Austri - 07.11.1900, Blaðsíða 2

NR. 38
AUSTRI.
138
gjört samtök um pað, að ckkert stór-
veldanua megi ágimast laud aí' Kín-
verjum. en verzlun og viðskipti skuli
ölluin pjóðum heimil við Kinverja
upp frá pessu og allir trúboðar skulu
friðhelgir og lieim II al ur trúboðskap-
nr í Kina.
Ætla rneun að pessi samningur
muni einkum gjörður gegn ásælni
Rússa til lands i Kína.
Kwangsii Kínakeisara hefir nýlega
verið veitt banatilræði, er sakaði keis-
araun ekki. Morðingjanum var pegar
náð og hann strax hálshögginn.
í aðalaðseturstað Yesturpjóðanna
í Kína, Shanghaiborg, er töluvert
farið að bera á bankahruni, sem
vonlegt er, pareð ófriðurinn heptir
alla verziun par eystra.
Búar hafa hlotið pá ánægju, að
berja enn einu sinni á hinum magn-
aöa óvini penra, B u 11 e r heishöið-
ingja, við Kiúgersport 2. október, og
pa varð syndamæiir hans loks svo fullur
au Koberts rak hann heim trl Englands;
og er nú at mesta skrum Bullers frá
byrjun striðsius, er hann sagði að
skrila sig í Prætoiia,11 sem hann komst
aidiei tii en liefir beðiö marga og
nnkla ósigra fyrir Búum, er nú hafa
varizt oíurétíi Eiigiendmga i meira
en á r með dæmaíárii hreysti, og
reynast peim enn skeinuhættir. Jp ví
auk pessa ósigurs Bullers 2. oktbr.,
haia Búar banð á smærri hópuin ai
Englendmgum við Vryheit og Pan-
station og náð par í vopn og vistir frá
Englendinguiu.
EngíPiidingum hetír orðið mikið
ógagu uð pvi, að iieimálastjórnin á
Eiigiandi iieúr troðiö upp á pá iá-
varoana: iíoberis og Kitehener, ung-
um aðaismönnum og gjört pá að
liðsforingjum, pó peir kyunu ekkert
tii að stjörna liði, og pvi opt stofnað
undinnönnum siuuin í opinn dauðann.
Þýskaland. par hufa nýlega orðið
kansiaraskipti, par sem fursti 0 1 o d-
vv i g PLohenlohe Schiiliugs-
1 u r s t heiir sagt af séi, og keisarinn
kosið i hans staö gieila Búlow, er
áður veitti utanrikismálunuin forstööu.
Ekkja Enederícs keisara, móðir
Viiiyáims keisara, iiggur nú íyrir
dauðanum. Hún er eizta dótur
Vjktoiiu Engiandsdrottnmgar, og heíir
jafnau venð áhtiu hin bezta kona.
Rússland. j>ar ætiuðu Nihiirstar
að sprengja keisara og iyígdarmeun
hans i iopt upp, er hann iæn yfir
járnbrautarbrú eina á leið siuui suöur
a Krim. Odáöaverk petta komst upp
í tíma, og mun senda ýmsa iiússa tii
iáíberíu.
Georg tírikkjakonungur hefir iengið
Grikkx tii aö geí'a myndasöi'nuuum í
Kaupmaimaliöiu ijöiua uí' eptirliking-
nm ai hinum l'rægu myndumi'ornaldar-
inuar í Apenuborg, og er pað hin
dýrmætasta gjöf, og sýnir rækt Georgs
konungs við JJanmörk.
tíeorg prinz G-eorgsson, iandstjóri
á Krít, er nú á ferðaiagi meðai
stórveldanna tri peas að gjöra peirn
tvo kosti, að annaðhvoit skuli pau
láta Kríteyinga íaóa sér sjáifa, eða
hanu leggi niður völdin. Er eigi
óiiklegt, að stórveldiu sjái sér eigi
annað fært, en i ,ta að bón prinzins
tg Kríteyinga tii pess að kornast hjá
óeyrðum í Suðurliorui Norðuiálfuuiiar,
er kæmi stórveiduuum einmitt nú
mjög íiia, par sem pau hafa ærinu
staii'a austur í Kína.
