Austri - 23.05.1896, Blaðsíða 3

NI«. 14
A II R:. T n T.
55
Hennai’ Hátignar gjöi-i vipp í'i milli
Tslands og annaTa landa, á Jmnn liátt
er farið er fraiii á, pnr er um ævar-
andi og almennt lagaboð ræðir“.
,.Mér er pað óljáft að tilkvnna
vður pennan úrskurð, en cg skal með
ánægju verða við beiðni peirri er þér
bltið uppi i bréfi vðar, að leggja ]mð,
úsamt bæinrskránni, sem pér voruð
•svo góður að leggja innan í ]>að, fram
fvrir Hoiise of Commoiis“.
(Undirskrifað: Salisbiirv).
Með pessii svari utanrikis-ráð-
berrans eru nú örlög Tslands innsigl-
nð, í pessu efni, að pvi leyti er til
stjórnarinnar kastá kemur. En pá
er nú náttúrlega optir að vita livað
House of Commons muni gjöra. En.
sem stendur, er pað alveg óráðingáta,
bvað um potta frnmvarp kunni að
verða. í ár. Stærri Ingastörf virðast
munii linippa pvt til bliðar um tíma,
nð minnsta kosti. — Ilni petta efni
fékk eg merkilegt bréf frá Hr. Billc
dags. 2. maí, svo bljóðancli:
,.Eg vildi láta yður vita síðustu
fregnir, seni eg liefi fengið um dýra-
pestnæmis lagafrumvarpið ,og eru pœr
i Pá átt, að svo' virðist sem ’í vöxt
fari efi í Hoiise of Comnions um pað,
livort stjómiimi niuni talcast að koma
pví fram, sökum pess :ið liin stierri
frnmvörp (skattamál, skólamái, irsk
lanclbúnaðarraál) verða nð ganga á
undan. Hr. Brvce sagði niér petta
hér um daginn, og bætti pvl við, að
ef frumvarpið kæmi eigi til vvmra'ðu
fvrir bvita-svvnnu ping-liléð, pá virtist
sér að mjög nnmdi torvcdt vorða, að
fá fnnnvarpinu komið í lög, áður en
jiingbuvsnir verða í ágftst".
„Enn freinur er ástæða til að
a'tla að, pótt frumrnrpið verði nð
lögvvm penná Jiingsetutínm, pá nmni
pau eigi eiga að öðlast' gildi fyrri en
í nóvember. pett-a er nú pað sem eg
er að reyi a að fá að framgengt verði,
svo að im.flutn'ngvvr fjár frá Tslandi
i ár verði öhvv’tur. Ef til vill cr pað
léttir fyrir fó'k að vita af pessvvm
liorfum, pótt livor tveggja sé ágizknð,
og vildi eg pví kynna vðnr pær, áður
en pér senduð peim, er skrítuðu vður,
fregnir vvm ]iað hvernig bænarskrá
peirra var tekið".
f>annig stenclur petta mál nvT,
Bamarskráin er viss að Ivafa sömvv
álirif á pingmo.nn, sem stjórnin vottar
að hvTn hafv baf't á sig. En lnTn er
eimmgis eitt. af mörgum atriðum, í
pessvv máli, sem styður efni yðar, pví
miður í veikleika, pví hér er við nmrga
ramma reip að drapa.
En sendiberra Bille á sannarlega
skylt pakklæti íslendinga fvrir liina
ótrauðiv fvlgd, cr liann hefir veitt
pessu máli.
Camliridge, 8. mai, 1896.
Eiríkur Mag’misson.
E. S. Enginn láti sér detta i
Img að fíytja kjöt í ís, J’ar h env
allir annmarknr. Hitt er allt annað
að flvtja pað í frostklefum á skipvuvi,
ef nienii finna að pað borgar sig.
KAELT CR BKÉFT.
Kaujimannaliöfii (i. jfmi 189(i
Herra ritstjóri Skapti .Tóse])sson
Seyðisfirði.
Háttvirti vin!
Vðar vinsaínlegt bréf dags. ] 7.
íuarz, meðtók eg nvvna 27. apríl, og
paklcá yður yðar mikla áhuga fyrir
strandferða-fyrirtækinu.
Loksins fékk eg nvT með Vesta"
— fyrir fám dögvvm — skrifleg loforð
frá helztu nvönnum á KorðvnTandi,
sem með fjórðungsbátsmálið hafa að
gjöra -— en pó ekki binn verulega
kontrakt, sem sýslvmefndirnar fyrst
eiga að sampykkja -— og hofi pví
ráðið af, að senda út áætlanina.
]\[év’ er, eins og pér sjáið, petta
hið raesta ál ugamál, prátt fvrir pað,
að eg er ]i('ru:nbil viss unv. að bafa
talsverðan skaða á strandfcM ðunnm i
ár,-—Afpvi pað drógst svo lengimeð svar
Korðlendinga, var nlveg ómögulegt, að
byrja ferðirnar 1. maí, og einnig að
lvafa tilbúið bið rétta slcip, sem parf
að brevtast mikið til pess að verða
vel lientugt fvrir farpegja.
