Austri - 13.10.1903, Blaðsíða 3

NR* 34
AUgTEI
127
DrxLkknxm,
Um miðjnn f, m. drukknaði bóndinn
að Iðn í Bisknpstnngum, Runólfur
Bjarnarson, i HvíW á ferjustaðnum paa.
Sayðisfirði 13 oktbr 1903.
TÍÐARFAR. I fyiri viku
var hagstæö tið og nokkrir|>urk-
dagar, svo bændur hafa vænt-
anlega náð inn heyi sinu, er f)á
var enn liti, en frost var nokk-
uð á nóttum. I dag stórrigning.
FISKIAFLI nú lítill víhast
hér á Austfjörbum.
SELDARAFLl nær enginn,
hvorki hér eystra eða á Eyja-
firöi- er síðast spurbist þaðan ab
norðan. En eitthvað var komið
fá af smásild inní fjðrðinn.
„MJ0LF1R“, skipstjóri R.
Endresen, kom hér sem allra
snöggvast við 6. þ. m. en stób
hér aðeins við i 10 mínútur og
kastaði ekki atkeri og för |)vi
frá pósti og nokkrum farmi;
innpökkuðum fiski frá Stefáni i
Steinholti, lýsisfóturn frá kaup"
manni T. L. Imsland og máske
fl. Er fmlíkt athæfi óskiljan-
legt og getur sízt verið að vilja
stjórnara félagsins, herra stór-
kaupmanns Thor E, Tulinius, svo
hagsýnn og lipur kaupmabur
sem hann er.
„FRAWKFORT“, fjárfiutnings-
skipib, kom hér aptur 7. þ. m.
Hafbi abeins verib 4 daga héðan
til Liverpool og hreppti þó mót-
vind. Engin kind drapst á
leiðinni) aðeins ein fötbrotnaði,
og leit allt féð vel út er það
kom af skipinu. Halldór verzl-
unarmaður Stefánsson var þessa
ferð með skipinu sem umsjónar^
maður-
„Frankfort“ fór héðan aptnr
8. þ. m. með fullfermi aflifandi
fé. Með skipinu fór framkvæmd-
arstjóri Jón Jónsson í Mula
snöggva ferð til Englands.
Útbúnaður á fjárflutningsskipinu
er nú mjög jbættur, svo
ab féð getur eptir þörfum náð
i hey og vatn.
„HÓL AR “, ski p stj óri 0st-
Jacobsen. komu hingað 8. og
fóru aðfaranótt þ. 10. þ. m.
Með skipinu var framkvæmdar-
stjóri Stefán Giubmundsson og
kaupmaður Jön Jónsson (frá
Ökrum) og hingað fröken Dóm-
hiidur Briem.
„HEKLA“ skipstjóri Evers,
liggur hér nú albuin til heim-
fur&r"
MYKELST Al) fjárkláðalæknir
kom nýlega hingað,en för í gær
aptur norður í |>ingeyjar-
sýslu til þess ab gangast þar
fyrir lækningunum. En hingað
er væntanlegur Davíð Jónsson
frá Kroppi, lærisveinn herra
Myklestads, til þess að Btanda
fyrir lækningunum Telur hr,
Myklestad nauðsynlegt að hafa
féb inm á gjöf í 8 daga eptir
böbuninft-, sem er tilfinnanleg
heyeyðsla fyrir bændur, er af
svo l'tlum forba er að taka. En
þar sem nytsetoi allrar fjárböb-
unarinnar er í voða eptir fyll-
yrbingu hr. Myklestads og afar.-
mikið landsfé, þá mun óhjá-
kvæmilegt að lilýða fyrirsk^p-
unum þessa nafnfræga reynda
kláðalæknis,er segir 8 daga vera
styttsta inniverutímann eptir
böðunina er hannhefirfært úr 14
dögum niður í 8 daga. Og
böbunum vill Myklestad eigi
fresta til innjgjafa, þareð skoðanir
á féuu þur<a að far'B fram 2—3
mánubum eptir böðunina-
Endurkosnir voru í niðurjöfnunar**
nefnd kaupstaðarins, hmir tveir er
frá áttu að fara: Kristján læknir með
61 atkv. og Arni skrifari með 36 atkv.
Marteinn verzlunarm, Bjarnarson fékk
25 atkv. Fundurinn fámennur.
Greiðasala
Hérmeð gjöri eg knnnugt að eg
fraravegis sel ferðamönnum greiða, án
pess pó að skuldbinda mig til að hafa
til allt sem um kann að verða beðið.
Arnarvatui (í Haukstaðalandi)
í Yopnafirði 5. okt. 1903.
Jön Helgason.
Hey.
10—12000 pund af töðu og4—5000
pund af útheyi er til sölu á Skálanesi
mót borgun út í hönd sú taða
sem keypt er fyrir nýár 1904 kostar
4 aura pd., eptir pann tlma 4x/2, út-
hey 21/, fyrir sama tíma, par eptir
3 an. pd.
Skálanesi 5. október 1903.
JÓN KRISTJÁNSSON.
Undirsængurfi ður fæst
ódýrt móti peningum hjá
STEFÍNI STEINHOLT.
Hérmeð tilkynnist, að eg undir-
ritaður hef keypt af umboðs-
manni ekkjn Sigbjarnar sál.
Olafssonar í Teigagerði, fjármark pað
er hann brúkaði, sem er: Hvatt fjöður
fr. h., sýltv. — og er pví öðrura óheim*.
ilt að brúka ofangreint fjármark.
Eskifirði 7. okt. 1903.
Guðfinnur Jónssou.