Mikið óveður hefir gengið í haust
við Newfoundland og orsakað fjölda
skipskaða, og hafa um 300 manus
drukknað
Kolanemar liafa viða i Bandaríkjnn-
um lagt niður vinnu og heirat ið hærri
laun. og leit helzt út fyrir, að námu*
eigendur mundu eigi sjá sér annað
fært, en verða við kröfum peirra.
Eyrir skömmu var stoiið frá Leo
páfa 300,000 krónum, er blessaður
karlinu ætlaði fátækum.

Herra ritstjóri Skapti Jósepsson.*
Kæri vinur.
Síðan vinur pinn Ólafur Davíðsson
hóf göngu sína á hinni pyrnumstráðu
pólitisku leið, hefir bann optar en um
sinn sýnt mér pann súma að nefna
nafn mitt; en pótt svo megi virða, sem
mér mundi skylt að kvitta fyrir mót-
töku á sendingum haus, pá hefir pað
pó farizt fyrir til pessa; hefi eg haft
ærið annað að starfa, euda fundist pað
eigi máli skipta. En par eð eg hefi
nú næðisstund, vildi eg mega biðja pig
fyrir ofurlitil skilaboð til hans.
Segðu honum pá fyrst, að aldrei
haii inér dottið í hug, að pað miðaði
til stjórnarbótar að færn „valdið“ út
úr landinu. En valdið, stjórn-
skipulegaséð,er bæði lög-
gjöf og stjórn, og mætti pví svo
vera, að pótt stjórn vor yrði eptir
* Cfrcin Jiessi birtist i síðasta tbl. Bjarka
með þeirri viðbót neðanmáls, að liún hefði
oigi fengið rúm í Austra. Bornvini voruin,
Jóni frá Múla, hofir að likindum orðið það
ósjálfrátt að fara hér með ósannindi,
því greininni hcfir a 1 d r e i vcrið neitað
um upptöku i Austra, og kemur hún . nú í
því sama tölublaði sem upphafiega var lofað.
ititstjórinn.
, t ,
Olafur Sigurðsson.
I gær um miðjan dag andaðist, eptir
mjög langvarandi sjúkdómslegu, Olafur
óðalsbóudi Sigurðsson í Ejarðarseli,
rúmlega sjötugur. Er par aptur
höggvið stórt skarð í bændastétt pessa
landstjórðungs, pví Olafur sál. var
hinn mesti og bezti maður i alln reynd.
Sinn pnnga sjúkdóm bar hann sem
hetja til hinnar síðustu stundar.
Olafs síl. verður sárt saknað af
frændum og vinum og öllum peim, er
hann hafði^sýnt hina dæmafáu gest-
risni og alúð, er einkenndi pá feðga,
Olaf og Yigfús son haus, er Olafur
varð að sjá á bak, er hann og beimili
peirra purfti haus meM við.
Blessuð veri minning peirra feðga.
Skapt i Jösepsso n.
Bœjarbruui. J»ann 3. p. m. bránn
allar bærinn á Hámundarstöðum í
Yopnafirði; engu af innanstokksmunum
varð bjargað og fóJk komst með naum-
indum af.
Lausafregn nú moð ,,Mjölni“ segir
konsúl Jón Yidalín sæmdan riddara-
krossi dannebrogsorðunnar.
