Austri - 21.09.1899, Blaðsíða 4

NR. 26
AD8TBI.
104
Mjólknrskilvindan
Vlfa colibri
er hin bezta. handskilyinda sem til
er, og er brúkuð allstaðar par sem
menn eru komnir lengst í smjörgjörð.
Danir brúka hana eingöngu.
Alfa Oolibri liefir fengið 450 fyrsta
flokks verðlaun, og meir en 160,000
eru i brúki af henni út um allan heim.
Kostar méð öllu tilheyrandi 150 kr.
Vér höfumfengið fjöldamörg vottorð
frá íslandi, og bera pah öll með sér,
að pessi hlutur sé alveg ómissandi
fyrir landbóndann.
Prófastur Benedikt Kristjánsson á
Greujaðarstað skrifar:
Mjólkurskilvindan Alfa Colibri
hefir um tíma verið notuð á heimili
mínu og reynst mjög vel. Hún gefur
betra og meira smjör og sparar vinnu,
og mun pví að líkindum borga sig á
1—2 árum par sem nokkur talsverð
mjólk er.
Eg tel þvi vél pessa mjög parflega
fyrir hvern pann sem hefir efni til að
kaupa hana.
Grenjaðarstað, 19. des. 1898.
B Kristjánsson.
Hinn alkunni og ágæti búmaður,
síra Arnljótur Olafsson á Sauðanesi,
skrifar:
Mér er sönn ánægja að votta, að
skilvindan og strokkurinn A L E A
OOLIERI hafa reynst méx ágæt-
lega í alla staði, og pví tel eg hiklaust,
að pessi verkfæri sé hin bezta og
parfasta eign fyrir hvern búandi mann
hér á landi er hefir meðal mjólkurbú
eður stærra, með pví að pau spara
mikið vinnu, drýgja smjörið töluvert
og gjöra pað að góðri og útgengilegri
vöru; pau fyrirgirða að mjólkin skemm-
ist í sumarhitunum af súr og óhreink-
ist í moldarhúsum, með pviaðmjölkin
er pegar sett úr skepnunni í skilvinduna,
og par af leiðir einnig, að mjólkurílát
vor purfa eigi framar. En pað álít
eg nauðsynlegt, að leiðarvísir á íslenzku
fylgi hverri skilvindu.
Sauðanesi, 11. marz 1899.
Arnljótr Ólafsson.
Mjólkurskilvindan A L E A C O -
L IB B, I fæst nú við allar verzlanir
0rum & Wulffs, við Grams verzlanrr,
og hjá kaupmönnunum: Birni Kristj-
ánssyni í Beykjavík, Skúla Thoroddsen
á ísafirði, Kristjáni Gíslasyni á Sanð-
áikrók, Halldóri Gunnlögssyni á
Oddeyri, Stefáni Stefánssyni á Seyðisf.
og Eriðrik Möller á Eskifirði.
Engir aðrir en pessir menn, eða peir,
sem einkasalinn síðar kann að fela
pað, hafa lcyfi til að selja pessar
skilvindur á íslandi. Leiðarvisir á
íslenzku er sendur öllum hreppsnefnd-
um á íslandi.
Yér höfum einnig stærri skilvindur
sem má knýja með hestafli, vatns- eða
gufuafli; einnig hinn ágæta A L E A
S T R O K K.
Einkasölu: til Islands hefir
Jakob Gumilögsson,
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
Crawfords
ljúffenga
BISCUITS (smákökur)
tilbúið af CRAWFORD & S0NS
Edinburgh og London
Stofnað 1830.
Einka-sali fyrir ísland og Fœreyjar
F. Bjorth & Co.
Kjöbenhavn K.
Legsteinar.
J>eir, sem vilja panta legsteina, ættu
að snúa sér til undirskrifaðs, sem
smíðar pá á næstkomauda vetri og
gjörir sér far um að vanda pá sem
bezt.
Búðareyri, 13. júlí 1899.
hbrarinn Stefansson.
