Austri - 08.04.1897, Qupperneq 4

NR, 10
AUSTfil.
40
er bæði raddarfegurð, og framúrskar-
andi snilld í meðferð raddarinnar.
Ættu íbúar Seyðisfjarðar að veraFor-
sjóninni pakklátir fyrir að peim hefir
gefizt kostur á að heyra slíkan af-
bragðs söng, er lengi mun hljóma í
eyrum allra peirra, sem elska pessa
fögrustu list allra lista, sönginn. Oand.
Geir ' leggur, ef svo mætti að orði
kveða, alla sína sál í sönginn, og hvort
sem hann syngur um sorg eða gleði,
pá hlýtur pað að hafa áhrif á hvern
mann, er nokkra tilfinningu hefir fyrir
sönglegri fegurð. Hann syngur líka
svo skýrt, að hvert einasta orð heyr-
ist, pó hann syngi pað svo „piano“ að
pað sé rétt eins og hann andi pví frá
sér. — pað væri ánægjulegt fyrir skáld
vor, ef kvæði peirra yrðu eins ágæt-
lega útskýrð í söng einsog bæði tóna-
skáldinu og söngmanni tókst að gjöra
með „Draum hjarðsveinsins", og er
gaman að vita að pað lag er eptir ís-
lenzkan höfund. — Frú Sigríður, kona
cand. Geirs, lék undir sönginn á Forte-
piano, með einstakri smekkvísi og lip-
urð; lék hún einnig eitt lag á milli
söngvanna, og mátti heyra, að hún er
ágætlega að sér í peirri list. Fröken
E,agna Johansen söng 2 lög (Duetta)
með söngmanninum, — Consertinn var
ágætlega sóttur. Væri óskandi, að cand.
Geir Sæmundsson, áður en hann skil-
ur við Seyðisfjörð, vildi gefa mönnum
kost á annari eins skemmtun a.ptur.
„Eósaa, skipstj. Petersen, kom 6.
p, m. með allskonar vörur til Gránu-
félags verzlunar hér á Vestdalseyri,
og húsavið í hið nýja pakkhús er verzl-
unin ætlar að láta reisa hér í sumar.
„Thyra“ kom hingað snemmaí gær,
og með henni verzlunarm. Páll Frið-
bjarnarson og bókbindari Gunnlögur
Jónsson frá Akureyri, og bátasmiður
Guðm. Erlendsson frá Færeyjum. Með
Thyru fara nú hinir frakknesku skip-
hrotsmenn.
„Egill" kom um miðjan dag í gær
að norðan.
f Jóhannes Ólafsson sýslumaður and-
aðist að Sauðárkróki p. 26. f. m.
pessa ágætismanns verður nákvæm-
ar getið í næsta blaði.
f Aðfaranótt p. 29. f. m. andaðist
hér í bænum sonur Runólfs Sigurðs-
sonar snikkara,, Jöhannes, 10 ára að
aldri, hið efnilegasta og elskulegasta
barn.
pað var fyrir Landshankann, en ekki
sjálfan sig að bankastjóri Tryggvi
Gunnarsson keypti Bessastaði fyrir
12,000 kr.
Kj komnar vorur
í verzlun
Magnúsar Einarssonar.
Appelsínur, Lemonaðe, Sherry, Port-
vín, Malaga, Champani, Romm og
Likör. Konfekt (brjóstsykur) marg.ir
ágætar tegundir, Sukkulaði, Kaffi,
Vindlar, Cigarettur, Reyktóbak.
Vegr/japappír, Betrek á sófa og stóla.
Sjöl, stór og smá. Borðdúkar hvítir,
rauðir, grænir, bláir. Nærföt og ann-
ar fatnaður handa börnura og fullorðn-
um. Húfur. Hattar úr flóka og strái,
mavgskonar. Brodersilki í yfir 200
litum, og margt til hannyrða. Vasa-
hnífar, Skæri, Burstar, Handsápa,
Ylmvatn, allt mjög vandað. Buddur,
Múffur, Album frá 1,25—20 kr. Vax-
dúkur, Flöiel, Silkidúkar, Siipsi, Slauf-
ur af beztu tegund og nýjasta sniði.
