Austri - 10.07.1897, Blaðsíða 3

ÍNR 19
A U S T R I.
75
mannahöfn fyrir meðmæli herra H. I.
Ernst, eru þessir:
Klassenske Eideikommis 500 Kr.
0rum & Wulff 300 —
Mansfelld Búlner & Lassen 200 -
Waldemar Petersen . . 200 —
Era en Konsert afholdt af
Livgardens Musikkorps í
Nationa.1 c. . . . , . 300 —
Holger Petersen .... 100 —
Salomonsen Emil .... 200 —
X 100 —
J ohannesson 100 —
Trier og Goldschmidt . • 100 —
Augustinus 100 —
Thor E. Tulinius .... 100 —
hloresco 100 -
Samtals 2400 •—
En auk pessara gáfu á 4. hundrað
manna í Danmörku gjaíir fyrir innan
100 kr., svo öll pau samskot, er lyf-
sali Ernst fékk í Kaupmannahöfn námu
alls • • .................. 3,650 Kr.
Auk pess eru par nokkrir
ennpá hér ótaldir, er lofað
hafa árlegum gjöfum til
spítalans.
Seyðisfjarðarkaupstaður
hefir lofað að leggja til
spítalans............ 2,000 —
1\'orðurmúlasýsla . . . 2,000 -—■
Kaupm. Y. T. Thostrup . 500 —
K.aupmaður O. Wathne . 100 —
Samtals 8,250 —
Svo hefir herra lyfsali H. I. Ernst
von um, að við fáum hingað upp að
gjöf, lms pað, er stóreignamaður á
Jótlandi gaf í fyrstu til holdsveikra-
spítala við Reykjavík, en sem eigi parf
nú framar á að halda pangað eptir að
Odd-Fellowarnir hafa sýnt pað fram-
úrskarandi veglyndi, að gefa par hinn
mikla holdsveikraspítala. Og von nokk-
ur er um, að vér fáum frían flutning
á húsi pessu hingað upp til Seyðis-
fjarðar, með skipum hins sameinaða
gufuskipafélags; og er slíkt drengilega
gjört af félaginu og mikilla palcka vert.
Ef nú tekst vel til með liinn mikla
Bazar, Tomhólu og Lotterí, er halda,
á Ji Mmdindiekúsinu á Æarðaröldu
þann 10., 11. og 12. p. m., (laugar-
da.g, sunnudag og mánudag), til styrkt-
ar spítalastofnuninni, — pá eru all-
miklar líkur til, að pað sé kominn álit-
legur sjóður til að hyggja spítalann
fyrir. Til pessa hazars og tombólu
hafa 9 soyðfirzkar konur safnað inikl-
um gjöfum, einkum hér í bænum og
nágrenninu, og svo líka annarstaðar
að af landinu, sérílagi frá Roykjavík
og Akurcyri, og eru par margir munir
mjög eigulegir, ogölluvel fyrir komið;
en á lotterfinu verður dregið mn 3
dýra muni, svo pað verður að líkind-
um all-fjörugt og skemmtilegt í bind-
indishúsinu pessa 3 tiltelmu daga, og
vonandi að aðsóknin verði mikil, er
fyrirtækið er svo ágætt í sjálfu sér,
og drátturinn mjög ódýr, aðeins 25
aura, og 15 aura fyrir innganginn.
Skemrnt mun með söng ókeypis.
A1 þ i n g i.
—o—
Áð afstaðinni guðspjónustugjörð í
dómkirkjunni, par sem prófastur Sig-
urður Jensson prédikaði, setti lands-
höfðingi, Magnús Stephensen, alpingi
í pingsal neðri deildar og las par upp
konungserindi, og lagði fram stjórnar-
frumvörpin.
