Austri - 09.02.1900, Blaðsíða 3

Nfi. 5
AU8TBI.
17
selt, við uppboð dræmt í böfn pess.
Skipið lamaðist svo að engin tiltök
voru að gera við pað. J>að mundi
heldur eingin tiltök að ná hér jafn
stóru skipi út par sem útgrynni er
mikið og eyraföll, en sjódeyður fátíðar.
— A pólitík minnist eg ekki, hér eru
engir stjórnmálagarpar, ljggur því
pess háttar allt í dái. Allt okkar
traust verður par í stað að hvíla á
ykkur blöðunum, sérdeilis hinum frjáls-
íyndustu. — Stöku mei n eru nýdánir,
en pareð peir eru ekki víðanáfnnkendir,
læt eg hjálíða að geta peirra utan
eins, og Íeyfi eg mér að hiðja pig
að gjöra grein pá kuonuga heyrum
manna- Hann áttí marga núskylda
á Austfjörðum. Greinin er s un fylgir:
Hinn 10. p. m. lézt að lieimili sínu
Hnausum í Leiðarvallahreppi bóndinn
Jón Hanriesson. Hann var einn
af hinum mörgu börnum hinna
góðfrægu merkishjóna Hannerar sál.
Jónssonar og konu hans Helgu Jóns-
dottir á Hnausum. Hannes heitinn
var sonur Jóns bónda á Núpstað,
Hannessonar Jónssonar, eu Helea sál.
var dóttir Jóns prests, hróður Stein-
giíms biskups, Jónssonar prests á
Mýrum í Álptaveri og prófasts í
Yestur-Skaptafellssýslu, síðar prests
að Holti undir Eyjaíjöllum. Kona
síra Jóns prófasts var Helga Steín-
grímsdóttir, systír hins nafnkunna og
fjölfróða prófasts síra Jóns Steingírms-
sonar prests til Kirkiuhæjarklausturs
á Síðu. Jón heitinn var fæddur árið
1829. Ólst hann upp hjá foreldrum
sínum par til faðir hans dó 1860.
Eptir pað var hann fyrirvinna hjá
móður sinni og ráðamaður fyrir búi
hennar pangað til hún dó, nálægt
fyrir 6 árum. Eptir pað bjó hann
á Hnausum til dauðadags. Jón giptist
aldrei og átti engin börn. Jön ssl.
var stakur ráðdeildar- og reglutuaður,
prátt fyrir pað, pó hann alla æfí væri
heilsu litill, sem með aldtinum prengdi
svo að kröptum hans, einkum hin
seinustu ár æfinnar, að hann var varla
gangknár. Hanti framhélt hinni
sömu rausn með veitingar við komandi
Og farandi, bæði æðri sem fægri, syo
engir fóru á mis við góðgjörðir, sern
komu á heimili hans. í sveitarfélaginu
var hann mesti nytsemdarmaður.
Bar pessi árin hæst útsvar í hreppnum.
Sveitarfélaginu er pví, sem mörgum
öðrum, mikill söknuður að fráfalli
hans.
Að pessu sinni ma.n eg ekki meira.
Að endingu óska eg pér vaxtar og
viðgangs.
Virðirig: rfyllst.
Inghri. Eiríkszon.
Seyðisfirði, 8. februar 1900.
Sjóuleikir. „Æfintýri á gönguför“
var leikið hér, í fyrsta sinn í vetur á
sunnudagskvöldið var. Leikendurnir
vorn allir peir sömu og léku, er Æfin-
týrið var leikið hér 1896. nema Koif
Johansen er lék ttú Herlöv og fröken
Anna Stephensen, er lék frú Kranz.
Æfintýrið er pannig útbúið frá höf-
undarins hendi, að ruanni leiðist seint
að horla á pað, sé pað sajmilega leikið,
einsog nú átti sér stað.
Allir leikendurnír gjörðu sér auð-
sjáanlega far um að koma sem bezt
og eðlilegast fram, sumum tókst pað
betur og sutnum mtður. En yfirleitt
virtist oss betur leikið nú, en síðast, er
Æfintýrið var leikið hér.
Bezt var Skripta-Hans (kaup-m.
Andr. Basmussen) leikinn; sérstaklega
létu áhorfenduruir ánægju sina í ljós
er hann söng: „Oí jeg vil fá tuér
kærustu11 o. s. frv.; sízt pótti oss tak-
ast fyrir honum samtalið við Ejbæk
í nætursenunni. Stúdentarnir voru og
heldur vel leiknir, pó álítum vér að
heppilegra hefði verið að Bolf Johan-
sen hefði leikið Ejbæk en Friðrik
Gíslason aptur Herlöv, eptiuc peim
leikarahæfileikum að dæma, er peir
sý:;du í ^.Drengurinn minn“. Assess-
orinn (Árni Jóhannsson), birkidómar-
inn (Eyjólfur Jónsson) og Vermundur
(Anton Signrðss.) voru allir vel leiknir.
Erú Kranz (fx-k. A. St.) var fremur
vel leikin og talaði rajög eðlilega.
