Austri - 07.07.1900, Blaðsíða 2

NR. 23
ADSTEI.
84
hafa allroikið næringargildi svo sem ’
víðirlauf, lim og lauf af trjíœ, lyng,
einir, ber, fjallagrös og k æða, svepp-
ir, þang og margt fleira.
11. Opal. Bók pessi ræðir um
uppeldi og kyubætur; pað er eitthvert
hið pýðingarmesta en jafnframt hið
erfiðasta atriði búfjárræktarinnar.
Bókin er í premur köflum, hinn fyrsti
ræðir um náttúrusögu búfjárræktar-
innar. fá er talað um kynbætur og
ýmsar aðferðir við pær; uefndar nokkr-
ar almennar reglur viðvíkjandi kyn-
i)ótum.
Annar kaflinu ræðir um vaxtarlag
og eiginleika búfjárins, lýsir bygging
hinna einstöku líkamshluta og segir
hvernig peir proskist og rývni, eptir
pvi hvert starf peir hafa af hendi að
leysa, í lífi dýrsius,
Jpriðji kaflinn segir frá pví, hvernig
pau dýr, sem ætluð eru til undaneldis,
eigi að vera. JFyrst eru gefnar uokkr-
ar almennar reglur, pá er sérstaklega
talað um dýr sem eiga að framleiða:
mjólk, krapt, kjöt eða ull.
Hepti petta er 156 bls. með 97
myndura og kostar aðeius kr. 1,50.
fessi tvö hepti sem komin eru út
af síðara bindinu hljóða um: .
12. Skotlands faaredrift
og landstel. Hér skýrir höf.
frá sauðfjárræktinni á Skotlandi, sem
hann pekkir mjög vel, bæði aí' veru
sinni par og svo af bókum. (Verð35
aurar).
13. Faarebedriftensfrem-
tid nos o s. Hér talar höf. um
pað hverja framtíð sauðfjárræktin
muni eiga í Norvegi, og skýrir frá
hverjum framförum hún hafi. tekið á
síðari tímum, Skýrir frá sinni reynzlu.
Segir sögu sauðíjárræktarinnar, og að
síðustu talar haun um sölti á afurðum
sauðfjárins, gefur ýmsar upplýsingar
viðvíkjandi sauðfjársölu á Englandi,
Frakklandi og Belgíu, talar um flutn-
ing á'kjöti í afkældu rúmi (lopti) o. s.
frv. (Verð 40 aurar).
Eg hefi nú í fám orðum skýrt frá
aðalinnihaldinu í bókum J. Schumanns,
en pó orðið að sleppa að nefna margt
af pví sem pær ræða um. Eg hefi
siðast á milli sviga sett verð á hverju
hepti ef að pað er keypt sérstaklega,
en áskrifendur fá sem sagt fyrstu 11
hóptin fyrir 5 kr. kostnaðarlaust send
hingað. Bóksalar muuu að sjálfsögðu
geta útvegað bækurnar, einnig skal eg
panta pær fyrir pá sem pess æskja.
Bæknr pessar purfa engra frekari
meðmæla með, hver og einn sem les
pær með athygli mun sannfærast um,
að hér er í engu ofsögum sagt frá
peim.
Utan úr lieimi.
Tvennir timar.
Eyrir nokkru barst fregnin um pað,
úr koti einu í MexiJco, hingað til
Norðurálfunnar, að ekkja marskálks
Bazaine væri dáin par á föðurleifð
sinni, j par sera marskálkurinn hafði
séð hana fyrst og orðið ástfanginn í
henni og síðan gipzt henni, er hann
var í Mexiko í glæfraleiðangri Napo-
leons priðja. Fór ítú Bazaine siðan
með manni sínum til Parísarborgar,
par sem húu pótti bera af flestum
konum við hirðína að fríðleik. En
parna andaðist hún á æskustöðvura
sínum 1 mestu fátækt og vesaldómi.
|>að var fyrrum orð að pví gjört
á seinni árum hins annars keisara-
dæmis, að pað væri prjár konur fríðar
í Parísarborg: Eugenia keisaradrottn-
ing, frú Bazaine, og lausungarkonan
Oora Pearl. Allar voru pær spænskr-
ar ættar. Allarurðupær ógæfusamar.
