Austri - 28.07.1896, Blaðsíða 3

Austri - 28.07.1896, Blaðsíða 3
NR. 21 A IJ S T E L 83 skoðaði að visu forna hoftópt á Hofs- stöðum í Mývatnssveit, og gjörði upp- drætti af; og kvað hana vera sam- kvæma peini hugmyndum er menn höfðu áður gjört sér 'ufn pessháttar. í hoftópt á Ljösavatni ætlar hann að láta grafa innan skamms og máske víðar hér um slóðir. Með þakklæti ber að minnast pess, að herra verzlunarmaður Grímur Lax- dal á Húsavík og margir fleiri Hús- víkingar giörðu sér mikið far um að greiða götu ferðamannanna. Aptur var ekki frítt uni að maður yrði sumstað- ar liins mótsetta var hjá þehn er með eittlivað þurfti að ieita til. ' GUFUEÁTSNEFND Múla- sýslanna hélt jtann 17. J). m. fund með herra stórkaupmanni Thor E. Tulinius á Eskifirði til að ræða fyrirkornulagið á gufu- bátsferðunum hér austan og norðanlánds fyrir næsta ár, Yarð ]iað að samningum með herra Tuliniusi og nefndinni, að ef Austfirðingar og Norðlingar yrðu í félagi um að halda nppi gufubátsferðunum næsta ár fyrir þessum landsfjórðungum, skyldu Austfirðingar leggja, auk lands- sjóðsstyrksins, sömu fjáruppliæð til ferðanna og í ár, en Norð- lingar líklega nokkru meira, ef ferðirnar næðu til Húnaflóa, þangað sem vér álítum sjálfsagt að reyna koma þeim, því með því moti væri liægt að útvega Húnvetningum nog kanpafólk, sem þá vanhagar svo mjög um. Herra Tulinius lofaði gufuskipi uppá 130—150 smálestir Netto, er rúmaði 60 manns á 1. og 2, farþegjarúmi. Fæðispeningar og fargjald verður sama og' í ár, en flutningsgjald á vörum skemmri leið (á milli tveggja næstu hafna) töluvert niður sett. Gufubátnum verður haldið úti í 5 mánuði, frá 1. maí 1897 ■— 30. september s. á.. Ferðirnar eiga að vera 6. Ef eigi næst samkomulag um ferðirnar við Norðlinga, þá ætla Anstfirðingar samt sem áður að halda einir uppi strandferðunum alla leið frá Horrafirði til Húsa- víkur, 6 fei'ðir frá 1. mai—■ 31. ágúst n. á. 1 maí og júní s. á. á líka báturinn aö að fara 2 feröir til Reylcjavíkur, Stórkanpmaður Tulinius vav, sem vonlegt var, tregari að ganga að þessari síðari ferðaáætlun fyrir Austfirðingafjórðungi ein- mn, fyrir liið lága tillag svona langa leið, en lét þó tilleiðast að lofa því, og' er það drengi- lega gjört, því það er nvjög ó- vist, að hann nái upp tilkostn- aði sínum. Ilerra Thor E. Tulinius taíaði um að kaupa eða láta smíöa nýtt gufuskip til strandferðanna, sem væri með því fyrirkomulagi er nefndinni likuði bezt, efhann gæti fengið loforð fyrir að halda gufubátsferbimum í 4—'5 ár. En því þorði nefndin eigi að lofa, sem eígi var heldur von til. „I)AGSKRÁ“ kandídats Ein- ars Benediktssonar kom nú með „ Yestu,l< og lízt ogs bfaðið vel og stillilega ritað, það sem af er. Blaðið er mjög ódýrt, 3 kr. 104 númer þetta fyrsta árið, lítiö minna á stærð en „J>jóðólfur“. BRAUÐ YEITT. Kirkju- bæjarklaustuvíprestakall hefir landshöfðingi veitt síra Magn- úsi Bjarnarsyní á Hjaltastað samkvæmt kosningu safnaðanna. PRÓFAST í Korönr-Múlaýslu hefir biskup skipað 3. f. m. síra E i n a r J ó n s s o n á Kirkj ubæ. ý Hinn 4. fyrra mán. varð það harmaslys í Stöðvarfirði útá „Kirkju- bólshöfn“ við uppskipnn á þakjárni af gufuskipinu „Inga“ að bát hvolfdi, með tveim mönnum í, fast, við skijiið. Oðr- um þeirra varð bjargað, eu liiun drukkn- aði. Sá sem drukknaði \ar Jón son- ur hjónanna þorsteins bónda Jónsson- ar og Gróu þorvarðardóttur á Borg- argerði hér í sókn, elztur af þrem börnum þeirra, 16 ára gamall. Jön sál. var ekki aðeins harmdauði foreldrum sínum og nánustu ástvinum, heldur vakti missir hans almennan söknuð og hluttekning meðal nágranna hans óg sveitunga. það er