Jóhanna (frk. Sigr. Börvarsdóttir) og
Lára (frk. Guðrún Gíslad.) voru einnig
vel leiknar og komu snoturlega fram á
leiksviðinu, sérstaklega Jóhanna, sem [
sagði margar setningar prýðis vel. 1
Láru tókst hezt síðasta samtalið við
Vermund.
Söngurinn var lakastur. þó sungu
sumir leikendurnir laglega.
Leikendurnir í heild sinni eiga pakk-
ir skilið, pví að leiknum var góð
skemmtun, og allir áhorfendur munu
hafa farið ánægðir heim til sin.
T í ð a r f a r er nú mjög hart, hríðar
og frost töluverð á degi hverjum.
Fiskiafli rrmn nii mjög litill,
bæði hér og á Suðurfjörðum, enda
gefur sjaldan á sjó og beituskortur
víðast.
„V aagen,“ skipstjöri L. Andrea-
sen, kom aptnr í verstu hríð á priðju-
daginn p. 6. og ii i fði farnast vel einsog
vant er, en staðið stutt við á Akur-
eyri, pví par var enga síld að fá til
útflutnings. f>ar kvað og vera hér
um bil fiskilaust, og raá tómshúsfólki
mjög bregða við frá fiskigengd peirri,
er par hefir verið nndanfarandi vetra.
En vonandi er að úr pessu rætist, er
líður undir vorið.
„Vaagen“ tekur hér allra mestu
kynstur af rjúpnm hjá verzlunum 0.
Wathnes Arvinger og Sig. Johansens,
og um 500 skp. af fiski hjá Gránu-
félagi á Vestdalseyri. Hafðí og tekið
250 skp. í Hrísey af fiski Gránufélags
á Oddevri, og mikið af rjúpum á
Akureyri og Húsavík.
Fiskurinn er enn í góðu verði erFndis,
og pví voulegt að pessu sé vel ráðið
að senda uú fiskinn á hinn álitlega
útlenda markað.
Með „Vaagen-1 komu að norðan,
timburmeistari Snorri Jónsson, Eggert
Stefánsson og Björn Sigurbjarnarson
áleiðis til útlanda, og trésmiður Grímur
þorláksson til Keyðarfjarðar.
í kjöri um Akureyrarbrauðið eru
peir prófastaroir, Davið Guðmundsson,
Jónas Jónasson og Zophonías Hall-
dórsson.
Sögusöfn Áustra
verða send nýjum kaupendum með
fyrstu strandferðum.
Skapti Jósepsson.
Harmonium,
g| heimasmiðuð, verðlaunuð með heið-
||urspeningi úr silfri í Málmey
H 1896 og í Stokkhólroi 1897. Ve«rð
Hfrá 125 kr. — 10°/o afslætti. Yfir
||4 0 0 kaupendur hafa 1-kið lofsorði
H ú Harmonia vor, og eru margir
H peirra á íslandi. — Við höfum lika
ra á boðstólum Harmonia frá b e z t u
verksmiðjum í A m e r í k u. Af
|gi heim eru ódýrust og hezt Need-
nams með 2 r ö d d u m og K o p-
§|lers með fjórum, i háum
ikassa af h n o t u t r é með
||standhylla og spegli á kr.
»257,50 au. „netto“. — Biðjið um
gjverðlista vora, með myndum.
Petersen & Steenstrup,
*** Kjöbenhavu V.
Fyrir bornin!
Bainablaðið „Æskau“ er 25 tfdn*
blöð um árið auk skrautpréntaðs jóln-
blaðs og kostar kr. 1,20 árg.
„Æskan“ flytur fallegar myndir og
fjölbreytt lesmál, fróðlegt og skemmti-
legt.
Kýir kaupendur að III. árg. „Æsk-
unnar“ fá I. og II. árg. blaðsins inn-
hepta fyrir aðeins 1 kr. or greiðist
um leið og blaðið er pantað.
011 börn, sem farin eru að les* og
enn hafa eigi gjörzt kaupendur „Æsk*
unnar“, ættu að gjörast p*ð sem
fyrst.
„Æskuna" njá panta hjá:
í’orsteini J. G. Skaptasyni.
Spunavélar.
feir sem vilja kaupa spnnavélar frá
herra Albert Jónssyni á Stóruvöllura
geta fengið pær hjá mér undirrituð-
um. Einnig geta menn hjá mór séð
hvernig vélar pessar vinna og feng-
ið allar upplýsingar peim viðvíkjancH.
Aktreyri 24. júní 1899.
Jakob Gíslason
18
eptir boði yðar — til pess að segja yður nafn og heimili pessarú
heiðursfeðgina.“
„jpetta tilboð yðar kemur mér til að afsala mér peirri nafnbót,
sem í núverandi kringumstæðum mínum er bæði hlægileg, og virðist
muni korna eigingjörnu hyski til pess að leggja, tálsnörur fyrir mig.