Hin undrafríða Cora dó á sjúkra-
húsi lauslætiskvenna, eptir að hafa hin
síðari árin dragnast með hinn fagra
líkama sinn eptir ræsum Parisarborg-
ar. — Keisaraekkjan fer enn land úr
landi hvíldar- og eyrulaus, og útlagi
af Frakklandi, stynjaudi undir hinni
pungu byrði fornrar frægðar og auðnu-
leysis. — Og nú er marskálksekkja
Bazaiue dáin vestur í Mexikó, í mestu
fátækt, gleymd af öllum vinum sínum.
J>að hafa verið mjög misjafnir dóm-
ar um framgöngu Bazaine í Metz.
Eti pað mun pó sönnu næst, að liann
hafi svikið par ættjörðu sína til pess
að bjarga par Napoleon priðja. Hinn
gamli bragðarefur Bismarck hafði talið
marskálknum t'ú um, að ef hanngæf-
ist upp með herinn í Metz, pí væri
stríðið úti, og honum hægðarleikur að
koma Napoleon, er Parísarbúar höfðu
afsett 4. september 1870, aptur til
valda á Frakklandi.
En er Bazaine hafði gefizt upp í
Metz, sveik Bismarck að vauda orð og
eiða við mariálkinn, sendi Napoleon
sem fanga til |>ýzkalands og hélt
meginher |>jóðverja til Parísarborgar.
Erakkar álitu Bazaine vera föður-
landssvikara, drógu hann íyrir dóm-
stólana og dæmdu hanu frá æru og
frel'si og í æfilangt fangelsi, paðan
sem kona hans hjálpaði honum að
‘ strjúka til Spánar, par sem pau hjónin
svo dvöldu par til niarsk lkur Bazaine
dó par í mestu örbyrgð, fyrirlitinn og
ofsóttur af löndum sínum, er hræktu
á hann, er peir mættu honumágötum
Madrídarborgar.
T. d. er mælt, að Bazaine færi
einhverju sinni inn í frakkneska bak-
arabúð í Madrid tíl að kaupa brauð,
er bakarirm rétti honum með ofntung-
unum og fleygði svo peningunum með
pcirn út á götuna.
Og aldrei porði Bazaine að koma
aptur heim til Erakklands, ekki einu
sinrti eptir að allir uppreistarmenn
voru náðaðir.
Yinkona Eugeniu, yr.di allra manna
og fegursta stjarnan við hirð Nttpo-
leons priðja barðist nú í mörg ár
iyrir daglegu brauði handa manui
sínurn og börnum. Eptir andlát manns
síns fór húu aptur til átthaga sinna
í' Mexikó, par sem hún nú er nýlega
d.iin í gleymsku, sorg og örbyrgð. Og
hinir riddaralegu Erakkar hafa eigi
anuan vitnisburð að gefa henni en „að
nú sé dáin ekkja níðingsins og föður-
landssvikaraus, Bazaine“.
En Sagan mun segja að par Iiafi
látizt einhver göfuglyndasta og trygg-
asta kona, eigi ólílc Auði konu Grísla
Súrssoriar, sómi og heiður kvenna.
Ú T S K B, I P T
úr gjörðabók
sýsluijefndar Suður-Múlasýslu.
—o—
At' 1900 fimmtudaginn 19. aprílhélt
sýslunefrtd Suður-Múlasýslu aðalfuiid
sinn á Eskitírði.
Sýslunefndarmenn voru mættir úr
Mjóafj arðarhreppi, r\ orðíjarðarhreppi,
B.eyðarfj:uð irhreppi, Fáskrúðsfjarðar-
hreppi, Skriðdalshreppi og Eiðapinghá
t >g ennfremur varasýslunefndarmaður
úr Vallahreppi.
Sýslunefndarmenn fyrir Breiðdals-
hrepp, Beruneshrepp og Geithellahr.
voru ekki mættir á fundiuum og höfðu
allir lögleg forföll.
1. Lesið var upp bréf frá amtinu
um pað, á hvaða staði 1 sýslunni að
brýnust pörf sé að strandbátarnir
komi, hie opt á ári og á hvaða tíma
árs.
