Austri - 29.09.1896, Blaðsíða 3

K-R. 2G
A U S T R I,
f
103
toljavist, að ekkisé ís til við lieirns-
skautin á plánetimni Mars, og héldu
pví að pvi liagaði eins til á Jörðunni.
Nansen hefir og kannað sjávarbotn-
inn, sjávarkuldann, sjávardýpið,
veðráttuna, norðurljósin, fundið ný ó-
pekkt eylönd, löiðrétt landauppdrátt
Pavers 'o. m. íl.. sem heíir hina mestu
pýðingu fyrir rísindin og pekkinguna
á pessum"1 óþekktu löndum og hafi, og
sýnt á allri ferðinni framúrskarandi
prek og polgæði og dæmafátt úthald
og lmgprýði, seni vonlegt er að lönd-
nm hans pvki mikið "jtil koma, par
pessi för varpar frmgðarbjarma yfir
Norveg og Norvegsmenn, sem vér Is-
lendingar hljótum að unna pessari
nánustu frændpjóð vorri mjög vel, og
gleðjast vfir.
Ferðir Kikulásar II. Rússakeisara.
Um ekkert er nú eins tíðrætt i er-
lendum dagblöðum, sem norðurferð og
heimkoniu Nansens, og svo ferðalag
Nikulásar keisara og drottningar lians
til Austurrikis, J>ý/kalands, Danmerk-
ur, Englands og Érakklands.
Keisarinu byrjaði pessa ferð sína
seint í f. m. og hélt fvrst til Vinar-
borgar, par sem hinn aldraði keisari,
Eranz Josepb, sem liefir nú verið
samtíða 4 keisurum á Rússlandi, tók
binum unga keisara og drottningu bans
nieð hiniu mestu bliðu og mælti til
vináttu með Rússum og pegnum sínum,
en par af hafa Ungverjar einknm haft
horn í síðu Rússa, síðan peirhjálpuðu
Austtirrikismönnum til að kúga upp-
reistina á 'Ungverjalandi 1848.
Frá Vínarborg liélt Nikulás keisari
til fundar við Vilhjálm fýzkalands-
keisara í Breslau í Slcsiu, og fékkpar
engu síðri viðtökur en í Vinarborg.
Minnti Vilbjálmur keisari Nikulás
keisara á frændsemi peirra, og fornt
fóstbræðralag með Priissakonungum
og Rússakeisuruin, er bann óskaði að
mætti standa sem lengst til eflingar
friði og framförum pjóðanna. f’essum
blíðmælum Vilbjalins keisara , svaraði
Rússakeisari reyndar mjög kjirteislega,
en varaðist að bindast fastmælum fyrir
ókomirin tinia, og skilja menn pað svo,
að hugur Nikulásar keisara Imeigist
meira til bandalags við Frakka eu
keisaradæmin; pó skildu peir frændur
með vináttu.
Erá Breslau fóru keisarahjönin sem
leið liggur beint til Kaupmannahafn-
ar, og gjörðu eigi vart við sig í Berlin,
par sem pau fóru um um nótt. — Til
Kaupmannahafnar komu keisaralijónin
p. 9. p. m., og tók Kristján konung-
ur, drottning og ættmenn peirra á móti
peim með flestu stórmenni rikisins á
tollbúðinni og var par mikill fagnað-
arfundur milli frændfölksins, pví Niku-
lás keisari hafði opt verið í Danmörku
með Alexander föður sinmn, sem undi
sér par jafnan mætavel. Kristján
konungur ók svo með hina tignu gesti
sína í gegnum hæinn og út Strandveg
til hinnar litlu sumarhallar sinnar,
Bernstorff, par sem ýmsir urðu að
ganga úr rúnmm fyrir gestina, eins
og gjörUt hér hjá oss á bæjum, er
margt er gesta; en margt var áður
par fyrir af skildmenni konungs og
drottningar.