Ættarnafn mitt er Odiot, og pað ætlaeg mér að láta kalla mig hér
eptir. Eg veit. að frá yðar sjónarmiði hefir yður gengið gott til. en
héðitD af ætla eg að biðja yður fyrir að hlifa mér frá pvilíkum
smáuarhoðum.“
„Ef svo er, pá hefi eg, herra markgreifi, ekkert frekar að athuga.“
Og allt í einu tók karl að nugga saznan lófnnum með mikilli
kæti, og gaf pað álíka hljóð af sér, og pá er tveimur skinnbókar-
hlöoum er núið saman og sagði svo brosandi. „J>ér eruð pannig
skapi farinn, að eg held mér verði vandræði úr a,ð koma yður í
góða, stöðu, herra Maxime--------------— já stökustu vandræði. Mig
furðar annars á pvi, a.ð eg skuli ekki ha.fa fyr veitt pví eptirtekt,
hvað líkii pér eruð henni móður yðar, einkum til augnanna og pegar
pér hrosið — .-------. En pað var ekki um pað sem eg vildi tala
við yður. En pá pér eruð fastráðinn í pví að leita, aðeins hrauðs
yðar með ærlegu móti, má eg pá spyrja yður, hvaða sérlega hæfileika
pér hafið til pess?“
„Uppeldi mínu var að sjálfsögðu pannig hagað, að búizt var
við pví að eg yrði ríkur og pyrfti ekki að vinna fyrir mér. J>ó hefi
eg lesið lög og jafnvel tekið próf í peim sem málsfærslurnanns efni,“
„Seni málsfærslumaður ? Ekki nema pað pó! En ekki er nú
par með allt fengið. Ef vel á að farnast í peirri stöðu pá purfa
menn á fleiru að halda en lögfræðinni einni —----------segið mér pví,
haldið að pér séuð pá efui í mælskumann, herra markgreifi?“
„fví fer fjarri, pví eg held að eg gæti varla komið útúr mér
tveimur setningum samfleytt svo fleiri hcyrðu 11.“
„Hum! J>á má yður varla mælskan roann kalla. Og pér verðið
að vera yður út um einliverja aðra stöðu, en pað mál parf vandlega
að hugsa, og eg sé nú að pér eruð prejttur herra markgreifi. Hérna
eru skjöl búsins sem eg æíla að biðja yður að fara yfir við tækifæri.
Eg kveð yður s\o. Leylið mér að lýsa yður út-----------------En pað
15
herra de Champceys, sem að miklu leyti er að erfðum tekið. frátt
fyrir lúð drengilega táldræga ættarmót, sá eg hina framúrskarandi
lausung og léttúð, skemmtanafýsn og gengdarlausu eigingirni —• —* —.“
„Eptirmæli föður míns, er mér heilagt,“ greip eg fram í fyrir
honum, ,.og eg krefst pess, að peim, sem tala um föður minn í minni
áheyrn, sé pað einnig“.
„Eg virði pessa ræktarsemi hjá yður,“ sagði hann snögglega, „en
pá eg tala urn föður yðar, á eg óhægt með að gleyma pví, að eg tala
um pann marm, er var orsök í dauða móður yðar, ef var hetja, er
var mér heilagur engill.“
Eg spratt reiður á fætur; herra Laupépin preif í handlegg mér:
„Fyrirgefið mér ungi maður,“ sagði hann „en eg unni móður yðar.
Eg hefi grátið hana. Fyrirgefið mér.“ Svo nam hann aptur staðar
fyrir frarnan ofninn og hélt áfram ræðu sinni á pessa leið: „Mór
hlotnaðist sú virðing og sorg, að semja hjúskaparsáttmála foreldranna
yðar. Eg reyiuli af öllu megni til að komast hjá pví, að pað yrði
félagsbú með peim, en pað kom fyrir ekki, og eg gat með naumindum
komið peirri ákvörðun inn í sáttmálann, að priðja hluta fasteigna
móður yðar' mætti hvorki selja eða voðsetja án hennar lögmætu
heimildar. 'En allt kom pað fyrir ekki herra markgreifi já, hefði
miklu hetur verið ógjört, pó eg gjörði pað í góða me iniugu, pví
pessi ágvörðun varð einungis henni, sem hún átti að vernd’a, til mestu
kvala. — það getur ekki hjá pví farið, að pér hafið orðið varir við
pessar hágværu deilur foreldra yðar, pá faoir yðar var að pína út
úr móður yðar hverja jörðina af annnari, brauðið frá munni barna
hennar.“
„Hættið pér pessu!“
„Eg hlýði yður herra markgreifi — — — Eg skal pá aðeins
tala um nútímann. Eptir að pér trúðu mér fyrir búi foreldra yðar,
pá var pað skylda niín að ráða yður til að ábyrgjast eigi skuldir
búsins.“
„En mér pötti pað vanvirða fyrir mimungu föður míus, og varð
að neita pví.“
Herra Laupépin gaf mér um leið óg eg sagði petta eitt af pess-
um tvísýnu hornaugum, og hélt pannig áfram: „j?ér munuð pá