Trúlofun. Nýtrúlofuð eru veizlun-
arstjöri ftagnar Ólafsson á Fáskrúðs-
firði og fröken Guðrún Johnsen,
dóttir Jolinsens sál. sýslumanns á
Eskifirði.
tillögum Kangárfundarins jafnvel minna
iunlend en nú er hún, pá væri pó
með pví fengin vernleg stjórnarbót,
ef yfirráð pjóðarinnar
yfir löggjöfinni efldust til
muna, pví pungamiðja
valdsins verður ætíð hjá
pinginu, hvervetna par
j sem pingræði ríkir.
j Skilaða til hans frá mér í mestu
’ vinsemd, að pað sé æði viðvæningslegt
! að purfa endilega að gjöra úr pví
hranalega blaðadeilu, pótt hann og
peir Vopnfirðingar pættust bera lægra
hlut Köskvir mqnn og ráðnir láta
sig eigi pvílíkt henda, pótt peir lendi
i minni hluta á pólitiskum fundum; en
að stökkva upp á nef sér af pví, getur
leitt til hins mesta óvinafagnaðar, sro
sem dæmi er til einmitt á pessu ári,
par sem Guðmundur skáld Friðjóns-
son, hinn mætasti maður, hefir af lík-
um ástæðum, svo sem kuunugt er orðið,
leiðst til að ganga of nærri peim tak-
mörkunum, sem almennar drengskap-
aileglur setja hverjum gúðum og alls-
gáðum manni. Ekki svo að skilja
sarnt að mér pyki nokkra vítund und-
arlegl, pótt Ólafur álíti sér skyJt að
„tauta peim“ nöftinm, ritstjórum
Bjarka. En eg tel honuro óskylt að
í blanda mér par inn í, enda fer liann
par með alsendis ósatt mál, er hann
nefnir rnig atkvæðasmala sýslumauns,
I pótt eg annarsvegar teldi mér með
j öllu vansalaust að kannast við pað, ef
’ svo hefði verið. Mig furðar eigi held-
í ur, pótt hann sé sár út af vonbrygð-
1 nnum, pví hann hefir sjálfsagt verið
manna sælastur, er hann reið með all-
1 an skarann yfir Smjörvatusheiði, og
1 fann með réttu, hversu stórmannlegt
: pað var að hafa slíkan liðskost, svo
víglegann og fjölmennan flokk til fylgis
j sínu máli. Og hann hefir glatt sig í
‘ voninui, að einsog hann pannig gat
ráðið Vopnfirðingum, pannig mundi og
, Vopnfirðingaflokkurinn undir íorustn
t haus ráða allri Norður-Múlasýslu. Sú
, von brást, og er pá auðvitað mannlegt
t og sjálfsagt að honum sái-naði pað.
En vel mátti ætlast til pessafhonum
^ að liann bæri harin sinn í hljóði.
Láttu hann svo vita, að eg geti ekki
talið mér pað til gildis að hafa við-
haft hreystiyrði um stjórnarskrármál
vort, hvorki í ræðu né riti, og mundi
haun sjá, að eg segi petta satt, ef
hann vildi sýua mér pá virðingu
að athuga pað, sem eg hefi opinber-
lega sagt um pað mál; en eg ætlast
nú raunar ekki til að hann fari að
eyða tíma til að rannsaka pað. En
pá verður að sjá um að bann fái
að vita að hann fer með rangt mál,
er bann gefur í skyn að eg liafi mjög
tamíð mér stóryrði um stjórnarskrár-
málið. Eg hefi hvorki sagt mikið ué
stórt um pað; en eg ætla að standa
við pað litla sem eg hefi sagt. J>á
pavf Ólafnr og að fá að vita, að orða-
lag hans er líkt og hjá óvöldum dóna
eða strák. Meininguna í orðunum
„að renna niður“ og „liðhlaupi“ er
hægt að segja á al;t amuiu og nettari
hátt. Einsog Ólafur segir pað, er pað
blátt áfram durgslegt. Eg segi hon-
um petta til leiðbeiningar, er eg vona
að hann hagnýti sér framvegis. p>essi
orð hans fá ekki á mig, gjöra mér
ekkert mein, pví bæði allir peir, sem
eru mér nákunnugir, og söinuleiðis
gjöra mér
eptirtekt,
peir, ef nokkrir eru, sem
pann sóma að veita pví
sem eg hingað til hefi sagt og gjört
um opinber mál, vita, að Ólafur fer
hér bara með rugl.