eigi of- mælt að hann har af flestum jafnöldr- um sínum hér um svæði að frábæru líkamsatg'jörfi og sáfarþroska, var þeg- ar oi’ðinn bjargvættur lieimilis síns og traust stoð foreldra sinna og svo sið- prútt, grandvart og gott uugmenni, að hann ávann sér ást og hylli allra sem við hann kyimtust. Soyðisfirði 27. júli 1896. Tíðarfar er alltaf fremur hagstætt en þó snjóaði nokkuð í fjöll nóttina milli þess 20. og 21. þ. m, en sá snjör er nú mestiu' horfinn íýrir eptirfar- andi blíðviði'i. Fisk'iafiinn er nú heldur að lifna hæði á Yopnafirði og hér annarsstað- ar á AustfjÖrðunum og síld komin nokkur á suma íirðina. Eiín, skipstjóri Houeland kemur inn nálega annanhvern dag með meiri og minni afla. Ullarverð er enn þá óákveðið hér á Seyðisfirði, en haldið að hún muni verða a 70 aura puudið af hvítri ull. Vér höfum sannfretí, að af þeirri ull, sem lögð hefir verið inn í verzlan Or- um & Wulffs á Vopnafirði, hafi fyrir 10/ir hluti verið gefinn 80 anra prís, og er það heiður fyrir þær sveitir, að þær vanda svo vel verkun á ull sinni, að langmestur liluti heimar nær þessu háa verði. Á Akureyri er sagt, að kaupmenn gefi 75 aura fyrir lieztu hvíta ull. „Vaag'en“, skipstjóri Endresen, fór heðaii til Leith 22. þ. m. með herra O. Wathne og frú hans og bróður- dóttur. þaðan ætla svo hjónin með „Yaagen“ til baðvistar i Sandefjord í Korvegi, og koma þau svo hingað a,pt- ur tímanlega í september. Með Yaag- en fór og fröken Stang og 3 frakk- neskir menn. „RjukaiD, skipstjóri Handeland, Iconi hingað 22. þ. m. með stórkaupmaim Tlior E. Tulinius og frú lians, sýslu- mann A. V. Tuliníus og hans frú og systur hennar, kaupm. K. Hjálmarsson mcð frú og mágkonu, kaupm. Sv. Sig- fússon og þorstein Jónsson, síra Jón Guðmnndsson með frú o. H. „Ejukair fór aptnr suður um nóttina. „Vesta“, slcipstjóri Corfitzon, kom hingað 23. þ. in. norðanfyrir land. Með skipinu var assistent i hinu ísl.ráðaneyti, Steingrímur J önsson með frú sinni, Guðnýju Jónsdóttur; cand. mag. Bogi Melsted, og prentari Guðm. Magnússon o. fl.. Hér fóru í land stúdentarnir Edvald Möller og Petur þorsteinsson, skólasveinarnir Ásgrím- ur Johnsen, Halldór Guimlögsson og nýsveinn Halldór Jónasson; livalveiða- mennirnir Ellefsen og Pétur Bjarua- son, verzlunarmaðtu’ Pétur Ólafsson og A.gúst fjósmyndari Guðmundsson o. fl. „Elinu“ lánuðn nokkrir af þeim far- þegjnm, er hér fóru í laml af Yestu, 84 og tveir og aðskildir fra kvennfólki og börnum með þilvegg. Nolckr- um ungum stúlkum var lofað að búa í lyptingu, er var á þilfariuu, en þó þær ekki væru buudnar saman, var þeirra þó vandlega gætt á meðan skipið var á ánni. Á slcipinu var skipstjöri, 8 hásetar, einn unglingspiltur og 4 hvitir menn er flúið höfðu á bát frá þræla- slcipi og ætluðu nú aptur til Brasilíu. þegar búið var að flytjauægi- legar vistir og vatn út á slcipið, undu þeir upp segl og sigldu liæg- an byr út á sjó. Hafi Yarra orðið hissa á að sjá hafið í fjarlægð þá varð hún það þó meira, þegar öldur þess ióru að vagga lienni. Hún var alveg óhrædd, þvi þótt hún ‘vissi eklci, hvert hún væri að fara, eða gæti gripið hver forlög hennar yrðu, fannst henni samt, að hún endurnærðist við hið hressandi sjávarlopt, og henni lcom aptur til hrgar að flýja. það var liégómleg von, sem aðeins gótur valcnað í brjósti ungrar stúlku sem elclci hafði hugmynd um þær tálmanir sem í lcringum hana voru, en samt gat húu eklci annað en haldið henni. Skipstjórinn, Oaspar Brito, að nafni, hafði frá fyrsta ve'tt henni mikla eptirtekt, og þó hún eklci sæi fyrirætlanir hans, hafði hún samt fengi) fullkominn viðbjóð á honum. Hún notaði samt á- hrif