Austri - 19.11.1900, Blaðsíða 3

NR. 40
A U S T|RT I
14S
Wet smaag úr greipum peirra allra
út í náttmyrkrið og fjöllin.
Norður við Basutoland berjast
Búar við Englendinga og hafa nýlega
unnið af peim borgina Ficksburg, og
tóku Búar par mikið nerfang, en
ensku gunnfánana rifu þeir í sundur,
og hnýttu stúfunum í töglin á hestum
sínum.
Heiðursmerki. Með „Yaagen11
sannfréttist, að konsull Jón Vídalin
er sæmdur riddarakrossi Dannebrogs-
orðunnar.
Einnig hefir konungur sæmt konsul
J. V. Havsteen á Oddeyri riddara-
krossi Dannebrogsorðunnar.
Verzlunarfélagið Örum & Wulff.
Á yfirstjórn félagsins er sagt að verði
pær breytingar frá nýári, að herra
<W. Baehe verði pá aðalframkvæmd-
arstjóri pess, í stað Iversens, er
lengi hafði með heiðri staðið í peirri
stöðu; en aptur eigi verzlunarstjóri
Steján Quðmundsson á Djúpavog að
verða „Disponent11 félagsíns i stað
Baches, er um mörg ár hefir gegnt
peirri vandasömu stöðu með stakri
lipurð og ágætri forsjá og verið jafnt
vel pokkaður af verzlunarstjórum fel-
agsins sem verzlunarmönnum pess.
Iversen, sem er bókhaldari á Djúpavog,
verður par verzlunarstjóri i stað
Stefáns.
Ný verzlun. í fyrri viku fór kaupm.
forsteinn Jónsson upp í Hérað og
hélt fund með bændum á Úthéraði á
Bóndastöðum til að heyra undirtektir
peirra undir pað áform hans að reisa
verzlan við Selfijótsós (Unaós), og
munu undirtektir hafa orðið allgóðar
hjá bændum, en pó ekkert fastráðið
ennpá í pví efni.
Andrée flothylkin (Böjer), er hér
kunna enn pá að reka á íslandi, ættu
finnendurnir að varast að hreinsa
fyrir nokkru pví, er fest héfir sig við
flothylki pessi, pareð pað, við hinar
vísindalegu rannsóknir hylkjanna, get-
ur gefið áríðandi upplýsingar um,
hvar flothylkinu .hafi verið kastað út.
Flothylki pað, er fannst nálægt
Eyrarbakka í sumar, hafði finnandinn
hreinsað utan, svo að eigi var hægt að
vita hvaðan pað hafði borizt að.
Seyðisfirði, 19. növember 1900.
T i ð a r f a r hefir nú í rúma viku
verið hið bliðasta, svo að töluverð
jörð er pegar komin upp. I dag er
hláka og ofsastormur.
Fjárskaðar hafa orðið tölu-
verðir í hríðinni um daginn, bæði í
Héraði og Fjörðum. En vonandi er
að eitthvað af fénu náist úr fönninni,
ef pessi hláka helzt lengi.
F i s k i a.f 1 i hefir nú undanfarið
verið töluverður, og fiskurinn mjög
vænn.
Manntjón. Bátux halda menn að
hafi farizt héðan af Bórarinsstaðaeyri
snemma á laugardagsmorguninn. Er
álitið, að pað hafi orðið með peim
hætti, að báturinn hafi á útleið um
morguninn í náttmyrkrinu farið of
nærri svo kölluðum Skálanesboða og
iarizt par, pví að par nálægt fundu
bátar peir, sem róið höfðu fyr um
morguninn, en snúið við fyrir stormi
uti, — bjóð, austurtrog o. fl. úr bátn-
um.
Formaður bátsins var bókbindari
Gunnlögur Jónsson, 24 ára
gamall, mesti greindarmaður og vef að
sér, en hásetar hans voru peir G í s 1 i
Símonarson, um pritugt, og
Gísli jpóroddsson, um sextugt.
Dansleikur, fjölsóttur, var
haldinn í skólahúsinu á Vestdnlseyri
á föstudagskvöldið pann 16. p. m. til
inntektar fyrir altaristöflu í kirkjuna.
„V a a g e n“, skipstjöri Houeland,
kom hingað beint frá útlöndum 16. p.
m. Með skipinu kom hingað kaupmað-
ur Friðrik Wathne. Skipið var fermt
til Akureyrar og fór héðan norður
pegar á laugardagsnóttina.
„B.isörK, eitt af vöruflutningsskip-
um stórkaupmanns Thor E Tulinius
kom hingað á sunnndagsnóttina, og
tók hér kjöt o. fl. við V. T. Tho-
strups verzlun og hélt síðan suður á
firði.
