Austri - 23.09.1896, Blaðsíða 4

NR. 25
A U S T K I.
100
Þakkarávarp.
Hévmeð votta eg undirritaðar fyrir
liönd eptirlifandi móður minnar og
jsystkina, öllum peim er fylgdu bróð-
ur okkar, síra Hannesi L. J>orsteins-
syni, síðast presti til Fjallapinga, til
grafar að líofi í Yopnafirði, og sérí-
lagi sóknarmönnum hans, sem fjöl-
raenntu til jarðarfarar hins framliðr.á
og heiðruðu pannig minningu hans, sem
hafði verið peim svo kær, sem raaður
og sóknarprestur, með nærveru sinni,
— mitt og vort allra innilegt pakk-
3æti fyrir nærværu peirra við jarðar-
íörina, og hluttekning peirra í sorg
okkar, eins og öllum peim, er á einn
eða annan hátt hafa gjört hið sama.
p. t. Seyðisfirði 12. sept. 1896.
Afjúst porsteinssou.
Tapazt hefir lítið brúkað fjaðrastíg-
vél aðfaranótt 23. ágúst, einhvernstað-
ar á leiðinni af Fjarðaröldu og útað
steingarðinum fyrir utan Yestdalseyri.
Finnandi er l)eðinn að skila pví til
ritstjóra Austra, gegn sanngjörnum
fundarlaunum.
Tvö plskip
(,,Kutter“), 70 og 27,20 smálestir að
stærð, ágætlega vönduð, vel útbúin og
hentug til fiskiveiða, eru til sölu. J>au
geta afhenzt pegar í sumar.
Lysthafendur snúi sér sem fyrst til
yfirréttarmálajiutningsmanns
Gisla Isleifssonar
í lleykjavík.
Fineste SkandinaYÍsk
Bxport K&ffe Snrrog’at
er hinn ágætasti og ódýrasti kaffibætir
sem nú er í verzlaninni.
Fæst hjá kaupmönnum á Islandi.
F. Hjort & Co.
Kaupmannahöfn.
Islenzk nmboðsverslim.
Eins or/ að vndanförnu trlc ccj
að mcr «ð selja állskonar íslenzlcar
vcrzlunarvörur og lcaiqia inn útlendar
v'örur, og seiula á þá staði, sem gufu-
slcipin lcoma a. Glögg skilagrein
send í hvort skipti, lítil ómakslaun.
UtanásJcript:
Jakob Gunnlögsson,
stö rlc auiun a ð ur.
Cort Adelersgade 4
Kjöbenhavn K.
íslenzk frímerki
3 au. 5 au. 6 au. 10 au. 16 au. 20 a.
40 aura 50 aura 100 aura
kaupir undirskrifaður og borgar fyrir
pau:
2 aura 2 aura 4 aura 1 oyri 8 aura
7 aura 10 aura 25 aura 50 aura.
pjónustufrímerki frá 2—50 hvert.
Sjaldgæf frímerki með háu verði,
skildingafrimerki allt að 3 kr. hvert.
Borgun verður send strax í peningum.
Frímerkin purfa að vera ósködduð og
ómáð.
Jalcob GunnVógsson,
stóvkaupmaður.
Cort Adelersgade 4,
Kjöbenhavn K,
Undertegnede Agent for Islands
Östland, for det kongelige. octroje-
rede. almindelige Brandassurance
Compagni.
for Bygninger, Varer, Effécter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjöben-
havn,modtager Anmeldelser om Brand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl I). Tulinius.
á 1 Kr. pd.
i verzlun
MAGKÚSAR EINARSSONAR.
meðal annars:
rOFllF
Kaffi, Kandís, Melís, Púðiursykiir, Bxport-Kafíi.
Ofnkol. Steinolíu.
Munntóbak, lleftóbak, Reyktóbak, Yindla.
llargarine ágætt.
Skæðaskinn, Brökarskinn,
Færi allskonar.
Léðaröngla norska, margar tegundir.
Segldúk, margar tegnndir.
Þakpappa, Þakpappaáburð,
Leirrör, einkar kentixg i reykliáfa.
0 f n r ö r ú r j á r n i.
Múrstein eldfastan í ofna og eldunarvélar.
Barkarlit i segl, veiðarfæri o. fl.
Sxníðatól ýmiskonar.
Mikið af li 1 ý j u m nærfötuia handa sjómöminm.
Bfni 1 vetrarföt.
Karlm.anna alfatnað, tilbúinn eptir nýjustii tízku.
Yetrarjakka. Yfirfrakka.
Skófaínað kvenna og karia.
Stnndaklnkkur. Yasaúr venduð og ódýr.
o. II. o. fl..
Yörurnar ern af fyrstn tegund hvað gæði
snertir, og seljast með lægsta verði gegn peninga-
borgun útí liönd.
