Austri - 17.09.1900, Blaðsíða 4

NR. 32
118
A U S
Saxidn es ullarvei’ksmiðja
—Yflrðlannuð í Skien 1891 og i Björg’vin 1898. ,
Sandnes ullarverksmiöja hefir áunnið sér mest álit um allt Island; og
hversvegna? Einmitt af pví að verksmiðjan vinnur beztu vöruna, og tekur
ull sem borgun fyrir vinnuna, sem er mjög mikill kostur, par eð ullerhið
eina sem bóndinn getur látið nú, í þessu slæma árferði, er peninga er hvergi
að ta.
Engin af hinurn verksmiðjunum notar svo mikið af íslenzkri ull einsog
Sandnes ullarverksmiðja; og hversvegna? Yegna pess að hún hefir hinar ný-
ustu ullarvinnuvélar.
Sandnes ullarverksmiðja keypti 1899 50,000 pd. af íslenzkri ull til að vinna
úr; og hversvegna? Einmitt sökum pess, að hún, með sínum nýju ullarvinnu.
vélum, vinnur gott, fallegt og ódýrt efni, er hún sendir til allra landa.
J>essvegna ættu allir, sem ætla að sonda ull sína út í sumar til pess að
láta vinna úr henni og vilja fá gott, fallegt og ódýrt vaðmál, að senda ullina
til Sandnes ullarverksmiðju.
Sendið ullina til mín oði til umboðsmanna minna. Hjá mér og umboðs
mönnum mínum eru ætíð sýnishorn af vaðmálum fyrirliggjandi, er menn get
valið eptir.
Sýnishorn og verðlista sendi eg ókeypis til peirra er óska.
Umlioðsmenn mínir eru:
Herra Jónas Sigurðsson, Húsavík.
— Jón Jónsson, Oddeyri.
— Guðm. S. Tii. Guðmundsson, Siglufirði.
— Pálmi Pétursson, Sjávarborg pr. Sauðárkrók.
— Björn Árnason, þverá pr. Skagaströnd.
— J>órarinn Jónsson, Hjaltabakka. pr. Blönduós.
— Ólafur Theódórsson, Borðeyri.
— Jóhannes Ólafsson, þingeyri.
— Magnús Finnbogason, Vík.
— Gísli Jóhannesson, Vestmannaeyjum.
— Stefán Stefánsson, Norðfirði.
Soyðisfirði, liann. 25, apríl 1900.
L. J. Imsland.
Mxinið eptir að ullarvinnuhxísið
HILLEVAAG FABRIK1ÍER“
við Stavangur í Noivegi vinnur bezta, fallegasta, og ódýrasta fataefnið, sem
hægt er að fá úr íslenzkri ull, éinnig sjöl, gólf- og rúmteppi; pví ættu allir
em ætla að senda ull til tóskapar, að koma henni sem allra fyrst til ein-
hvers af umboðsmönnum verksmiðjunnar.
Umboðsmennirnir eru:
íReykjavík herra bókhaldari Ólafur Runólfsson.
Stykkishólmi — verzlunarstjóri Armann Bjarnarson,
í s a f i r ð i herra kaupm. Arni Sveinsson,
Blönduós herra verzlunarmaður Ari Sæmundsen,
Skagaströnd herra verzlunarm. Halldór Gunnlögsson,
Sauðárkrók herra verzlunarm. Óli P. Blöndal,
108
mér að nota til sæludrauma minna. Og pá fann eg sárt til ranglætis
pess og ósjálfstæðis, er eg varð saklaus að pola, er lók mig pví
sárara sem ást míri var hreinni og óeigingjarnari, og aldrei hafði
ógæfa mín gengið mér svo nærri hjarta og sært mig svo djúpu sári.
