Austri - 17.09.1900, Blaðsíða 3

NR. 32
AUSTRI,
117
í Austurríki pykir ríkiseriingiun
erkihertogi Ferdinanu hafa tekið líka
niður fyrir sig, par sem hann hefir
gengið að eiga greifadóttnr eina að
nafni 0 h o t e k, af gamalli og góðri
aðalsætt af Bæheimi.
Vilhelmina, Hollandsdrottn-
ingin unga, er nú sögð trúlofuð stór-
hertoga nokkrum af Mecklenburg
Schverin, föðurhróður Alexandrinu
prinzessu, er gipt er Kristjáni I)ana-
prinz. Brúðurinn er tvítug en brúð-
guminn 27 ára.
Fyrir skömmu er látinn heimspek-
ingurinn Nietsche á fýzkalandi.
Frá C. B. Herrmann.
—0—
Ymuiden, 24. ágúst 1900.
Herra ritstjóri Skapti Jósepsson
Seyðisfirði.
,Eg pakka yður kærlega fyrir alla
yðar duglegu umsjá íýrir minu máli.
p>ér vinnið par með líka íslandi mikið
gagn við að reyna tii pess að hepta
hinn alkunna enska yfirgang, sem
nú hefir sett sig niður á Islandi par
sem 'Garðarsfélagið á hlut að máli.
Eg hefi nú skrifað hinu íslenzka
ráðaneyti og vona eg að peir parna
á Seyðisfirði fái bráðum að kenna á
afleiðingunum. Gjöríð nú svo vel að
birta bréf mitt til Garðarsstjórnar-
innar í yðar heiðraða blaði.
Eptir að eg hafði rekið burtu pjón-
ustumenn Garðars, helir enginn framar
dirfzt að ónáða mig hér. Leigulið-
arnir borga leigurnar aðeins til mín
og eg sel af landi Garðars og held
pví áfram, par til félagið borg:.r
mér. Og svo vona eg bráðum að
getakomiðá slcjáinn pessara „heiðurs-
manna.“
Með virðingarfyllstri kveðju.
C. B. Hemiiann.
Ymuiden, þann 24. ágúst 1900.
Til stjórnar fislúveiðafélagsins
„Garðar“ á Seyðisfirði.
Eg kanuast við að hafa tekið við
bréfi frá yður dags. 15 júní, en sem
eg fékk ekki fyr en 15: ágúst p. á.,
— par sem pér segið mér frá pví, að
„aðalfundur “ hafi afsett mig.
fetta bréf yðar áfít eg sem ómerkt
pappírsblað, pareð „aðalfundur“ pessi
getur eigi af nokkrum manni, er til
sannleikans pekkir eins og pér og eg
í pessu máli — álitizt annað eða
meira en brall eitt.
Innan lítils tímá munið pér aptur
sjá mig.
C. B Herrrmann
framkvæmdarstjórij fiskivoiða-hlutafélagsins
„Garðar."
Þorsteinn Erlingsson hælist um pað
í saurrennu sinni, Bjarka, að vér Anti-
Valtýingar höfum orðið undir á Eoss-
völlum.. En leggi maður saman at-
kvæði séra Einars prófasts og Jóns
læknis: 129~j—97=226, auk peirra 13
atkvæða, er kjörstjórnin neitaði og
peirra, er aðeins vildu kjósa Jón lækni,
og engan nema hann — og atkv. Jóh.
sýslum. og séra Einars í Hoftegi: 115
+109~224 pá hefir Valtýskan
á Eossvöllum orðið í ótví-
r æ 3 u m m i n n i h 1 u t a, Og ein-
mitt sá maðuiinn, er J>. E. „pvaðraði“
mest á m ó t i, fékk par 1 a n g f 1 e s t
a t k v æ ð i.
Hinum persónulega ópverra pessa
ógeðslega aldamótaviðrinis,
sosíalista- höfðingja- og auðmanna-
sleIvjunr.ar, um okkur Ólaf Davíðsson
og verzlan Orum & Wulffs, álítum
vér óparft að svara; hann líkist of
mikið til pess hinum alræmda gátu-
skáldsslrap pessa sanrblaðs.
Annars er öll kjörfundarskýrsla
p>. E. úr báðum Múlasýslum full af
pessum alkunnu haugalygum, er alltaf
sitja sem kóróna á höfði ritstjóra
Bj arka.
Seyðisfirði, 17, septbr. 1900.
Tiðarfarið er alltaf hið blíðasta
og hagstæðasta, svo nýting á heyi
hefir hér eystra orðið hin ágætasta
og lieyafli pví í góðu lagi.
Fiskíaíli all-góður.
Sildarafli enn nokkur.