Eptir að m il petta hafðí verið ítar-
lega rætt, komst sýslunefndin að peirri
niðurstöðu, að brýn pörf væri á, að
strandbáturmn austan um landið fæá
8 ferðir á ári, hina 1. í apríl og
hina síðustu i nóvember. Nóvem-
berferðina, sem hingað tii heíir
ekki átt sér stað álítur nefndin sérstak-
lega nauðsýnlega vegna sjávarútvegsins
og vill hún í pví sambandi taka fram,
að ’ síldarhlaup koma optast nær ein-
hverstaðar á Austfjörðum í peim mán-
uði ársins, og gæti pað pví haft afar-
mikla pýðingu fyrir útveg Austfirðinga
sem er aðalatvinnuvegur peirra, að
hafa eina strandbátsferð í peim mán-
uði; í öðru lagi hefur petta eiunig
afarmikla pýðingu fyrir útvegsbændum
af pví að porskveiðar eru opt einna
mestar og beztar í uóvember mánuði
og væri strundbátsferðin viss í pessurn
mánuði, mundu útvegsbændur geta
haldið sjómönuum sínum, sem flastir
eru að komnir úr öðrum landsfjórð-
ungum, helzt af suðurlandi, fram til
pessarar ferðar, er verið gæti til mik-
ils hagnaðar, bæði fyrir bændur og
sjómeun, sem opt líða hvortveggju
mikinn skaða við pað, að purfa að
hætta fiskíveiðum, og setja upp báta
undireins um eða fyrir 20. october
eins og verið hefir 2 undanfarin haust.
Sýslunefndin álítur nauðsyulegt, að
strandbáturinn komi við á Berufirði,
Stöðvariirði, Eáskrúðstirði, Reyðar-
firði, Eskifirði, Norðfirði og Mjóafirði
í hverri ferð fram og aptur, á Breið-
dalsvík fram og aptur í 7 fyrstu i'erð-
unum og enrifremur í Skálavík við
Berufjörð í 3. fyrstu ferðnnum og 2
hinum síðustu bæði fram og aptur.
Sé ómögulegt að fá strandferðunum
fjölgað um eina, óskar nefndin að
apríli'erðin falli helzt burtu, pannig að
báturinn byrji pá ekki ferðir sínar
fyrr en í mai, en haldi áfram pangað
til í nóvember.
2. Lagðar voru fram 6 útsvars-
kærur, 4 úr Breíðdalshreppi, 1 úr
Eáskrúðsfjarðarhreppi og einúrMjóa-
fjarðarhreppi. Til pess að athuga
pessar kærur voru kosnar 2 nefudír,
með 3 mönnum hvor, samkvæmt áður
framkominni og sampykktri uppá-
stungu, og skyldí önnur uefndin hafa
allar Breiðdalskærurnar til meðf'erðar,
en hin Eáskrúðsfjarðar- og Mjóa-
íjarðarkærurnar. Nefndarálitin ásamt
kæiunum og fylgiskjölum, skyldu svo
leggjast fyrir sýslunefndina, áður en
fundurinn vturi á enda til umræðu og
úrslita.
Af pví að kl. var pegar orðin 5 og
allir sýslunefndarmennirnir að undan-
teknum einum höfðu ærið að gjöra
við nefndarstörf, var fundinum frestað
til kl. 10 f. m. næsta dag.
]?. 20 apríl var fundurinu aptur
settur á sama stað á tiltoknum
tíma.
Yar pá haldið áfram útsvarskæru-
málum, rneð pví nefndir par sem sett-
ar voru í pau mál daginn áður höfðu
pá lokið starfi sinu.
a. Lesin upp kæra frá þórunni
Pálsdóttur á Hesteyri, sem kærir
yfir 3 krótium er meiri hluti hrepps-
nefndarinnar í Mjóafirði hafði sam-
pykkt á kærufundi síðastliðið haust að
bæta við útsvar hennar, án pess pó
að nokkur kærði yiir að útsvar téðrar
ekkju væri oflágtt. Sýslunefndin
úrskurðaði að ekkja póruu Pálsdóttir
skyldi vera laus við að borga penna
3 krónu viðbætir við útsvar sitt, sem
upphaflega var 17 krónur, af peirri
ástæðu að hreppsnefndin hefði ekki
liaf't iagalega heimild til að hækka
útsvar henaar út r af kæruntii
sem fyrir lá. Út af pessu
finnur sýslunefndin ástæðu til að vara
nefnd Mjóafjarðarhrepps að oddvita
uudauskildum við pví að iáta sig
henda slíka lögleysu í gjöi'ðum síuum
framvegis.
b. Lesin upp kæra frá kaupmanni
Stangeland í Fáskrúðsfirði ásamt fyigi-
skjölum og var mál pað ífcarlega rætt
eptir að nefndarálitíð hafði verið birt
sýslunefndinni og að lokum úrskurð-
aði sýsiunefndin að útsvar Stangelands
skyldi færast uiður í Í20 krónur, en
útsvar Guðmundar Jónssonar skyidi
færast upp í 80 krónur.
c. Lesiti var upp kæra síra ]?or-
steius J>ói'arÍLssoiiar á Eydölum ásamt
fylgiskjölum og úrskurðaði sýsluuefndin
eptir ítarlegar umræður, að útsvar
síra porsteins skyidi vera 525 íiskar
en útsvar Lárusar Guðmundssonar 345
fiskar.
