Austri - 07.07.1902, Page 4

NR 24.
A U S T R I.
86
ík
Robert Hertz tannlœknir
Tordenskioldsgade 20 2. sal
Kjöbenliavn; ’
dregur út tennur, fyllir upp holar
tennur og hýr til nýjar.
Óskar aðsóknar íslendinga
Lider de
af nedenstaaende Sygdomme, bör de
ubetinget gjere et Forsög með Pro-
essor Henry v. Kornbecks fra Ame-
rikansy opfundne Livselixir. Den hel-
breder fuldstændig Grigt, Rheumatisme,
Ledegigt, Lammelse, Rygmarvstæring,
Rygsmærter, Ungdomsforvildelser med
dens grufulde ffölger: Tab af Livslyst
og Kræfter, Nervesvaghed, Kyre- og
Blære-sygdomme, samt andre Under-
livssygdomme, Sovnloshed, daarligt
Humor, Ængstelse, led og træt af
Livet, daarlig Mave, claarligUordojelse,
urent og wsundt Blod.
Skjont denne Livselixir er noget
ganske Nyt, saa har den helbredet
mangfoidie:e Tusinde Mennesker; bör
derfor ikke savnes í noget Hjem.
Denne Livselixir bestilles í Central-
depotet for Europa: Harald Wm.
Skrader & Co. Paulus Plads 1. Kristi-
ania G. N orge.
Pris pr. 1 Glas Kr. 3. — 2 Gl. Kr
5. 5 Gl.Kr. 10.
Ligesaa haves fra samme Professor
et fuldstændigt. og helbredendeMiddel
mod Difterit, Kighoste, Strubehoste,
Asthma ogBronkit,
Pris pr. Glas Kr. 5.
Eor at undgaa unödig E orsendelses-
omkostninger, bedes man sende Be-
löbet pr. Postanvisning (ikke Primær-
ker.)
Copi af Anbefalinger.
En Mand, som var plaget af Gigt í
Arme og Ben ,Ied forfærdelige Smærter
blev helbredet fuldstændigt ved Brug
af 5 Glas, stod op af Sengen og kunde
passe sit Arbeide.
En Dame var saa medteget af
fleraarig Nervesvækkelse og Mathed,
at hun ved förste Besög næppe kunde
gaa op ad Trappen; ved Brug af 6 á
7 Gl. erklærede hun sig for fuldstæn-
dig frisk.
En Herre, som led af Nyresygdom
og i 7 Aar havde sogt Lægehjælp blev
ved Brug af nogle Glas fuldstændig
frisk.
En Herrt, som i 10 Aar har lidt
af Mavekatarrn og forgæves har sogt
Lægehjælp blev ved Brugen af 5 Gl.
fuldstændig helbredet.
Yi undlader at opgive Navn da vi
ikke har Tilladelse fra alle. Navn og
Adresse opg. eftei Henvendelse til
os.
Hús til solu,
Húsið „Jörfi“ á Bakkagerði í
Borgarfirði, er t’l sölu. Husið er
nýlegt, 10 al. langt 8 al. breitt. Með
húsinu fylgir til leigu kálgarður 80 □
faðmar að stærð, 1 teigur í túni og
tveir teigar til ræktunar. Einnig
fjara til báta uppsetnings og fiskverk-
unnar.
Menn semji við
Eirík Sigfússon, verzlunarstj.
Bakkagerði, Borgarfirði.
Lesið þetta.
Tii sölu er íbúðarhús úr timbri
5 ára gamalt, að stærð 8+6 al. með
áföstum skúr 8+3 al., standandi á
jörðinni Einarsstöðum í Stöðvarfirði.
Söluskilmálar góðir.
peir, sem vilja sinna pessu, snúi sér
til undirritaðs.
Löndum 11. júní 1902.
Kr. j>orsteinsson,
eð
&C
cð
a

ö
Ö
m
lambskmn, ull,
kaupir
Jóh. Kr. Jónsson,
f
Agætur brjóstsykur
fæst með mjög góðu verði í verzlun stórkaupmanns Thor E. Tulinius á Fá-
skrúðsfirði. Brjóstsykurinn er tilbúinn á hinu nýja hrjóstsykurgjörðahúsi
stórkaupmannsins, og pykir ekkert gefa eptir utlendum brjóstsykurverksmiðj-
um.
Ragnar Olafsson.
Carlsbergsel,
ný tegund
frá hinu heimsfræga ölgerðarhúsi i Kaupmannahöfn, óáfengt og þó með
hinu bezta björbragði. getur baldið sér óskemmt 3vo árum skiptir —
fæst með góðu verði í verzluu stórkaupmannsTbor E. Tulinius,
Páskrúðsflr ði,
Ragnar Olafsson.
Sútnnar verksmiðj an
á Seyðisflrði.
Eptir að eg nú hef ferðast til útlanda
til pess að kaupa verkefni og áhöld
til verksmiðju minnar, tilkynnist heiðr-
uðum almenningi hérmeð, að eg mun
hér eptir geta orðið við öllum sann-
gjörnumóskum væntanlegra skiptavina
minna sem eg óska að verði sem
flestir, fjær og nær á landinu. Alla
meðferð og sútun skinna get egnú, með
bættum áhöldum og betra verkefni,
leyst betur af hendi en áður; og mun
eg einnig gjöra mér far um fljóta og
góða afgreiðslu.
Skiptavinirnir eru beðnir að gæta
roglna peirra og verðs á sútun, svo og
fyrirkomulags á vörusendingum og
pöntunum, sem eg áður hef auglýst hér í
blöðunum.
Seyðisfirði 28, mai 1902.