Frá Kaupmannahöfn ætla svo keis-
arahjónin á hinu nýsmfðaða lystiskipi
sínu „Standart11. er gjört hefir verið
hjá peim Burmeister & Wain í Kaup-
mannahöfn, til Englands, og svo pað-
an til Parísarborgar, par sem Prakk-
a.r liafa pegar hinn mesta viðbúnað til
að fagna keisarahjónunum sem alúð-
legast, og með allri siniii frakknesku
kurteisi, svo langt skari fram úr öll-
um möttökiim hjá öðrnm pjóðum og
pjóðhöfðingjuni, enda fylgjast Frakkar
og Rússar uii jafnan að máluni á seinni
tinnmi og er altalað, að peir haíi gjört
fast bandalag sín í milli, pó eigi haíi
peir gjört pað reglulega uppskátt enn
seni komið er.
Siienmia í pessum mánuði andaðist
utanríkismálaráðgjaíi Iiússa. Lobanoff
liostovski/, fursti, er pötti hinn mesti
stjórnvitringur og verður hans sæti
mjög vandskipað, Hann átti eigi erf-
ingja, en arfinn hafði liann ánafnað
bróðursyni sinuni, er flúið bafði fyrir
16 árimi til Ameríkn, par bann var
eitthvað viðriðinn nihilistaatfarirnar í
St. Pétursborg 1880, er peir ætluðu
að sprengja Vetrarhöllina í lopt upp.
Sýnír petta, að eigi eru allir nihiíistar
Rússlands af lægri stiguni. Eríinginn
kallaði sig í Ameriku Victor le Nord ou
O
bjó í borginni St. Louis. Hann var
náðaður, er liinn nngi keisari tók við
ríkjum, og fer nú heim til að veita
hinuni feyknamikla arfi móttöku.
Enn bryddir á nýrri uppreist í ný-
lendum Spánverja, pai sem eyjarskeggj-
ar á Portorico i Vestindiuin eru mjög
óánægðir með yfirrkð Spánverja og
gjöra sig nú mjög líklega til að reyna
að brjóta pau af sér.
Jað er sagt, að uppreistin á Filippin-
eyjuimm sé mest að kenna pví, að
Kristmunkar bafi fengið landstjórann
til að setja ýmsa menn í liöpt, er peir
grunuðu um frjálslvndi. Er pað eigi
í fyrsta skipti, að Spánverjar liafa ilít
af niunkaflokki pessum.
I Sansibar á austurströnd Afríku
bafa orðið nýlega höfðingjaskipti, ef
liöfðingja skvldi kalla, par sem soldán-
inn, Hamud ben Thovain andaðist, en
frændi hans, Said Kalid, brauzt par
til vakla, að Englendingum fornspurð-
um, sem liafa par í rauninni öll ráð
í hendi sér, síðan 1890. En Sansíbar-
mönnimi lílca illa yfirráð Englendinga,
af pvi peir banna peim alla præla-
verzlun, er peiv höfðu áður mikinn
hagnað af, og pví varð Said Hamid
pessum vel til liðs. En Englending-
ar voru hér sem optar skjótir til úr-
ræða og sendu óðara nokkur herskip
til Sansibar og bótuðu að skjóta á
liöll soldáns, ef hann eigi legði pegar
niður völdin. Og er bann neitaði að
hlýðnast, pá framkvæmdu Englending-
ar pegar hótanirnar, og skutu herskip
peírra höllina til grunna á 50 mínút-
um, en soldán flýði á náðir pýzka kon-
súlsins. Hafa Englendingar nú sett
pann mann, er heitir Said bcn Hamud,
til valda í Sansibar, og heldur liann
í öllu taum peirra.
Irar liafa nýlega haldið stóran fund
með sér i Dublin til samkomulags, er
endaði með verstu illdeilum og áfiog-
uni, svo lögregluliðið varð að skakka
leikinn.
