Austri - 09.05.1900, Qupperneq 4

KE. 17
62
AU'STSI.
Til verzlunar
konsúls IY. Havsteens
Oddeyri
eru nýkomnar mjög mikltr birgðir af allskonar vörum, og skal hér telja
nokkrar:
Allar tegtmdir kornvöru, sagogrjón tvær sortir, allskonar mjöl, kartöplu-
mjÖl á 15 aura mót peningum. Kaffi, sykur, kryddvörur allskonar, rúsínur,
sveskjur á 28 au., döðlur á 25 au., fykjur á 20 aura hvert pund á móti
peningum.
Muimtóbak, neftóbak, og 20 tegundir reyktóbaks. Yindlingar (Cigaretter)
og 35 tegundir vindla.
Syltaðir ávextir margskonar, og niðursoðinn matur, svo sem: lax, humrar,
anschovis. sardínur, fiskur og kjöt, steikt og niðursoðið.
Oliumál: blýhvita, zinkhvíta, og flestir aðrir litir, fernisolia, terpentínolia,
manganpurkefni, kópallakk, kítti með góðu verði gegn peningum, ennfremur
málpenslar, sópar og burstar, bæði fata- skó- ofn- nagla- og tannburstar.
Handsápa ágæt margar sortir, gul stangasápa bezta sort á 28 au., græn-
sápa aðeins á 20 aura og soda 6 aura. mót peningum.
Leirtau. pastulín og glervara allt mjög margbreytt og ódýrt. Emal-
ieraðar (gleraðar) könnur, katlar, skaptpottar, pvottaföt o. fl.
Járnverur ýmiskonar par á meðal margvísleg hentug smíðatól, skóflur,
spaðar, skotfæri, saumur og skrúfur af öllum sortum, gluggahjör, skrár, lamir.
skæri og hnífar og margt fleira. Járnvorur steyptar, ofnar, eldavélar, lopt-
ventílar, gluggar í kjallara og á pak, pottar margskonar og pönnur.
Álnavara margskonar, ýmiskonar ágæt fataefni, klæði, cheviot, kamgarn,
Og yfirfrakkaefni ásamt öllu pví sem parf til fatasaums. Mikið úrvaí af sirts-
nm, skyrtutaunm, léreptum, baðmullartauum, ullartauum, svuntu og kjólatauum,
silkitau silki og bómuilarflonel. Sængurboldang einbreitt og tvíbreitt,
Begldúkur og strígi.
Gólfvaxdúkur 3. álna breiður, tröppuvaxdúkur og margskonar komóðu-
vaxdúkar.
Ullarsjölin alpekktu, ágætu, bæði vetrar og sumar sjöl, höfúðklútarnir
góðu, silkitreflar, hálsklútar, handklútar hvítir og mislitir, mikið úrval, slör,
rúmteppi, gardínutau með fleiru.
Hefuðfet: hattar, húfur og kasketi; kvennhattar úr strái og flóka og
drengjabattar. Hálstau: flibbar, kragar og manchettur, bæði hvít og mislit,
ennfremur blöðkur og brjósthlífar, stutt og löng slipsi og humbug, allt mjög
fjölbreytt og fallegt. Gummilíningar, skinn og jersey handskar. Allskonar
tvinni, skúfsilki, leggingabönd, silkibönd, blúndur, strammi, sephyrf'arn á 20 au.,
broder, heklu og prjónagarn.
Skófatnaður mikið úrval afsláttur mót peningum 10 prosent.
Vínfang allskonar, brennivín gott, kostar mót peningum: aðeins 80 aura
potturinn eða 60 aura flaskan; mót vörum 1 kr. pt. og 75 aura flaskan; en í
reikning eða að láni 1,20 potturinn.
Steinolíuofnar og steinolíuvélar. Harmonikur, servantar, rokkar, kommóður,
stólar, járnrúm og fleira.
Hvergi á Norðurlandi er annað eins úrval af allskonar ódýrum og vönduðum
vörutegundum.
Allar innlendar vörur eru boigaðar hæsta verði, Saltflskur, ull og síld,
enn fremur keypt mót peningum, einnig rjupur í haust með hærra verði en
nokkur hér mun bjóða.