A. E. Berg
Yerzlxm
Andr. Rasmussen
a Seyðisfirði
selur með verksmiðjuver ði
Allskonar stofuofna.
Eldavélar.
J árnrör.
Leirrör.
Yatnleiðslurör með ölln
par til hey randi.
Götuljósker.
Baðkör.
þvottapotta
og margt fleira.
Komið og skoðið lager og pdsiista.
Lambstinn
og
Sundmagar
er borgað með hæðsta verði hiá
Stefáni í Steinholti.
Abyrgðarmaður og ritstjón: Oand . phil. rskapti Jósepsson.
Rrentsmiðja porstems + Q. Skaptasonar.
38
ist sagt frammi fyrir. í sama bili var hurðinni lokið upp og inn
kom hár ungur maður, mjög vel búinn og tilhaldslegur, en fremur
slarkaralegur og veiklulegur. J>að var Max Meinert, son sakamáladóm-
ara Meinert, og með honum kom annar maður, á að gizka um fert-
tugt.
Barónsfrúin hafði staðið upp á móti gestunum og rétti frænda
sínum hendina, sem hann kyssti með mikilli kurteisi.
Reim kom vel saman; pau fundu til pess, að pau voru í mörgu
h'k. pó aldursmunur væri mikill. |>au voru bæði eigingjörn og til-
finningalítil, en metorðagjörn, drambsöm og ráðrík, og alveg sam-
vizkulaus.
„Hér leyfi eg mér að sýna yður, kæra frændkona, herra von
"Wehlert, einn af beztu vinum mínum,“ sagði Max Meinert og leiddi
vin sinn fram fyrir barónsfrúna með mestu lotningu.
„Fyrirgefið mér dirfsku mína,“ sagði herra von Wehlert í lágum
róm, „en pessi ungi vinur minn hefir sagt mér svo margt gott um
hina náðugu frændkonu sína, að eg stóðst eigi lengur eptirlöngun
mína um að kynnast yður.“
Erú von Wittgenstein hnykkti við er hún heyrði málróm mannsins
og leit hrædd á hinn talandi. Hún var að hugsa sig um, hvar hún
hefði áður séð petta andlit og heyrt pessa rödd, en gat eigi
komið pví fyrir sig.
Herra von Wehlert byrjaði viðstöðulaust samtalið eins og hann
hefði lengi verið par kunnugur. Frú von Wittgenstein varð pví
hræddari við komumann, er hún vissi fyrir víst að hún hefði áður
hitt, pó hún gæti eigi komið pví fyrir sigí svipinn, bvar eða hvenær
pað hefði verið. En pað var hún sannfærð um af viðræðunum, að
pessi herra von Wehlert mundi hafa mjög ill áhrif á hinn unga
frænda hennar og vera slarkbróðir hans.
Herra von Wehlert tókst fimlega að leíða samtalið að alvar-
legum málefnum, sem hann vissi að hinum unga Meinert mundi leiðast,
hann vildi |helzt tala um glens og gjálífi, en fór að geispa yfir hinu
alvarlega umræðuefni, og tók svo pað til ráðs að segjast ætla að
heilsa hinni uhgu frændkonu sinhi, og fór svo frá peim.
Frú von Wittgenstein varð nú enn pá hræddari, og hún fann
39
pað á sér, að hún mundi hafa ógæfu af heimsókn pessa ókunna
manns. Hún afsakaði sig með nauðsynlegum húsönnum og ætlaði
að ganga út. En herra von Wehlert fór í veginn fyrir hana.
„Yerið pér kyrrar hér, frú von Sternfeldt,“ sagðihann hæðmslega
„eða barónsfrú von Wittgenstein, sem pér nú nefnið yður, eg á brýnt
erindi við yður; eg ætla mér að nota svona gott tækifœri til að útkljá
pað.“
Frú von Wittgenstein varð föl við petta ávarp og vissi eigi hver
pessi maður var, eða hvað hann vildi henni, og horfði forviða á
hann.
„J>ér munið ekki eptir gömlum vinum yðar,“ sagði herra von
Wehlert háðslega. „|>að lítur út fyrir, að pér hafið alveg gleymt
að pakka mér fyrir síðast!"
„Herra minn, farið strax út héðan, ■ eða — — . “
„Nú, — og hvað svo —?“ sagði herra von Wehlert bistur.
„Eg held að yður komi pað sjálfri bezt, náðuga frú, að hafa engin,
vitni við samtal okkar.“
„Hver eruð pér herra minn, sem dirfist að tala til frú von
Wittgenstein í svona ósvífnum málróm?“
„J>að skuluð pér bráðum fá að vita. — En viljið pér ekki
gjöia svo vel og setjast niður, pví samtalið kann að preyta yður, og
mér er ekki um að smáyflrlið veki athygli pjónustufólksins á samtali
okkar."
Svo setti hann brosandi stól fyrir frúna.
Frú von Wittgenstein gat ekki annað en hlýtt boði gestsins,
enda dró hin vonda samvizka hennar og endurminningar umfortíðina
úr kjarki hennar, pví hún fann til pess, að pessi maður ógnaði henni
eigi ástæðulaust.
Herra von Wehlert settist beint á móti henni.
„J>egar pér bjugguð í bænum M. lifðuð pér ekkijeins pægilegulífi
og nú,* sagði komumaður ofboð rólegur. „Reyndar var hagur yðar
par all-glæsilegur að ytra útliti, en pað var alltsaman tálogprjál eitt
er gat oltið um koll á hverri stundu. En hér er allt öðru máli að?
gegna, hér lifið pér í auðæfum, og purfið ekki að lána fé hjá öðrum