Austri - 20.10.1900, Blaðsíða 3

NB. 36
AUSTBI.
131
í hjónabandi eignaðist Olafur 7 börn,
einn son, sera dáinn er og sex dætur,
sem allar lifa hérumbil uppkomnar.
Hann var ástrikur eiginmaður og faðir,
og í samvinnu með konu sinni ól bann
börn sín upp til starfsemi og góðra
siða, og bar umhyggju fyrir að ýmsar
nýbreytingar pessa tíma sem bonum
póttu miður heppilegar, næðu sem
minnst að snerta hin ungu björtu.
Hann bjó með konu sinni farsælu og
sjálfstæðu búi'; okkert' var fjarstæðara
hugsunarhætti hans en pað að vera á
nokkurn bátt. öðrum háður.
Olafur sál. var vel getinn maður til
sálar og líkama, hafði farsælar gáfur
og minni ágætt; hann unni öllum
fróðlieik sem hann gat náð í, hafði
pví menntað sig sjálfur á yngri árum,
skrifaði fallega höi d, skildi allvel
dönsku og hafði kynnt sér nokkuð í
sögu og landafræði, ert einkum nátt-
úrufræði; honum var kært allt sem
hann sá að leitt gæti til einhverra
verklegra nota í lífinu; hann var góður
smiður, einkunr á tré, og í öllu var
hann hinn bagsýoasti. Hann var
viljamikill og stefnufastur, áreitti ekki
að fyrra bragði, en hélt hlut sínpm ef
pví var að skipta. I viðskiptum var
hann hreinskilinn og áreiðanlegur; i
viðræðu var hann hinn skemmtilegasti
og gat jafnvel verið fræðandi peim
sem minna vissu en hann. feim, sem
náðu vináttu hans, var hann rnjög
trygglyndur, en hann sóttist ekki eptir
að gjöra sér alla að vinum.
pað má með sanni scgja, að Olafur
sál. var að mörgu leyti einkennilega.
merkilegur maður, hcfir pví pað
sveitarfélag sem hann lifði í,
misst með honura einn af sínum
merkustu mönnum.
Blessuð veri minníng hans.
17.
t
Ingjaldur Jónsson,
fæddur 3. nov. 1874,
dáinn 30. águst 1900.
— o—
Um árdagsstund, er sól af sævi stígur
og svásir geislar verma blómín smá,
j hve glaður, léttur. frjáls vor andi flýgur
| fegúrð, ljósi’ og gæfu til að ná.
Yið undum saman æskumorgun blíðan,
ein var gleði. beggja sömu tár;
tryggðum heitum héldum ávalt síðan,
hvers við annars mýkja vildum sár.
Svo kom óttinn, sjávarháskinn —
dauðinn,
sorgin punga nísti mína sál,
dimmar öldur dýrstan svelgdu auðinn
djúpt hann grófu’ í hafsins köldum ál.
1
Eg kveð pig vinur. Sof nú sætt
í bárum,
eg sjónum leiða pig ei framar má,
en minning pín frá mörgum horfnum
árum
mun hér geymast vinnm pínum hjá.
Eg pakka sérhvað púmér fy rir hafðir,
eg pakka hverja sæluríka stund,
við pökkum bæði, pú sem að pér
vafðir,
við práum bæði aptur nýjan fund.
(Ort undir nafni ekkju og fósturbarns).
P. s.
„Tíeimdallur“, Coramandor Schluter,
lagði af stað í gær héðan alfarinn tií
Danmerkur, og mun pað óhætt að
segja, að aldrei hafi skylduræknari og
duglegri foringi verið hér fyrir
„Hcimdalli", og yfirmenn skipsins par
eptir.
í gær morgun, áður en skipið fór
héðan, sýndi Commandör Schluter pá
greiðvikui að reyna til pess að ná út
hinni færeysku skútu, „Éoyndin frída“
er hér hafði strandað í veðrinu
mikla, en skipið stóð svo fast, að
hinn afarsterki margpætti stálstrengur
slitnaði í sundur. Aptur tókst
„Heimdalli“ vel að leggja aðra fær-
eyska skútu, Fearless, við Yestdalseyri,
á úthliðina; allt gratis. Með
Heimdalli fór kaupmaður Er. Wathne
til Hafnar.
Oddur Gislason yfirréttarmálaflutn-
ingsmaður kom hingað með „Hólum“
síðast að sunnan.
