Austri - 29.08.1896, Blaðsíða 4

KR. 23
A U B T R I,
6 2
2 ára tíma. Giptist pá í annað sinn
. frænku sinni, ungfrú J>órunni Jöns-
dóttur, sem nppfóstruð var hjá nður-
nefndum J>orsteini sýslum. er nú var
orðinn yfirvald fingeyinga, og búsett-
ur á Húsavík. Byrjuðu þan landbú-
skap í Aðaldal, en fluttu bráðlega útá
Húsavík; var Eiríknr pá ýmist við
verzlunarstörf eða skrifari hjá f>or-
steini. Yorið 1868 yfirgaf hann aptur
pessa stöðu sína, til að geta liðsinnt
móður sinni, og gjörðist bústjóri henn-
ará Krossi í Ljósavatnsskarði. Bjuggu
pau mæðgin par 4 ár; fluttu vorið
1872 að Stóra-Eyrarlandi, hvar hann
bjó í 6 ár, en móðir hans litlu skem-
ur. Yorið 1879, fór hann að Reykj-
um í Tungusveit og 1881 að Blöndu-
dalshólum, hvar.hannbjó til dauðadags
eða nær 14 ár; hafði honum auðnazt
ástiiðlegustu samvistir við pessa konu
sína í full 30 ár, og orðið 5 barna
auðið, af hverjum dóu 2 dætur, en lifa
3; Björg gipt á Sauðárkrók, Stefán
bóndi í Blöndudalshólum og J>órhildur
13 ára heima.
Líti maður yfir penna stuttorða
æfiferil Eiríks Halldörssonar, stingur
liann í augun sem óvenjulega breyti-
lcgur af alpýðwmanni, geta að eins 2
orsakir legið til pess, sem sé: litlir
hæfileikar og breytingagirnd, eða miklir
hæfileikar. J>að er enginn vafi á, að
hið síðara var tilfellið. Eiríkur sál.
var í sannleika skarpur gáfumaður;
skilningur og næmi var afbragð, og
minni gott. Ha.fði hann og mikla
löngun til að ganga skólaveginn í æsku,
en átti pess engan kost; varð pvi að
nægja eigin uppfræðing; tókst honum
líka með sameinuðum brennandi áhuga
og góðum gáfum að afla sér svo víð-
tækrar menntunar, að í bezta. lagi var
af bóndamanni. j>annig var hann víð-
lesinn og vel fröður í íslenzkum sög-
Hin og skáldskap, (enda laglega hag-
rnæltur sj.álfur) lcunni almennar reikn-
ingsreglur, talsvert heima í íslenzkri
málfræði og reit móðurmál sitt hár-
rétt. Danska tungu nam hann i æsku,
ágætlega. á bók, talaði og reit liana
auk pess liérumbil rétt. Ensku las
hann í 10 vikur undir kennara hendi
um fertugt, en bætti rið uppá eigin
hönd svo, að hann í fleiri ár var túlk-
ur Englendinga á ferðum peirra hér.
Sem sagt voru nægir hæfileikar til
til staðar til að geta gegnt ólíkum
störfum, og störfin veittu honum aptur
meiri æfingu og víðtækari pekkingu á
lífinu; er valla ofmikið sagt, að hann
hafi verið einn af peim fáu „sem fær
var í flestan sjó“. Að skapferli var
Eiríkur sál. ör og stundum harðorður,
en engu síðnr var liann blíðlyndur,
sáttfús og hreinskilinn framúrskarandi,
hvatlegur og djarfmannlegur í fram-
göngu; húsfaðir góður og umhyggju-
samur, faðir og eiginmaður sá ástrík-
asti og vinum sannur vinur.
(Aðsent).
A u s t r i!
Vegna óvæntra atvika hefi eg orðið
að flytja mig með prentsmiðju Austra
af Fjarðaröldu útá Vestdalseyri i
])ús kaupmanns Sigurðarsál. Jónsson-
ar, ]iar sem eg verð í vetur. Hefir
pessi flutningur, svorra alveg að óvör-
um, tafið fyrir útkomu blaðsins, en
sem eg vona að geta unnið upp bráð-
lega aptur með auknum vinnukrapti,
pó pessi flutningur hafi orðið mér mjög
dýr og svo pað að koma mér fyrir
með prentsmiðjuna hér útfrá.
Innan skamms munu hinir heiðruðu
lesendur Austra fá nákvæmar að frétta,
hvernig á pessum atvikum stendur, og
einnig urn hinar drengilegu hvatir vissra
náunga, er komið hafa pessu af s*að,
sjálfum sér til verðugs heiðurs og
sóma.