Kríteyingar liafa nú fengið í eigin
líendur alla stjórn hinna sérstöku niála
evjariimar, og eiga peir aðeins a.ð
svara soldáni dálitlum árlegum skatti
af eyjunni og svd blutast soldán til
um pað, hver par verður landstjóri.
jJað er baft fyrir satt, að Georg
Grikkjakonungur eigi mikinn og góð-
an pátt í pví, ásamt stórveldimum, að
samningar tökust svo vel með soldáni
og Kríteyingum.
Terkfall. f>að lá nú síðast við borð,
að um 40,000 hafnarvinnumenn muiidu
leggja niður vinnuna í Lundúnaborg.
Njósnara, þýzkan, liafa Danir ný-
lega rekið úr landi; liafði liann .tekið
myndir af víggirðingunum kringum
Kaupmannahofn og víða um land. En
pað náðist í flestar pessar niyndir
áður en hann liafði fengið sent pær
suður til pýzkalands.
Hvirfilbylur gekk nýlega yrir París-
arborg, og gjörði par niikinn skaða
og vnrð nokkrum niönnum að bana,
en stóð aðeins í 1 ’/2 mínútu.
Jarðskjáípta varð vart í Austur-
ríki og Ítalíu 27. f. m. og ákaflegir
jarðskjálptar gengu á Japan norðan
til p, 31. f. m., og ætla margir vís-
indamenn, að pessir jarðskjálptar muni
máske standa í einlivejn sambandi við
jarðskjálptann mikla hér á Suðurlandi.
Anarkistaflokk, einhverjum hinum
versta, varð náð um miðjan p. m. í
Lundúnum og Briissel. Ætluðu pessi
prælmenni, sein stóðu í sambandi sin
á milli, að nota sér liið væntanlega
hátíðahald í Lundímum fyrir Riissa-
keisara, til pess að vinna á honum og
drottninguhanSjhinni háöldruðu drottn-
ingu' Englands, Yiktoríu, prinzinum af
Wales og pví sem peir gætu náð í af
konungsættinni.
V a s a ú r.
Fundizt liefir vasaúr á leið frá Svín-
hólum að Starmýri 15. p. m. Réttur
eigandi getur vitjað úrsins hjá undir-
rituðum gegn sanngjörnum fundarlaun-
um og borgun pessarar auglýsingar-
Eskifirði 19. sept. 1896.
Tryggvi Hallgrímsso n,
póstur.
104
gagnsæa kvoðu. Síðan voru liinir 5 brenndu hlutir bréfsins lagðir
með mestu variið ofaná glasplötuna og festir við kvoðuna, svo að
skriptin sneri upp.
En með pví pað voru nokkrar ójöfnur á hinum brenndu pappírs-
hlutum og eif>i mátti prýsta peim ofaná plötuna, pví pá hefðu pappírs-
hlutirnir farið í óteljandi ólæsilegar smáagnir, — pá fann eg uppá
pví ráði að fara með glnsplötuna með skriptinni á i gufubað, par
sem binn brenndi pappir tók í sig svo mikið af raka og varð svo
seigur, að honum varð prýst niður á glerið án pess liann brotnaði
til stórskemnida.
þegar pið nú berið saman eptirritið af erfðaskránni við Ijós-
myndina, pá getið pið orð fyrir orð og staf fyrir staf pekkt, að pað
er sama liönd á báðum skjölunum og sama efnið. Hin mörgu stryk,
seni eru á ljósniyndinni, eru brot pau, cr komu á pappírinn, er hon-
um var prýst ofaná glerið. Og hér hefi eg stækkunargler, er pið
getið ennpá betur séð allt petta í.
