Austri - 05.10.1901, Blaðsíða 3

RN 36
A U B T R I.
223
vor við alpiugis kosDÍngarnar að vori
komanda.
Að endingu viljum vér færa herra
bæjarfógeta og sýslumanni Hannesi
Hafstein mnilegt pakklæti heima-
stjórnarmanna fyrir hve ágætlega hann
hefir af hendi leyst sendiferðiaa á
fund ráðaneytisins, og pað svo framj
úrskarandi giptusamlega, að oss er nú
í sjálfsvatd lagið hverja stjórn vér
viljum kjósa fyrir oss og niðja
vora. Eins á líka prófessor E i n n u r
J ó n s s o n beztu pakkir skilið fyrir
hans mikilsverða fylgi er hann veitti
Hafstein í pessu máli við ráðaneytið.
pess ber og að get i með pakklæti,
að herra cand. mag. Bogi Th. Mel-
steð hefir ritað mjög vel samda grein
í „Politiken“ í sumar gegn ósönnum
fregnum Yaltýinga aí alpiugi til Hafn-
ar, og, að íslenzkir stúdentar í Höfn
hafa allir fast fylgt Aokki heima-
stjórnarmanna.
Seyðisíirði, B. oktbr. 1901.
Tíðarfar hefir nú um sláturtíð-
ina verið mjög gott að öllum jafnaði.
F i s k u r gengur nú nær landi og
er afii allgóður.
„Mjölnir“ kom loks að norðan
hlaðinn af sild og fiski 25. f. m.
Fjöldi farpegja var með skipinu.
Hingað komu: Olafur Daviðsson verzl-
unarstjóri, Jón Jónsson læknir, Bern-
harð Laxdal verzlunarm., Kr. Jónsson
gestgjafi og Jporsteinn Skaptason
prentsmiðjueígandi o. fl. A leið til
útlanda voru: tiuðm. Einnbogason
cand. emag. og Karl bróðir hans,
Elóvent Jóhannsron, porv. Sigurðsson,
pýzkur myndhöggvari, Yoigt, o. fl.
„Gladys“, skipstj. Gjemre, tók
hér allt fé kaupra. Sig. Johansens, og
fór héðan 1. p. m, áleiðis til Dunkerque.
„ J ö k u 11“ kom 2. p.m.frá útlöndum.
Frú Fredrikke Ernst fór héðan
alfarin, með gufuskipinu „Agli“ síðast,
áleiðis til Kaupmannahafnar, með 3
sonum sínum, pangað sem maður
hennar, herra apotekari H. I. Ernst,
flytur nú í haust, væntanlega með *
varðskipinu „Heimdal" um miðjan
p. m.
Frú Ernst hefir nú dvalið hér í bæ
um mörg ár og kynnt sig svo vel, að
margir minnast hennar með hlýjum
huga og óska henni fararheilla oggóðs
gengis í bráð og lengd.
Garðarsuppboðið fór fram síðast (
f. m. Voru fiskiskipíu kevpt fyrir
rúm 5000 kr. hvert af félagi manna, er
svo seldi pau aptur lysthafendum með
nokkrum h gnaði. íshúsið var og
selt félagi á 5500 kr. er vonast hagn-
aðar á pví kaupi. Annars fór flest
með háu verði. Bryggjuna með til-
heyrandi húsum keypti bærinn fyrir
25,000 kr.
Þann hofðingsskap er sagt að herra
bæjarfógeti Jóíi. Jóliannesson ætli að
sýna bænum, að gefa honum eptir
innheimtulaunin af andvirði bryggj-
unnar.
Til de Döve. En rig Dame, som
er bleven helbredet for Dövhed og
Óresusen ved Hjælp af Dr. Nicholsons
kunstige Trommehinder, har skænket
hans Institut 20,000 Kr., for at fattige
Döve, som ikke kunne kjöbe disse Trom-
mehinder, kunne faa dem uden Betaling.
Skriv til: Institut „Longcott" Gun-
nersbury London, W., England.
Kreosólsápa.
Tilbúin eptir forskript frá hinu kgl.
dýralækningaráði í Kaupmannahöfn,
er nú viðurkennd að vera hið áreiðan.
legasta kláðamaurdrepandi meðal.
Fæst í 1 punds pökkum hjá kaup-
mönnum. A hverjum pakka er hið
innskráða vörumerki: AKTIESEL-
SKABET J. HAGEN SÆBEFA-
BRlK. Helsingör. Umboðsmenn fyrir
ísland: F. Hjorth & Co. Kjöben-
havn K.