Og segðu honum svo að lokum fyrir
mig, að pótt eg, sem svo margir aðrir,
hefði um stund álit á honum, sem
vænlegu pingmannsefni, pá sé hann nú
fyrir fullt og allt búinn að snúa mér
í pví máli, og svo hygg eg að fleirum
fari. Maðnr, sem hræðist pingræði,
en vill pó ekki kannast við að hann
sé apturhaldsmaður, sem margir hon-
um rniklu fremri menn haf'a látið sér
sæma að vera og heita, — rnaður,
sem skortir svo mjög stillíngu, sem
hér er raun á orðin með Ólaf, og sem
kappkostar að við halda „kúnstugum“
ríg og ílokkadrættí, sá maður mundi
eiga óparft eriodi á ping. Ólafur parf
ekki að segja meira en'hann er húinn,
til pess að hver óvalinn lesandi Austra
geti gjört sér ljósa grein fyrir hæfi-
t leikum hans til pingmennsku. J>ú
mátt fullyrða við hann, að hann megi
pess vegna hætta við að skrifa um
1 pólitík.
Múla. 24. október 1900.
pirm
JÓn Jónsson.
Hinum háttvirta „skilaboða“höfundi
skjátlast mjög par sem hann segir að
Ó. JD. hafi hafið „hranalegar blaða-
| deilur“ út af kosningarúrslitunum hér
j í haust, par sem einmitt hefir verið
• ráðizt á hánn að fyrrabragði mjög ó-
drengilega,,, einsog allir geta dæmt um,
sem hafa lesið Austra og Bjarka.
j>á er höfundurinn mjög „indig-
neraður" yfir orðunum „að renna nið-
ur“ og „liðhlaupi11. f»au láta nú
kannske ekki vel í cyrum, en pó er
meiningin í orðinu liðhlaupi engin
önnur en sú, að sá, sam pað orð er
haft um, sé genginn (eða hlaupinn) úr
I pví liði sem hann áður hafi verið í.
i Og par sem hinn ^háttvirti höfundnr
, hefir áður verið talinn mótstöðumaður
! Valtýskunnar, en er nú í seinni tíð
! orðinu henni fylgjandi, einsog bezt
sézt á fögnuði peim yfir kosningunum,
I sem ofanrituð skilaboð eru svo gegn-
! umsýrð af - pá mun höfuridurinn
| tæplega geta talizt til sama liðsílokks
[ í pólitík og áður.
| Eu pví vildum vér mega bið.ja höf-
| undinn að skila til peirra sem mest
pöndu sig á Eossvöllum, að enn bíða
úrsiita alpingis peir 13 kjósendur úr
Vopnafirði, sem kjörstjórnin neitaði
um atkvæði, og er pví ináske hollast
j að hælast ekki alveg eins mikið um
sigur Valtýinga.
Um pingmannshæfileika Ó. E, 1).
skulum vér ekki deila við höf.; fram-
koma Ólafs á Fossvöllum sýndi pað
l ijóslega hve vel hann kann mál sitt að
| verja, og sá par sannarlega enginn
| pann skort k stillingu, sem höf. bregður
honum um, Að segja að Ó. E. D.
reyni að viðhalda „kúnstugum“ (p. e.
uppgjörðum) rig og fiokkadrætti, er
meiningarlaust, pví rígur sá og úlfúð
sem hann hefir orðið fyrir af mót-
stöðuflokknum er sannarlega engin
uppgjörð, heldur fyllsta alvara; og
hetir Ó. E. I). ekki gjört annað en að
verja beiidur sinar í pví efni. Greinir
hans um pólitík og annað, leggjum vér
óhultir í almennings dóm.
Hvað hina einu pólitisku röksemd í
upphafi skilaboðauna snertir, pá er
j pað gleðilegt bæði fyrir oss og Ó. F.
D. að fk að heyra, að höf. álítur eigi