sín til þess að ganga um bæði þilförin, þegar skipshöfnin var svo önnum kafin, að hún elcki gaf henni gætur. Hún studdist þá fram á borðstokkinn og horfði tárvotum augunum á ströudina, sem skipið með hraða fjarlægðist. Hún var þreytt og hrygg, því hugurinn dvaldi hjá þorpinu llennar og ættingjum, sem hún aldrei framar mundi augum líta; en mest hugsaði hún um unnustann sinn, Ado. Hún liélt ennþá, að haun væri á lífi og að hún mundi sjá hann aptur, þvi hún gat elclci slcilið, að hann, sem var svo hraustur og ungur, væri orðinn herfang dauðans. Húii hrökk upp af hugmvnda- flugi sínu við það, að einhver lagði höndina á öxl hennar, og er liún leit við, sá hún að það var Brito skipstjóri. það var mjög heppi- legt fyrir hana, að hún elcki slcildi hvað hanu sagði, en augnaráð hans slcelfdi liana og him reyndi að fiýja. Hann elti liana blótandi og ragnandi, og hún iiefði dottið útbyrðis af hræðslu, ef unglings piltur, einn af hásetunum, hefði eklci náð í Inina og dregið hana frá borðstoIcKnum, og þá hljóp bún í ofboði inn 1 Jyptingu til hius kvennfúlksins. SkipsTjórínn æddi á eptir henni og barði þær misk- Tarra. (Saga frá Afrilui). 81 voru þegar á stað relcnir eins og gripir i hja.ll og þjappað svo milcið saman, að þeir elcki gátu lagzt niður og naumast dregið andann; en fæðan sem þeir fengu var lítil og slæm. Fast við þenna hjall var annar lijallur, fullnr af ýmiskonar dýrindismunum, svo sem fíla- tömuim, pálmaolíu og gulldupti, öllu þessu höfðu þeir rænt hingað og þangað, I birtingu daginn eptir voru þrælarnir reknir út og séihver þeirra varð að t.ika þunga byrði á herðar sér, og þeim um lcið sagt, að ef einhverr þeirra missti hana, þá yrði hann drep- inn þegar í stað. Jafnvel mæðrunum með smábörn á handleggnum var.eklci hlíft við því, heldur urðu þær að bera annaðhvo'rt eitt fíla- beinsstylcki, litinn palcka með gulldupti eða eitthvað þess háttar. Og þannig voru þeir reknir áfram á daginn þjakaðir og þreyttir, en á næturnar voru þeir læsíir inni í einliverjum hjalli oða safnað samati í skjóli nokkurra pálmatrjáa og gættu ræningjarnir þeirra þá vand- lega. Yarra þjáðist minna lfkamloga en hinir bandingjarnir, þvt hún var ung og sterlc og var látin bera minna, að líkindum af því hún var svo falleg, til þess að ekki minkaði andvirði hennar við það að hún yrðí v.eik eða mögur. Lolcs komust allir í hörað eitt, er höfð- ingi sá reð fyrir er nefndur var konungurinn frá „Bambo“. Hann var liinn ötulasti þrælasali á allri ströndinui og lieið með óþreyju eptir lcomu þeirra, þar eð hann ætlaði að kaupa þrælana. Á landa- merlcjunum lcom konungurinn á móti þeim með noklcrum af þegnum sínum, er einnig lcomu til að verzla. J>rælarnir voru reknir inni stóran hja.ll, látnir þvo sör og gofin betri fæða, til þess að þeir gengju sem bezt í augu kaupendanna. í fyrsta sinn stóðu þeir sem verzlunarvara á meðal landa sinna, og sýndi sú heipt er brann úr augum þeirra, að þeir fundu fyllilega til hinnar svívirðilegu meðferð- ar á þeim, og þar að auki beið þeirra nú enn þá eitt mótlæti; allt til þessa höfðu vinir og frændur verið saman og þannig í færum að tala saman um ógæfu sina, en nú átti að sundra þeim öllum sinum í hverja áttina, —■ eiginmenn, eiginkonur og börn voru skilin fvrir fullt og allt. Bambo konuugur lceypti nokkra hina yngstu og dýr- ustu, en þegnar hans hina, unz allir voru seldir. Yarra varð ásamt nokkrum ættingjum sínum, eign konungsins, er að afloknum kaupskap

x

Austri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Austri
https://timarit.is/publication/141

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.