Austri - 07.07.1900, Blaðsíða 3

NK. 23
A U S TEJ.
hefir nefndin fært upp útsvar, sem
ekki hefir verið krafist hækkunar á
fyrir hreppsnefnd, 02; pað pvert á rnóti
sínum eigin staðhæfingum og sönnun-
um í gagnstæða átt.
(Niðurl. næst).
Síðustu fregnir frá útlöndum
segja B ú a alltaf í undanhaldi fyrir
Englendingum norður eptir Trans-
vaal; pó vinna peir Englendingum
töluvert tjón og kváðu nú síðast hafa
náð nokkrum iárnhrautarlestum frá
Englendingum.
í Kína kvað uppreist Boxanna
fara vaxandi og stórveldin gjörast
liklog til að hrifsa sinn skika landsins
hvort undir sig.
2 herskipum er sagt að uppreistar-
menn hafi sökkt nndir Englendingum
par eystra.
Lausafregn nú með „Nora“ segir:
að hraðskeyti hafi verið nýkomið til
Englands áður en hún fór paðan, frá
Hangö á Finnlandi um að peir Andrée
séu á lífi.
Landsheföinginn
er sagður væntanlegur nú með „Hól-
um“ til Breiðdals. faðan ætli hann
sér' Breiðdalsheiði og niður E a g r a-
d a 1 til pess að skoða pá mjög
umptættu leið.
Fagridalur.
Consul Tulinius hefir nú látið kaupa
c 30 hesta til pess að aka með brúar-
viðnum upp Fagradal í sumar er von
er á frá útlöndum til Keyðaríjarðar
íp.m. Hefir Tulinius og haft 18 —25
mannsí nokkurn tímatil pcss að ryðja
akbraut til bráðabyrgðar yfir dalinn.
Aðalfundur Gránufólagsins
p. 22. ágúst n. k. er mjög óheppilega
settur fyrir Austlendinga, pví peim
er ómögulegt að nota sér nokkrar
skipagöngur á fundinn, sem bæði er
ódýrara, hægra og fljótara en fara
pá löngu leið á hestum, og sjáum vér
eigi hvað stjóraarnefnd félagsins hefir
getað gengið til að gjöra fundarmönn-
um liéðan að austan pennan ógreiða
par sem nógar eru skipaferðir til
Akureyrar fram og aptur.
Vér leyfum oss pví að skora á stjórn-
arnefnd Grránufélagsins með að hún
breyti sem fyrst fundardegínum pannig
að fundarmönnum héðan að austan
gefist kostur á að fara skipaleið til
og frá.
Fjársalan.
Vér notuðum hingað komu stórkaup-
manns Louis Zöllners til pess að
spyrja hann um horfurnar á fjársölunni
í haust. Sagði hann að peir umboðs-
menn pöntunarfélaganna hefðu selt
féð fyrir fram og fengið hærra verð
fyrir en nokkru sinni síðan innflutn-
ingshannið var í lög leitt á Englandi;
hefðu peir Vídalín boðið peim fjár-
kaupmönnunum Parker & Fraser í
Liverpool pantanafáð, en peir ekki
viljað gefa jafn hátt fyrir pað og J>eir
Zöllner kröfðust; væru peir Parker'
& Fraser sömu fjárkaupmennirnír
og verið hefðu hér síðast heima með
Thordahl.
Seyðisfirði, 7. júlí 1900.
TÍÐABFAB, fremur kalt og poku-
samt hér í fjörðum svo grasprettu
fer nú litið fram.
AFLI heldur að aukast og síðustu
dagana hafa fiskigufuskipin flest aflað
mjög vel, pví fiskurinn er alltaf svo
afbragðs vænn.
„VAAGENV' skipstjóri Houeland,
kom hingað að norðan 3. p. m. með
frostna sild til beitu, og fór aptur
héðan p. 5.; með skipinu fór fröken
Karen Wathne til Norvegs til frænd-
fólks síns par.
„EIBÍKUB/* skipstjöri Jörgensen,
kom 4. p. m. norðan af Eyjafirði með
beitusíld.
„SNÆFELL“ fór út p. 6. p. m.
og með skipinu Hewett yngri.