Ágætar
kartöflur, kaffi,sykur, hveiti, kaffibrauð,
steinolia og margt fleira er til. Milli-
skyrtu og nærskyrtu dúkar seldir með
afslættí gegn borgun ut : hönd fram
að nýári. Fiskur upp úr salti tekinn
móti vörum hjá
Stefáni í Steinholti.
Perfect“
skilvindan er sú lang smjördrýgsta og
fullkomnasta, og pó sú óbrotnasta og
ódýrasta skilvinda sem heimurinn
hefir nú á boðstólum. Allir sem nú
eiga eptir að eignast pettað nauðsyn-
lega áhald munu' pví væntanlega ekkí
kaupa aðra skilvíndu. peir sem vilja
panta „Perfect11 skilvinduna, geta
fengið hana hjá
Stefáni i Steinholti.
ÍOrgel-
Harmonium,
j heimasmiðuð, verðlaunuð með heið-
urspeningi úr s i 1 f' r i í Málmey
1896 og í Stokkhólmi 1897. Verð
I frá 125 kr. -f- 10°/0 afslætti. Yfir
4 0 0 kaupendur hafa lokið lofsorði
á Harmonia vor, og eru margir
i peirra á íslandi. — Við höfum líka
j á boðstólum Harmonia frá b e z t u
verksmiðjum í A m e r í k u. Af
jpeim eru ódýrust og bezt Need-
nams með 2 r ö d d u m og Kop-
lers með fjórum, í háum
kassa af hnotutré með
jstandhyllu og spegli á kr.
1257,50 au. „netto11. — Biðjið um
verðlista vora með myndum.
Petersen & Steenstrup,
Kjöbenhavn V.
Takið eptir.
Undirritaður, sem vanur er rið að
sprengja grjót og vinna allt er að
pví lítur, býður hérmeð peim, sem
kunna að purfa á sliku að halda, að
vinna pau verk. pað skal tekið fram, að
eg sprengi steina, pó peir standi fast
við hús, án pess að slikt geti valdið
skaða; einnig sprengi eg úr höfnum
par sem illt er að lenda.
Púður og annað sem að pessu iítur
hefi eg og mun eg fús á að fara all-
langar leiðir, ef nægileg vinna býðst.
Vilji nokkur sinna pessu tilboði,
pá hefi eg áformað að byrja með
porrakomu, ef ástæður leyfa.
Fossi við Seyðisfjörð 16. nóv. 1900.
Magnus Sigurðsson.
fyril-skilvindur
hefii Jón Bergsson á Egilsstöðum til
sölu. J>ær eru geymdar hjá Jóni
Jónssyni pöntimarstjóra í Múla, og
geta menn einnig fengið pær hjá
honum.
Auglýsing,
Á yfirstandandi hausti var mér
dreginn með mínu marki hvítur hrútur
veturgamall, horntpkinn. mark: gat h.
sýlt biti á vinstra. pareð eg ekki á
kind pessa, vil eg biðja réttan eiganda
að gefa sig sem fyrst fram, semja
við mig um markið og borga auglýs*
ingu pessa.
Breiðuvíkurstekk í Beyðarfirði
1. nóvember 1900.
Einar Jónasson.
öskilafé 1 Svalharðshreppi (pistil-
firði) haustið 1900.
1. Hrútur veturgamall: mark: vagl
fr. hægra gagnfjaðrað og biti neðar
framan vinstra.
2: Lambgeldingur, Markleysa hægra
og hamarskorið vinstra,
Ennfremur er jarpskjótt mertrippi
3 vetra í óskilum hér í hreppi.
Alandi 26 oktober 1900.
Hjörtur porkelsson.
130
anum og stefnu peirra eigi svo litið, pó að eg væri bundinn við
heitorð og æru peirra mæðga. En pó var samningurinn pannig úr
garði gjörður, að hver heiðvirður moður, er unni konuefni sínu
hefði óhikað getað gengið að honum. En var herra de Bévellan
pvíHkur maður? J>að var sú gáta, er beið hér úrlausnar. Eg gat
eigi neitað, að mér var heitt um hjartaræturnar, er eg í nærveru
hinna tignu boðsgesta byrjaði á að lesa pennan mikilsverða skil-
málagjörning.