Menn skyldu athuga að semja ekki við kaupendur að íslenskum vörum
um ákveðið verð löngu fyrirfram, pví reynslan hefir sýnt að pær stíga opt
svo í 'verði t. d.: fiskur, síld og rjúpur að til stórhagnaður er að hafaóbundnar
hendur meðan kauptlð hverrar vöru stendur yfir.
Aalgaards ullarverksmiðjur
vefa margbreyttari, fastari, og fallegri dúka úr íslenzkri ull en
nokkrar aðrar verksmiðjur í Norvegi.
AALOAA.BÐS ullarverJcssmiðjuv fengu
ffSlP’ hæstu verðlaun
(gullmedalíu) á sýníngunni í Björgvin í Norvegi 1898 (hinar verk-
smiðjurnar aðeins silfur medalíu.)
NOBÐMENN sjálfir álíta pví Aalgaards ullarverksmiðjur standa lang-
fremstar af öllum sínum verksmiðjum.
Á 1SLANDI eru Aalgaards ullarverksmiðjur orðnar lang-útbreiddastar..
AALGAABÐS U L L A B 7 E B K S MIÐ J V B hafa síðastliðið ár
látið byggja sérstakt vefnaðarhús fyrir íslenzka ull og afgreiða pví
hér eptir alla vefnaðarvöru langtum fljötara en nokkrar aðrar verk-
smiðjur hafa gjort hingað til.
YEBÐLISTAB sendast ókeypis,
ÝNljSHOBN af vefnaðarvörunum er hægt að skoða hjá umboðsmönnum
verksmiðjunnar sem eru:
í Beykjavík herra kaupm. Ben. S. pórarinsson,
á Borðeyri — verzlunarmaður Guðm. Theodorsson,
- Sauðárkrók — verzluDarmaður Pétur Pétursson,
* Akureyri — verzlunarmaður M. B. Blöndal,
-fórshöfn — verzlunarmaður Jón Jónsson,
- Vopnafirði — skraddari Jakob Jónsson,
- Eskifirði úrsmiður Jón Hermannsson,
- Fáskrúðsfirði ljósmyndari Asgr. Vigfússon, Búðum,
-Djúpavog — verzlunarmaður PállH. Gislason,
- Hornafirði hreppstjóri forl. Jónsson, Hólum.
Nýir umboðsmenn á fjærliggjandi stöðvum verða teknir.
Seyðisfirði 1900.
Eyj. Jónsson.
Aðal-umlioðsmaður Aalgaards ullarverksmiðja.
Ábyrgðarmaður og ritstjóri: cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja porsteins J. O. Skajptasonar.
56
lika vel, hvað hann hefir kostað, eg mátti snara út fyrir hann 4000
frönknm!“
„t»vi get eg veltrúað. Pyrir skemmtivagn minn varð eg að gefa
5000 franka pegar eg reikna með tígrisdýrskinnið undir fæturna, og
pað eitt kostaði mig 500 franka.“
„Já, eg,“ sagði frú de Saint Cast, „eg hefi nú verið nauðbeygð
til að horfa í skvldingana, pví eg er nýbúin að fá mér nýjar mumbl-
nr i salinn, og fyrir veggfóður og gólfteppi hefi eg orðið að borga
fimmtánpúsund franka.
|>ér haldið nu máske að pað sé ofmiklu tilkostað upp á slíkt
greni uppi til sveitar, og pað er líka rétt.----— En svo er líka
öll borgin í uppnámi af undrun og aðdáun, og maður getur pó ekki
verið kaldur fyrir peim heiðri, sem manni er sýndur. Ekki satt?“
„ Jú auðvitað pykir manni vænt um pað,“ svaraði fru Aubry, “og
pað er pö einungis peningunum að pakka, áð manni er sýndur heið-
ur. Jeg fyrir mitt leyti hugga mig nú við pað, pó eg sé ekki leng-
ur höfð í peim heiðri sem fyr, að ef eg væri enn pá eius rík og eg
hefi verið, pá mundi eg sjá alla sem fyrirlíta mig nú, flata fyrir
fótum mér.“
„Að mér undanskildum,“ sagði dr. Desmarets, sem allt í einu
var staðinn úr sæti sínu. „|>ó pér svo hefðuð hundrað milljónir á
ári, skylduð pér pó aldrei fá að sjá mig fyrir fótum yðar, par legg
eg drengskap minnn við, og á eptir öllu pessu vil eg nú fara út og
fá mér hreint lopt----------Ejandinn hafi pað sem eg get lengur
dregið andan hér inni.“ Eptir pessa áréttu fór hinn hreinskilni dr.