Gekkst síðan hinn elztí pingmaður,
Sighvatur bóndi Arnason, fyrir em-
bættakosningu til hins sameinaða al-
pingis, og var Hattgrímur biskup
Sveinsson kosinn forseti pess með 18
atkvæðmn, en skrifarar, síra Sigurður
Stefánsson og þorleifur Jónsson. Síð-
an gekk efri deildin til pingsals síns
og kusu par, undir forsæti elzta ping-
manns peirrar deildar, herra landfógeta
Árna Thorsteinssonar, embættismenn
sína, og hlntu kösningu: forseti, Arni
Thorsteinsson, í einu hljóði, varafor-
seti, háyfirdómari Lárus E. Svein-
bj'órnsson-, en skrifar voru kosnir Jón
skólastjóri Hjaltalín og f>orleifur óð-
alsbóndi Jónsson.
Herra Sighvatur Árnason stýrði
einnig sem aldursforseti, forsetakosn-
ingunni í neðri deild, og varð par kjör-
inn forseti, eptir prí-ítrekaða kosningu,
loctor pórhallur Bjarnarson, er varð
loks hlutskarpoxi en fyrrum sýslumað-
ur Benedikt Sveinsson. En varafor-
seti neðri deildar var kosinn síra Stg-
urður Gunnarsson; en skrifarar Einar
prófastur Jónsson og Klemens sýslu-
maður- og bæjarfógeti Jónsson.
p>að kapp, sem hefir verið víð pessa
forsetakosning neðri deildar, boða.r
lítinn frið, en allmikla flokkaskipt.ingu
í peirri deild, er mest mun stafa af
stjórnarskrármálinu, sem svo dauflega
heiir nú í vor verið á mörgum fund-
um tekið undir með að framfylgja
eindregið í frumvarpsformi óbreyttu,
eins og Bonedikt Sveinsson hefir fylgt
svo fast fram, en sýnist nú að vera
óðum að missa fylgi pjóðarinnar, er
helzt mun stafa af pessum ástæðum:
1., af pví stjórnarskrárfrnmvarp al-
pingis pykir óljóst, 2., ófullnægjandi
fyrir réttar- og sanngirniskröfur Is-
lendinga, 3., of kostnaðarsamt í sjálfu
sér, og 4., valda ópörfum og kostnað-
arsömum pingrofum og aukapingum,
er kosta með pví móti landið yfir
30,000 kr. annaðhvort ár, er mörgurn
pykir að mætti verja betur.
liáðgjaíi íslands og ráðaneytið dánska
hefir ennpá ■ einu sinni neitað alpingi
um sanngirniskröfur pess í stjórnar-
skrármálinu og Jekur enn sem fyrri
fjarri pví að láta Island hafa ráðgjafa,
er sitji ekki í stjórnarráði Dana.
Rví verða nú alpingismenn að muna
vél eptir pví, að gæta hér sóma síns
og kjósenda sinna og svara nú ráð-
gja.fa og ráðaneytinu að verðugleikum,
pví par virðist oss nú virðing pjóðar-
innar sjálfrar liggja við.
eða hin almenna prestasamkoma lands-
ins, var haldin í Keykjavík 28. f. m.,
og var nú óvanalega vel sótt, og mættu
nú á synodus, auk stiptsytírvaldanna,
biskups og aratmanns, og prestaskóla-
kennaranna, — 8 prófastar og 22 prest-
ar, og stóð fundurinn með all-fjörug-
um umræðum í 9 tíma.
Síra Jóhann J>orsteinsson í Staf-
holti prédikaði fyrst í dómkirkjunni,
en fundurinn var haldinn í pingsai
efri deildar alpingis, og setti biskup
fundinn með ræðu um fyrirkomulag
synodusar fyr og nú. Síðan rar skýrt
frá skiptingu styrktarfjár presta- og
prestekkna, og lagðir fram reikningar,
p>á var lagt fram frumvarp til end-
urskoðunar handbókar, og pví visað,
eptir nokkvar umræður, til héraða-
fundanna, er skyldu hafa lokið við til-
lögur sínar fyrir miðjan maí 1898, og
skyldu síðan frumvörpin lögð fyrir
næsta synodus. Yið nefndina í mál-
inu var peim síra Jóni Helgasyni og
síra Jens Pálssyni bætt.