„Eg var líka lafhrædd, er pér lásuð fyrstu greinirnar, greip
fröken de Porhoét frammí, „pær voru svo vinvcittar herra de
Bévellan, að eg hélt að nú væri öll von úti.“
„Í>ví get eg eigi neitað, að byrjunin var herra de Bévellan í
vil, en pað er siður vor lagamannanna að geyma merg málsins til
pess liður að enda pvílíkra skjala. Og eg get eigi neitað pví, að
mér var dillað við að horfa framan í herra Bévellan og tulltrúa
hans frá Bennes, er eg fór að sýna honum hnýflana, Fyrst gláptu
peir hvor framan í annan, svo föru peir að hvísla saman, og loks
stóðu peir báðir upp og gengu að borði pví, er eg sat við, og báðu
mig í hljóði um nánari útskýringu.
Gjörið pið svo vel að tala svo allir heyri,1' sagði eg við pá,
„Hér má ekki draga dulur á hlutina. Hvers beiðist pér?“
Nú fóru allir tilheyrendmnir að leggja við hlustirnar, Herra
de Bévellan fór svo í lægri nótunum að kvaita yfir pví, að hjóna-
bandsskilmálar pessir sýndu honum lítið traust.
„Lítið traust! herra minn!“ sagði eg með allri peirri tign og
áherzlu er eg gat lagt mest í rödd mína. Hvað meinið pér með
pessari sakargipt? Beinið pér henni að frú Laroque, mér, eða
embættisbróður mínum, er hér stendur?11
„fegið pér! í öllum bænum háfið pér eigi svona hátt!“ beiddi
lagamaðurinn frá Renr.es mig; „en eg verð að minna yður á pað að
okkur hafði komið saman um að fella pá ákvörðun burtu úr skil-
málanum, er tók pað fram, að hér ætti ekki að verða lélagsbú með
hjónaefnunum.11
„Féiagsbú? Gjörið svo vel að sýna mér pað, að pað^sé nokkurs
staðar i bjónabandssáttmálanum nefnt lélagsbú, sTo mrkið sem á nafn!“
127
ættarmót hefir án efaum stund vakið garalar endurminningar hjágamla
manninum prátt fyrir allan sljóleika hans.
Óðara en eg hafði komizt að pessu leyndarmáli, lenti eg i hinu
versta ráðaleysi. Fyrir mitt leyti gat eg ekki borið pungan hug
til pessa óhappamanns sem hafði orðið að úttaka hegninguna fyrir
brot sitt með æfilöngu samvizkubiti, með örvæntingu og hatri til
óvinanna, sem ákafinn gjörði mikilfenglegt. Já, mér lá við að dást
að peim hetjuanda, sem kom í ljós í játningu pessari, pó hún
væri rituð með brotlegri hendi. En hvað átti eg nú að gjöra við
petta voðalega leyndarmál? Fyrst kom mér til kugar, að petta
leyndarmál ryddi úr vegi öllum bindrunum fyrir giptingu okkar
fröken Marguerite og að pessi auðæfi, sem hingað til höfðu fjarlægt
okkur hvert frá öðru, hlyti nú að tengja okkur saman, par eg var
sá eini maður í heimi öllum er gat með réttu notið pessa auðs með
íröken Marguerite. Beyndar var petta ekki mitt eigið leyndarmál
og pað var máske réttara að eg biði rólegur pess tíma, er pær
fengju vitneskju um petta mál, er peiin væri ætlað. En af peirri
bið mjnni gat orðið hið mesta ólán, par sá tími nálgaðistnú óðfluga
er eyða mundi allri hamingju minni og von! Var nokkur sanngirni
í pví að ætlast til pess af mér, að eg fleygði sjálfur gæfu minni frá
mér? Og pegar nú sá dagur kæmi, er a)lt kæmist upp og blygðunar-
roðinn hyldi kinnar pessara göfugu kvenna; hefðu pær pá ekki ástæðu
til að segja: — „Æ, pú vis3ir pö petta! hversvegna léztu okkur ekki
fá að vita af pví!“
Nei! eg hefi ráðið pað með mér! Aldrei, hvorki fyr né síðar, ámeðan
eg lifi, skulu pessar tvær ágætis konur purfa að blygðast min vegna.
Eg afsala mér frívíljuglega peirri sælu, er eigi getur fengizt nema
með svo háu verði. |>etta leyndarmál er mín eign, pareð gamli
maðurinn er pá og pegar úr sögunni, eg hefi geymt pað vel, eldur-
inn hefir tekið við pví.
Eg hefi nákvæmlega hugsað um pitta mál. Eg veit pað vel, að
hér var að ræða um helgi dánarskjals. Og svo kom petta skjal
fleirum en mér við. Systir mín hefði notið góðs af pví, og eg hefi
eigi ráðgazt um petta niál við hana og eyðilagt rétt hennar. Eg
veit petta fullvel. En eg veit líka, að nú purfa heldur oigi tv®r