Austri - 30.06.1896, Side 4

-H». 18
A TJ S T H I,
/
2
Bréfdúfur Andrées!
Strandbyggjar á Islandi og veiði-
menn í norðuihöfuin eru beðnir að
athuga:
Loptfarsleiðan'gnr Andrées til Norð-
nrheiraskautsins mun á kostnað „Af-
tonbladets", eins og kunnúgt er, hafa
meðferðis nokkrar bréfdúfur, sera verða
sendar surapart frá Spitzbergen eptir
miðjan júni til júliinánaðarloka og
sumpart síðar frá sjálfu loptfarinu,
meðan pað er á siglingu. Dúfurnár
eru merktar AB og númer skráð að
ofanverðu á vængina, en nafnið „Andrée“
að neðanverðu á pá.
Dúfurnar eru tamdar á stöðvum
peim, er liggja í grend við Hammer-
fest í Xoregi og eiga eptir pví, sem
til er ætlazt, að vitja pangað aptur,
en hvar sem pær hittast, eru menn
beðnir að ná pcim og rita nákvæm-
lega hjá sér númerið á dúfunni og
líka daginn, stundina og staðinn.
Dúfurnar flytja bréf, sem eru látin
í litið hvlki, pennapoka eða eitthvað
pess háttar, sem fester við eina stél-
fjöðrina. Bréfin eru tvo: annað ritað
almennu letri, og verður að skýra frá
efni pess, svo fljótt sem unnt er, mcð
hraðskeyti til „Aftonbladet", ásamt
upplýsingum um níuuer dúfunnar, og
hvar og livenær hún hafi niiðst; hitt
bréfið, sem ritað er mcð hraðskript
(stenografi), á að sendast blaðinu með
fyrstu póstferð. Adr. „Aftonbladets“,
er Stockhohn.
Ef skip á hafi úti nær dúfu, sem
er í góðu ásigkomulagi og líkindi eru
«1, að hún geti áflugi náð bréfdúfna-
stöðinni eða byggðu landi vfir liöfuð,
pá á að slcppa henni aptur lausri, pá
er hún hefir fengið nauðsynlega hjúkr-
un og hvíld, og bréfið með liinu al-
menna letri liefir verið tekið burtu,
afskrifað og látið aptur á sinn stað.
J>á er bréfin eru tekin xit og lögð
aptur inn í hylkið, verður að viðliafa
hina mestu varúð, svo að engin fjöður
dúfunnar skaddist eða losni, og hylk-
inu verður að loka vandlega.
Það er alls ekki leyfilegt að skýra
neinu öðru blaði frá efni brófanna.
„Aftonbladet“ greiðir sómasamleg
Terðlaun, mismunandi há eptir pví,
hversu fregnin er pýðingarmikil; einn-
ig greiðir pað endurgjald fyrir allan
kostnað petta áhrærandi,
Menn verða að hafa það Imcjfast,
að með því að qreiða fyrir þessvm
hréfdúfuppsti, gera menn ekki að eins
hcimskautaförinni ocj hinum eptir-
væntingarfuila almenningi, nulcinn
greiða, lieldur getur þetta einnig stuðl-
cið til þcss. að bréfdvfur verði hajðar
framvegis til að jlytja fregnir af slcip-
um, cr hafast við á sumrum i Norð-
uríshafinu.
Klippið úr þessa auglýsingu
og gcymið liana!
Blaðið „Aftonbladet“
Stockholm.
Til liemialitunar
viljum vér sérstaklega rliða mönnnm
til að nota' vora pakka.liti, er lilotið
’hafa verðlann, enda taka peir öllum
öðrum litum fram bæði að gæðum og
litarfegurð.
Sérhver, sem notar vora liti, má
öruggur treysta pví, að vel muni gefast.
I stað hellulits viljnm vér ráða
mönnnm til að nota heldur vort svo
nefnda „Castorsvart", pví sá litur er
iniklu fegurri og lialdhetri en nokknr
annar svartur litur.
Leiðarvísir á íslenzku fylgir hverj-
um pakka.
Litirnir fást hjá kanpmönnum
allstaðar á Islandi.
Buchs Farvefa,brik,
Stndiestræde 32 Ivjöbenlmvn K.
Hjá síra Magnúsi Bjarnarsyni á
Hjaltastað eru 3 kýr ungar og snemm-
bærar til kaups, og sú 4. tímabær.
Hérmeð gef eg nndirskrifaður til
vitundar að eg frá pví 25. júní 1896
til jafnlengdar 1897, neyti ekki neinna
áfengra drykkja, og óska jafnframt að
enginn bjóði mér neitt pess háttar.
p. t. Gilsártegi 4. júni 1896.
Sigurjón Hrölfsson.
Meyer & Hencel,
Kjööenliavn,
verzla með lyfjacfna- og nýlcnduvörur, vín
og sælgæti bæði í
stórkaupum og smákanpusi.