Eptir peim skjölum sem fram hai'a
komið í pessu máii furðar sýslunef'nd-
iu sig fyrst og f'remst á pví að hrepps-
nefnd Breiðdals virðist hafa álitið
atvinnutekjur síra porstems jafngóðar
og gildar einsog tekjur Lárusar af
inneign hans í banka og útiútandandi
peninga lánum gegn veði í fasteignum
og eimfremiu' í'urðar sýslúnefndin sig
á pví, aö hreppsuei'udin skuli hafa
lokað augum fyrir pví, að Lárus á í
raun og'veru margfalt meiri eigur en
síra j?orstoiim og lieí’ði pvi i raun
rétti'i átt að borga talsvert dærra
útsvar en hann, pótt Iireppsneíndin
hafi ekki gjört honum meira en x/5
útsvar í samanbut'ði við síra porsteiu,
pvi ekki virðast aðrar ástæður Lárusár
réttlæta pessa óskiijanlega íviinuu' við
hann, fremur heldur en nokkur sjá-
anleg ástæða sé til pess að réttlæta
petta gífurlega háa útsvar á ekki meiri
efni og betri ástæður eu síra j?orsteinn
hefir, en prátt fyrir pað vilL hrepps*
nefndin ekki gauga lengra í breytmgu
pessara útavara en hún heiir gjört
hór, sérstaklega með tilliti til pess að
svar hreppsnefndaiinnar upp á kæru
séra J>orsteins, sem íram hefir verið
lagt fyrir nefndina er svo óformlegt,
og fátækiega úr garði gjört að nauða-
lítið er hægt á pví að byggja. Oddviti
sýslunefndarinnar greiddi ekki at-
kvæði.
d. Lesin upp kæra verzlunarstjóra
Bjarna Siggeirssonar ásamt fylgiskjöi-
um og úrskurðaði uefndin að útsvar
Bjarna skyldi færast niður í 160 tiska
en aðalsamanburðarmanninum Lárusi
Guðmundssyni íinnur nefndin eigi
ástæðu til að hækka á meira en hún
pegar hefir gjört á fundinum.
e. Lesin upp kæra frá Erlendi
í>orsteinssyni á Kirkjubóli, og úr-
skurðaði sýílunefndin eptir nokkrar
umræður að eptir peim skjölum sem
fram hefðu komíð í pessu máli, er að
vísu voru öll ófullkomin, gkyldi útsvar
Erlendar porsteinssonar standa ó-
breytt, en hækkun á útsvari Karls
Guðmundssonar kaupm, um 25 fiska
út af kæru Erlendar falli burt, og
lækki pví útsvar hans um pessa upphæð.
f. Kæra ‘Kristjáns porsteinssoaar
á Löndum í Stöðvarfirði var lögð fram,
en par sem húu tilgreinir enga utsvars
upphæð, og heldur ekki fer fi-am á
neina ákveðua lækkun á Kristjánieða
ákveðna hækkun á samanburðarmönn-
um lians, er ómögulegt að taka liana
til greina, og pví vísað frá.
Sýslunefndin vorður að átelja mjög
hreppsnefndina í Breiððal fyrir alla
framkomu hennar í kærumálum peim
er komið hafa úr Beriðdal, er virðist
býsna gjörræðisleg yfirleitt skoðað, par
sem fyrst og fremst að hreppsnefndin
án leyfis sýslunefndtir hefir jafnað
niður 200— 300 kr. meira en iög ieyfa,
Sömuleiðis virðast allir úrskurðiruir
vera fremur varnarskjöl en úrskurðir,
og sést eigi í peim nein tilvitnun til
gjörðabókar nefndarinnar. Enn virðist
og hreppsuefndin koma miklu fremur
fram sem andstæðingur kæranda,
heldur en hlutdrægnislaus dónmefnd,
hverrar einasta hlutverk er að gjöra
öllum jafnt undir höfði. Ennfremur