Myndarammar, Göngustafir, Hanzkar
úr ull og silki. Barnagull. Loptvogir.
Klukkur, Vasaúr, Úrfestar og gull-
stáz mjög margbreitt. Silfur- og nikk-
elplet-borðbúnaður. Snjógleraugu og
margt fleira.
Mikið af' álnavöru og ýmsu sélegu,
kom í gær með “Thyra“.
Hannevigs gigt-ábnrðnr.
pessi ágæti gigt-áhurður sem hefir
fengið hér maklegt ómótmælandi lof,
pannig, að öll Islenzk blöð mætti
með pví fylla, fæst oinungis hjá
W. Ó. BreiðQ'örð í Reykjavík.
JENS
hansen
Vestergade 15, Kjobeiiliavn K.
Stærstu og ódýrnstn birgðir í Kanpm.höfn af
járnsteypum, sern eru hentugar á IslandL
Sérstaklega má mæla með hitunarofnum með „magazín“-gerð
með eldunarhólfi og hristirist, eða án pess, á 14 kr. og par yfir,
sem fást í 100 stærðum ýmislegum. Eldstór með steikaraofni og
vatnspotti, með 3—5 eldunarholum, á 18 kr. og par yfir, fást frítt-
standandi án pess pær séu múraðar, Skipaeldstór handa fiskiskip-
um, hitunarofnar i skip og „kahyssur“, múrlausar, með eldunarholi
og magazín-gerð. Steinolíuofnar úr járni, kopar og messing, af
nýjustu og beztu gerð. Ofnpípur úr smíðajárni og steypijárni af
ýmsum stærðum. Gluggagrindur úr járni í pakglugga og til húsa af öllum
stærðum. Galvaníseraðar fötur, balar. Emailleraðar (smeltar) og ósmeltar
steikarpönnur og pottar. Smeltar járnkaffikönnur, tepottar, diskar, bollar o. fl.
Verðlistar með myndum eru til yfir allt petta, sem peir geta fengið
ókeypis, er láta mig vita nafn sitt og heimili.
S m j ö r.
Extra príma Margarine (egta smjör saman við) pundið
— — rjómablandað gott smjör — . .
Margarine A. A. A. — . .
Heilir dunkar 25 pund að pyngd, seljast með 5°/0 afslætti,
keypis. — Verður ekki lánað út nema uppá stuttan tíma.
St. Th. Jónsson.
Seyðiafirði.
. 0,65 aura
. 0,60 —
. 0,55 —
. 0,50 —
og ílátin ó-
Brunaáliyrgðarfélagið
„Nye danske Brandjorsihring Selsltáb,,
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Reservefond 800,000).
Tekur að sér hrunaábyrgð á húsum,
bæjum, gripum, verzlunarvörum, inn-
anhúsmunum o. fl. fyrir fastákreðna
litla borgun (premie) án pess að reikna
nokkra horgunfyrir brunaábyrgðarskjöl
(police) eða stimpilgjald.
Menn snúi sér til umboðsmanns fé-
lagsins á Seyðisfirði:
St. Th. Jónssonar.
Fiiieste Skandinavisk
Export Kaífe Sarrogat
er hinn ágætasti og ódýrasti kaffibætir
sem nú er í verzlaninni.
Fæst hjá kaupmönnum á Islandi.
F. Ejort & Go.
Kaupinaimahöfn.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja
porsteins J. G. Skaptasonar.
40
líka undir, og mér tókst pá upp að leika og syngja. Eg var alveg
hissa yfir pví, hvað mörg heiðarkvæði paðan að sunnan, að eg kunni.
Tíminn leið sem í dranmi, og loks fór eg heim hálf preyttur, en
himinglaður.
XV.
Á myndastofu minni rakst eg á Suslowski og Kazíu. Höfðu
pau ætlað að koma mér á óvart.