Eg reyndi að hafa af mér með pví að vinna venjuleg verk mín og
fór svo klukkan fimm heim til hallarinnar. Kvennfólkið var komið
heim og hitti eg í dagstofunni pær mæðgur, frú Aubry, herra de
Bévellan og eina tvo aðra karlmenn. |>að virtist sem fröken
Marguerite tæki ekki eptir komu minni; hún hélt samtalinu áfram
við lierra de Bévellan með peirri kæti, er var henni nokkuð óvön.
pau voru að tala urn dansleik, er átti að halda í höll nokkurri par
í grendinni. Hún ætlaði að fara pangað með móður sinni og var
rú að reyna til pess að fá herra de Bévellan til pess að fara með
peim, en hann færðist undan pví af pví að hann væri eigi dansbúinn^
pareð hann hefði farið svo snemma heimanað um morguninn áður enn
hann fékk boðið á dansleikirm. En fröken Marguerite bað hann
pví betur, er jafnvel virtist að koma herra de Bévellan á óvart.
Eröken Marguerite sagði honum að hann hefði nógan tíma til pess
að fara heim til sín og búa sig og koma svo aptur pangað áður en
Jiær fa:ru af stað til dansleiksins, og pá skyldu pær bíða eptir
honum með miðdegismatinn. Herra de Bévellan bar pað fyrir sig
að allir vagnhestar hans væru ekki ferðafærir, en að hann gæti pó
elcki riðið í dansfötunum — „ jaá getið pér tekið amerikanska vagninn
okkar,“ sagði fröken Marguerite, og leit nú í íýrsta sinn til mín
reiðulega og sagði í purrum bjóðandi málróm: „Herra Odiot, farið
pér strax og látið beita hestunum fyrir vagninn!“
J>essi skipandi tónn var svo öííkur peirri kurteisi, er mér hafði
verið sýnd hér í höllinni frá byrjun veru minnar og fram á pennan
dag, að pað datt ofan yfir alla. Allt samtal pagnaði og menn
hlustuðu forvitnir og feimnir eptir meiru. Herra de Bévellan leit
hissa til fröken Marguerite, loit síðan á mig, gjörði sér svo upp
mikinn alvörusvip og stóð upp. J>að var auðséð á öllum, að peir
væutu að eg mundi hlaupa upp, sem ekki varð pó af, pó að eg geti
eigi neitað pví að pessi harðyrði frá hinni fríðu mær, er eg unni
hugástum, særðu svo mjög hjarta mitt, að eg held mig hefði eigi
TtR I.
Eyjafirði — verzlm. Jón Stefánsson á Svalbarðseyri.
Oddeyri — kaupm. Asgeir Pétursson,
Yopnafirði — kaupmaður Pétur Guðjohnsen,
Breiðdal — verzlunarstjóri Bjarni Siggeirsson,
Aðalumboðsmaður SIG. JOHANSEN, kaupm. á Seyðisfirði.
Aalgaards ullarverksmidjur
vefa margbreyttari, fastari, og fallegri dúka úr íslenzkri ull en
nokkrar aðrar verksmiðjur í Norvegi.
ÁALGAÁliÐS ullarverkssmidjur fengu
hæstu verðlaun
(gullmedalíu) á sýníngunni í Björgvin í Norvegi 1898 (hinar verk-
smiðjurnar aðeins silfur medalíu.)
NORÐMENN sjálfir álíta pví Aalgaards ullarverksmiðjur standa lang
fremstar af öllum sínum verksmiðjum.
Á IiSLANDI eru Aalgaards ullarverksmiðjur orðnar lang-útbreiddastar..
ÁALQAABÐS UL L AB YEBKSMIÐJ ll R hafa síðastliðið ár
látið byggja sérstakt vefnaðarhús fyrir íslenzka ull og afgreiða pví
hér eptir alla vefnaðarvöru langtum fljbtaraen nokkrar aðrar verk-
smiðjur hafa gjert hingað til.
