Austri - 19.10.1899, Qupperneq 4

NR. 29
A U S T E t.
116
í verzlun
0. Watlmes
Arvinger
eru nú iniklar byrgðir af vörum,
par á meðal:
Bi úkaðar yfirhafnir (frakkar, Ulsters,
Have-locks), seldar með hálfvirði, efni
í undirsængurver 90 aura al. tvíbreitt,
Stumpasirts, kr. 1,60 pd.,
Munntóbak, kr. 1,70 pd.,
Brennivín, kr. 0,75 ptt.
Cognac, kr. 1,00 ptt.
Rom, kr. 1,20 ptt.
Hveiti, kr. 0,13 pd.,
Kaffi, kr. 0,55 pd.,
Export, kr. 0,45 pd.,
Súkkulaði, kr 0,75—1,00 pd.
Bollapör,
Barnafatnaðir
og margt fleira.
Kjöt og skinn verður tekið mót vör-
um við verzlunina.
.Seyðisfirði, 29. sept. 1899.
Jóhann Yigfússon.
Eg leyfi mér hérmeð ag
áminna alla pá er enn ekki hafa
borgað skuldir pær sem peir eru í við
verzlun O. Wathnes Arvinger Aktie-
selskab á Seyðisfirði, að gjöra pað nú
i haustkauptíðínni pví annars neyðist
eg til að leita réttar verzlanarinnar
með málssókn.
Seyðisfirði, 29. septbr. 1899.
Jóhann Yigfússon.
Spunavélar.
þeir sem vilja. kaupa spunavélar frá
herra Albert Jónssyni á Stóruvöllum,
geta fengið pær hjá mér undirrituð-
um. Einnig geta menn hjá mér séð
hvernig vélar pessar vinna og feng-
ið allar upplýsingar peim viðvíkjandi.
Akureyri 24. júní 1899.
Jakob Gíslason.
Uiiion Assurance
Society
í London,
tekur ; ð sér brunaóbyrgð á húsum.
/örum og innanstokksmunum m. m. í
Seyðisfirði o g nærliggjaudi sveitmn
íýrir fastákveðna borgun. Abyrgðar-
skjala- og stimpilgjald eigi tekið.
Seyðisfirði, 27. sept. 1899.
L. J. Imsland.
Umboðsmaður félagsins.
Allar aðgjorðir
á úrnm og klukkum
eru mjög vandaðar og óvenjulega fljótt
af hendi leystar
á úrsmiðaverkstofu
Friðriks Gíslasonar.
Undertegnede Agent for Islands
Östland, for det kongelige octroje-
ede. almindelige Brandassurance
Compagni,
for Bygninger, Yarer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjpben-
havn, modtager Anmeldelser omBrand-
forsikkring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer.
Eskifirði í maí 1896.
Carl Ð. Tulinius.
Apturköllun.
fau ónotaorð, er eg í bráðræði mínu
lét rnér um munn fara við herra
Sigurð Eiríksson útvegsbónda á Brim-
bergi pann 23. ágúst s. 1., skulu af
mér sem ótöluð, og par með dauð og
ómerk.
Vestdalseyri, 17. okt. 1899.
Bj'örn póröarson.
(handsalað.)
F JÁRMAEK undirskrifaðs er:
hamarskoiið hægra; hvatt biti fr. v.
Brennimark: J. (steðji) S. á
hægra horni: Ó S. á vinstra horni.
Ósi, 17. oktbr. 1899.
Jón tíigurðsson.
Jjofuaðiir.
J-ú, sem nóttina. ipilli 14. og 15. p.
m. stalst af pvotti‘*J)eim sem bengdur
var til perris á gifðinguna iyrir neðan
tún mitt, aðvarast hérmeð urn að skila
pýfinu sem fyrst, par eg annars neyðist
til að leita réttar míus Yakað var
yfir pvottinum um nóttina og snst pi
til pin.
Seyðisfirði, 16. okt. 1899.
Jóh. Kr. Jónsson.