118
um sköginn, og sáum nú ekkert til turnsins. En allt í einu vorum
við rétt komin að honum, og sáum við pá, að petta voru einhverjar
stórkostlegustu leyfar fornaldarinnar, áttstrendur turn úr höggnu
fornbergi, er enu hafði lítið látið á sjá og var um 100 fet á hæð,
ög líktist apturgöngu frá fornöldinni, er manni óaði við að sjá parna
í skógareinverunni. Upp úr dýkunum umhverfis turnbygginguna
hafa tré vaxið svo vel, að efsta lim peirra nær upp að neðstu glugg-
unum á turninum, og skýlir pessi trjávöxtur neðri hluta turnsins, og
gjörir byggingnna alla ennpá draugslegri, og vekur ósjálfrátt hjá
manni endurminninguna um kongsdótturina, sem s,vaf töfrasvefninum
í turninum í 100 ár.
Eg sagði nú fröken Marguerite frá pvi, hvað mér hefði dottið (
hug, og sagðist hún hingað til ekki hafa rannsakað turninn, en ef
mig langáði mikið til pess að fá konungsdótturina vakta, pá gætum
við nú farið inn í turninn, pví hún vissi af pví, að hér ættu að vera
í grenndinnni annaðhvort hjarðsveinn eða hjarðmey, sem hefðu
lykilinn að turuinum.
„Yið skulum pá binda hér hesta okkar, og svo farið pér að
leita að hjarðsveininum, en eg að hjarðmeynni“.
Yið bundum svo hesta okkar við tré og fórum svo sitt í hvora
áttina að leita, en gátum engan fundið, en urðum við pað ennpá
forvitnari í að komast iun í turninn og gengum rakleitt vfir dýkis-
hrúna og að turninum. Yið vorum svo heppin, að hin punga turn-
huið stóð opin, og gengum víð pegar inn um hana og konium inn í
nokkurs konar forstoíu, er var myrkt 1 og var par mikið af hrundu
stórgrýti ofan úr turnbyggingunni. |>aðan komumst við inn í stóran
kringlóttan sal, og voru par reist fyrir ofan eldstæðið forn skjaldar-
merki frá krossferðatímabilinu, en birtu fékk salurinan frá geysistór-
um glugga í múrnum, og var glugganum skipt 1 tvennt með glugga-
pósti úr steini, er var í lögun sem krossmark. J>að kvað við í
turninum af fótataki okkar, og styggðum við par upp einhverjar
íleygar skepnur, er hristu dupt aldanna af vængjum sér ofan yfir
okkur. Yið að klifra upp á nokkra forngrýtisbekki út við múrinn,
gátum við horft ofan í dýkið umhverfis turninn og trén er uxu upp
paðan. Siðan rákum við okkur á uppgang og komumst eptir honum
_„Angelus“ kom loks 10 p m.
til pess að taka fé Sig. Johansens,
hátt á annað púsund.
Bókasafn alpýðu, 4. ár:
1. J>ættir ur Islendingasögu, eptir
Boga Th. Melsteð,
með myndum og uppdráttum
l. h. kr. 1,00
2. Lýsing íslands, eptir dr.
J>orv. Thoroddsen, 2. útg.
endurb. með mörgum
ágætum mypdum og uppdr.
innb. kr. 1,50, skrautb. kr. 1,75
Nýjasta barnagullið innb. — 0,80
Stafrofskver — 0.55
Ennfremur nokkur eintök af fyrri
árg. bókasafnsins.
Fæst hjá:
Porsteini J. G. Skaptasyni.
Heimsins vönduðustu og . ódýrustu
orgel og fortepíanó
fást með verksmiðjuverði beina leið frá
Beethoven Plano & Organ Co.,
og frá Cornish & Co., K'ashington,
IN\ew Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottré með 5 áttundum
(122 fjöðrum), 13 tónfjölgunum, 2
hnéspöðum, með vönduðum orgelstól
og skóla, kostar í umbúðum ca. 125
krónur (Orgel með sama hljóðmagni
kostar í hnottréskassa hjá Petersen
& Steenstrup minnst ca. 340 krónur
og lítið eitt minna hjá öðrum orgel-
sölum á Norðurlöndum). Flutnings-
kostnaður frá Ameríku til Kaupmanna-
hafnar er frá 26—40 krónur eptir
verði og pyngd orgelsins. Oll full-
komnari orgel og fortepíano tiltölu-
lega jafn ódýr og öll með 25 ára
ábyrgð.
Allir væntanlegir kaupendur eiga
að snúa sér til undirritaðs. Einka-
fulltrúi félaganna hér á landi:
Þórsteinn Arnijótsson.
Sauðanesi.
