Austri - 22.06.1896, Side 1

Kemur út 3 d m&nuöi eða
36 hluð til nœsta nýárs, og
kostar hér á landi aðeins
3 kr., erlendis 4 kr.
Ojalddagí 1. júlí.
VI. ÁR
SEYÐISFIRÐI, 22. JÚKÍ 1896.
TJpps'ágn skrifleg biindin rið
áramót. Ógild nema kom-
in sé til ritstj. fgrir 1. októ-
ber. Auglýsingar 10 aura
Unan, eða 60 a. hver þuml.
dálks og liálfu dýrara á 1.
síðu.
NR. 17
AMTSBÓKASAFNIÐ & Seyðisfhðí
er opið á laugard. kl. 4—5 e. m..
SPARISJÓÐUR Seyðisfj. borgar
4°/0 vexti af innlögum.
Austri.
Hörmeð eru útsölumenn og kaup-
endur Austra vinsamlega minntir á,
að gjalddagi blaðsins er 1. júlí ár
hvert, og að pað má innskrifa andvirði
l)laðsins tii mín:
Á Austurlandi, við allar verzlanir.
Á Norðurlandi, við allar Gránufé-
lagsverzlanir og til vicekonsúl J. Y.
Havsteen á öddeyri og inní Orum &
Wulffs verzlun á Húsavík.
Á Yesturlandi, til verzlunarstjóra
Ágústs Benediktssonar á ísafirði og
kaupmanns Björns Sigurðsspnar i Flat-
ey eða Skarðsstöð.
Á Suðurlandi, til kaupmanns H. Th.
A. Tliomsen i Keykjavík.
Svona hægt fyrir með að borga,
gjörir ekkert íslenzkt blað kaupend-
um sínum, og vona eg að það sýni
sig á þvi, að andvirði Austra komi
nú bæði fljjótt og skilvislega frá
kaupendum blaðsins.
Seyðistirði í júní 1896.
Skapti Jósepsson.
Eimskipaútgerð hinnar
íslenzku landsstjórnar.
Við ferðaáii'tlun landsskipsins er
gjörð sú breyt-ing, að skipið í 5. ferð
sinni komi fyrst til Revkjavikur í stað
pess að fara fyrst til Austfjarða. Frá
Reykjavík fer skipið 4. ágúst suður
fyrir land til Austfjarða og heldnr
svo áfram ferð sinni samkvæmt ferða-
áæthminni.
D. Tbomsen,
farstjóri.
Aðalfundur Gránufélag'sins
verður lialdinn á Oddevri, í húsi
veitingamanns Ólafs Jónssonar, föstu-
daginn 7, dag ágústmánaðar næstkom-
andi, og byrjar kl. 12 á hádegi.
Oddeyri, 6. júni 1896.
Félagsstjórnin.
pó eg vegna forfalla ekki nú ga>ti
komið með landsgufuskipinu „Testau
til Austtjarða, sein ])ó var fyrirætlan
mín, að leggja af stað héðan 11. P-
m., pá læt eg fólk vita, sem mér hetir
skrifað úr Múla- og Aústur-Skapta-
fellssýslu, að eg kem samt að forfallá-
lausu austur, i júli eða ágústm. uæst-
komandi og dvel par til að sjórneim
fara í haust hingað suður.
Sjónarhól 10. júní 1896.
jj. Pálsson.
„Flokkadrættir“.
Útaf greinum minum í Austra, (32.
thl. 1895) um flokkadrætti, hefir „pjóð-
vilinn ungi“ (13. thl.) fengið sér til-
efni til að ámæla mér um flokksfylgi
og ílokks-ofstæki, og var reyndar við
pví að búast; eg verð að sætta mig
við pað, að hann og hans flokkur hafi
pá skoðun á mér, sem peim líkar, en
öhlutdrægum mönnuni ætla eg að geta
dæmt um pað eptir rithætti og ann-
ari framkomu, hver æstastur muni
vera.