— Héraðsmenn pá, er eigi eiga
erindi hingað útá Vestdalseyri, bið eg
að vitja Austra og Eramsóknar í
verzlunarbúð Pöntunarfélagsins á Búð-
areyri.
Seyðisfirði 29. ágúst 1895.
Skapti Jósepsson.
Geir Sæimindsson
cand. theol.
heldur guðspjónustugjörð i kirkjunni
hér á Yestdalseyri á morgun.
Guðspjónustan byrjar kl. 1 e. hád..
Grott súkkulaði á 1 kr. pd.
i verzlun
MAGNÚSAR EINARSSONAR.
æstkomandi vetur, geta ungar stúlk-
ur fengið lijá mér tilsögn í pessum
námsgreinum: ensku, dönsku, teikn-
ingu, orgelspili og ýmiskonar útsaum
og hannyrðum.
Vestdalseyri 2fi. ágiist lS9fi.
Hoflga Austmann.
Tvö þilskip
(„Kutter"), 70 og 27,20 smálestir að
stærð, ágætlega vönduð, vel útbúin og
hentug til fiskiveiða, eru til sölu. J>au
geta afhenzt pegar 1 sumar.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst til
yfirréttarmálajlutningsmanns
Gisla Isleifssonar
í Reykjavík.
Ágsett orgel
er til sölu á Vestdalseyri hjá verzl-
unarmanni
Hjálmari Sigurðssyni.
Brúkiið íslenzk frímerki
verða jafnan keypt. Verðlisti sendist
ókeypis.
Olaf Griistad.
Trondhjem.
H é r a ð s m e n n
geta fengið keyptan blautfisk hjá
Pótri S. Klemenssyni á Vestdalsevri.
Pantanir verða að koma í vikum
fyrir burtfarardag skips pess, setn
hvalurinn óskast st mdur með.
•d Ö C*H
t-i 53 Pm Oð JO f-4 o cð r—i U1 o3 a Lystha •)H CD -4-3 cd
OO -o P-i
cð p 1 Oð
&D p . Ö
CD cð <D O
> 4-=> Ol U cd m cd
-pí u tH <4H
f-t cð nö 'O rö ^ ■P O
*-< 43 u Eh
jöj P'cð *o •tH rÖ <D qzj Ö JO 'ö 'CD " W
Þ- m Ö PL cc cö 'Ö Ö a t3 • iH 'Ö ö m
~bJD Ö d l-H u ö öd
pí OJ -4-3 r-H S
'pd 001 § utpuas r!jsuutpj[
tt.iToiu °/0oi utit.nipi.u]
‘rau.ijj tijAj ptras un S.iorj p ■C ?S
Undertegnede Agent for Is-
lands Ostland for det konge-
lige octrojerede almindelige
Brandassnrance CompagTii.
for Bygninger, Varer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjeben-
luivn,modtager Anmeldelser om Brand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Prærnier &c. og udsteder Policev.
Eskifirði í maí 189fi.
Carl fí. Titlinwf!.
Congo Lífs-Elixír. er nú aptur
kominn og f.æst lijá kaupm. L. T. Ims-
land og Sig. Johansen.
S'eyðisfirði 26. vnai 1896.
L. J. Imsland.
Abyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Tjrentsmiðja ^Aastra.
90
stjöm, og að fráskildum einum farpeganna, er einhverntíma í fyrnd-
inni hafði ve-rið sldpstjóri, kunni enginn á skipinu pessa list. En
Dappo gaf honum pað ljóslega í skyn, að . ef hann ekki lcæmi peim
til pessarnr hafnar, mundi hann umhugsunarlaust skjóta hann — og
pað var áheit, er ekki var liætt við að Brasilíumaðurinn gleymdi.