Desmarets út úr stofunni, og var eg honum hjartanlega pakklátur,
pví hann hafði gjört mér sannan greiða með pví að létta á huga
mínum, er var yfirkominn af gremju og viðbjóði.
Jafnvel pó dr. Desmarets sé í miklu vinfengi hér í húsinu og
megi segja hér um bil hvað sem honum sýnist, gat ekkihjápví farið
að hin áköfu orð hans kæmu öllum er inni voru í standandi vand-
ræði, sem líka var auðséð af peirri leiðinlegu pögn, sem yarð lengi
á eptir.
Loksins rauf frú Laroque kænlega pögnina, með pví að spyrja
dóttur siua hvort klukka væri ekki búin að slá átta.
57
„Nei, mamma,“ svaraði fröken Marguerite, „pví fröken de
Porhoet er enn ekki komin.“
Eáum augnablikum síðar rétt um leið og klukkan byrjaði að slá,
átta, opnuðust dyrnar, og inn kom fröken Jacelynde de Porhoet-Goel
með stjörnuspekingslegri nákvæmni, ásamt dr. Desmarets.
Eröken de Porhét Goél, byrjaði í gær áttugasta og áttunda
árið; hún lítur út eins og langt og mjótt silkihjúpað sefgras og er
síðasti afsprengur gamallrar og mjög göfugrar ættar. Ætt hennar
álíta menn að megi rekja til konunganna í hínnu gamla Armorikanska
sagnriti. En við söguna kemur hún ekki fyr en á 12. öld með
Juthoel, sem var sonur Cenans skakka, er var kominn af yngri
ættlið frá Bretagne. Eg man vel eptir, pegar eg einu sinni af ung-
gæðislegum hégómaskap las ættartölutöflur ættar minnar, að eg rakst
á petta sama einkennilega nafn Porhoét, og að faðir minn sem var
mjög fróður í ættartölum, hélt langa lofræðu yfir pví.
Eröken Porhoet, sem nú er sú eini er ber petta nafn, hefir
ekki viijað giptast, til pess að, vernda sem lengst á himni hins
franska aðals, stjörnumerki pessara töfranafna: Porhoet Goel,
Einu sinni barst af tilviljun í tal um uppruna baurbonsku
ættarinnar, svo hún heyrði. „Bourbonarnir“ sagði pá sú gamla og
potaði einum bandprjóninum hvað eptir annað gegnum gráu hár-
kolluna. „Bourbonarnir eru góð, gömul og götug ætt; en,“ bætti
hún svo við, og setti allt í einu upp lítillætissvip „eg pekki pó ætt,
sem er mikið göfugri!“
Ed samt sem áður er ómögulegt ánnað en lúta pessari gömlu
æruverðugu jómfrú, sem með óviðjafnanlegri lótprýði ber hina pre-
földu byrði ættgöfgis, elli og óhamingju. Óheppileg málaferli, sem
hún hefir nú í 15 ár átt í utan lands, hafa smámsaman eytt eigum
hennar, er pegar eru orðnar mjög lítilfjörlegar; varla svo, að hún
hafi púsund franka um árið að lifa af. petta mikla efnatjón hefir
pó hvorki mínkað göfugleik hennar, eða gjört geðslagið óblýðara;
hún er ætíð eins, fjörug og kurteís; hún lifir, öllum eiginlega óljóst
hvernig, í litla húsinu sínu, og hefir aðeins eina kornunga pjónustu-
stúlku, en hefir pó nóga vegi til að gjöra mikið gott.