Austri - 26.01.1903, Blaðsíða 3

NR. 3
A U S T h 1.
11
nin sem er, lifir ekki i óhreinu vatni,
pað vita pó allir. pví pað er eins að
sínu leyti með sjávarskepnuna einsog
oss mennina, við lifum ekki lengi
heiibrigðir í skaðvænu lopti, pessvegna
vona eg að allir sem vilja, sjái pað
að hvalaveiðastöðvarnar hafa eyðileggj-
andi áhrif á veiðiskap í pví plássi
sem pær eru, sérstaklega par sem eru
bæði grunnir og pröngir íirðir.
Bg get pví ekki betur séð en hval-
veiðastnð hér í Seyðisfirði útiloki all-
an veiðiskap á firðir.um, og pað er
næsta merkilegt ef Seyðfirðingar eru
svo sofandi og dáðlausir tyrir pví, að
peir taki ekki til ráða gegn pessu; að
minnstakosti veit eg pað, að peir
vakna pó pegar hafgolan sendir óbef-
inn úr rotnuðum hvölum mn alian fjörð.
Mitt álit er pví að hvalaveiðastöð hér,
sé eyðilegeiug síldar og annarar veiði
hér á firðinum, og eg vona að fleiri
hafi sömu skoðun.
Menu munu máske segja að petta
gjöri ekki til, pað sé hætt að koma
síld í Seyðisfjpt’ð, en eg verð nú að
álíta að enginn viti neitt um pað pví
pó hún hafi ekki verið hér að mun í
nokkur ár, getur hún komið enn, og
pá álít eg að sú atvinna sem fengist
hjá hvalamönnum muni ekki vega upp á
móti síldar og fiskiafla, ef peir á ann
að borð nota seyðfirska krapta til
aðstoðar sér. J>að er auðvitað að
pau sveiíafélög eða kauptúa sem hafa
hvalastoðvar, péna, nokkrar krónur (sem
pö er alltof lítið) og jafuveí nokkrir
einstaklingar, enhvar ætla kauptúniu,
sveitafélögin og einstaklingarnir að
taka, penínga pegar allur hvalar cr
gjöreyddur? pvi eigi er ólíklegt að hann
upprætist pegar drepin eru mörg
hundruð á, Ari, ár eptirár.
Bundaiboðið i „Austra“ ætti ,°.ð
hvetja menn til að huesa málið oe
fjolmeuna á fundinum og reyna að fá
á næsta pingi algjörða friðun hvala,
pað er eina ráðið til að vinnaupp
pað tapaða. p>að er reyndar naum-
ast von að við ísleudingar lifum, pví
við náum ekki veiðinni nema með
ærnum kostnaði, af pví botnvörpung-
inn tekur frá okkur porskinn og rauð-
sprettuna og hvaladráparinn hvalinn
og síldina; en petta er okkur aðkenna:
við skulum líka einsog pnnur lönd
banna útlendum ræningjum veiðiskap
við vorar strendur, enda vona, að ef
við getum fengið hvalinn friðaðan, að
við hættum ekki fyr en porskurinn er
líka friðaður fyrir yfirgaugi Englend-
ioga.
A. S.
Kafli út bréfl
úr Höfðahverti 10. des. 1902.
„Héðan er sem stendnr fátt að
frétta, Austri minn. Tíðin er ágæt,
svo góð, að elztu menn muna el-ki
eptir slíku. Sífeldar sunnanhlákur og
vanalega 4—C gr. hiti á rnæli, pó
heiðríkt lopt sé og stjörnubjart. —
Pé gengur að heita má sjálfala og
hefir lítið sem ekkert verið gefið full-
orðnu nú hmgi; nokkrir vinna að jarða-
bótum, aðrir grafa kjallara til húsa-
bygginga. J>að lítur svo út, eins og
náttúran sé að borga mönnum fyrir
kalda sumarid sem leið,
Piskiafli er ln eint enginn og síld
sést ekki. Er pað slæmt, pví ógur-
legirpeningarligzja íhinummikla neta-
útbúnaði kringurn allan fjörðinn, sem nú
standa arðlausir. — Menn hyggja
gott til hins fyrirhugaða síldarveiða-
fundar, sem sýslum. Eyfirðinga hefir
bnðað t-.il 13. p. m. til að ræða um
síldarveiðar líorðmanna.
I’járbaðanirnar,
Sýslumabur hefir sýnt oss og
þeim bændum, er enn J)á eiga
eptir aö baða fé sitt — þá velvild,
að ljá oss eptirfarandi amtsbréf
til birtingar í Austra, ineð því
enn mun ókomið bréf amtsins
til hreppstjórans í Vallahreppi,
EPTlHKlT.
„Norður og Austuramt íslands.
Akurevri 6. jan. 1903-
Með bréfi dags. i dag, hefi eg
skrifað hreppstjóranum i Valla •
hreppi á þessa leið:
„Með bréfi dags. 15. f. m. hafa
þeir síra Magníis Bl. Jónsson í
Vallanesi, bóndi Sigurður Ein-
arsson í Mjóanesi og umboðs-
maður Björgvin Vigfússon á
Hallormsstað í hreppi yðar, ósk-
að þess, að sú breyting væri
gjörð á auglýsingu amtsins frá
4. ág. f. á. að böðunarfé megi
abeins halda nibri í bableginum
1—2 inínútur og hiti hans megi
vera eptir geðþekkni.
