Austri - 11.11.1897, Blaðsíða 4

NR. 31
A t) S T R I .
124
Hjá þeim sem stöðugt bera Yoltakross prófessor Heslders er blóðið og
taugakerfið í reglu og skilningarvitin verða skarpari, peir finna ósegjanlega
vellíðan, peim virðist einsog sólin skíni bjartar en áður, og söngur og hljóð-
færasláttur hafa aldrei áður baft pá eiginlegleika til að vekja allar hinar beztu
endurroinningar sem nú, og allir kraptar, líkamlegir og andlegir vaxa; í stuttu
máli: heilnæmt og hamingjusamt ásigkomulag, og pannig lenging æfinnar, sem
flestum er allt of stutt.
Hiiggim hins sjúka.
Yoltakross prófessors Heskiers hefir á stuttum tíma læknað til fulls,
gigtveiba menn, sem svo árum skiptir hafa gengið við hækjur.
Taugaveiklaðir og magnlausir, sem í mörg ár hafa legið rúmfastir, hafa
farið á fætur styrkir og heilbrigðir.
Heyrnarlitlir og heyrnarlausir, sem árangurslaust hafa leitað sér hjálp-
ar og sem í mörg ár ekki hafa heyrt hvað við pá var talað, hafa fengið
heyrnina aptur, svo peir hafa getað notið góðs af kirkjuferðum sínum og
viðræðum við aðra.
Fullorðnir og bern, sem til mikillar sorgar fyrir sjálfa sig og ættingja
sína hafa pjáðst af pvagláti í rúmið, hafa iosast við pennan leiða kvilla.
Brjöstpyngsli hafa læknast með pví að bera Voltakross prófessors
Heskiers, jafnvel á peim, sem opt héldu, að peir væru dauðanum nær.
Hefuðverkur og tannpina, sem er opt ópolandi, hverfur vanalega eptir
fáa klukkutíma.
Voltakross prófessors Heskiers hreinsar blóðið, stillir krampa
og 'veitir hinum veiklaða, heilbrigðan og hraustan líkama.
J>eir sem annars eiga bágt með að sofa og bylta sér órólegir á ýmsar hliðar
í rúmi sinu, peir sofa vært með Voltakross prófessor Heskiers á brjóstinu.
Ofurlítið kraptaverk.
VOTTORÐ: Fyrir guðs náð hefir mér loks hlotnast að fá blessunarríkt
meðal. |>að er Voltakpossinn, sem pegar er eg hafði brúkað hann í tæpan
klukkutíma, fyllti mig innilegri gleði. Eg var frelsuð, hugguð og heilbrigð.
Eg hafði polað miklar kvalir og pjáningar í hinum prálátu veikindum mínum
og finn skyldu mína til að láta yður í ljósi hjartanlegustu pakkir mínar.
Leegel við Eytra 19. ágúst 1895.
Frú Therese Kielzschmar.
Inflnenza og gigt.
Undirritaður, sem í mörg ár hefi pjáðst af magnleysi í öllum likaraanum
sem voru afleiðingar af Influoiza og gigt, — já, eg var svo veikur, að eg
gat ekki gengið — er eptir að hafa borið Voltakrossinn, oröinn svo hraustur
oy kraptagóður, að eg get gengið margar mílur.
Lyngdal 12. júní 1895.
Ole Olsen, bakari
A öskjunum utan um hinn ekta VoÍtakross á að vera stimplað: „Kejserlig
kgl. Patent“, og hið skrásetta vörumerki, gullkross á bláum feldi, annars er
pað ónýt eptirlíking.
Yoltakross pröfessor Heskiers kostar 1 kr. 50 au. hver, og fæst
eptirfylgjandi stöðum: I Reykjavík hjá herra kaupm. Birni Kristjánssyni.
— — - - — G. Einarssyni,
A Isafirði — — — Skúla Thoroddsen.
— Ejjafirði — _ Gránufélaginu. Sigfúsi Jónssyni.
— — — Sigvalda J>orsteinssyni.
— Húsavík — — — J. Á. Jakobssyni.
— Raufarhöfn — — — Sveini Einarssyni.
-- Seyðisfirði — — — St. Stefánssyni.
Á Reyðarfirði . Gránufélaginu. Fr. Watline.
— Eskifirði Fr. Möller.
Einka-sölu fyrir ísland og Færeyjar hefir stórkaupmaður Jakob
Gunnlögsson, Cort Adelersgade 4 Kjöbenhavn K.
Jí ýtt! TSýttl
pegar pið farið að bera saman fötin
ykkar um Jólin, pá munið pið reyna,
að fötin frá mér eru hetur saumuð
en annarstaðar, pví eg sauma alltaf
sjálfur.
Á skraddaraverkstofu minni fæst
nú saumaður allskonar karlmannsfatn-
aður. Snið og frágangur eptir nýj-
ustu gerð.
Vinnustofa mín er í fyrv. prentsm.
Bjarka, og er mig par að hitta hvern
virkan dag.
Og aidrei lofað meiru en efntverður!
Seyðisfirði, 2. nóv. 1897.
Erlendur Sveinsson,
skraddari.
Eg Runólfur Sigurðsson snikk-
ari á Vestdalseyri, og eg Sigfús Sig-
urðsson járnsmiður á Landamóti, gjör-
um svofeldan samning:
Frá 5. nóv. 1897 og til 1. jan. ár
1900, neytum við einskis áfengis, hverju
nafni sem nefnist, og bönnum við pví
einum og sérhverjum að bjóða okkur
neina tegund af pvi.