Ekki veit eg, hvað prælbeininu honum Swiatecki kom til pess
að segja peim, að eg kæmi víst bráðum heim!
Hvorki Suslowski eða Kazía pekktu mig, sem er sönnun fyrir
pví, hvað dulargerfi mitt var gott. Eg gekk til Kazíu og gieip hendi
hennar; en hún hrökk hrædd undan.
„pekkirðu mig pá ekki Kazía mín?“, spurði eg.
Hún var alveg hissa, og Swiatecki sagði: „Rað er hann
Wladek!“
Kazía virti mig nú nákvæmlega fyrir sér, og sagði síðan skelli-
hlægjandi:
„Svei! Ó hvað hann er Ijótur pessi gamli karl!“
Nú, svo pað pótti henni! en mér væri forvitni á að fá að vita
pað, hvar hún hefði séð laglegri gamlan mann! En henni lizt lík-
lega illa á alla gamla menn, par eð Suslowski hefir konnt henni fagur-
fræðina.
Eg fór nú útí eldhús til pess að skipta um búning.
I>au f'eðginin spurðu mig að, hvað pessi dularbúningur hefði að
pýða.
Hvað skyldi hann pýfa? — Ekkert var eðlilegra — „Okkur
málurum kemur vel saman, og stöndum við pví opt sem fyrirmyndir
hvor fyrir annan. þannig hefir Swiatecki verið fyrirmynd mín að
gömlum Gyðingi. þekktir pú hann ekki á málverkinu, Kazía mín?
Nú sem stendur, er eg fyrirmynd á málverki Cepkowskis. þetta er
alvenja hjá okkur málurum, pareð nú sem stendur er hörgull á fyr-
irmyndum, ekki sízt hér í Warschau“.
„Yið höfðum gaman að pví að koma pér á óvart“, sagði Kazía,
41
„og svo hefi eg aldrei komið á myndastofu fyrri. En hér er pvílík
óregla á öllu! Er pví pannig varið hjá öllum málurum?“
„Ójá, pað er svona upp og ofan!“
Suslowski sagði, að sór líkaði pað betur, að eg gengi piifalegar
um herbergið.
Mig sárlangaði til pess að mölfa hörpuna í hausnum á honum.
En Kazía hrosti blíðlega og sagði:
„Eg pekki málara, sem er mesta landeyða! En pað skal nú
breytast, er eg fæ ráðin yfir honum. fá skal allt hafa sinn rétta
stað og vera fágað og hreint . ... 11
Við pessi orð kom hún auga á kongulóarveíi pá, er prýddu horn
royndastofunnar og hélt pannig áfram:
„þvílík óregla fælir líka kaupendurna burtu, pví peir mættu
ætla, að peir væru komiiir inná einhverja ruslakompu. Hér er jafn-
vel rið á sverðunum. En $g skal víst ráða bót á pví, og fægja pau
öll, sem ný væru“.
„Guð komi til! Hún ætlav pá að láta fága gömlu sverðin mín
með sandpappír! Ó, Kazía, Kazía!“
Suslowski pótti svo vænt um penna lestur, að hann kysstí hana,
en Swiatecki hrein — sem göltur.
Kazía ögnaði mér með hendinni og hélt áfram:
„Mundu svo eptir, að hór parf að koma breyting á hjá pér!“
Síðan bætti hún við:
„Og ef pér herra minn ekki heimsækið okkur í kvöld, pá eru
pér mesti ópokki, er eg vil ekki framar sjá fyrir augum mér“, og
brá um leið hendinni fyrir augun, sem fór henni mjög vel. Eg lof-
aði að koma og fylgdi peim ofan.
I'egur eg kom upp aptur, sat Swiatecki og gaut illilegu horn-
auga til hundrað rúbla seðla-hrúgu, er lá á borðinu.
„Hvað er petta?“
„Geturðu ímyndað pér, hvað hér hefir átt sér stað?“
„Nei, nei!“
„Eg hefi peningum stolið af manni, eins og alvanur pjófur“.
„Hvað áttu við?“
„Eg hefi selt málverkið af líkunum mínum“.