Ritstjóri ,.pv.“ mótmælir pví harð-
lega, að hann hafi viljað leggja nokkra
„sannfæringarpvingun“ á ping eða
pjóð með pví að boða til pingvalla-
fundar, og er ekki til neins að præta
við hann um pað, hann veit bezt um
hvatir sínar, en hann má lika vita,
að hann hefir opt gizkað á hvatir
annara, og hann mun enda fara nærri
um pað, hvort aðalforgöngumaður
þingvallafundarins liafi ekki ætlazt til,
að stjórnarskrárfrumvarpið gamla vrði
óbreytt sampykkt á peim fundi, og
jafnvel talið víst að svo mundi fara,
eptir pvi sem í garðinn va.r búið. Og
par sem nu ályktun þingvallafundar-
ins átti að vera „yfírlýsing á vilja
pjóðavinnar“, ldaut hún pá ekki að
stefna að pví, að hepta atkvæði ping-
manna, sem fundarboðendum var vel
kunnugt um, að eigi voru allir sann-
færðir um ágæti frnmvarpsins? |»a,ð
hofði að minni liyggju verið réttara
a,f peiin að vekja engau storm og gripa
ekki fram fyrir hendur pinginu, heklur
lofa pingmönnumnð ákvarða sig frjáls-
lega í stj órnarskrármá linu, en með
peirri aðferð, sem lvöfð var, áttu ping-
menn peir, er eigi vildu aðhyllast
frumvarpið óbreytt og selja hinum
harðsnúna flokki ,.framvarpsmanna“
algjört sjálfdæmi, ekki nema um tvent
að velja, annaðhvort að standa ber-
skjaldaðir fyrir áhlaupi peirra oghíða
lægra lilnt, eða sameina sig við alla
pá pingmenn, sem óánægðir voru með
»Þjóðvilja„-stefnuna, og mynda fastan
mótflokk, sem varð pá auðvitað að
lialda sér við einhverja sameiginloga
tillögu. Með pessu hefir pað áunnizt,
hvað sem öðru líður, nð pingið er nú
ekki framar ríghundið við pað lands-
stjórnar-fyrirkomulag, semjafnvel Dan-
ir pcir, or oss eru bezt velviljaðir
(einsog Octavius Hansen) telja land-
inu of kostnaðarsamt og — sem gæti
hæglega gefið oss steina fyrir brauð.
H vort ritstj. „j»v.“ ineti í rauninni
pjóð sina og hinn sanna vilja almenn-
ings meira en eg gjöri, er ekki mitt
að dæma um, en pvi held eg fram, að
eigi sé meira að marka Rjóðarviljaim
á fingvallafundinum 1895, en á kjör-
fuiulunura 1894, og öðrum fundum
Jieima í héruðum.
Eg skal k'iða hjá mér ávarpsfund-
inn í pinglok 1895, pað er búið að
tala nóg um pann íund, sem hvorki
var haldinn samkvæmt pingsköpum né
í hevranda hljóði, og fúslega skal eg
játa, nð eg kom opt mcð öðrum „til-
lögumönnum“ á fundi i „Glasgow“ (eins-
og „frumvarpsmenn“ í „Vinaminni“), en
pvi verð eg alveg að mótmæla, að eg
hafi ekki viljað virða „frumvarpsmenn“
viðtals. Ritstj. „Úv.“ má vera pað
fullkunnugt, að eg kom á fleiri en
einn fund, sein haldinn var til pess
að reyna samkomulag milli „frumvarps-
manna“ og „tillögumanna“, en auðvit-
að get eg ekki ætlazt til, að við verð-
um samdöma um pað, hver pví hafi
valdið, að ekkert samkomulag náðist.
Um „samkomur 1 safol da-Bjarnar“
er ritstj. j>v. sjálfsagt miklu kunnugra
en mér, pvi að eg kom aklrei á pær,
og veit eigi hvort pær hafa nokkrar
til verið, annarsstaðar en í imyndun
i'itstj. „J>v.“. Hann hefir pó varla
farið að minnast á pær móti betri
vituiul, i pví skyni að gjöra „tillögu-
menn“ óvinsæla og tortryggilega í
augnm pjöðarinnar.
Satt er pað, sem ,.[>v.“ tekur fram,
uð „tillögumenn“ eiga eptir að koma
sér saman um nýtt frumvarp, og tel
eg pað mjög æskilegt, að sem flestir
af báðum flokkum („frumvarpsmönn-
uin“ og ,,tillögumönuum“) gæti átt
par samleið, enda mun pað sannast á
símim tíma, hvort pað verð eg sem
steiul í vegi fyrir samkomulagi, ef
„fnimvarpsmenn“ vilja ganga að hrevt-
ingum á hinu margrædda landsstjórn-
ar-fyrirkomulagi.
Stafafelli 31. d. marzm. 1896.
Jón Jónssonj pingin. Aust.-Skaptf,
ÚTLENDAR FRETTIR.
Eitthvert hið voðalegasta járn-
brautarslys, sem skeð liefir á pessari
öld, varð pann 10. f. m. suður í Al-
gier, nálægt hæ peirn, er Adelia heitir,
og segist liinu nafrikunna frakkneska
fréttablaði „Figarou svo frá peim
sorglcga atburði, sem fréttaritari „ísa-
foldar“ í Kaupmannahöfn álítur eigi
umtalsverðan!