Orgel-harmonia
hljómfögur, vonduð og bdýr (frá 100
kr) frá hinni víðfrægu verksmiðju
0stlind & Almqwist í Svípjóð, er hlotið
hefir æðstu verðlaun á fjöldamörgum
sýningum út um heim, og ýms önnur
hljóðfæri, útvegar:
L. S. Tómasson
Seyðisfirði.
Tonilinsons
Aerksmiðja
& HA
Lincoln England !
olíusætubað
og Haywards fjárbað.
Tomlinsons olíusætubað er hlaupkennt baðlyf ætlað fyrir hestn., naut-
pening, sauðfé, hunda og önnur húsdýr. Blöndunin er 1 hluti baðlyfs móti
40 hlutum vatns.
Haywards fjárbað er lagarkennt og pví mjög pægilegt til notkunar.
Blöndunin er 1 hluti þaðlyfs nióti'80 hlutum vatns. Ejárböð pessi eru
afaródýr ef tekið er tillit til gæðanna.
Kostirnir við pessi baðlyf eru meðal annars að pau
L drepa allan maur,
2. lækna kláða,
3. auka ullarvöxtinn,
4. mýkja og bæta ullina,
5. eru algjörlega öskaðleg og ekki eiturkennd (sjá efnarannsóknar-
vottorð Próf. Y. Steins í Kaupmannahöfn dags. 23. desbr. 1889
og 25. apríl 1899,
6. sóttvarnandi,
7. hreinsa ullina ágætlega.
Beztu fjárbændur í Lincolnskíri nota pessi baðlyf; tveir hrútar, sem voru
seldir árið 1898, annar fyrir 300 gíneur (5700 kr.) og hinn fyrir 1000 gíneur
(19,000 kr.), voru baðaðir úr baðlyfum pessum.
Allir, sem vilja fá hátt verð fyrir ull sína, ættu að nota pessi baðlyf.
fau hafa fengið ótal meðmæli úr ýmsum áttum, bæði utanlands og innan.
Takið eptir vörumerkinu á hverjum pakka.
Fæst í flestum verzlunum á íslandi og hjá aðalútsölumönnum verk-
smiðjunnar:
Evers & Co.
Frederiksholms Kanal 6
Kjöbenhavn K.
Abyrgðarmaður og ritstjóri cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja forsteins J. G. Skaþtasonar.
Jál
102
ekki til á Jótlandi. Sóknarbörnin fóru nú að verða ánægð og upp
með sér af pví að geta kallað hann „prestinn okkar.“ „Presturinn okkar
hann er maður sem er meira en orðin tóm,“ var nú viðkvæðið.
Nokkru seinna fékk Einar bréf frá ívari.
„—--------Einsog pú hefir víst séð, pá tókst mér samt að ná
prófi, pó lélegt yrði. En af pví eg ekki ætla mér að sækja um
neitt embætti, pá gjörir pað nú minna til. Karl faðir minn varð
samt mikið óánægður yfir pví, og ekki batnaði honum í geðinu pegar
eg sagði honum frá trúlofun minni. Konuefnið væri ósamboðið syni
hans að öllu leyti. Hann lokaði sig inni í nokkra daga og vildi
engan mann sjá, en pá vildi svo vel til, að Nancy trúlofaðist Löwen-
hjelm, og við pað skánaði skap karls. Eg krafðist nú pess, að trúlof-
un okkar systkinanna yrði birt almenningi sama dag. En pað var
eingöngu Evu að pakka að pað fór ekki allt út um púfur, Helga var
óánægð með móttökurnar á Birkidal, og vildi strax aka burt aptur,
en Eva gat stillt til friðar. Mér liggur við að öfunda pig, sem getur
lifað í ró og einveru yfir á Jótlandsheiðum, og ert engum bundinn,
Hvar sem eg lít í kring um mig, sé eg leiðindi, ergelsi og vafninga
— en pað skánar nú vonandi með tímanum. Eg hélt einu sinni að
pér lítist vel á Evu, en pað hefir líklega verið ímyndun mín, fyrst
pú fórst svona að kveðja heiminn og grafa pig í pessum afkima —
en sé svo, pá vildi eg óska að Eva tæki honum Fritz frænda okkar,
sem alltaf er að ganga eptir henni. Eöður mínum yrði pað svo
mikið gleðiefni, að pá mundi hann um stund gleyma mér og öllum
mínum axarsköptum---------—“
Einar draup höfði niður í hönd sér, og pannig sat hann, sokkinn
niður í pungar hugsanir, er gamla Ane kom inn til hans íöngu seinna.
