsins í loptinu. Utbúnabur
á þessu mikla loptfari er allur
hinn vandaðasti, en glæfraför er
þetta þó einhver hin mesta, er
nokkru sinni he.fir verið farin.
Italía. Hinn nýji ráða-
neytisforseti ítala, Rudini, cr
ab semja frib vib Menelik
Abessyníukonung, og verba ítalir
vist ab láta sér nægja miklu
minna land þar, en þeir
ætluðu sér í fyrstu. En sigraðir
menn verba jafnan að láta sér
allt vel líka, einsog Brennus
sagði forðum við Rómverja, enda
liafa ítalir nú engum Camillusi
á íið skipa til hefndanna.
Rudini hefir gefið fjölda
manna upp sakir, er Crisþi
hafði látið dærna í fangelsi fyrir
hluttöku í óeirbunum i fyrra á
Sikiley og Alassa Carrara, þar
á mebal þingmömumum Felice,
Bosco og Barbato, er var fagn-
að mjög af alþýðu, er þeir komu
út úr fangelsinu.
f>egar ítalir böfðu fariö
fiessar ófarir fyrir Menelik kon-
ungi, þá hugsaði spámaburinn
(mahdi) Abdulla og hérfor-
ingi hans, Osman, Digma, sem
hafði sigrazt á hershöfðiiigjun-
iiin. Hicks og Gordon, — til
að ná sér líka i hvndskika, og
hafa þeir ráðizt á vígi það er
Cassala lleitir ög’er all-nærri
Egyptalandi, svo Englendingar
búast vib áhhuipum þaðan, tn
þeir liafa nú um hríb setið með
her mauns þar og ráðið þar öllu.
Ráðaneytið Salisbury ráðgjörir
þvi ab senda her þangað suður
til að reka spámanninn og ö-
þjóbalýð hans af höndum sér.
En á það lízt áViggaflokkrnnn
liið versta og telur þab liið
mesta óráð, og svo Frakkar,
sem alltaf er meinilla við yfir-
ráð Englendinga á Egyptalandi.
það er eigi ómögulegt, ab
þessi hernaðarsaga frá Egypta-
landi, verði ráðaneyti Salisbiiry
ab fótakefii, en ef ráðaneytið
yrði bráðlega frá að fara, þá
hefir það náttúrlcga mikil álirif
á þau mál, er það liélt fram og
þar á meðal á fjársölubanniö, —
ef það er eigi þegar samþykkt —
er ráðaneytið Salisbury er mjög
vinveitt, af því í þeim flokki eru
flestir landeigendur, er græða
mest á baímlögúm þessum.
Úýzkaland. [ >ar er enn
komin upp hin mesta svívirða
um einn af fulltrúum stjórnar-
innar í hinum þýzku nýlendum
í Mið-Afríku.
SáheitirDr. Carl Beters,
er nú er orðinn uppvís að liin-
um mestu grimmdarverkum þar
syðra, manndrápum og annari
fúlmennsku. |>annig hafbi hann
látiö hengja hjákonu sína af
því hann var hræddur um
hana fyrir þarJendu svörtu
„kvennagulli“.
Aður vorn þeir Leist og
Veh 1 au, fulltrúar ríkisstjórnar-
innar heima á ['ý/.kalandi, dærnd-
ir fyrir lika glæpi subur á Afríku.
Er eigi trútt um ab Frakkar
brosi í kampinn að þjóðverjum
og þeirra inarglofaba sibgíeði
og þykir víðar pottur brotinn
í því efni, en á Frakklandi; en
pjöðverjar hafa viljað teljá öll-
um trú um, ab þeir væru liin
siðvandasta [ijóð, en Frakkar
þvert á móti.
I’rofessor Koch, sá er fann
upp brjóstveikislyfið, er þó þötti
eig’i duga sem bezt, hefir nú í
5 ár veriö ab rannsaka þab enn
betur, og telja menn víst, að
nú muni lyfið duga' brjóstveik-
um. Er ICoch nú væútaniegur
heim til Berlínar sunnan úr
Afriku, þar sem hann liefir verið
um stund til þess að létta sér
upp og geta ritað í næöi um
þessa frægu vísindalegu upp-
götvan sína.
Bæheimskonungur hefir veitt
prófessor Röntgen hina bæ-
versku „krónuorðu", og fylgir
því heiðursmerki aðalsmanns
tign.
Danmörk. Vinstrimenn
gjðra sér nú einhverjar vonir
um, að ráðaneýtið danska nnini
hráðum fara frá völdum, en allt
er þab enn í fullrí óvissu, hvort
nokkuð verður af því.