Yörurnar eru nr. 1. að gæöum ©g naeð
lægsta vcrði.
Yér nefnum til dæmis:
Ananaspúns, kakaölögnr (likör), petn-
meranzlögur, maltseyði (extrakt), borðhun-
ang, aldinlögur, etiskar idýfur, frakkneskur
ilmjurtaolíur, skozk liafragrjön, býtingsdupt
í smábögglum, ertur, sardiuur, humrar, tröft'el-
sve^ipir, makaröniströnglar, sjökólaði, kakaö-
dupt, eimsteytt krydd, silfurdupt, gijásorta,
geitskinnssorta, huífadupt, hjúkrunarvörur,
vasilin, vindlar, vindlingar, lireinsuð ediks-
sýra, ilmsmyrsl, hársmvrsl, allskonar fagrir
svefnstofunmnir, þvottamunir, normal- Mar-
selju- pálma- og skreyt.isápa, fægismyrsl,
parafeakerti, kjötsoyði, kekskökur o. m, m..

Pantanir verða að koma 3 vikum
fvrir burtfarardag skips pess, sem
hvaluriun óskast sendur með.
&
PM
oá
xo
?H
o
m
PJ
c3
r—H
m
M
cti
a
-o
ÍW
oá
rtí
Hl
O
c3
r-H
Pn
<
bC r
g 03
Ph 03
Cu
ö
O
m
cö
CfH
5h
O
£H
w
•pd oot Suipuos T?^suuij\r
U.TIOUI °/o01 UUIJnpíAlJ JUJSOJJ
iuu.tj.tí.iaj pu9S imS.ioq rqqo og
Brúkuð íslenzk frímerki
verða jafnan kevpt. Yerðlisti sendist
ókeypis.
Olaf Grilstad.
Trondhjem.
Bródersilki, gullvír og legging-
ar, silkisnúrur, dúkar og fleira moð
áteiknúðnm rósam. Silkitau ineð ofn-
«m rósuni, silkiplyds, bómullarflauel
í mörguin litum, blúndur, barnakjólar
nærfatnaður, milliskyrtutau, húlstau,
borðdíikar úr hör, klútar, sjalklútar
og sjöl, rúmteppi, axlabönd, tvinni
úr silki, hör og bómjill; skæri, vasa-
hnífar nr spegilbj&rtu siáli, sporjárn,
sykurtangir, peningabnddur, hnífapör,
Cigarettar ágætar. Kíkirar. Silfur-
og nikkel vörur. Margir fáséðir og
vandaðir munir, hentugir i brúðar-
gjafir o. s. frv. Blómstnrglös, ylin-
vatn; leikspil, úi-ral af gullstássi bæði
egta og óegta. Loptvogir, klukkur,
vasaúr frá 16—135 kr. og margt fleira
i verzlan Magnúsar Einarssonar
á Seyðisfirði.
Hérmeð bið eg alla pá, er skulda
mér að borga sem fyrst. Vallamenn
til Gunnars hreppstj. á Ketilsstöðum.
Skriðdælinga til Sigurðar á Mýrum,
og alla aðra til Halldórs sýslunefnd-
arm. á Ivlaustri. Viðvikjandi pví er
aðrir kunna að eiga til góða lijá mér
gjöri menn svo vel og snúi sér til
Halldórs bónda, sem er aðalumboðs-
maður minn hvað reikninga snertir.
Skriðu 24. júni 1896.
Jón Jónsson
la-knir.
Fineste Skandinavisk
Bxport Kaffe Surrogat
er.hinn ágætasti og ódýrasti kaffibætir
sem nú er í verzlaninni.
Fæst hjá kanpmönmim á tslandi.
F. Hjort & Co.
Kaupmannahiifn.
....; - ... . - ----1 . -i i x_i—,
Abyrgðarmáður og ritstjóri:
Cand. phil. Skaptl .Jóse]tssoi«.
fjrentsmiSja JÁustra.
10
niður að spegiltseru stöðuvatni og par virtist eins og nattúran yfir*
stigi sjálfa sig. Hringinn í kringum vntnið voru trö og jnrtir með
risavöxnum hlöðum, með yndislega fögrnm blómuni, og fuglar með
raargvíslogu litskrauti flugu frá einni greininni á aðra. Hingað og
pangað sáust scrstakir ræktaðir hlettir: sem hentu á, ao landið ekki
var öbygt, og í nokkurri fjarlægð gægðustsmá kofar með strápökum
fram. Kofar pessir voru að eins lágir, með veggjum úr bambúsreyr
og í kringum pá var grindaverk úr samskonar við, J>að var sjónar-
svið, sem að eins Afríka getur framboðið, og maður skyldi ætla, að
ef nokkursstaðar á jörðnnni væri hægt að njóta lífsins í stöðugum
friði, pá væri pað á pessnm yndislega afskckkta stað.