„NOBA,“ leiguskip Tuliniusar, kom
hingað í dag með kol lianda „Eiríki.“
Program
fyrir
þj óðminning-arhátíð Austfirðing-a
á Seyðisfirði
pann 13. ágúst 1900.
Kl. 8 f. m.: Fallbyssuskot. Dregn-
ir upp fánar.
Kl. 11 f. m.: Hefst skrúðganga frá
samkomustaðnum.
Kl. 12: Verður fyrst gengið út að Liverpool, paðan út á Búðareyri og svo til baka að brúnni. Afhjúpun minnisvarða
Kl. 1—3 e. m.: Otto "VVathnes. Hlutavelta í bindind-
Kl. 3—4: ishúsinu. Bæðuhöld og söngur.
Kl. 4-4>/2: Leikfimi og ýmsar aðr-
Kl. 4V2—5: ar ípróttir. (Verðln.) Kapphlaup fyrir karla
Kl. 5—5V,: og konur. (Verðlaun). Kappganga. (Verðln.)
Kl. 5V2—6: Kapphlaup í pokum
Kl. 6—6t/2: 0. fl, (Verðlaun). Hljóðfærasláttur og
söngur.
Kl. 6i/2—7: Glímur. (Verðlaun).
U- 1 •—< M Klifrað á stöng. (Vln.)
Frá kl. 8: Hans.
KI. 10: Flugeldar, skrautljós.
85
Forstöðanefndin áskilur sér rett til
að gjöra breytingar við prógramið ef
henni pykir við eiga.
Gufuskip verða látin sækja og flytja
heim aptur fólk frá pessum fjörðum:
Borgarfirði, Loðmundarfirði, Mjóafirði
og Norðfirði.
Seyðisfisði 6. júli 1900.
Forsteðifliefndin.
Ljósniyndir
tekur undirskrifaður á hverjum degi
frá kl. 10—4.
Vestdalseyri 7. júlí 1900.
^ Hallgrímur Einarsson.
^ íldarnet og línuból er til sölu
Fjá
Einari Helgasyni
Vestdalsgerði.
Auglýsing.
Hér eptir verður hvorki síld eða
annað afhent út úr annars manns
reikningi af íshúsinn á Hánefsstaða-
eyri nema kornið sé með skriflega
ávísun upp á pað frá hlutaðeigendum.
Engin orðsending pessu viðvíkjandi
verður tekin gild.
(Hallíór ’JHíríksson.
Edinburgli Koperie
& Sailcloth Limitod Company
stofnað 1750.
Verksmiðjur í LEITH& GLAG0W
búa til:
færi, kaðla, strengi og segldúka
Vörur verksmiðjanna fást hjá kaup-
mönnum um allt land.
Umboðsmenn fyrir ísland og Fær-
eyjar:
F Hjorth & Co
Kaupmannahöfn.
Islenzk umhoðsverzlun
kaupir og selur vörur einungisjyrir
kawpmenn.
Jakob Gunnlögsson,
Niels Juelsgade 14
Kjöbenhavn K.
82
ekki fara, og sást á pví að hann mundi vel eptir hiuum fyrri hrak-
föium sínum á pessum stað, og lítar pað út fvrir að hundar af
pví kyni séú minnugri, en hvað peir eru hugaðir. J>að varð alveg
árangurslaust pó fröken Marguerite ýmist kjassaði eða hótaði héppa
með hörðu að sækja klútinn, pað var ekkert sem gat fengið Mervyn
til að hætta sér aptur útí hina straumhörðu á, ogvar pessi ragleiki
hundsins pví hlægilegri, sem eigandinn hafði áður borið svo mikið
lof á hann, og mér fannst að eg hefði öðrum fremur leyfi til að
ganma mér að pvi. Og loks fóru aðrir líka að hlæja að héppa og
afreksverkum lians, og tök fröken Marguerite einnig undir með
hláturinn.
„Jæja,“ sagði hún, „par hefi eg pó misst einn vasaklútinn
enn pá.“
Hringiðan liafði loks sveiflað klútnum yfir að hinum varasömu
pyrrdrunnum, skammt frá kiuum árbakkanum.
„Beiðið pér yöur á mig fröken!“ hrópaði herra de Bévellan.