Eg verð pví að láta „lijukan“
fara fvrstu ferðina, og get ekki betvvr
gjört. Eg vona að lanclar mínir gjöri
sér pað að góðu, „taki viljann fyrir
verkið“ — og fyrirgefi, að eg fvrstu
ferðina gat ekki boðið peinv betra
farpegjapláss.
..Bremnæs<!, senv verðvvr strand-
ferðaskipið, i ár, er, eptír allra sögn,
eins og pað væri byggt til strand-
ferða; ste-rkasta eikarsh'p — „stærkt
som et Fjæld“ sagði norsktir skip-
stjóri mér um chtginn. senv pekkti
ski])ið. „Bremnæs“ er 10 eða 11 ár-
um yngra en „Yaageív" (byggt 1882)
og fékk í vetur nýjan dampketil og
maskínu að miklvv leyti og gjörir .81/2
mílu 1 vagtinni. Skipið er hæfiloga
stórt — e. 150 „Ladetons“ — og
læfir, pegar búið er nð koma ölln í
lag. í’ftm fyrir ininnst 15 farpegja á
fvrsta plássi.
Eg befi lagtfyrir, a$ eJiJcert áfengi
megi selja á skipimv, en aðeins öl (pó
bajerskt öl, senv ómögulegt er að
komast bjá) sodavatn, límónaði, kafi'i
og to. Ohætt er pví hindindismönnvnn
að ferðast með „Bremnæs".
Gjarnan vildi eg lijálpa löndum
mímvnv að ná kaupafólkiim a.ð sitnnan
og norður, en varla sé eg mér íTert
seint í júní að senda skip suður.1)
Eg vona að ritstjóri Austra gjöri
svo vel, eins og hingað til, að bíta
*) Vi'i' liöfðum lnyt að lierra Tuliniusi
með að flytja kaupafólk til Xorðurliuulsius
fvrst i júlinuTiiuði. Kitstj.
blaðíð sýnapessu strandferða-fyrirtæki
velvild. Eg álít pað liið mesta linpp
fvrir Austur- og NorðuvTand að ferð-
irnar kornist á, og pér rnegið trúa mér
eðitr eigi: eg hefi livorki hvTist við né
vonast eptir gróða á pví fvrirtækí fyrst
vvm sinn; en pað ev* ekki nema skylda
mín, að leggja, eitthvuð í. sölurnar
ættjörðu minni til hamingju, eða, af
litlvv megni, reyna til að gjöra pað.
Með beztvv lcveðjn.
Yðar
Þórarinn Tulinius,
* >;<
*
Yér höfivm leyft oss að taka pennan
útdrátt hér í blaðið, afpvíhann gefur
lesendunum beztar U])plýsingar vinv
gang málsins, strandferðaskipið sjálft
og útbvvnað pess og hinn Tofsverða
áhuga útgjörðarmanns á fyrirtækinu,
vlngnað hans og ættjarðarást.
Óskurn vér af heilnnv lmg Aust-
firðingnm og Korðlendingunv til lianv-
ingjtim með að hafa orðið fyrstir til að
fitta sér hina ríflegn fjárveitingu al-
pingis í nvt, og er vonandi að peir
noti skípið sem mcst, ba'ði til vörvi-
og nmnnflutninga.
— Ef einbverjír bændur vildu
nota sér bið mjög góða vörttverð hér
á Seyðisfirðí, pá hjóðvimst vér bérnveð
til að umgangast katvpin fyrir þá, án
nokkivrra ómakslavina, eu borgtin verð-
uv’ að fylgja með pöntvvn hvevri.
Bitsíjórinn.
Scyðisfirði 22. rnai 1896.
„Inga^, skipstj. ffansen kom hing- '
aðl S.p.m.ogfór 13.s.ni.til Eáskr.fj.ogmeð
skipimv cand, théol. R. M. Jónsson.
„Thyra". skipstj. Garde, kom
liingað 17. p. m. Með skipinu var
Præmierlieutenant Garde, bróðir ski]i-
stjóra, og nokkrir danskir sjólíðar
til ;vð mæla upp Hvammsfjörð, hv’aln-
veiðanvaður Nidsen frá Norvegi, stud.
56
Astkæri vin!
Eaðir nvinn hefir falið nvér að pakka pér fvrir pitt elskulega
síðasta bréf, er gladdi okkur öll svo innilega á liessu gamla heimili.
Já, góður guð sé lofaður! Eyrst fvrir pao, að pér líður vel og pvT
ert heilbrigður, og pvinæst fyrir hinn míkla sigur pinn. Nokkrir
fréttaritarar frá Parísarbovg bafa pegar minnzt á, að á sýninguna
í ár mundi konva ágaitt listaverk, er skaraði langt framúr, en pó er
sú lmlda enn yfir pessum fregnum i blöðunum, að við vitum ekkert
um pað, bvað myndastytta pín er. Hverskonar pnvut liefir nú minn
kæri „Herkúles unnið?“ — pegar pú siðasta kvöldið brauzt af pér
binn gullna fjötivv, er skildi pig frá lífsstarfi pínvi, — ó, Harry,
bve var pað kvöld eldci sárt, en pó svo unaðarrikt! Að vísu unni
eg pév hugástum áður, og aldrei bafði eg efazt tvm „köTlun“ pína
og ágætu hæfileika. En síðustu viðbnrðirnir á beimili voru, hugrekki
pitt, píu fasta sannfæring og nærgætni pín við föður minn —
Harry! Upp frá peirri stuudu gjörði eg nieira en að elska pig.
eg tilbað pig. Hefðir pú pá skorað á mig að fara bnrt með pér
pegar í stað og skilmálalaust — — eg befði gjört pað, pó eg hefði
misst úst foreldra miuna við pað nlla a’fi siðan. Og kærasti vin!
