Austri - 17.07.1901, Blaðsíða 3

NR. 26
AUSÍ fií.
89'
ÁB
II'
en
algaards Ullarverksmiðji
vefa margbreyttari, fastari, og fallegri dúka úr íslenzkri ull
nokkrar aðrar verksmiðjur í Norvegi, enda hafa alltaf hlotið
§HT* hæstu verðlann
á hverri sýníngu.
NORD MENN sjálfir álíta Aalgaards ullarverksmiðjur langbeztar af öllum
samskonar verksraiðjum par í landi.
Á ítíLANDI eru Aalgaards ullarverksmiðjur orðnar lang-útbreiddastar og
fer álit og viðskipti peirra vaxandi árlega.
AALQcAARÐS ULLAR VERKSMIÐJLB hafa byggt sérstakt
vefnaðarhús fyrir íslenzka ull, og er afgreiðsla paðan langtum
fijötari en frá nokkurri annari verksmiðju.
VERÐLISTAR sendast ókeypis, og sýnishorn af vefnaðinum er hægt
að skoða hjá umboðsmönnum.
&ENDIÐ p VÍ ULL YÐAR til umboðsmanna verksmiðjunnar, sem eru:
í li e y k j a v í k herra
á Akranesi —
Bor ðeyri —
B 1 ö n d u ó s —
Sauðárkrók —-
Akureyri —
Húsavík —
Bórshöin —
Eskifirðí —
í’áskrúðsfirði ■—
Djúpavog —•
Hornafirði —
kanpm. B e n. S . fórarinsson,
búfræðingur A r n i Ó T h o r 1 a c i u s,
verzlunarmaður Gfuðm. Theodorsson,
J> ó r ð u r Guðmundsson þorkellshóli,
verzlunarmaður Pétur Pótursson,
verzlunarmaður M- B. Blöndal,
Aðalsteinn Kristjánsson, ,
verzlunarmaður J ón Jónsson,
úrsmiður Jón Hermannsson,
ljósmyndan Asgr. Yigfússon, Búðum,
verzlunarmaður PállH. Gíslason,
hreppstjóri jporl. Jónsson, Hólum.
eða aðalumboðsmannsins
Jónssonar
Seyðisfirði.
Nýir umboðsmenn í Yestmanneyjum, Stykkishólmi, Isafirði og Yopnafirði
verða tekuir með góðum kjörum.
Eyj.
HEIÐBEISLI hefiir tapast á leið
frá Urriðavatui í Fellum og norður að
Jökulsárbrú. Finnáudi skili pví að
Giljum á Jökuldal.
gp^JT’ Sauluavélar, prjóna-
vélar og skósmíðavólar frágóðri
og vandaðri verksmiðju i Norvegi
útvegar undirskrifaður með verksmiðju
verði.
Yerðlisti og myndir af vélum pess-
um er til sýnis.
Eskifirði, 11. júní 1901.
Jön Eermannsson.
Hús til söíu.
íbúðarhús, 7 al. á lengd og 6 a’.
á breidd með 6 al. breiðum skúr fram
með anuari hlið hússins hvorttveggja
með járnpaki, er til sölu frá pessum
degi til næstu októberloka á Hrúteyri
við Reyðarfjörð lystbafendur snúi sér
til Hinnriks B, Péturssonar k Hrút*
eyfi sem hefir umboð til að semja um
sóluna.
Hi úteyri við Eeyðaifjörð 13. júní 1901.
Hinnrik B. Pótursson.
VifeuSeoa f ittab?n5'ð
«cftevRjamR"
tJ Cj an meðan hún kost-
aoi 3 kr.) Kostar samt að eins 1 kr. k’lytur fiéttir
titlendar og innlendnr, skemtiiegar sögur — þýddar
«ða frum8»mdar — og þeia utan slt, sem mcnn vilja
vita úr höfuðstaðnum; sömuleiðis hin göðkunnu
gamankvæði og ýmislegt nytsamt, frœðandi og skemt-
andi: laust við pólitiskt rifriidi og aðrar skammir.—
Yfirstandundi órgang má pantalijá bóka- ogblaðasölu-
mönnum víðsvegar tm land fða senda l kr. ípeiiing-
um eða íel. frimorkjum til útpof. og fá menji þ&bíaðiG
?ent heint með póíti. LíK - .•ota ineuu iengið blaðið
nú f;á 1. Júlí (hálfau ái^. ú au.)