Að tíu mínútum liðnum skal eg færa yður vasaklútinn yðar, eða að
öðrum kosti liggja dauður.“
Við petta hreystilega tilboð virtist mér fröken Marguerite gefa
mér pað hornauga, er ætti að skýra mór frá pví, að par sæi eg, að
pað væru fleiri en eg, er vildu voga lífi sínu fyrir hana. Síðan bað
hún herra de Bévellan í öllunr bænum að leggja eigi pvílíkt kapp
á petta: „Ain er mjög hættuleg á pessum stað.
„Eg hirði ekki hið minnsta um pað,“ svaraði herra de Bévellan
„Heyrðu mér Alain, hefirðu ekki hníf á pér?
„Hníf!“ hafði fvöken Marguerite upp eptir lionum undrandi.
„Já, látið mig sjá fyrir pví! látið mig ráða!
„En hvað ætlið pér að gjöra með ]inífinn?“
„Eg ætla að skera jnér langa grein úr skóginum.“
IJ in unga mær starði á hann forviða. -— „Eg hélt pér ætluðu
yður að synda út í ána?“
„Að synda!“ svaraði lierra de Bévellan; „nei, við pað verðið
pér að sleppa mér fröken.----------— J>ví fyrst og fremst hefi eg
ekki sundföt við lundina-----------og í öðru lagi skal eg trúá yður
fyrir pví, að eg kann ekki að synda.“
79
öss heyra, hvað honum tæki sárt til pess að fröken Margnerite
hefði verið svo lengi hrædd og Mervyn í svo mikilli hættu og hanm
hvergi nærri til pess að bæta úr pessu, hann ætti nú ekki annars
úrkostar en hengja sig einsog hetjan Crillon.* „Já væru eigi aðrir
til pess að skera hánn niður,“ sagði gamli Alain við mig um kvöldið
„pá mætti hann reiða sig á pað, að eg mundi ekki hraða mör að
pví.“
í dag byrjaði dagurinn hvergi nærri eins skemmtilega fyrir mór
og í gær. Snemma morguns fékk eg bröf frá Madrid hvar í
eg var beðinn að tilkynna fröken de Porhoet, að hún hefði alveg
tapað málinu. Málsfærsluinaður hennar lét mig um leið vita af pví,
að sú aðalsætt, er hafði unnið málið, mundi varlasitja lengiað peim
auðæfum, pví nú væri hún kominn í mál við konunginn, sem áiítur
pennan mikla arf bera allan undir sig samkvæmt erfðafallsréttinum.
Eptir nákvæma íhugun, álít eg að pað sé réttast gjört af mér að
skýla hinnm sorglegu úrslitum málsins fyrir hinni gömlu vinkonu
minni. Eg ætla svo að tilkynna petta áform mitt málafærslumanni
hennar á Spáni, og biðja hann að segja fröken de Porhoet, að
málinu h'afi enn verið frestað en sjálfur ætla eg að halda áfram
rannsöknum mínum í fornbréfasafninn, svo að hin gamla fröken megi
sem lengst gleðja sig við vonina um hinn mikla arf og dómkirkju-
bygginguna. p>ó eg gjörði petta allt í beztu meiningu afréð eg samt
að bera málið undir hina samvizkusömu frú Laroque, og fór pvi
seinni hluta dags heim til hallarinnar til pess að tala við hana nm
petta. Hún féllst alveg á skoðun mína á málinu, og hrósaði mér
jafnvel meira en eg átti skilið og sagði loks: „Eg ætla mór að
hagnýta mér tækifærið til pess að pakka yður, herra Otiot fyrir
alla yðar miklu umhvggju fyrir vinkonu okkar og okkur, mér pykir
alltaf vænna um yður og virðing mín fyrir yður fer dagvaxandi, og
pað er heitasta ósk mín að við pyrftnm aldrei að skilja, pó eg sé
*Crillon var einhver vopndjarfastur af köppum Hinriks konungs
IV. Hér er átt við pað, að Hinrik skrifaði Orillon eptir bardagann
við Arqves í Normandi pannig: „Nú getur pú hengt pig hrausti
Orillon, pví við höfum barizt hjá Arqves, og pig vantaði par.“