Eptir all-miklar umræður var sú til-
laga síra þorkells Bjarnasonar sam-
pykkt, að innheimta á tekjum presta
skyldi falin á hendur sýslumönnum,
gegn lágu endurgjaldi, og tók biskup
að sér að flytja málið á alpingi.
J>á hélt lector pórliallur Bjarnar-
son snjalla ræðu úm Melankton.
Loks urðu all-snarpar umræður um
frikirkjunjálið, er lýstu miklum áhuga
hjá fjölda fundarmanna á pví máli, en
eigi varð pað mál útrætt á pessari
synodus, sem eigi var heldur nokkur
von til, par málið er hið víðtækasta,
er skilja skal hið langvinna hjónaband
ríkisins og kirkjunnar.
, "f* Dánir eru í Reykjavík: ekkjufrú
Astríðar Melsted, 72 ára að aldri;
stud. jur. Jón Runólfsson, frá, Holti
á Síðu, og útvegsbóndi Jón Olafsson
í Hlíðarhúsum.
, Seyðisfirði, 10. júlí 1897.
T! ÐARKAR hofir verið fremur kalt og
óstöðugt, en nú í clag er veður hið fegursta.
FISKIAFLI á bátum er mjög lítill vegna
heituleysis, þó mun fiskur nógur til á mið-
um, því fiski-gufuskip Wathnes. sem ein hafa
beitu hér nú, fiska alltaf vel.
„VAAGEN“, kom 8. þ. m., og með henni
kaupm. Fr. Wathne með frú sinni og börnum.
Skipið fór sama clag með þá bræður Ott.o og
Tönnes Wathne til pórshafnar og Akureyrar.
„RJUKAN“ kom hingaó 5. þ. m. með vör-
ur til kaupmanns Imslands.
„INGA“ kom hingað í gær fermd fiski og
lýsi frá Gránufélagsverzluniinum nyrðra; gat
aðeins tekið hér um 50 skp. af fiski, og fór
samdægurs til útlanda.
ðleð „Inga“ kom myndasmiður H. Einarss.
„BREMNÆS11 kom að sunnan i gær með
fjölda farþegja, þar á meðal frú Soffiu Blön-
dal, með syni, og nokkra skólapilt.a.
„HEIMDALLUR11 kom 3. þ. m., og fór
aptur 5. þ. m.
„CIMB.RIA“ kom í, nótt og fór aptur í
morgun.
■[ Merkiskonan,húsfrú Rannvéig Stefáns-
dóttir á Landamóti andaðist í gær úr
lungnabólgu.
LEIÐRÉTTING. í síðasta tbl. Austra, 2.
síðu, 4. dálki, 37. linu að neðan, hefir mis-
prentast: „Finns Magnússonar11. á að vera:
A r n a Magnússonar,
78
borgarstjöri í Sevilla, for;eti tuttugu og fjogra manna ráðsins; pú
tekur pað úr hendi konungs pins og hurra!“
Pið merld, sem leyndarritarinn gaf með bjöllunni, opnuðu atgeirs-
verðirnir vængjahuvðirnar, og höfðingjarnir hörfuðu aptur á bak út
úr salnum.
]pað varð heldur en ekki liissa fólkið í Sevilla, pegar pað frétt-
ist, að konungur hefði gjört óbrotinn sveitar-aðalsmann að borgar-
stjóra og dómsforseta; en brátt reyndist pað, að pessi nýja stjórn
hafði krapta í kögglum.
Sanchó Zerbúró hafði byrjað*með pví að reka burt alla pálög-
gæzlusmala, varðmenn og formenn peirra; sem höfðu gjört sig seka
1 pví að taka mútur. Svo kom hann upp öðru varðliði, og hafði
hann í pvj eintóma menn utan úr fjöllnnum, sem honum voru kunnir
að ráðvendni og skyldurækt; pessu varðliði fal hann á hendur að
gæta friðar í Sevilla á nöttunni.