Veturinn var horfinn, og vorið líka, nú var orðið áliðið sumars.
Hamingja og ógæfa höfðu háð hina daglegu baráttu um yíirráðin
í tilveru mannanna, og ýmist lypt sálum peirra hátt í gleði eða þá
steypt peim niður í djúp örvæntingarinnar.
Sumir þðu hægt áfram á sjó mannlífsins, pað virtist sem stormur-
inn aldrei gæti náð að hrekja pá frá landi, par sem lognaldan vagg-
aði þeim stöðugt við sömu ströndiua. Aðrir bárust óðfluga fyrir
103
fullum seglum að Ijósdepli yzt í sjóndeildarhringnum, og frægðarorð
peirra barst paðan aptur á vængjum vindanna, fjörgandi og lífgandi
lopt og lög. Enn aðrir hvurfu útí náttmyrkur og ölgu sj ó, raddir
peirra heyrðust ekki framar, peir gleymdust einsog hrim löðrið sem
í gær skall upp á klettana og gufaði par upp, engin mau pað, er
hrimið skellur og ólgar í dag á sama stað.
Bylgjurnar sýndust samt varla snerta gamla herragarðinn, par
sem vafningsviðurinn breiddi sig yfir múrveggina, og greri sig fastan
í hverri skoru.
Rauðu hallarbustirnar teygðu sig drembilega upp yfir linditrón,
og litu smáum augum á lægri húsin í kring.
Kammerherrann hélt enn gömlum vana og reið á hverjum degi
yfir að Erydenlund til að gæta að búskap sonar síns. Hann var
hnakkakertur og teinréttur á hestsbaki, en andlitið var orðið ellilegra,
og svipurinn ennpá steingjörfingslegri.
Hann minntist aldrei á tengdadóttur sína, en drambsemi hans gat
aldrei fellt sig við hana, og hocum var mótstæðilegt skraut pað og
auðlegð, sem síórkaupmaður Petersen hlóð í kringum son hans.
Kammerherrann vildi, að ungnhjónin gætu látið sér nægja tekjurnar
af Erydenlnnd, af peim gætu pau lifað sómasamlega, í stað pess að
halda sig ríkmannlega af gjöfum störkaupmannsins.
J>að hafði verið pung raun fyrir kammerherrann að hitta tengda-
föður sonar síns á Frydenlund, par sem hann dvaldi nokkra daga
— já, ofraun, pví einn daglét karl söðla hest sinn í skyndi og reið
skjótlega heim til sín — hann hafði ekki þolað að heyra stórkaup-
manninn stæra sig af umbótum peim sem hann ætlaði að láta ívar
framkvæma á jörðimþ fyrir sína peninga, — og meðan Petersen var
par, kom kammerherrann aldrei að Erydenlund.
En pó kammerherrann væri orðinn steingjörfingslegri á svip, pá
hafði svipur frú Helgu Winge breytzt miklu meira. Drambið skein
út úr henni, kuldalega leit hún til flestra manna, og hafði jafnan
hnífilyrði á reiðum höndum, er henni pótti sér misboðið.
Yeslings ívar hafði ekki eignazt eptirláta eða blíðlynda konu,
og af þyí hann var bæði latur og kjarklaus, leitaði hann alltaf
undan, er á hann var ráðizt, en tók aldrei á móti. Hann varð því
eins og leiksoppur í höndum föður sins, konu og tengdaföðurs.