Með þvi að þeir hafa óskað
að eg sendi svar mitt beint til
ýðar, herra hreppstjóri, vil eg
yðurtil leiðbeiningar og birtingar
fyrir áðurnefndum herrum, skýra
yðar frá því, að eg muni eptir
atvikum eigi láta menn sæt.a
sektum fyrir það að vikja frá
auglýsingunni einsog þeir hafa
óskað.“
Jafnframt því að tilkynna
yður þetta^ herra sýslumaður, vil
eg taka það fram, að eg muni
eigi heldur láta menn í oðrum
hreppum sæta sektum fyrir þab,
þótt þeir haldi böðunarfé niður í
baðleginum aðeins 1—2 mmút-
ur og hagi hitanum á honum
eptir geðþekkni.
Páll Briem.
Til
Sýslmannsinsi Norðurmúlasýslu.“
Bétt eptirrit staðfestir
Jóh- Jóhannesson.
Póstgöngnr.
Póststjórnin hefir nú loks lát-
ið það eptir okkur Austfirðing-
um, ab láta aukapóstinn héðan íara
alla leið til Norbfjarðar,
þar sem hann mætir aukapóst-
inum frá Eskifirði, svo nú er þó
loks komið viðunanlegt póst-
samband með fram sjávarsíðunni
hér eystra, svo brét þau, ' er
héðan koma, og eiga að fara á
Suöurfirðina, þurfa eigi lengur
að liggja tímunum saman á
póststöðvunum á Egilsstöðum, er
gat opt koinið sér mjög illa
einkum uin áriðandi útlend bréf
er komu beina leið þaðan. Og
sama er'a.ð segja um þau bréf,
er koma utanlands frá til Suð-
urfjarðanna og eiga að fara
hingaö.
Tíðaríarið
1 hefir verið hið blíðasta og má
kalla snjólaust yfir allt. í nótt
setti niður nokkurt fól; -:!en nú
er aptur blíðviðri-
Hey
liöfðu víba drepib og skemmst
til muna í stórrigningunum í
Ivetur.
í ofviðrinu
] síðasta fauk 14 álna langur
I skúr hjá sjóhúsi kaupmanns Kon-
i ráðs IJjálmarssonar í Mjóafirði.
Íennfremur nótabátur íNorðfirði,
iveruhús og hlaða á Biskups-
| höfða í Reyðarfirði, fleiri bátar
j á Hafrauesi og skúrar og bátar
Iá Kappeyri í Fáskrúðsfirði.
Vatnsleiðsluna
hér á Fjarðaröldu og yfir á
i innri híuta Búðareyrar haía þeir
\ úrsmiður Friðrik Gislason og-
kaupmaður Andrés Rasmussen
I tekið að sér að láta leggja fyrir
| kr. 8750, og er uú byrjað á að
I grafa safnbrunninn, er veröur
j 11 fet á dýpt og ö áln. á breidd
j og 12 aln. á lengd, steinlimdur
| í botni 12 þuml. þykkt, og á
i; hliðunum neðantil 2l þml. og
! noklcuð þynnra, er upp eptir
dregur hhðum safnbrunnsins.
í stein, jafn stilltur í mótlæti sem meðlæti og svo alvarlegur, er hann
reiddist, að Vor Herra hefir varla alvarlegri svip yfir sér á dómsdegi,
eu. gamli Basyl, er bonum sinnaðist.
Og eptir að hinn ungi Graciati Padlewski hafði tekið við ráðum
eptir föður sídh látinn á Jaromka, pá fór orð af pvi, að gamli Baiyl
hékli at og til dómsdag yfir hinum unga herramanni.
Hinn ungi aðalsmaður, Gracia , var mjög híður, meðalmaður á
hæð, vel vsxinn roeð grískt andlitsfall, fjörleg augu, fallegt
dökkleitt varaskeggj kurteis í framgöngu, vel að ser, og viðmótsblíð-
ur, og mesta kvennagull, — eri búmaður var hann ekki. Hann var
par ekki betur að sér, en gamli Basyl í bóínnenntunum, og þar á
ofaD mesti eyðsluseggur.
Gamli Basyl var hið dyggasta hjú, sem nú er fátítt í Vestnr-
Evropu, en kemur enrþá fyrir i Gal'zín, þar sem hjúin eru þetta
20—30 ár og jafnvel lengnr kyr hjá sömu húsbændonum, þar sem
þau eigi ósjaldau fæðast, alast upp. giptast og deyja á sama heim-
ilinu. Gamla Basyl tók það sárt, að horfa upp á að það akyldi
alltaf ganga meir og meir af húsbónda hans.
Um leið og búinu á herragarðinum hrakaði, þá fannst honum
virðingu sirmi misboðið, því hann var jafn óaðskíljanlegur frá Pad«,
lewskiunum, sem aðalsmerki þeirra og hinir hertekau tyrknesku fáu-
ar í riddarasal hallarinnar, eða hvað annað sem var órjúfanloga
samvaxið heiðri og virðingu Padlewskianna; og hefði ættinni fylgt vofa
nokkur, pá heíði hún óefað birzt honum fyrst.
Hver ætti þá að vera réttbornari til þess, að segja hmum unga
herramanDÍ til syndanna og leiðrétta framferði hans, en gamli Basyl;
og hann lét heldur ekki vanta á það.
Ast hans og umhyggja náði eigi aðeins til húsbónda sjálfs,
heldnr líka til fata hans og stígvéla, hunda hans og hesta, og haun
tók sér eins nærri, að sjá hann ganga á skekktum stígvélum, eins og
ástabrall hans.
Gracian þótti gaman, að gjöra vinum sínum heimboð og ver*.
langt fram á nætur í heimboðum hjá þeim eða fögrum koaum. Af
þvi leiddi, að honum þótti gaman að sofa fram eptir á morgnana;
en pað lét B*syl h'num ekki haldast upni, nema þá er haan hitfði
F égraftamaðuriim
Eptir
Sacher Masoch.
jSögusatn Aastra

Seyðisflrði
Prentsmiðja þorsteins J. G. Skaptasr.iar.
1903.