J>ótt Yörru lvefði nú gengið allt að óskunv, var hún sarnt ekki reglu-
lega ánægð. pví pó hún væri nú orðin frjáls, fannst lienni pað eink-
isvirði er hún var búin að missa Ado, og pað voru engin líkindi til
að hún mundi ná fundum hans framar, er hún var kornin svo langt
frá átthögum sínum og skyldmönnum. Eélagar liennar, sern hngsuðu
minna um ókomna tímann, sungu, dönsuðu og hlógu eins og peir
framvegis væru lausir við allar sorgir og andstrevmi. [x>ir voru
svo heppnir, að góða veðrið hélzt og vindurinn var liagstæður, og
liéldu peir pannig áfram í 3 daga. Dappo sýndi, að hann átti pann
heiður skilið, er honum hafði verið sýndur, pví hann kom pegar í
stað A góðri stjórn á skipinu. Hann lét menn vera uppá siglunni
til poss að segja sór til í tíma, ef hann kæmi auga á eitthvert
ókunnugt skip. J>ví mesta hættan fyrir pá var að peir mættu em-
hverju prælaskipi, er prælasalar ættn, pví peir mundu pegar hand-
taka pá og refsa peim harðlega fyrir að peir drápu Brasilíumenn-
ina, pvi ekki var hætt við, að peir mundu drepa pá, peir voru allt
of mikils virði til pess.
„Skip i augsýn frá stjórborði!“ æpti maðurinn á siglúnni.
„Hverju líkist pað?“ spurði Dappo nákvæmlega i peim róm,
sem hann hafði heyrt rnenn viðhafa á herskipunum.
„Sarna lag og á voru skipi, en helmingi starrra“, var svarað.
„Hvert heldur pað?
„Til norðausturs“.
„Vér verðum pá að víkja úr vegí, eða pað kemur fast að okk-
ur“, sagði hann við sjálfan sig. „Snúðu hjólunum maður! — pökk
herra frá Brasilíu, ef skip petta nær oss, pá ætla eg að feykja
heilanum úr kollinum á pér“, kalluði hann til skipstjóraus frá Brasilíu,
er stóð par rétt og óskaði pess af boilum hug, að petta væri præla-
skip. Dappo gekk fram og aptur á pilfarinu með sjónpípuna und:r
91
hendinni alveg eins og liann liafði séð yfinnennina á herskipunum
gjöra.
„J>egar hérinn hleypur, halda lrundarnir A eptir“. Stóra skipið
sigldi auðsjáanlega áfram án pess að ta-ka eptir Andorinka, en peg-
ar pað sá að hún breytti stefnunni, vatt pað upp öll sín segl og
liélt á eptir lienni.
Andorinlca j var gott gangskip, en ókunna skipið sýndi brátt að
pað var enn pá gangbetra, pví á tæpri klukkustundu var pað konrið
töluvert nær lienni. Svertingjarnir urðu nú peirrar liættu áskynjn,
sem peim var búin, og allar pær liörmungar, er peir nýlega höfðu
frelsazt frá, rifjuðust nú upp fyrir ímyndunarafli peiri’a. Nú hættu
peir að syngja og hlæja, og meira að segja, nokkrir peirra virtu
fyrir sér öldurnar og liugsuðu að pað væri pó skárra að fá að hvílast
par, en að vera prælar hinna hvítu. Dappo- og liinir liraustustu
meðal peirra ráðgjörðu, að verjast, pótt peir saju, að lítil líkitidi
væru til pess, að peir bæru sigur úr býtum. Hrasilíumennirnir
hvítnuðu af ótta, er peir sáu hið ógnandi augnaráð sigurvegara.nna
og óttuðust, að peitn mundi verða slátrað, ef' petta vævi prælaskip.
J>egar pað kom uær, úrskurðuðu Dappo, Jose og fleiri, að pað væri
prælaskij', pótt Brasiliumennirnir reyndu að sannfæra pá um, að
pað aðeins væri enskt kaupfar.
Eini mögulegleikinn til að koniast undan pví, var, að pað lvgndi,
pvi pá voru likindi til, að Andorinka nnmdi ganga betur, en pá hefði
pað sjklfsagt sent báta á eptir henni. Hvernig .sem færi. ásétti
Dappo og félagar lians sér að verjast meðan peir gætu. En pað
átti aptur að fara svo, að kvennmanns hyggjuvit réði fram úr vand-
ræðum peirra; pví Yörru datt pað í lmg. að iiægt væri ef til vill,
að koma pvi til leiðar með brögðuin, er ekki væri mögulegt með
valdi. Hún lét allt kvermfólkið, börnin cg flestalla karlmennina fara
undir piljur niður, en aðeins fair tirðu eptir á pilfarinu klæddir
sjóraannafötum. Mönnunum frá Brasilíu var skijiað, að svarti. spurn-
ingum ókunna. skipsins og var he’tið bráðutn dauða, ef peir ekki
svörttðu eins og peini væri sagt. J>ví næst voru allir vopnaðir eptir
föngutn og biðu svo pess er verðu vildi með brasilíartska skjaldo.v-
merkið blaktandi á siglunni. Okunna skipið, er stöðugt nálgaðist, var