Austri - 20.07.1899, Blaðsíða 3

NR. 2ö
AUSTBI.
tð
... . .
Nellemann og háskólakennara Deunt-
zer, og mun pað hin bezta réttarbót.
Nefnd: Kr. J., J. Havsteen og Sig. St.
Fjárkláðinn. pá leggur stjörnin
fyrir frv. um almenna skoðun og böð-
un á sauðfé og eins um sótthreinsun
fjárhúsa.
Fátækrafrumvarpið frá síðasta pingi
leggja þeir Kristján Jónsson og f'or-
kell' Bjarnason enn fyrir pingið.
Um afnám lausafjártíundar og breyt-
ingu á gjöldum peim er bundin eru
við lausafjártíund leggja peir Guðl.
Guðmundsson og Ól. Briem nú fram frv.
Um friðun álpta leggur Tryggvi
Gunnarsson fram frv.
Klæðaverksmiðju vilja peir Guðl.
Guðm. og B. Sveinsson koma hér upp
tneð 5000 kr. fjárveitingu til undir-
búnings og 75 pús. kr. til blutabréfa
kaupa.
Kjergengi kvenna heldur Skúli
Thoroddsen enn fram, pó hann segði
kvennfólkinu upp allri náð og miskun,
er fröken Ólafia gjörðist svo djörf í
vetur að andæfa Valtýskunni!
Smjerlíki vilja nokkrir pingm. tolla
með 15 a. á pundinu.
Ihugunarnefndir eru settar í mennta-
og landbúnaðarmál landsins og hvala-
veiðamálið.
í fjárlaganefndinni eru: Skúli Thor-
oddsen, Jón Jónsson. pm. Eyfirðinga,
Sig. Gunnarsson, Jón Jensson, Tr
Gunnarsson, Guðjón Guðlögsson og
Jón Jónsson pm. Austur-Skaptfellinga.
Eru Valtýsliðar par í minni hluta.
Almennt búnaðarfólag er nú stofn-
sett, en pó vantar ennpá formelt
sampykki Vesturamtsins. Suðuramtið
leggur 23 pgs. af eign sinni og hip
ömtin ákveðin ársgjöld. Á stofnfundi
pessum mættu kjörnir menn úr 3 ömt-
«m og var stofnun fólagsins sampykkt
»>eð 35 atkv. gegn 6.
Hir.n alkunni sveitarhöfðingi Pótur
Jbnsson frá Reykjahlíð fór nú norður
nieð Hólum eptir að hafa dvalið hér
bjá frændfólki sinu rúman hálfan mánuð,
onlengsthjá síra Jónasi Hallgrímssyni.
Pétur er einn af hinum 12 pjóðkunnu
Heykjahlíðarsystkinum og nú 82 ára,
ern og fjörugur, og næst' m ungur í
anda, og ber með sér hinu einkennilega
hófðingssvip peirrar ættar.
■' Dóttir hans, Guðfinna og dóttur dóttir
Jakobína, fylgdust með honum á pess-
ari kynnisferð.
Missögn er pað, að síra forvarður
Brynjólfsson hafi sagt af sérprest-
pjónustu við fríkirkju VfUnmnnna.
Hann heldur áfram að pjóna pvi ura-
bætti einsog áður.
Slysfarir. Laugardaginn p. 8. p. m.
kollsigldi bátur á Stöðvarfirði í kast-
vindi og drukknuðu allir prír menn er
á voru: 2 bræður Sigurjón og Gunnar
Einarssynir og Sig. Benndiktsson,
útróðrarraenn Óarls kaupmanns Guð-
mundssonar, allir efnilegir og duglegir
menn og Vel látnir.
Um kvöldið sama dag fannst J>órður
bóndi Stefánsson í Snæhvammi drukkn-
aður í flæðarmálinu við bát sinn. Hann
var 70 ára að aldri og mesti sjógarpur
og mjög vel metinn meðal allra er
hann pekktu.
Hval rak nýb ga á Núpskötlufjöru
á Sléttu.
Seyðisfirði, 20. júlí 1899.
Fiskiafli hér tregur. En báðu-
meginn við Langanes kvað verakominn
góður afli, og á Vopnafirði fiskuðu
bátar allvel um síðustu helgi.
Síldarvart hefir orðið á Brim-
nesi.
„C e r e s“ kom p. II. p. m. frá útl.
„H e i m d a 11 u r“ og „D í a n a“
komu hér p. 14. p. m. og lágu hér
nokkra daga.
„H ó 1 a r“ komu hér að kvöldi pess
14. að sunnan og var allra mesti
fjöldi farpegja með skipinu á bina
ýmsu viðkomustaði alla leið að sunnan.
Hingað komu frökenarnar fórunn
Kristjánsdóttir og Kristín fórarins-
dóttir, stud. art. þórarinn fórarinsson,
frú J. Nielsen, Sig. Sigurðsson barna-
kennari, ritstj. Austra og Ingibjörg
dóttir hans o. m. fl. Síra Jön Bjarna-
son frá Winnipeg fór í land á Horna-
firði með frú og 2 fósturbörnum.