Brjóti annarhvor okkar pennan nú-
gjörða samning, sektast hann um 50
kr. — fimmtíu krónur — og skal
helmingur sektarinnar renna í fátækra-
sjóð Seyðisfjarðarkaupstaðar (25 kr.),
eða í pann hrepp, sem brotið er
framið í, 5 kr. renni til uppljóstra-
manns, en 20 kr. til pess, sem ekki
brýtur.
Til staðfestu eru nöfn okkar og und-
irritaðra votta.
Vestdalseyri 4. nóv. 1897.
Runólfur Sígurðsson.
Sigfús Sigurðsson.
Yitundarvottar:
Matth. fórðarson.
Jónas Gottsveinsson.
Auglýsing.
Hérmeð tilkynni og undirritaður, að
eg frá deginum í dag, neyti engra
áfengra drykkja, til sama mánaðardags
að ári komandi.
Melstað við Seyðisfjörð 16. okt. 1897.
Guðjón Magnússon.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðj a
porsteins J. O. Skaptasonar.
124
Fyrir prem mánuðum kom eg til Perth, og síðan hefi eg alltaf
verið á leiðinni“.
„í prjá mánuði“, hrópaðí Herbert. ,,f>ú hefir pó aldrei verið
einsömul svo lengi á pessu ferðalaei í pessum öbyggðum?“
„Eg hiýddi síðustu fyrirmælum föður míns, og nú ætla egaptur
— heimleiðis11.
J>að kom sorgarsvipur á Herbert- Heim! Hann leit örvænt-
ingarfullur á hina grófu timburveggi selsins, leirgólfið, hið ljóta borð
og bráðabyrgðareldstæðið.
jpetta var núverandi heimili hans!
„Nú, nú, eg er á pví, að andvirðið fyrir jarðarpartinn muni
koma i góðar parfir. J>etta er sem íorsjónin sjálf hafi hér hönd í
bagga með“.
Rödd jarðakaupmannsins vakti Herbert af hugsunum hans.
J>að kviknaði aptur vonarneisti í brjósti hans, en áður en hann
fengi svarað kaupmanninum fékk óp Mary hann til að líta við:
„Eruð pér pá hérna? Fyrir prem mánuðnm síðan sögðuð pér
mér í Perth, að pér ekki vissuð hvar----------“.
Hún pagnaði og léll örmagna ofan á stólinn.
„|>að stóð svo á pví“, greip Sheldon skjótlega frammí, „egvissi
pá ekki hvar hann átti heima.
„Hvað eruð pér að segja“, hrópaði Herbert. „J>að eru pó
meira, en prír mánuðir síðan eg fékk bréf yðar“.
Sheldon bliknaði í framan.
„Hin unga stúlka sagði mér ekki í hvaða erindum hún leitaði
að yður, og eg var i efa urn, hvort pér munduð pakka mér fyrir
pað, að hafa vísað henni A yður.
Hvernig gat mér dottið í hug, að pér yrðuð svo ánægður við
að sjá hana?“
„Og var pað af sömu ástæðu, að pér fyrir tveim stundum síðan
vilduð ekki hjálpa mér, er pér hittuð mig örmagna í skóginum?
sagði Mary. „J>að er mjög svo óvíst, hvort eg hefði nokkurn tíma
staðið aptur á fætur, hefði ekki pessi væni maður komið mér til
hjálpar".
125
Herbert rauk á fætur og oldur brann úr augum hans.
„Látum petta ekki spilla kaupunum“, sagði Sheldon, „pví við
vorum orðnir ásáttír um pau“.
„|>rælmennið yðar!“ hrópaði Herhert skjálfandi af reiði, „eg á
engin kaup við yður.
Verðið pér pegar héðan á brottu. Flýtið pér yður, pví ella
fleygi eg yður út“.
Pétri póttu eigi orðin nóg, og seildist eptir afarstórri svipu,
sem hékk yfir glugganum.
Jarðakaupmaðurinn beið pá heldur eigi lengur boðanna, cn t'ór
út í skyndi og á hesthak með pað sama og á stað, en Pétur lét
svipusmellina hvína á eptir honum.
„Hvað sagði hann Herbert?“ spurði Mary, er Pétur var aptur
kominn inn, „hann talaði um landeign pína? J>ú hefir póaldreiselt
honum hana?“
„Nei, pví er nú miður, og eg hefi heldur enga von um að geta
selt hana“.
„En hefirðu pá ekkert frétt frá Waramoo?“
„Nei, fréttirnar eru svo lengi að berast hingnð paðan".
„Taktu pá eptir“, sagði hún áköf. „J>egar eg var i Perth var
varla talað um annað en hið gullauðuga land, er nýlega hafði fuud-
izt , Waramoo. Lýsingarnar á landinu voru í hvers manns hendi,
og eptir pví sem mér skildist, pá er landareign pín gullauðug-
asti bletturinn.
Nú skil eg í pví, hversvegna pessi maður vildi mema mér að
hitta pig“.
Selbúarnir urðu svo hissa, að peir komu fyrst engu orði upp
fyrir gleði.
Pétur náði sér fyrst aptur.
„J>að er einrnitt einsog pér segið fröken!“ hrópaði hann upp og
stökk í ofsakæti hátt i lopt upp. „Sheldon ætlaði sér að verða
ríkur á svipstundu.
Herbert, vinur minn! loks snýr gæfan að pér faðmínum! Mér
lí/.t nú, að pú farir með frökenina til höfuðbólsins. par sem kona
Hansons mun hjúkra henni, par til hún er orðin alfrísk aptur. —
Og pá skuluð pið svei mér halda skemmtilegt Ijrullaup. Húrra!“