Iivað beldurðu að eg liefði gjört, hefðirðu komið lieim nptur, sicrr-
aður vTr binvnn nvikla bardaga, nieð brynju rofna og brotna lenzu?
Eg er 0])t reið við, livað vel pér liefir gengið; frægð pín stelur frá
mér. Hve unaðsanvlegt lilyti pað eigi að vera. að vera hinum ást-
fólgna :vllt, ganga honum fyllilega i stað vvpphefðar og virðingar,
fylla sálu hans með vvnaði, eiga allar hans hugsanir, og létta lvonum
áhyggjur og byrði lifsins og gleðjasi með bonvvm, fórna honvun öllu
lífi sinu. En pað befði eg varla fengið að reyna fyrir nvínunv kæra
„Herkúles“ sem nvér pykir eins mikið til koma og eg elska bann
lieitt. Og veitist nvér eunpá sem i æskunni að vera bjarta hans
næst og sitja bæst á liinum sterka armlegg hans og vefja paðan
liendi uni liáís bonunv, pá tek eg á móti ipróttannuminum sem mín-
um elskulega manni og húsbönda.
J>ú befðir átt að sjá pabba, pegar haun kom lieinv frá borginni
með síðasta bréf pitt. Yið höfðum öll verið svo hvædd um, að eitt-
lvvað gengi að péi, af pví pú hafðir ekki skrifað okkvvr svo lengi,.
T'dv. Krmtzoi: Hæstu verðlaun. 53
j)íi vera efablandinn, sem lielir á fám niánuðum tekið meiri frant-
förum en aðrir á árurn, já, tugum ára! j>ú liefir pegar sigrað, kærí
vin! Allir beztu listamenn, sem séð hafa meistaraverk pitf, eru
sannfærðir vun pað, að eptir fáa mTnuði verður frægðar orð pitt
horið út til allra 5 heimsálfanna, og pú viðvvrkennditr senv snilling-
ur! — 0, lvvílík fegurð!“ sagði hann lágt vvm leið og hann sökkti
sér niður í skoðun hins mikla Kstasmiðis, er gæfa Ealks var undir
koniin.
Hugmyndin var gömul, en meðferðin á henni spáný og frumleg,
Persevs hefir ný-unnið h drekanum og frelsað bina fögrvi kfiiiungs-
dóttur, Með vinstri armlegg heldur liann utan mn hana og. skjöld-
ur hans skýlir nekt hennar, í hægri hendi.hefir hann híð stutta
sverð, steudur fattur og hvessir augun á drekann eins og hnon vilji
reyna sig einu sinni enn við bann. Hvílíkt nflí hinum stæltasterk-
lega armlegg og í öllnin hans unga og fríða líkanva, er lýsír svo
nfnvnnklniii styrkleik! Hver vöðvi sýnist óbilnndi og hver taug i
hinu goðumlíka andliti hetjunnar titrar af reiði og óbeit! Hvílikt
tigulegt sjálfstraust leikur eigi unv hinar opnu varir og hvílikur
viðbjóður sýnist eigi pjóta úr liinuin opnu nösum hins tilkomvimikla
og fagra’ nefs bans!
Og svo hin unga komvngsdóttir, senv ha.nn liafði frelsað frá
skrímslmu, hinum illa vætti. J>að liefir eigi liðíð vfir hann, eins og
,.fína kvennfólkið", en vfir hennar fögru ásjónu lvvílír ennpá hræðsla
við óvættinn, innilega sanveinuð blvgðun hinnar ungu nvevjar vfir
nekt sinni og tilfinningin um vanmátt sinn, og hennar kvennlegu
tign. Mnnnurinn er hálf-opinn og eigi kipraður saman af angist,
heldur eins og að hún stynji af ánægju, og í hinum opnu augum, er
líta með undrun og aðdáun á lífgjafann, skín innilegt pakklæti, blvgð-
un og ást. j>að er engum vafa bundið, að Persevs fær launin fyrir
afreksverk sitt. •
„Hvar Iiefir pú séð petta yndislega goðum líka kvennmanns-
andlit?“ spurði Robert Martens og sleít sig frá skoðun sinni ivlista-
verkinu. „Við getum stundum liitt friðar'konur, og jafnvel ímyndað
okkvvr pær sjalfir íyrir bin mcnntandi áhrif nválverkasafnanna, en
svona inndæla stulku, svona sanna, eius og konungsdóttur pína, með