Ánvonió Hernandes var flokksforingi í varðliði pessu.
Hann vonaði enn eptir að geta unnið ástir Adelu, og var þvi
fús á að fylgja boði Sanclió Zerbúrós að koma til Sevilla og gjör-
ast par varðliðsforingi. Bú sitt liafði hann falið móður sinni á
hendur til umejónar.
Nýi borgarstjórinn dæmdi nú vægðarlaust hvern pann, er sekur
varð um ófriö, rán og gripdeildir, og hegndi honum eptir strang-
leika laganua; aldrei fór hann í manngreinarálit, pó miklir menn
ættu í hlut, einsog Don liódrigúez, formaður hans hafði gjört.
jpannig fór traustið á hinni ströngu réttvisi Sanchó Zerbúrós
sívaxandi, og álit hans meðal almennings óx dag frá degi, og liöfð-
ingjarnir urðu svo blessunarlega smeykir af sér, að rán og grip-
deildir fóru að verða mjög fatið.
Eyrsta missirið, sem Sanchó Zerbúró var í embættinu, hafði
aðeins eitt morð komið íyrir. J>að leið ekki á löngu áður en söku-
dólgurinn fannst; hann var af einni liinna göfugustu ætta í konungs-
ríkinu, Herena-ættinni; beittu pví ættmenn hans öllum brögdum til
pess að koma i veg fyrir dauðadóm pann, er felldur liafði verið, og
kaupa nkð konuugs fyrir morðingjann.
, En konungur lét ekkert poka sér.
Jafnir fyrir lögunum. 75
„En ástum að hafna“, tök Adela upp eptir honum.
Svo pagði hún. Júanitó steinpagði; hann horfði ástarpýtt á
Adelu; silfurljömi tunglsins skein um hana; strengirnir sungu við
undir fingrum hans, ymjandi, hæg-ómandi, einsog pegar draumvær
vestanblær bifar við vindhörpustrengjum.
„Kysstu mig, Júanitó!“ sagði Adela allt í einu.
Júanitó paut upp einsog stunginn af hnífi.
„Eg, kyssa pig? J>ig, Sennorita Adela“, tautaði hann skjálfandi
og fölur sem uár eða rauður sem blóð k víxl; svo voru litaskiptin
skjót á fallega, brúna andlitinu hans.
Purpuraglöð meyjarlegrar feimni- paut yfir andlit Adelu alvag
upp að kolsvörtum fléttunum; en varir hennar endurtóku raeð hinni
innilegu einföldu rödd náttúrubarnsins:
„Kysstu mig Júanitó!“
Og hún beygði höfuðið þekkilega aptur á bak, og bauð Júanitó
fram varirnar fögru.
Og Júanitö kyssti munn meyjarinnar hugfanginn og titrandi, en
liinn ómenntaði fjallauua son, kyssti .ástmey sína svo hreinum, svo
himinbærum kossi, einsog hann var yanur að kyssa mynd guðsmóður
í kirkjunni heima í þorpinu sínu.
„Buena noche, Júanitó“, hvíslaði Adela, „góða nótt, og syngdu
mig í svefn undir grindaglugganum mínum“.
Og Adela hvarf létt einsog vofa undan furutrjánum, og hvarf
inn í kofann.
Júanitó stóð par æði stund einsog í leiðslu. Yarir hans bifuð-
ust einsog í draumi, augun glóðu, og hann titraði af óumræðilegri
sælu, pessari óendanlegu sælu, sem hann var enn ekki fær um að
grípa til fulls, og gat eklci skilið: að Adela elskaði hann, hann,
Júanitó, drenginn í tötrunum!
Loksins komst hann til sjálfs sín; hann þreif gígjuna upp af
jörðinni, og læddist undir gluggagrindur Adelu, og söng henni öll
sín ljóð sem hann kunni, og þannig söng hann með sinni sætu röddu
sinn Ijúfling í svefn.