„Laura“ kom hingað 6. p. m. og
fór héðan áleiðis til útlanda með
marga útlenda ferðamenn. Með skip-
inu komu hingað verzlunarm. Eolf
Johansen og verzlunarfulltrúi Kristján
Jónasarson.
„Egill,“ skipstjóri Endresen, kom
hingað frá útlöndum 8. p. m. Með
„Agli“ komu hingað frökenarnar
Karen Wathne og Guðrún Sigurðs-
dóttir, kaupmennirnir Carl Wathne,
Joh. I. Gjemre og Andrés Rasmussen
og bókbindari Pétur Jónsson.
Með Agli fór héðan norður fröken
þorbjörg Einarsdóttir.
„Hólar,“ skipstjóri Ost-Jakobsen,
komu hingað 9. p. m. á norðurleið.
Með skipinu' komu af Eskifirði faktor
pórarinn Guðmundsson og fröken
Kristín dóttir hans. Með ,Hólum' komu
hingað úr Beykjavík kaupm. porsteinn
Jónsson og fröken porgerður Baldvins-
dóttir.
„Mj0lnir,“ skipstjóri Hansen, kom
hingað 10. p. m. og fór norður daginn
eptir.
Enska herskipið „Bellona“ kom
hingað 15. p. m.
„Egill,“ kom að norðan í gær, Ear-
pegar: á leið til útlanda áaupstjóri
V. Bache og fröken Oddný Vigfús-
dóttir, og til útlanda faraog aptur með
skipinu kaupmennirnir Gjemre og
Carl Wathne. Með „Agli“ komu hing-
að fröken Atma Schiöth og snikkari
Olafur Björnsson.
„Vesta“ kom í dag frá útlöndum.
með henni voru rektor Björn M Ólsen,
barnaskólastjóri Morten Hansen o. fl.
SMF* Danskt fiskiskip, kúttari frá
Erederikshöfn,' fann færeyskan fiski-
bát fullan af sjó útaf Dalatanga pann
31. ágúst mán. n. 1., bátur pessi er
nafnlaus; gamall belgur var bundinn
við bátinn og er hann merktur með
G. E. Béttur eigandi getur vitjað
bátsins til undirritaðs gegn pví að
borga pessa auglýsingu, par skipið
ekki heimtaði borgun fyrir fundinn
eða flutning á bátnum hingað.
Norðfirði, p. 3. septbr. 1900.
S. Sigfússon.
Borgið nú Austra i
haustkauptíðinni.
mwmwwwm—BMWMfcw
Haiistkauptíðiii
fer nú í hönd, og pví hefir
Stefán í Steinholti
fengið nú með „Agli“ alskonar
nauósynjavorur svo sem:
Rúgmjöl, Bygg, Baunir, Riis,
Kaffi, Sykur.
Alskonar Tóhak,
Rúsínur, Hveiti,
Kartöplumjöl, Sago, Lauk,
Sterinkerti, Gerduft,
Deildarliti.
Enginn ætti að kaupa
Handsápu
annarstaðar.
Rósapappir,
Limonaðepúlver, Cítronolíu.
V e r k t a u.
Heflltanuir, Sporjárn, Sagííl;
og stærri pjalir.
Hallamæla,
Aallamælaglös,
Gólfmottur,
svarta
Oliufrakka; Steinolíulampa,
stærri og minni og
Steinolía.
Agætar netjalínur og reipnkaðal fyrir
hálfvirði, og margt fleira er til. Fisk
ur verkaður og uppúr salti, og sláturfé
verður tekið í haust á móti vörum hjá:
Stefáni 1 Steinholti.
H 1 ý r i mjög vel verkaður upp úr
salti fæst hjá:
Stefáni í Steinholti.
Prjóna- og Saumavélar
með innkaupsverði ættu allir
að panta hjá:
Stefáni i Steinholti.
110
mín, að í lífi voru hljótí pær kröfur, er æra vor útheimtir, að sitja
í fyrirrúmi fyrir öilu öðru. Hún gengur nú á tímum í stað svo
margra annara dyggða, sem pjóðin hefir nú gleymt, og er svo
mikilsvarðandi í nútíma lífi voru sem siðavörður, að mór getur aldrei
til liugar komið að skjóta mér undan kröfum hennar. Eg álít
æruna æðri lögunum, pó menn eigi geti sannað mál hennar lagalega
pá finnum við til krafa liennar innst í hjarta voru, sem sterkrar
trúar. Við erum eigi lengur hrifnir af krossins helgi — en pví
dýrmætari og kærari skyldi sqra vor vera oss.