A skrifstofu bins ákærða er pappirskarfa undir skrifborði lians,
er eg rannsakaði mjög uákvæmlega. í henni fundum við mörg sund-
urrifin bréfsnipsi, er eg aðgætti nákvæmlega og varði hálfum mán-
uði til pess að raða niður eptir litum og efnisgæðum, og par fann
eg loksins umslagið utan af erfðaskránni, er bifm ákærði liafði rifið
í ótal sni' snipsi, og hafði umslagið verið tvöfalt og pví varð fyrirhöfn
mín tvöíold við að fá öll snipsin til að falla rétt livort við annað,
og hér getið pið séð glögga ljósmynd af utanáskriptinni, pví par
stendur greinilega með fullmn stöfum: „Erfðaskrá múr1. Og pað er
enginn vafi á pví, að pessi orð eru skrifuð með hendi aríleiðanda.
lJað er pví liérmeð sannað, að liinn ákærði hefir brennt erfða-
skrána í ofninuni í svefnherhergi sínu, en umslagið hefir liann látið
sér nægja að rífa í smáagnir, af pví að honum befir eigi pótt pað
jafn-áríðandi og erfðaskráin“.
—„En við höfum ennpá gjört eina mjög áriðandi nppgötvun.
Yið rannsökuðum nákvæmlega' allar niiimisbækur liins ákærða og
tökum eptir pvi, að í hinni siðustu, er hann liafði notað, voru tvö
blöð rifin úr: Hér getið pið séð minnisbókina, og pað er auðséð á
pví, að tvö blöð eru rifin úr hentii, að önnur tvö tilsvarandi blöð
Dnýtt skjöl. 101
eg fann elcki erfðaskrána, pá sagði eg við sjálfan mig: Ditmar var
maður varkár og hygginn; rétturinn hlýtur að liafa erfðaskrána í
liöndum",
—„Ekki vænti eg, að hinti látni luifi sagt yður frá pvi, í livaða
hólfi á skrifborðinu að erfðaskráin væri geymd?“.
—„l>ví neita eg“, sagði liinn ákærði; „að minnsta kosti rekur
mig eigi minni til pess. En, ekki niun fósturdóttir Ditmars liafa
talað á pá leið?“.
—„Mei, bin unga niær liefir ekki borið pað fram. það er lík-
legast, að pið hafið verið tveir einir, er Ditmar trúði yður fyrir pví,
og sagði við yður: Erfðaskráin liggur í priðja liólfi til hægri liand-
ar í skrifborðinu. — En pað var ekkert vitni við, pá hann sagði
yður petta“.
Hinn ákærði glotti háðslega og sagði: „Hvaða ástæðu hafa
menn til pess að halda, að við liöfum liaft pvílíkt samtal?“.
Dómsforsetinn hvessti lengi augun á liinn ákærða. Loksins sagði
hann: — „þér eruð forhertur glæpamaður. J>ér treystið pví, að pað
verði ómögulegt að sanna sökina uppá yður. En pað skal eigi líða
á löngu, par til pér fáið að sannfærast um pað, að pað er unnt að
sanna .glæpinn oppá yður: I síðasta sinn aðspyr eg yður: Yiljið
pér játa glæp yðar?“.
—„Nei“.
—„Herra málaflutningsmaður, viljið pér nú pegar lieyra álit
háskólakennara pess, er rannsakað hefir tildrög að pessum glæp?“.
—„Já, herra dómsforseti. Eg óska pess, að háskólakennari,
Dr. Oliles, skýri réttinum pegar frá rannsóknum sínum, svo að sak-
borningurinn tefji eigi lengur tímann fyrir réttinum með sínum for-
hertu neitunum.
„Látið báskólakennara Dr. Oliles, koma fram“, sagði dömsfor-
setinn, og strax koni inní dómsalinn miðaldra maður.
—„!>ér eruð háskólaketiiari, Dr. juris, Ohles, og fáist einkum
við sakamálsrannsóknir. l>ér hafið gjört ýmsar frægar tilraunir til
pess að upplýsa sakaniál, og skrifað bækur um pað efni. Málsfærslu-
maðurinn heíir óskað eptir áliti yðar í pessu máli. Hvaða upplýs
ingar getið pér gefið réttinum í pvi?“.