V E B Ð LIS T A B sendast ókeypis,
JSÝNIJSHORN af vefnaðarvörunum er hægt að skoða hjá umboðsmönnum
verksmiðjunnar sem eru:
í Reykjavík herra kaupra. Ben. S. Jórarinsson,
á Borðeyri — verzlunarmaður Guðm. Theodorsson,
- Sauðárkrók — verzluDarmaður Pétur Pétursson,
- Akureyri — verzlunarmaður M. B. Blöndal,
-jpórshöfn — verzlunarmaður Jón Jónsson,
- Yopnafirði — skraddari Jakob Jónsson,
- Eskifirði úrsmiður Jón Hermannsson,
- Eáskrúðsfirði ljósmyndan Asgr. Vigfússon, Búðum,
-Djúpavog — verzlunarmaður PállH. Gislason,
- Hornafirði hreppstjóri |>orl. Jónsson, Hólum.
Nýir umboðsmenn á fjærliggjandi stöðvum verða teknir.
Seyðisfirði 1900.
Eyj. Jónsson.
Aðal-umboðsmaöur Aalgaards ullarverksmiðja.
Biðjið ætið um:
OTTÖ MONSTEDS
OANSKA SMJÖRLÍKI.
Ekkert er betra að gæðum.
Jafnast að fullu a við smjör.
__________________ Fæst alstaðar. ____________
Ábyrgðarmaður og ritstjóri: cand. phil. Skapti Jósepsson.
Prentsmiðja porsteins J. G. Skaptasonar.
109
tekið pað sárar pó hjarta mitt hefði verið lagt í gegn, en enginn
gat pó séð mér bregða. Hin litla borðbjalla, er frú Laroque var
vön að nota, stóð á borði nærri mér og hringdi eg henni og strax
kom einn af pjönunum inn í stofuna: — „Fröken Marguerite vill
vist fá að tala við yður,“ sagði eg við hann. J>egar hún heyrði orð
mín, hristi hún höfuðið og skipaði snúðug pjóninum út aptur. Mig
sárlangaði til pess að komast út úr stofunni, pví mér fannst að eg
ætlaði að kafna par, en hið hrokafulla tillit herra de Bévellans
neyddi mig til pess að flýja eigi af hólmi.
„J>etta gengur pó langt fram rir öllu hófi,“ sagði hann einsog
við sjálfan sig.
Eg lézt ekki heyra, hvað hann sagði. Eröken Marguerite
hvíslaði einhverju að honum, og síðan sagði hann: — „Eg hlýt að
hlýða yður fröken, en leyfið mér að láta sorg mína í ljós ytir pví,
að eg ekki hefi rétt til pess að segja honum fullan sannleikann.“
A saroa augnabliki spratt eg á fætur og flýtti mér til hans:
— „Herra de Bévellan,“ sagði eg við hann, „ [ ér skulið ekki purfa
að kvarta, pví pó eg hafi fyrir litlu síðan ekki álitið mér skylt að
hlýða skipun frökeninnar, pá er eg fús til pess að mæta yður á
hólmi — --------og pað sem fyrst.“
„J>að er ágætt herra minn, pað líkar mér dável,“ svaraði herra
de Bévellan, um leið og hann ástúðlega benti kvennfólkinu að vera
rölegu.
Við kvöddumst svo og eg fór út úr stofunni
Eg borðaði miðdegisverð minn einn í turnherbergi mínu og bar
hinn gamli Alain, einsog vant er, par á borð fyrir mig, og hefir
hann víst komizt á snoðir um hvað til stæði, pví hann leit alltaf
svo áhyggjulega til mín, stundi við og við pungan og talaði ekki
orð, aldrei pessu vanur. Loks gat eg togað pað út. úr honum, að
pær mæðgur hefðu hætt við að fara á dansleikinn.-
j>egar eg hafði borðað í snatri, raðaði eg niður skjölum mínum
og skriíaði herra Laupépin nokkrar línur. og bað hann fyrir Helenu
til pess að vera við öllu búinn. Tilhugsunin um einstæðingsskap
hennar, ef illa færi, tók mig rojög sárt, en gat pó eigi breytt áformi
mínu. |>að getur vel verið að mér skjátlist, en pað er sannfæring