Áhyrgðarmaðnr og ritstjóri cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja Aust-ra.
Áheyrendapallurinn í sal peim, er heyja átti kviðdóminn í, var
troðfullur, og pað komust livergi nærri allir inn, sem vildu lilusta á
málið, og pað var rifizt um að ná i aðgöngumiðana.
pann dag átti líka að rannsaka pað mál, er hafði vakið mikla
eptirtekt almennings. Vel metinn og ríkur kaupmaður í bænum, að
nafni Springer, var ákærður fyrir að hafa svarið rangan eið og fyrir
að hafa ónýtt mjög áríðandi skjöl.
Menn deildu um, hver verða mundu málaloldn, bæði úti á göng-
unum og eins á áheyrandapallinum áður en rétturinn var settur.
Springer var náfrændi auðmannsins Ditmars, er dáið hafði fyrir
fjórum vikum. Ditmar possi hafði verið lengi erlendis og auðgazt
par. ]>á hann kom aptur til fósturjarðar sinnar, var hann orðinn
gamall og enn ókvæntur. Ilann tók sér bústýru, er hét Wegener,
og var pá ekkja og átti eina dóttur, 4 ára gamla, er hét Bertlia, og
ólst hún upp bjá Ditmar; og er móðir henuar dó, var hún orðin svo
proskuð, að hún gat veitt húsi Ditmars forstöðu. Gamli Ditmar átti
eigi önnur skildmenni en kaupmann Springer, og allir bæjarmenn
voru sannfærðir um, að gamli Ditmar mundi skipta arfinum jafnt
milli hans og ungírú Berthu, sem hafði hjúkrað honum allt fram í
andlátið eins og hún væri dóttir hans.
pegar eptir lát Ditmars, fór pað að kvisast um bæinn, að hann
mundi eigi hafa gjört neina erfðaskrá, og furðaði menn mjög á pví,
og hlaut pví kaupmaður Springer að fá allan arfinn, par liann var
eina skildmenni hins látna auðmanns. Bæjármenn fengu eigi skilið,
99
hvernig á pessu gæti staðið, og liinir óorðvarari létu pað pegar í
Ijós, að Springcr lilyti að hafa ónýtt arfleiðsluskrána, til pess að
geta náð í allan arfmn. ]>að var vist, að Springer liafði pegar eptir
lát frænda síns leitað að arfleiðsluskránni í skrifborði hans, eu sagð-
ist ekki hafa getað fundið liana, og pað hafði hann staðfest með eiði
fyrir réttinum.
Tveim vikum eptir eiðsaflegginguna, barst súfregn út um bæinn,
að liúið væri að taka kaupmann Springer fastan og væri hann sak-
aður um að liafa svarið rangan eið. Réttum 4 vikum eptir lát
Ditmars hafði málfærslumaður hans komið til dómarans og sagt hon-
nm frá pví, að hann geymdi eptirrit áf erfðaskrá Ditmars, er hefði
mælt svo fyrir, að hún skyldi eigi opinber gjör, fyr en 4 víkum eptir
dauða hans; og mælti sú erfðaskrá svo fyrir, að pau Springer, frændi
hans, og ungfrú Berthn, skyldi gauga jafnt til arfs eptir haun. Og
með pví að notarius publicus hafði staðfest petta eptirrit af erfða-
skránni, pá var pað jafngilt frumritinu, pó pað svo aldrei fyndist.
Nú var enginn lengur í nokkrum efaum pað, að Springer hefði
ónýtt erfðaskrána, svo hann sæti einn að arfinum.
En, hvernig var nú liægt að sanna pað, að hinn ákærði liefði
ónýtt arfleiðsluskrána? Svo framarlega sem Springer pverneitaði
pví að hann hefði nokkra arfleiðsluskrá fundið í skrifborði hins látna,
virtist ómögulegt að sanna hið gagnstæða, pví rétturinn gat eigi
sannað uppá hann, að hann segði ósatt. Menn voru pví mjög for-
vitnir í að heyra, hverníg petta mál færi.
Springer kaupmaður var kominu á efra aldur og var barnlaus
ekkjumaður. Hann virtist eigi að liafa tekið sér noitt nærri pennan
púnga sakaráburð og leit mjög áhyggjulaus út, er hann kom fyrir
réttinn, enda treysti liann pví, að ekkert yrði sannað uppá hann.
Eptir að hinar vanalegu spurningar höfðu verið lagðar fyrir
hinn ákærða, lagði dómsforsetinn pessa spurningu fyrir liann:
J>ér eruð ákærður fyrir að hafa svarið rangan eið og fyrir að
liafa ónýtt-áríðandi skjöl; kannist pér við pað?
—,.Nei“.
^-]pér ættuð pó að hugsa um pað, að pað er betra fyrir yður
að játa pað pegar á yður, pví pá getið pér máske fengið vægari