„Rotta voðalega slys skeði aðfara-
nött p. 10. maí. ígrennd við Adelia
fer járnbrautin gegnum jarðgöng og
er járnhrautarveguriim að eins oin-
sporaður í jarðgöngum pessnm. [>essa
nótt áttutvær herdeikliraf útlendinga-
herskaranum að aka á járnbrautinni
og pui'ftu pær að flýta svo för sinni,
að pær væru komniir til bæjarins Al-
gier á fimtudag, paðan sem pær áttu
að fara til Madagaskar. Herdeildum
pessum var troðið inní 10 járnbraut-
arvagna og voru hermennirnir, með
undirforingjum, 340 að tölu, og um 50
yfirmonn. Járnhrautarmerki meðfram
brautinni voru öll í góðu lagi og pvi
öku hermennirnir viðstöðulaust og ó-
hræddir inní jatrðgöngin, lestin fór með
fullum hraða, sem jókst nokkuð við, að
leiðin lá ofanímóti.
Allt í einu sást annað skriðljós
koma raeð geysihraða á inöti járn-
brautarlestinni, og áður en menn fengu
stillt hið niinnsta hraðann á eimlest-
inni, pá rákust járnbrautirnar ógur-
lega á, og voru bæði menn og vörur
með peirri lest, er kom á móti her-
mannavögnunum. [>iið heyrðist voða-
brestur og á sama augnabliki liöfðu
járnbrautarlestirnar brotið og bi'arnl-
að hvor aðra og lirúgað hvað ofaná
annað, jái'iihi'autarvögnuui, vörum,
dauðum mannabúkum og lemstruðum
mönnum, er veinuðu ógurlega par i
kolniðamyrkrinu, en peir sem af kom-
ust vissu fæstir sitt rjúkandi ráð og
flýðu frá pessum ósköpum til útgangs-
ins úr jarðgöngunum, og sendu svo eigi
fyr en seint og síðar meir hraðskcyti
eptir lijálparliði og læknum, er eigí
kom fyr en undír moi'gun.
[>ar var voðaleg aðkoma. TJndir
liinnm pungu brotnu jnrnbrautarvögn-
um lðgu 120 dauðir hermenn og lemstr-
aðir, og af peim, sem voru með hinni
j árnbrautarlestinni, voru undir 30,
meira eða minna lemstraðir, er lágu
innanum hina brotnu járnbrautarvagna.
6 yfirmenn höfðu beðið bana og yfir
100 hormenn. Báðir jái’nbrautarstjór-
lU'iiir fórust, og 2 umsjónarmenú og 1
kyndari.
Járnbrautarverðinum í Adelia er
kennt um petta voðalega slys, pví hann
liafði sent vöru- og mannflutningalest-
ina inni jarðgöngin, án pess að vera
viss um, að engin önnur lest lcæmi á
móti. Jpegar veslings vörðurinn heyi'ði
um petta voðnlega slys, gjörði liann 3
tilraunir til að ráða sjálfum sér bana,
sem tókust pó eigi.
2 dögum síðar voru likin jörðuð t
kirkjugarði Evrópumanna i hænum
Blida.
Vdhjáhnnr pýzkulandskoisari sendi
pegar lýðveldisforseta Frakka, Faure,
hraðfrétt, par sein hann kotur í ljósi
innil'ega samhryggð sina með Frökkum
útaf pessu voðalega slvsi, og pakkaði
Fanre keisara aptur innilega hluttöku
hans og góðvilja.
Habsburgarættin í Austurríki. Ein-
liver elzta og merkasta pjóðliöfðingja-
ætt heimsins. litur nú út íyrir að
muni bráðúm úr sögunni í beinan karl-
legg-
Lesendur Austra muna víst eptir
liinu skjóta og sorglega fráfalli rikís-
arfans, Rudolphs, sonar Frantz Jó-
sephs Austurríkiskeisara, er réði sjálf-
um sér bana ásamt Baronessu Vet-
sera, er var talin einhver mesta frið-
leilcs kona í Austurríki. Keisarason
var pá fyrir nokkru giptur Stephaniu
prinsessu, dóttur Leopolds Belgíu-
konungs, og pótti efnilegur til góðs
höfðingja.
Eptir fráfall keisarasonar báru rik-
iserfðirnar undir elzta hróður keisar-
ans, Carl Ludrig, sem mi er nýdáinn.
Hann átti reyndar 3 syni, en peir
eiu allir mjög heilsulit-lir og mestu
aumingjar t.l sálar og likama, svo peir