Með Hólum voru til Húsavíkur síra
f orv. porvarðarson prestur til Fjalla-
pinga með frú sinni, og til Akureyrar:
síra Friðrik Bergmann, og St. kenn-
ari Stefánsson.
Á Hornafirði hrakti „Hóla“ svo fyr-
ir hinum voðalega straumi í ósnura, að
skipið stóð um tíma að aptan, pareð
atkerið hélt eigi botni í straumkastinu
en drógst með skipinu, er eigi gat
komizt á s’t.t vana lægi vegna fraklc-
nesks lystiökips er par lá. En fynr
góða forsjá tókst að ná „Hólumw af
grynningunum með flóði. Oaptain Jak-
obsen fékk svo kafarann á „Heimdal“
til að skoða „Hóla“, sem reyndust ó-
skemdir.
Enskt lystiskip kom 15. p. m,
„G a r ð a í “ heitir nýtt fiski- og síld-
arfélag, er tekið hefir sér hér stöðvar;
formaður félagsins er konsul I. M.
Hansen, en framkvæmdarstjöri C. B.
Hermann.
A ð v ö r a n.
Hérmeð bið eg menn að varast að
skjóta dúfur mínar hvar sem pær kynnu
að hittast.
Seyðisfirði, 20. júli 1899.
Fr. Wathne.
Með ferð „Hóla“ frá Iteykja-
vík til Seyðisfjarðar 11. — 15. júní
s. 1. tapaðist sængurfatapoki merktur:
„Jón tíigurðíson Passagergods Seyðis-
fjörð,“ á hvítann pappírslappa, og enn-
fremur sama nafn skrifað með blákrít
á sjálfan pokann. I pokanum átti að
vera undirsæng með boldangsveri, yfir-
sæng með gulleitu einskeptuveri, koddi
með gráleitu boldangsveri, tvær vað-
málsrekkjuvoðir og eitt ullarteppi grænt
og svart.
peir sem kynnu að bafa orðið varir
víð nefndan poka eru vinsamlega beðnir
að gefa undirskrifuðum sem fyrst upp-
lýsingu um pað.
Yestdalseyri, 16. júlí 1899.
Jón Sigurðsson.
Augiýsing.
Hérmeð vil eg tilkynna peim, er
keyptu af mér á uppboði 1 Fjallseli
25. apríl 1898. að eg befi falið Gigurði
bónda Jónssynií Hramsgerði áhendur
að heimta inn skuldirnar frá téðu
uppboði.
p. t. Hrafnsgerði 9. júlí 1899.
Jön porkehson.
* *
*
J>areð eg hefi tekið að mér inn-
heiintu á uppboðsskuldura peim, er
ofanrituð auglýsing getur um, vil eg
minna menn á að síðasti gjalddagi á
skuldum pesum var 1. p. m. J>ær
skuldir sem ekki eru borgaðar á rétt-
um tíma verða tafarlaust teknar lög-
taki samkvæmt söluskilmálunum; helm-
ingur skuldanna borgist í peningum til
undirskrifaðs en helmingur í innskript
til Pöntunarfélags Fljótsdalshéraðs,
V. T. Thostrups verzlunar, S. Johan-
sens eða A. Basmussens á Seyðisfirði.
Hrafusgerði, 9. júlí 1899.
Sigurður Jónsson.
Legsteinar.
I>eir, sem vilja panta legsteina, ættu
að snúa sér til undirskrifaðs, sem
smíðar pá á næstkomanda vetri og
gjörir sér far um að vanda pá sem
bezt.
Búðareyri, 13. júlí 1899.
Þörarinn Stefánsson.
Orgel-liarmonia
hljómfögur, vonduð og ödýr (frá 100
kr) frá hinni víðfrægu verksmiðju
Gstlind & Almqwist í Svípjóð, er hlotið
hefir æðstu verðlaun á fjöldamörgum
sýningum út um heim, og ýms önnur
hljóðfæri, útvegar:
L. S. Tómasson
Seyðistírði.
Spnnavélar.
J>eir, sem vilja kaupa spunavélar frá
herra Albert Jónssyni á Stóruvöllum,
geta fengið pær hjá mér undirrituð-
um. Einnig geta menn hja mér séð
hvernig vélar pessar vinna og feng-
ið allar upplýsingar peim viðvikjandi.
Akurqyri 24. júní 1899.
Jakob Gíslason.
m
„Svo skal vera, fröken,“ sagði Óli og tók ofan. „í>ær eru
bæði fríðar og tilkoraumiklar,“ sagði Óli um leið og hann horfði á
eptir peim.
„J>etta er hverju orði sannara,“ sagði Jens prestsins, og spýtti
tangar leiðir.