IMk, 50. .Tiinf i9ui. Þorv. Þorvarðsson,
L'lgefuudi.
þAKKAEÁYARP.
þegar eldiviðarskortur var bér í
vetur, sendi herra kaupmaður Friðrik
Watline mé r talsvert af kolum gef-
ins. þetta, ösamt mörgum öðrum
óverðskulduum velgjörðuro hans
við mig, finn eg mér skyft að pakka
honum og bið guð að launa honum
pað allt.
Osmel i Keyðarfírði 15. raaí 1901.
Markús Gissursson.
_ _ Móðablaðið „Nordisk Menste-
tidnde“...............verð kr. 2,
og „Illustreret Familie
Joernal“..............— — 5,00
án nokkurra viðbóta fyrir buraðr-
gjald má panta hjá undirrituðum.
Nokkur eiutö.i eru pegar til af
pví sem út hefir komið síðan um
áramót.
Seyðisfirði, 30. marz 1901.
Rolf Johansen.
SlíÍlvÍlHÍU'
líaupeudur.
Látið eigi leiðast af „stórum orðunr'
eða oflofi um einstakar lítt kunnar
og lítt reyndar skilvindur, en kaupið
skilvindur sem reynzt hafa vel á
íslandi. Sörstaklega mælist nieð
í’yrilskilvindunum („Kronseporator-
er“), sem fást af ýmsum stærðum við
allra hæfi og reynzt hafa sérlega vel
utanlands og inuan. Bezta sönnumn
að mikið sé i pær varið, er hvernig
ráðizt er á pær af sumum skilvéia-
smiðum eða „ngentum“ peirra.
Pantið T’yriLkiIvinduruar lijá peim
sem pér skiptið við.
Ailítr aðgjörðir
á úrum og klukkum
eru mjög vandaðar og óvenjulega lljótt
af hondi leystar.
á úrsmiðaverkstofu
Friðriks díslasonar.
Slíófatuaður
nýar og nægar byrgðir handa konum
og körlum yngri og eldri. Sérstaklega
óprjótandi byrgðir af kvennskófntnaði
nægar handa öl!u kvónnfólki á Austur-
landi hjá: Stefáni í Steinholti.
Fineste Skandinavisk
Export Kaffe Surrogat
F. Hjorth & Co
Kjöbenhavnn.
SIXNISVEIKI.
í síðastliðin sex ár hefi eg pjáðst
af pungri sinnisveiki, og hefi reynt við
henni ýms meðöl, en árangurslaust,
par til eg fyrir 5 vikum síðan byrjaði
að brúka Kina-lifs-elixír frá herra
Waldemar Petersen í Eriðnkshöfn, pá
lór eg strax að geta sofið reglulega;
og er eg hafði brúkað úr fjörum
flöskurn, fann eg til mikils bata og eg
vona, að við stöðuga brúkun elextrsins
öðiist eg fullkominu bata,
Pétur Bjarnason
frá Landakoti.
*
* *
Að ofanskráð vottorð sé getíð af
frjálsum vilja og fullu ráði vottar
Lárus Pálsson
prakt. laekni.
Kína-lifs-eiixirinn fæst hjá flestum
kauptnönnuln á íslandi áa nokkurrar
tollhækkunar og kostar pvi eins •% ■
áður aðeins 1 kr. 50 aura flaskan.
Til pess að vera viss mn, að fá
hinn ekta Kina-lífs-elixír, ora kaup-
endur boðnir að líta cptir pví, að
V. P
standi á fiöskunum í græuu lakki, og
eius eptir hinu skrásetta vörumerki á.
ílöskumiðanum: Kínverji moð glas í
hendi, og íirraanafntð Yaldemar Pet-
ersen, Erederikshavn Danmark.
68
sjálfsögðu að afsaka sig með pví, að Delaval var vinur Borís
Hubrovski, lífvarðarforingja keisarans,
„petta má ekki svo til gaDga,“ hugsaði húu. „Eyr verð eg
sjálf að ná heivéliuni ofau úr skorsteininum. það getur verið að eg
geti svo komið henui undan, er eg hefi eyðilagt sigurverkið.
Hún fór aptur á bæði hné og stakk handieggnum upp í skor-
steininn, en gat aðeins gómað koffortið, eu ekkt hreyft pað.