Takið eptir.
Eg undirritaður sel nú sem áður:
hnakka, söðla, töskur, púða og alls-
konar ólatau. Sömuleiðis veiti eg
móttöku reiðfærum til aðgjörða; allt
verður fljótt og vel af hendi leyst.
Pantanir á nýju óskast nú sem fyrst
til undirskrifaðs.
Bessastöðum í Eljótsdal, 1. okt. 1899.
Sigfús Einarsson
söðlasmiðnr.
Brunaábyrgðarfél agið
„Nyedanske Brandjorsikrings Selskahu
Stormgade 2 Kjöbenhavn.
Stofnað 1864 (Aktiekapital 4,000,000
og Keservefond 800,000).
Tekur að sér brunaábyrgð á húsum,
bæjnm, gripum, verzlunarvörum, inn-
anhúsmunum o. fl. fyrir fastákýeðna
litla horgun (premie) án pess að rjeikna
nokkra borgun fyrir brunaábyrgðarskjöl
(políce) eða stimpilgjald.
Menn snúi sér til umboðsmanas fé-
lagsins á Seyðisfirði.
St. Th, Jónsson,________
"Vasaúr, klukkur og úrfestar, allt
mjög vandað er nú til sölu
á úrsmíðaverkstofu
Fr. Gíslasonar.
Orgel-harmonia
hljómfögur, venduð og ödýr (frá 100
kr) frá hinui víðfrægu verksmiðju
óstlind & Almqwist í Svípjóð, er hlotið
hefir æðstu verðlaun á íjöldamörgum
sýningum út um heim, og ýms önnur
hljóðfæri, útvegar:
L. S. Tómasson
Seyðisfirði.
Islenzk nmboðsverzlun
kaupir og selur vörur einungis jyrir
kawpmenn.
Jakob Gunnlögsson,
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
Heimsins ódýrustu og vönduðustu
orgel og’ íortepíanó
fást með verksniiðjuverói beina leið frá
Cormsli & Co., M'ashington,
Eetv Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottre með 5 octövum,
tvöföldu hljóði (122 fjöðrum), lOhljöð-
breytingum, 2 hnéspöðum, með vönd-
uðum orgelstól og skóla, kostar í umbúð-
um c. 133 krónur. Orgel úr hnot-
tré með sama hljóðmagni kostar hjá
Brödrene Thorkildsen, Norge
minnst ca. 300kr., og enn pá meira
hjá Petersen & Steenstrup. Oll full-
komnari orgel og fortepíanó tiltölu-
lega jafn ódýr og öll með 25 ára á-
byrgð. Elutningskostnaður á oi'geli til
Kaupmannahafnar ca. 30 krónur.
Allir væntanlegir kaupendur eiga
að snúa sér til mín, senr sendi verð-
lista með myndum osf. Eg vil biðja
alla sem hafa fengið hljóðfæri frá
Cornish & Co. að gera svo vel að
gefa mér vottorð um, hvernig pau
reynast.
Einkafulltrúi félagsins hér á landi.
Þórsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
Brúkið
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Surrogat,
hinn ódýrasta og bezta kaffibæti sera
il er í verzlaninni.
F. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn K.
Abyrgðarmaður og ritstjóri:
Cand. phil. tkapti Jósepssou.
Prentsmiðja
porsteins J. .0 Skaptasonar.
114
burtu frá djáknakonunni niður í porpið og paðan sem leið lá upp
stíginn.
ívar sat á stéttinni uppi á hæðiimi og beið hennar par.
„Komdu hingað og seztu hjá mér,’1 sagði hann og færði sig
til pess, að hún gæti íengið sæti á stéttinni. „Eg var heima hjá
ykkur til pess að pakka pér fyrir komuna- En pareð pú varst ekki
heima, pá fór eg hingað til að hitta pig á pessum okkar gamla
uppáhaldsstað.“
pað lá eitthvað í orðum hans, er rninnti hann á mót hans með
annari stúlku á pessum stað og sem kom honum til að líta undan
og r hina áttina út yfir sjóicn.