J>að var illfært að komast purrt frá prestsetrinu, svo hinar
úngu stúlkur urðu að stikla á steinunum, er láu fram með hinum
gömlu viðitrjám, svo pær ekki rennvæðu. J>ær hlóu hver að annari
®f peim skrikaði fótur, og kvað hlátur peirra ánægjulega við í
Jokunni og sallaregninu.
Mary hló, af pví Nancy gjörði pað, pó henni væri eigi hlátur
i huga, pví bréf ívars lá pungt á hjarta hennar, par sem hún lagði
það á hverjum morgni, er sólin vakti hana á herbergi hennar, en
ú kvöldin lagði hún pað undir svæfilinn um leið og hún slökkti ljósið.
Bréfið brenndi bjarta hennar, pví að hún fann til pess, að blær-
inn á pví var öðruvísi en henni sæmdi að hlusta á, og pó réði pað
Öllum hennar hugsunum og tilfinningum.
Hún hafði sárasta samvizkubit útaf pessu leynibréfi, pví hennar
nnga -sála var s‘vo saklaus, og pö gat hún ekki fengið af sér að farga
Jvi, nei, aldrei — aldrei.
„Yið óhreinkum víst gólfið hjá madömu Olesen," sagði Eva um
leið og hún purkaði vandlega af sér á mottunni.
„J>að verður að hafa pað,“ sagði Nancy um leið og hún leit á
bina smáu fætur. „Mér virðist, að pað hafi gengið mest út yfir
°kkur sjálfar."
Eva klappaði á dyrnar, og nú var peim svarað úr fremri stof-
Unni og beðnar blíðlega að koma inn.
„J>að veit heilög hamingjan, að pað var fallega gjört af ykkur
'illum premur að heimsækja mig i svona vondu veðri,“ sagði madama
Olesen, er sat ánægð í völtrustól sínum. „Hér sit eg á gamals
aldri og gleð mig við allan pann sóma, er góðir menn hafa sýnt
°kkur hjónunum. Sjáið pið ekki, hvað allt er hér viðhafnarlegt.
^ ð hugsa til pess, að herra Hvit hefir munað eptir hátíðisdegi okkar
bjónanna — pið hafið víst heyrt, að hann sendi okkur svo fallegan
lagan fjaðravagn, svo eg vesalingur gæti komizt upp i hann“.
77
Hann las bréfið yfir og stóð upp. gekk órór um gólf, en settist
svo aptur niður, lagði bréfið innaní umslag og skrifaði utaná pað.
Keiðhesturinn beið hans. J>jónninn átti illt með að halda í
taumana á hinum fjöruga hesti, er sneri höfðinu strax að húsbónda
sínum, er hann heyrðihann koma ofan riðið. ívar klappaði hestinum
á snoppuna og fór svo á bak. „Legðu petta bréf strax í póstkassann,“
skipaði ívar pjóninum og rétti honum bréfið til Mary.
ívar tók nú í taumana og reið hægt út úr staðnum stytztu leið.
Svo fór hann að ríða liðugt og virtist nú hafa gleymt öllurn áhyggj-
um. Og er hann var kominn út að skemmtigarði stórkaupmanns
Petersens, pá virtist hann að vera svo ástfanginn í Helgu dóttur
hans, að hún mátti par vel við una og gat eigi annað séð á unnusta
sínum en að pað væri hún sjálf, en ekki auðurinn, er ívar gengist
fyrir.
Einar beið ívars lengi með ópolinmæði á herbergi hans.
J>eir höfðu par langa og alvarlega samræðu. J>eir höfðu orðið
vinir af hendingu og við að umgangast hina sömu félaga. ívar var
skemmtilegur og meinlaus og kátur, en lauslátur í meira lagi; en
sem vinur var hann trúr og áreiðanlegur. Hann var ör af fé og
hjálpsamur við pá, er pess purftu með, og var almennt vel metinn.
En óstöðugleiki hans og léttúð höfðu opt komið honum í vandræði
og Einar hafði opt bjargað honum úr peim flækjum.
En pessi heimsókn Petru á Birkidal hefði illa getað komið upp
um hann, og hann varð lafhræddur við tilhugsunina um, hvað faðir
hans og systur mundu hafa sagt um pað ráðlag hans.
Við lýsingu Einars á neyð barnsmóður hans og sonar, varð hann
klökkur og vildi strax hjálpa peim fram yfir efni. En Einar réð til
að peim væri hjálpað eptir pörfum, svo hjálpin hefði eigi verri
áhrif á stúlkuna en sjálf fátæktin.
Loksins kom peim saman um að veita henni hæfilega mánaðar-
peninga til að lifa af. Einar pekkti ráðvönd skósmiðshjón, er óhætt
var að trúa fyrir stúlkunni með barninu, og par kom hann peim fyrir.
J>eir minntust ekkert á hjartasorg og stríð Einars. Hann var
of stórlátur til pess að tala um pað við bróður hennar og ívar
hafði nú annað að hugsa um, syo hanntók ekki eptir peim sorgarsvip,
er var yfir vini hans.