,,Eg vii ekki kalla á lögregluua, en einhverja hjálp parf eg að
fá,“ hugsaði hún. hvern get eg fengið til pess að hjálpa mér
nú um hánótt, án pess að aðrir verði pess varir. Eg get ekki gjört
boð eptir unnusta mínumj er petta hæfir ckki fyrir, og svo getur
verið að kelvélin spryngi.“
Hún gekk ósjálfrátt út að gluggganum og dró frá gluggatjaldið
og leit niður á Lina pögulu götu. jjtin sá par aðeins einn lögreglu-
pjóu á gangi, eu pá vildi hún einmitt forðast. En — var parna
ekki annar maður? pað stóð víst maður við næsta ljöskersstaur og
leit upp til hússins A meðau húu var að virða hann fyrir sér
snéri hann andlitinu að lienni, svo ljósið lýsti beint framan í hann
og hún pekkti að pað var „herra AVinckel,“ hinn pýski vinur Spencer
Eortescue.
„Hvaða erindi ætli hann hafi hér?“ sagði húu í hljóði. „Hann
hefir máske teki? sér vel mikið í staupiuu með miðdegisverðiuum og
hefir pað svo i áföngum til gistihallarinuar. Nei, hann er vist
ókenndur. Og nú hefir hann komið auga á mig og lítur hér upp
í gluggann. Ætli eg geti ekki treyst honum?“
En nú kom henni til hugai, að hann sæi hana eins vel og
hún hann við ljósbirtuna, og hörfaði hún pví sem snöggvast frá
glugganum. En svo afréði hún að kalla á hann til hjálpar og gekk
aptur út að glogganum og henti honum á götudrynar og reyndi tif
að gjöra honum pað skiljanlegt, að hún kæmi pangað til að ljúka
upp fyrir honum. Haun gaf með bendingum til kynna, að hann
skidi hann og um leið og hún fór frá glugganum sá hún hann fara
líka af stað.
Að tveim mínútum liðnum hafði Lauru tekizt að opna dyrnar
cg stóð par nú frammi fyrir „herra Winckel"#
65
Sjetti kapítuli.
Keisaiahjóniu og fylgd peirra áttu að koma til Breslau kl. 9
næsía moigun, og pví höföu gömlu kouurnar farið saemma að liátta,
svo pær gætu kornizt á fætur í tíma til poss að horfa á innreið
Eússakeisara. Kvöldið hafði lika vcrið nokkuð dauft, pví gömlu
kouuinar voru ekki sem bezt áuægðar með hvatvísi Lauru við
Ameríkumanninn, sem móður hennar pótti miðnr sæmandi svo
tíginni stúlku, og barónstrúin var orðin hátf hjartveik út af pvi,
er á gekk með pennan Ameríkumann, pó henni pætti ógn vænt um
Lauru.
En Laura var mjög ánægö iueð sjáifa sig og fór glöð og ánægð inn
í svefnherbergi sitt og hlakkaði mj’ög til morgundagsins, einkum af
pvi, að pá átti hún að fá að sjá Löken Ilnm Vassili, beztu vinkonu
sína. Hún var allt of kát og ána*gð til pess að setja óiund móður
sinnar fyrir sig, eða hjartveiki harónsfiúarinnar. En hún var hálf
leið á pví, að unnusti hennai haiði cigi komið til peirra seinni hluta
dagsinS til pess að drekka með peim kaflið, en lét pað pó eigi
híta á sig.
„Mannna var nokkuð hátíðleg í kvöidi eu hún uær sér á morgun,
Og Eortescue er víst á erli með embættisbræðrum sínum af ýmsum
pjöðum, hann kemst áfram i heiminum kæri minu! pví hann cr svo
framúrskarandi skyldurækinn.“
Svo setti Laura petta eigi lengur fyrir sig og klæddi sig í
náttklæðin og fór að lesa í bók undir svefninn.
Eg man ekki hver höfundurinu var, en pað er enginu vafi á
pví, &ð hann mundi hafa oröið í meira lugi upp með sér af pvi að
bók hans varð tilefni til pass, að hinn fríði lesari sýndi svo mikið
hugrekki.
því Laura varð svo niðursokkinn í lestur skemmtisögunnar, að
hún las hana í fulla 4 tíma, og varð pá pess vör, að klukkan var
yfir 12 og hún pó ekki syíjuð. Hvort sem pað hefir nú verið að.
Sögusafn Austia: „Itússakeisaii á ferðalagi.“