Fíneste Skandinavisk
Export Kaffe Surrogat
F. Hjorth & Co
Kjöbenhavnn.
Mjólkurskilviudau
til búín hjá Burmeister & V a i n, er nútímans bezta og ódýrasta skilrinda.
Grand prix París 1900.
Af hinum ótalmörgu rottorðum, sem „Perfect" hefir fengið utan lands
og innan, og öll ganga í sömu áttina, setjum vér að eins eptirfylgjandi, af pví
pað er frá einum reyndasta og merkasta búfræðinai íslands, herra skólastjóra
Torfa Bjarnasvni r. af dbr. í Ólafsdal, og Itefir því meiri pýðingu en vottorð
manna. sem ekki pekkja nema eina legund af skilvindum:
„Eg setti skilvinduna strax niður og hefi brúkað hana síðan, os fellar
í afbragðsvel við hana. Hún skilur ágætlega, svo ekki sést nokknr votfcur um
rjöma í undanrennunni hve lengi sem hún stendur. Mér virðist skilvinda
pessi langt um sterúari og vandaðri að öllura frágangi en þær skilvindur
sem eg hefi séð áður, pað er mjög fljótlegt og auðvelt að hreinsa haná
og hún sýnist vera svo sterk, að hún geti varla bílað. Skilvinda þessi er líka
miklu ódýrri eptir stærð og gæðum, en aðrar skilvindur sem eg hefi séð.
Einkasölu til íslands og Færeyja hefir
JAKOB GUNNLÖGSS0N.
Kaupmannahöfn K.
Heimsins vönduðustu og ódýrustu
orgel og fortepíanó
fást með verksmiðjuverði beina leið frá
Beethoven Piano & Organ Co.,
- og frá Cornish & Co., <Washington,
Neic Iersey, U. S. A.
Orgel úr hnottré með 5 áttundura
(122 fjöðrum), 13 tónfjölgunum, 2
hnéspöðum, með vönduðum orgelstól
og skóla, kostar í umbúðum ca. 125
krónur (Orgel með sama hljóðmagn
kostar í hnottréskassa hjá Petersen
& Steenstrup minnst ca. 260 krónur
og lítið eitt minna hjá öðrura orgel-
sölum á Norðurlöndum). Flutnings-
kostnaður frá Ameríku til Kaupmanna-
hafnar er frá 26—40 krónur eptii
verði og pyngd orgelsins. Oll full-
komnari orgel og fortepíano tiltölu-
lega jafn ódýr og öll með 25 ára
ábyrgð.
Alíir væntanlegir kaupendur eiga
að snúa sér til undirritaðs. Einka-
fulltrúi félaganna hér á landi:
Pórsteinn Arnljótsson.
Sauðanesi.
Auglýsing.
Frá sfðasta degi p. m. selja flestir
búendur í Hjaltastaðahreppi ferða-
mönnum pann greiða, sera um er beðið
og þeir gota úti látið.
Dagsett 4. okt. 1901.
FJARMARK Signrðar Guðmunds-
sonar á Hrjót í Hjaltastaðaþingbá er:
tvírifað í sneitt fr. bægra, sneiðrifað
fr. vinstra
Undertegnede Ageut for Islands
Ostland, for det kongeíige octroje-
rede, almindelige Brandassurance
Compagni,
for Bygninger, Yarer, Effecter, Krea-
turer, Hö &c., stiftet 1798 i Kjoben-
’iavn, modtager Anmeldelser omBrand-
forsikring; meddeler Oplysninger om
Præmier &c. og udsteder Policer.
Carl D. Tulinius.
Eskifirði.
96
fór hann þó að hugsa um hvað komið hefðí honum tíl að stínga
skammbyssunni á sig.
„1 fyrstunni var pað eldmóður Lauru til að lijálpa Dubrowski,
sem var svo illa farið með, er kom mér til pess að eiga við þetta
mál,‘ hugsaði bann. „En þar eð eg nú hefi losað hann úr klípunni,
klít eg mér skylt að útvega Volborth vini mínum eitthvað í staðinn,
svo hann missi eigi sjónar á samsærismönnunum. Og svo þykir
mér sjálfum gamaD að þessn. pað er góð æfing æfing fyrir mig
sem stjórnmálamann.“
pangað var hann korninn í hugsunum slnum, er hann fann pað
á brattanum i götunni, oð nú mundi haan bráðum kominn í áfanga-
stað, pví honn var fyrir löngu kominn útúr viðhafnarbænum og
kominn inn í mjóu og myrku götnrnar, og minntist hann pá að
Sankti Páls gatan bafði ekkert gott orð á sér.