„Eg kem frá prestsetrinuj sagði Eva og settist við hlið bróður
síns, en hún fór lrka ósjáifrátt að hugsa til pess, er hún síðasi hafði
setið hér.
„Hvernig — líður peim á prestsetrinu?“
„Ekki sem bezt, Mary or veik .“
„Maryi“ — hrópaði Ivar, og sneri sér að systur sinni „Hvað
gengur að henni?“
„Brjóstið er bilað. Eg er mjög hrædd um hana.“
Ivar horfði aptur út yfir sjóinn og kjarrið.
„Hún hefir leynt alla pví. En nú hefi eg fengið hana til að
trúa mér fyrir pví, og í dag kom læknirinn pangað. Hún spýtir
blóði og er fárveik.
Ivar sat pegjandi og snéri sér undan.
„Hana langar svo mikið til pess að fáaðtalavið síra Hvit, sem
kemur bráðum til Sjálands. Hún parf að fá að tala við trúma,nn>
er geti styrkt hana í trúnni og leiðbeint henni og húu er pess ful)-
viss, að síra Hvít geti hvorttveggja.“
„Hermi er iíka óhætt að treysta pví,“ svaraði fvar eptir nokkra
pögn.“
„Er pér gagnkunnugt um æfiferil síra Hvits? Hafið pið lengi
pekkzt?“
„Við vorum skólabræður og siðar urðum við vinir, eg er viss
um að pekkja hann eins vel og ungir menn pekkjast vanalega.
„Hve I1;|ið pekkjast ungir menn?--------Blygðast peir sín ekki
115
við að segja hver öðrum frá pví, er við stúlkurnar aldrei myndum
geta minnzt á hver við aðra, en dyljum sem ósóma og svívirðingu?“
„Ef pú átt við ástabrall okkar,“ svaraði ívar og brosti ósjálf-
rátt, „pá erum við furðu ófeimnir hver fyrir öðrum, livað pað snertir.“
„Eru allir karlmenn við ástabrall riðnir?11
„Ekki allir.“
„Ilefir pú verið pað?“
„Já, og pað meira en góðu hófi gegndi,“ stundi ívar upp.
„En hann —?“
„Áttu við Einar?“
„Já.“
„Eg vissi aldrei, hvernig pví var varið með hann,“ svaraði ívar
í pönkum, „hvort hann var of drambiátur til pess að tala um pað,
eða pó öllu fremur til pess að gefa sig við nokkru ástabralli, pví
hann sagði að honum væri ómögulegt að lmeigja hug sinn að peirri
stúlku, er hann gæti eigi borið fulla virðingu fyrir, og áu tilhueig-
ingar gæti hann enga ánægju haft af peim flysjungsskap.“
Eva horfði lengi hugsandi fram undan sér og mælti eigi orð:
„Honum hefir vel tekizt að dyljast fyrir ykkur!“
„Hverjum pá?“ spurði ívar alveg hissa og sneri sér að Evtq
„Áttu við Einar?“
„Já!“
„I>ekkir pú máske eitthvað í fari Einars, sem mér er með öllra
ókunnugt um?“
„Eg sat hér einn dag í fyrra sumar á pessum sama stað og nú
sitjum við, með hlýjum hug til hans. En allt í einu var eg hrifin
út úr peim hugsunum af ungvi stúlku, er bar barn á handleggnum.“
Eva hætti par frásögninni í miðju kafi og ívar leit á systur
sína mjög áhyggjufullur og órór.
„Stúlkan spurði mig að veginum heim að Birkidal, og pareð
hún leit út fyrir að vera aðfram kornin afpreytu, pá bauð eg henni
að hvíla sig hér á stéttinui hjá mér.“
Enn pá einu sinni varð Evu orðfall og bróðir hennar leit,
stöðugt órór til hennar.
„Hún sagðist purfa að tala við húskennarann — og — og —