TTnga stúlkan var hin eina mannlega vera, scm sást. í nokkurn
tíma hreifði hún sig ekki úr stað, cn pegar skuggi platantrésins loks
var kominn á háan klett, sem var par spölkorn frá, festi hún aug-
un enn ákafar á pann blett vatnsins, sein sást í gegnum skóginn.
Af andliti bennar hvarf allt í einu hinn punglyndíslegi svipur, og
hún stökk á fætur, er lítill bátur, sem sýndizt eins og lítill depilí
á vatninu, leið fram milli trjánna hiíiumrnegin víð vatnið. Hann tók
stefnu til pess staðar, er hún stóð, og pó ekki reri bátnum nema
einn, skreið hann samt hratt yfir hinar róglega öldur vatnsins.
Stúlkan stóð kyrr, en retti ósjálfrátt annan íótinn fram, laut höfð-
inu, og hið ánægjulega bros, sem lék á vöruin hennar, lýsti pá, að
hún var að litast um eptir einliverjtim, sem hún átti von á. Ef pað
hefir verið maðurinn sein er í bátnum, pá hefir pað lilotið að vera
mjög sterk eðlisleiðsla, sem kom henni til að geta pess, að liann
ktemi, kún gat naumast eygt manninn í litla bátnum, og pá pví síð-
ur séð andlitsdrættí hans. J>ví nær í heilan fjórðnng stundar var
hún svo önnum kafin í að taka eptir bátnum, að hún naumast virt-
ist gefa sér tíina til að draga andann, pangað til hið petta marglita
lauf, sem hvelfdist yfir vatnið, har fyrir hann.
Skilningarvit pessara náttúrubarna eru raiklu næmari en liinna
siðuðu pjóða, og pað er að eins með eyrani’, að hán virtist ráða í,
hvenær sá, er hún var að bíða eptir, mundi birtast henní, pví engin var
par gatan, er hann gæti komið eptir. Loks heyrðist lienrti fótatak í
íjarlægð og settist hún pá niður og fór að riða strák&rfu, sern allt
71
til pessa liafði legið við Iilið hennar. Gjörði hún petta til pess, að
vekja yndispokka á sfer? Nei, öllu fremur var hin ístöðulausa
hæverska, sem leitast við að lejna jafnvel hinum hreinustn tilfinn-
ingum, sem skyhh.tr ertt ást, orsök til pess; pvi hún býr i brjósti
hverrar saklausrar stúlku, hvaða lit sem hörund hennar hefir. Hún
var pó stöðugt að líta ttpp frá rinnunni, en hann, sem lmn var að
liorfa eptir, kom ekki, og að lokum kom aptur efablendnis- og hryggð-
arsvipur á andlit hennar.
Hún leitaðist nú elcki lengtir við að láta sem bt'in vnni, lieldur
horfði óróleg í allar áttir. Ópolinmæði ltennar óx, Inin reis á fæt-
ur og ætl.'iði einmitt að fara að ganga ofan af Iiæðinni, pegar hægt
skrjáf í blöðunum kom henni til að snúa sfer við, og fyrr en hún
gæti flúið, var liún komin í faðminn á ungunt pilti, sent reyndar
liafði dökkan hörundslit eins og hún sjálf, en var pó samt sem áður
eins fríður sýnum sera karlmaður, eins og liún sem kvennmaður.
Hann var grannur og beinvaxiim og leit út fyrir að verá bæði sterk-
nr og liðugur; hið lfetta fat, sem hann var í, var jafn vandað að
vinnu, sem stúlkunnar, en i raun og veru liöfðu mannahendur g.jin’t
mjög lítið til að aulca friðleik liaus. Stúikan rak upp hljöð, en pað
kom fremur af gleði en ötta, og leitaðist við að vinda sig frá hon-
um, sem henni reyndar ekki tókst, og pað var heldur ekki við pví
að búast, pví hún reyndi ekkert ákaft til pess.
„Ha, ha, Yarra mín“ sagði hann og hló sigri lnósandi; „pú
sagðir, að eg ekki skyldi fá neinn koss, en nú er eg búinn að ræna
honum á möti vilja pínum“.
„Eg lifelt, að pú befðir ekki farið úr bátmim pínum“ mælti hún,
um leið og hún -reif sig lausa og settist niður hjá körfunni sinni,
spölkorn írá honum. „þú hegðaðir pfer reyndar ekki sem bezt,
Ado, pví sem hinn lævísi leopord læddist pú áfram og komst rafer
að óvörum, annars skyldirðu ekki svo bæglega bafa borið sigurinn
úr býtum“.
„Eg er viss unt, að Yarra mín fyrirgefur mfer pað. J>að var
auðvitað mesta ódáðaverk. en mér var ómögulegt að standast freist-
inguna“, sagði hinn ungi Afríkumaður, um leið og hann líkti eptir