Hér við bættist, að allar af hinum sterku geðshræringum
mannlegs hjarta geta, ef rótt er að gáð, staðist fyrir dómstóli
skynsemi vorrar. Og víst er um pað, að sú kona er betur farin er
stendur eiumana í heiminum, en sú er hefir æruskertau bróður eða
eiginmann sér til verndar.
Eg vænti sendimanns herra de Bévellan á hverri stundu, og
var á förum til tollheimtumauns héraðsins, ungs fyrirliða, sem særzt
hafði í Krímstríðinu, pá harið var að dyrum og inn kom herra de
Bévellan, glaður í bragði, en pó hálf feiminn.
„Herra Odiot,“ byrjaði hann, er eg starði hissa á hann. „Yður
mun máske virðast sem eg hagi mér nokkuð undarlega, en svo er
fyrir að pakka að eg í allri minni herpjónustu hefi hegðað mór
pannig, að enginn getur salcað mig um hugleysi. Auk pess hefir mér
í kvöld hlotnazt sú mikla gleði, er gjörir mér pað ómögulegt að
bera óvildarhug til nokkurs manns, o,g svo hlýði eg skipun peirri,
er hlýtur að vera mér lieilög. 1 stuttu máli sagt, pá er eg hingað
kominn til pess að sættast við yður“.
Eg hneigði mig og tók í hendi pá er hann rétti mér,
„Hana nú,“ sagði svo herra de Bévcllan um leið og hanu settist
niður. „Nú get eg pá aflokið erindi pví, er mér var trúað fyrir.
Eyrir skemmstu bauð fröken Marguerito yður í hugsunarleysi að
inna pað verk af hendi, er var yður óviðkomandi. Og við játum
pað nú öll, að pér höfðuð fyllsta rétt til pess að skorast undan pví,
og nú á eg í pessu tilefni að færa yður forlátsbæn peirra mæðganna.
J>ær mundu taka sér pað ákaflega nærri ef pér sökum pessa gáleysis
fröken Marguerite sviptuð pær binni ágætu aðstoð yðar og forsjá,
107
með henni í auiriasta hreysr, en hún skyldi ganga í hina niðurlægjandi
pjónustu hjá ríku fólki.
I>ó að eg hefði fastráðið, að hepta í engu ráðagjörðir fröken
Helouin og ekki að nota mér af peim vopnum, er mér voru í lófa
lagin gegn hefndarhug hennar, pá ‘gat eg pó eigi annað en kviðið
fyrir afleiðingunum af rógi hennar, er hún hafði ógnað mér með.
|>að var auðséð, að hún ætlaði sér að særa mínar beztu og inni-
legustu tilfinningar, ást mína og sómatilfinning. |>areð froken
Helouin vissi nú bæði leyndarmál mín, ætt mína og ást mína á
fröken Marguerite, pá purfti ekki mikla kænsku til pess að blanda
pannig saman sönnu og lognu, að eg yrði rnjög grunsamur maður í
augum peirra mæðganna, og einmitt færa varfærni mína og dulleika
sem djúpsettasta kænskubragð til að ná ást fröken Marguerite.
Beyndar gat eg eigi pegar getið mér til hverja aðferð fröken
Helouin mundi nota sér til pess að gjöra mig sem tortryggilegastau
í augum peirra mæðganna; en pareð hún pekkti svo vel skapsmuni
peirra^ pá mátti eg ganga að pví visu að hún mundi nota hin
hentugustu meðöl til pess að koma fram áformi sínu að ræ&ja mig
svo að dygði og eg yrði að fara hóðan. J>ær voru sjálfar mæðgur
svo vænar'og ótortryggnar að pað var hægðarleikur fyrir jafn greinda
og lævísa stúlku að telja peim trú um fiest, pareð pær héldu að
pær pekktu hana út og inn og mættu treysta henni eptir svo la; "
samveru og af pví að hún var nógu kæn til pess að sýna pev.i
alla kurteysi hversdagslega og gat skýlt fyrir peim hinu breuuan...
hatri sínu til peirra og vanpakklæti og öfund. Eg mátti búast vn
pví að hin óvandaða samvizkulausa stúlka mundi einskis svífast td a<>
óírægja mig sem mest í augum peirra ógrunsömu mæðga. Reyndar
var bætt við pví að pessi befnd fröken Helouin yrði til pess að
flýta fyrir pví að ráðabagur peirr de Bévellan og fröken Marguente
tækist, er svipta mundi hana allri von um að geta náð f hann; en
eg vissi líka, að pegar kona hatar einhvern, pá svívist hún einskis
og gætir ekki lengur að afleiðingunum fyrir sjálfa sig. Eg mátti
pví paðan búast við skjótri og skynlausri hefnd einsog bráðum kom
á daginn.
Eg sat nú pær stundir kvíðafuilur heima fyrir ereg hafði ásett