Allt í einu nam vaguinn staðar fyrir framan myrkt hús, er
eigi virtist búið í, hefði eigi ljósglætu lagt út frá glugga yfir
dyrunum.
Fortescue, er hafði séð hðll Palitzin furstinnu í Pétursborg,
greip ósjálfrátt, til skammbyssunnar, t ar honum kom pað ókunnug-
lega fyrir að hun byggi í pvílíkum kofa.
Hann sagði ökumanni að blða eptir sér og gekk upp hiðhrörlega
rið og hringdi dyrabjöllunui, og tók undir einhverstaðar langt frá í
húsinu. En pá var dyrum opnað og tók par á móti honum illa
búinn maður.
peir yrtust eigi á, og var pað auðséð að dyravörður hafði
fengið nákvæmlega lýsingu af komumanni og hleypti honum inn og
lét svo hurðina falla fast aptur, er Fortescue var eigi vel við.
„petta er eins og þegar músagildra fellur,“ hugsaði Fortescue
um leið og dyravörður lauk upp hurð hægramegin í ganginum og
bað hann að ganga inn og í sama augnabliki sá hann að það var
regluleg gildia, er hann var fastur í.
pví þar sat Olga Palitzin fyrir miðjn boiði og við hlið hennar
gamli maðurinn, er hann hafði séð með henni í matsal gistihallarinnar,
en á vinstri hönd henni Delaval ofursti — hvergi nærri pvi að
rera á leið til Ameríku.
93
höfðu setíð. Hann var viss um, að hún hafði eigi verið par, or
hann kom, og að hann hafði ekki orðið var við hana fyrri, af pví
hann hafði snúið bakinu að henni, enda bar ekkert á pví, að hún
tæki eptir bonurn, par sem hún var í ákefð að tala við garnlan
mann grásk*"gjaðan, brúnapungan, holeygðan, skarpeygðan.
Fortescue fór út í forstofuna og kallaði par á pjóniun og
sagði við hann:
“Getið þér sagt mér hvort konan, sem situr parna með gamla
mannimim, býr í gistihöllinni?“
Hann neitaði pví, en sagði, að þau hefðu síðustu vikurnar snætt
par stundum morguDverð og miðdegisverð.
Hann gaf pjóninum ríflega fyrir fræðsluna og flýtti sér upp á
herbergi sitt til að hafa fataskipti. Til að sætta Yolborth við að
bann hefði hans vegna misst &f Dubrowski, vildi hann friðpægja við
hann með pví að fara á hæla furstinnunnar. Hann vissi reyndar, að
þetta var óbægt um hábjartan dag, svo ekki bæri á, en það var
svo áríðandi að fá vitneskju um aðsetur morðingjanna — og eigi
ómðgulegt að hann kæmist að hinum leynda samkomustað peirra,
númer 4 — að hann varð að hafa pað á hættu. pví ef Yolborth
fengi vitneskju um aðal aðsetur peirra, pá mundi hann geta haft
svo nákvæmar gætur á þeim, að morðráð peirra yrðu ónýtt.
Fortescue hafði nú fataskipti til að gjöra sig sem óþekkjanleg-
astan, og flýtti sér svo aptur niðnr riðið, en kom of seint.
Furstinnan og fylgdarmaður hennar vorn pá komin út fyrir
nokkiu, er sami pjónninn sagði honum, og blótaði pá Fortescue
heldur í meira lagi, er hann þóttist sjá á svip pjónsíns, að hann
var valdur að brottför þeirra.
En Fortescue sá þgð, að eigi mtmdi tjá að saka þjóninn um
orðinn hlut, og sneri því aptur til herbcrgis síns, og haí'ði fataskípti
og fór svo inn til Lanru og frú Metcalf, og stytti peim standir, par
til hann borðaði moð þeim.
pegar liðið var á máltíðina kom einn af pjónunum með biéf til
Fortescue, og purfti hann á allii stillingu að halda, or hanu þakkti
að rithendin var hin sama og á hraðskeyti Palitzin furstinnu, or
haDn sendi fyrir hana, og sem hann hafði frumritið af í vasauuin.