WHISKY
Wm, FORD & SON
stofnsett 1815.
| Aðalumboðsmenn fyrir Island og
| Færeyjar
F. Hjortlx & Co.
| Kjöbenhavn K.
Beztu bækur þessa árs:
Matth. Jochumson: Ljöðmœli II. 304 bls. Fyrir ásVrifendur: í skraut-
bandi 3,00. Hept 2,00. — I lausasöiu 3,50 og 2,50‘
Menn ættu að nota tækifærið til pess að kaupa ljóðasaín petta, meðaD á
útgáfunni stendur. B»ði er pað að hægra er flestum að kaupa eitt bindi á
ári, en að kaupa öll í einu og eins hitt, að verðið á hverju bindi hækkar
a ð m u n pegar útgáfu allra hinna 4 binda er lokið.
H. Angell: Svartfiallasynir. Sögur frá Montenegró. Helgi Valtýsson
pýddi. — 184 bls. Usn 60 ííngerðar myndir. Leitun mun á betri bók handa
ungum og gömlum. Hún er bæði eÍDkar skemmtileg og lærdómsrík. Saga
Svartfjallabúa og lýsing á landi Gg pjóð er svo góður lestur og hvetjandi til
dáða og framfara, að enginu mun lesa hana án pess að hafa verulegt gaman
af henni Yerðið er aðeins 2 kr.
gjESgT’ Fást á Seyðisfirði hjá undirrituðum kostnaðarmanni, og hjá L. S.
Tómassyni, út um lana hjá öllum hóksplum.
Seyðisfirði 9. okt. 1903.
Davíð Östlund.
22
Spilafýsnin var manni hennar i barns stað.
Fyrst í stað hafði Gundula grátið beisklega yfir atíerli manns
síns, en raenn geta vanisr, ógæfunrsi, og nú stendur henm næstum á
sama, pó greifinn af HohemEsp eyði öllum hínum feykimikla anði
sínum.
Handa hverjum átti hann að geynm hann?
Húr, sjálf kærir sig ekki um munað og viðhöfn, hún mundi blessa
pá stund, er hm gvllta brú, sem tengir mann hennar við hinn sundur-
leita og fláráða heiœ.hrynur niður.
Rá hlýtur hann að verða hjá henni, pá mun ekkert komast opp
á milli peirri, pá geta pau máske enn 0,-ðið farsæl í einhverjum
afkima veraldar.
Farsæl!
Hún grætur sáran.
Hversvegria ætti að spara?
„það er ekkert barn á heimilino!“
III.
Timarmr liðu — G-undulu fnndust peir leiðir og langir, ea Frið-
rik Karl gætti pess ekki í glaumi skemintananna.
Gnndulu tók sárt að dvelja á Hohen-Esp, pegar kringumstæð-
urnar voru orðuar svo breyttar, og hún hefði he'ldur viljað vera áa
pess. að fara pangað hina stuttu sumarmánuði petta ár, tf ekki
hefði bonð að sá atburðnr, sem aptur vakti brosið á vörura
hennar.
Fyrst í stað porði hún ekki að trúa gæfu sinni, hjarta hennar barðist
milli vonar og ótta, en vonin varð að vissu og gleðxroði færðist
19
„Eg verð að senda bankastjóranum mínum hraðskeyti/1 sagði
haun. „Ferðapeningarnir okkar eru h protum.“
Hún tók í hönd honum og sagði i innilegum bænarróm:
„Friðrik Karl, ó, við skulum fara héðan.“
Hann hló og kyssti hana.
„Eg held að pú sért hrædd um að eg muni tapa öllum minum
peningum,11 sagði hann í spaugi. „þú getur sarot verið alveg róleg.
Eg get vel verið án pessara púsund fraiika, og pess utan hlýt eg
einhverntíraa ao vinna.“
Hann vann samt sem áður ekki, heldur tapaði dag eptir dag:
Hinar stóru peningaupphæðir, seru bankhafi hans ávísaði honum,
hurfu eins og dögg fyrir sóla. Greifimi hló og var kátur, eu pað
var stundum uppgerðarhlátur.
„Eriðrik Kail, við skulum fara héðan,“ bað Gundula hann aptur
og í petta sinn runnu tár niður kinnar hennar og vættu hönd
hans.
Hann hrökk við.
„Eins og pú vilt, elskan min! þú heldur vonnndi ekki að spila-
púkinn hafi meira vald yfir mér heldur en pú, engilliun minn, sem
eg hef sjálfur fengið i hen.dur gæfu mína?1'
Hann kallaði h pjön sinn og sagði honum að búa allt til heim-
ferðar næsta dag. Gundula var glaðari en nokkru sinni áður.
Nei, maðurinu hennar rar enginxx ófær spilauiaður,húu gat reitt
sig á bann, og b.jarta heunar fylltist fögnuði við pá tilhugsun.
— Næstu árin lifðu ungu hjónin í höfuðstaðnam við glaum og
gleði. Hohen-Esp greifi lifði stórmannlega, og af pví hann aldrei
var vanur að segja. „Hefieg efni á pessu?11 pá safnaði hann nú
heldur ekki íé, en hann varð ölduugis forviða pegar riðsmaður hans
einn góðan veðurdag kom og sagði honum að fjárhirzlan væri
tóm.
„Hvernig í skollanum stendur á pessu? Ársfjórðimgurinn er
ný byrjtiður,11 sagði Friðrik Karl.
„Greifinn gleymir að kpfuðstóllinn hefir minkað talsvert, upp.
hæðirnar sem sendar vorú til Monte Carlo, skuldin til herra v. S. —
peningarnir til ’Wiesbaden —.“