Hiá undirskrifaðri fæst saumaður
alslags kvennmanna nærfatnaður
(damelinned). Einnig fást hakkaðir
fallegir barnakjólar treyjur og húur
úr vel spunnu bandi.
Firði 19. október 1900.
Aðalheiður Gestsdóttir.
Tapast hafa nýlega tveir gullhringir
báðir merktir nafni eigendannaSigurður
Einarsson og Oddný, hvort nafn á
hvorum hring. J>essir tilteknu hringir
töpuðust á leiðinni, úti eða inni, yfir
Olduna eða á veginum út á Yestdals-
eyri (innvafðir í pappír). Finnandi
er beðinn skila peim til borgara Olafs
G. Isfeldts á Yestdalseyri mót
sanngjörnum fundarlaunum.
Eg undirskrifaður gef kost
á, að panta fyrir menn orgel og piano
frá Vesturheimi mjög hljómfögur og
ágætlega vel vönduð og pó ótrúlega
ódýr eptir gæðum.
Nauðsynlegar upplýsingar gef eg
hverjum sem vill.
Dvergasteini, 12. janúar 1900.
Halldór Vilhjálmsson
Vort tilbúna
Fineste Skandinavisk
Export Kaífe Surrogat
hefir unnið sér fáhejrrða útbreíðslu
reynið pað, ef pér eigi brúkið pað nú
pegar.
F. Hjorth & Co
Köbenhavnn.
IJndertegnede Agent for Islands
Östland, for det kongelige ectroje-
rede, almindelige BrandaBsuraacð
Compagni,
or Bygninger, Varer, Effecter, Krea-
urer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjaben-
havn,modtager Anmeluelser o ns Brand
forsikring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer,,
Eskifirði í maí 1896.
_____________Carl D, Tnlinius.
B o r g i ð
andvirði Austra!
115
öðlast Eg get eigi sagt hór frá peira viðbjóði, er eg hlaut að finna
til er eg hugsaði til pess, hve hún hafði tekil langt niður fyrir sig við
pennan ráðahag. Sönn ást hefir svo háleitar og helgar tilfinningar
í för með sér, að hún í gleði sem sorg lyptir huga vorum svo hátt
yfir hversdagslegar hugsanir, og breiðir tignarskrúða yfir konu pá, er
vér unnum, og vefur hana peirri helgiblæju, er enginn annar má
snerta. Eg var pess fullviss, að eg var sá eini maður í vlðri veröld,
sem kunni að meta hina framúrskarandi yfirburði, sem pessi engil-
fríða mær hafði til að bera i svo rikum mæli, og að enginn maður
gæti gjört hana sæla nema eg einn, að eg einn væri verður að ná
ásthennar og að við hefðum verið hvort öðru ætluð af forsjóninni.
Svona var hroki minn takmarkalaus, enda líð eg nú óuraræðilegar
kvalir fyrir ofmetnað minn.
Einhver illur audi hvíslaði pví að mér, að fröken Marguerite
mundi líða betur við lilið pessa hversdagslega lítilmennis, en með mér
með öllum ástarofsannm. pað gat verið, að hún hefði notið rólegra
lífs; en eg álít, að hvíldin sé ekki æðsta hnoss lifsins. Nægði pað,
að lifa tilfinningarlausu lífi og eigingjörnu, pá væru allt of margir
gæfumenn í pessum heimi. Guð veitir hinum dauðu hvíldina, en peim
lifandi ástríðurnar. Jafnhliða smámunum lífsins hefir skaparinn til-
sett háfleygi sálarinnar, er hlýtur stundum að láta á sér bera í heit-
ustu eptirprá vorri og guðmóði. J>að hittast jafnvel p»r stórsorgir,
sem hefja mannlegt líf einsog upp í veldi og auðga og hreinsa sál
mannsins fyrir pví lítilsverða.
En pessa ró og frið mun fröken Marguerite aldrei öðlast, par
pau hjónaefnin eru svo ólík að lunderni og hún er svo langt hafin
yfir herra de Bévellan.
í pessum raunum mínum fann eg aðeins frið og ró hjá hiniá
gömlu vinkonu minni, fröken Porhoét. Annað hvort vissi hún ekki,
eða lét sem hún vissi eigi um liarm pann, er eg bar í brjósti mór;
en eg fann pað, að hún vildi með öllu óbeinu móti hugga mig, og
hún veitti mér nokkuð af peirri sálarrö og stillingu, sem «r gro
aðdáanleg hjá pessari göfugu konu, er hefir borið svo pungar sorgir
á siuni löngu lífsleið. Eg hafði líka mikla skemmtun af að hugsa