Austri - 20.11.1903, Side 3

Tj&r 1) aðaiúrnar.
Sú fregn liefir borizt liingað úr
Héj abi, ab fjárldábalæknir D a v í b
J ó n s s o n sjái sér ekki fært
ab baba kér eystra ab svo
stöcldu vegna keyskorts; og sum-
stabar í Hálsþinghá hafi bændur
ekki einu sinni hús yfir fé sitt.
Seyðisfirði 20. nóyeaber 1903.
Yebrátta fremur mild sib-
ari dagana og úrkomulaust.
F i s k a f 1 i töluverbur og
gæftir bærilegar.
„Mj ö 1 n i r“, skipstjóri Ank-
ersen, kom hingab ab norban
ab kvöldi þ. 12. f). xn. og fór
héban daginn eptir. Skipib tók
hér haustvorur Pöntunarfélags-
ins o. fl og átti líka ab taka
vörur hjá Pöntunarfélagi Breib-
dæla.
Meb skipinu voru frá Akur-
eyri: kaupm. Jón Stefánsson og
cand. Olafur Daníelsson á leib
tii útlanda, D. Ostlund hingab,
og verzlunarm. Arnór Jóhanns-
son meb konu og 2 börnum til
Eskifjarbar, frá Vopnafirbi komu
hingab þeir Fribrik úrsmibur
Gislasoj* og Sig. verzlunarstjóri
Jónsson. — Héban tóku sér far
til útlanda kaupm. f>orsteinn
Jóusson frá Borgarfirbi, og
verzlunarm. Thorvald Imsland.
Leikfimisfélagib „Frib-
j)jófur“ er nú byrjab á æfingum
sínum undir forustu bakara A.
Jörgensens. Er vonandi, ab
bæjarstjórnin veiti þessu þarfa
iyrirtæki einhvern styrk, eins
og venja mun| í liinum kaup-
stöbum landsins.
E 1 d u r kviknabi 14* þ. m. i
gólfinu undir eldavélinni á spí-*
talanum. Yar þann dag hitab
mikib af babvatni og mikib iagt
í eldavélina svo járnplata
sú, sem eldayélin stendur á,
ofhitnabi svo ab þab kviknabi í
gólfinu og stoppinu, sem var
mjög hættulegt, er þab var
skrælþurrt af hita»um frá .elda-
vélinni. En húsfólkib hafbi þab
snarræbi, ab setja eldhúególfib
þegar undir vatn og síban var
brotið gat á kjallaraloptib og
tókst ab kæfa eldinn ábur en
hann næbi nokkurri útbreiðslu.
Greymsluskúr fyrir slökkvi-
áhöld og önnur verkfærí kaup-
stabarins er nú verib ab byggja,
áfastan vib fangahúsib.
Uppboðsaiigíýsing.
í’riðjudaginn 15. desbr. næstkom-
andi verður opinbert uppboð haldið
hjá „Solvang“ hér í bænum og þar,
eptir krefu J ó n s verzlunarfulltrúa
Jónssonar, seldir hæstbjóðend-
um margskonar d ú k a r og s j 01 frá
„Jæderens Uldvarefabriker“, sem
ekki hefir verið vitjað 0. fl.
Söluskilmálar verða birtir áundan
uppboðinn, sem byrjar kl 12 á há-
degi.
Bæjarfógetinn á Soyðisfii’ði J7. nóv. 1903.
Jóh. Jóhannesson.
kaupir langhæsta yerði
Stefán i Steinholti.
Yestri
er gefinn út á Isafirði, kemur út
einu sinni á viku og kostar 3,50 kr.
Y e st r i byrjar III. árg. í nóvbr.
í haust (1903) og fá pá nýir kaupend-
ur ágætan kaupbædr sem er: S ö g u -
s & f n I, á r, ágætar sögur H u 1 d u
b ö f ð i, *em allir ljúka lofsorði á,
Dægradvöl 1. og allt sem út verður
komið af sögunni Seiðkonan sem
nú er að koma út í blaðinu. Yerðúr
petta allt 20—30 arkir af bezíu s0g-
um sem verða sendar kaupenda
pegar er haDn hefir borgað árganginn.
Ye stri gefur auk pessa öllum
skilvísum katipeadum áriegan kaup-
bætir pegar peir borga.
Vestiilætar sér sérlega annt
um öll áhugamál pjóðarinaar og ræðir
pam með einarð.
Y e s t r i flytur greinilegar fréttir,
fyrirtakssögur og ágætan iróðleik,
Y e * t r i er eina blaðið sem gefið
er út á Yesturlandi.
B i ð j i ð u m Y e s t ra, bara til
reynslu; pað eru blaðakaup sem borga
sig! _____________________
Jorðin Dalhus
í Eibahreppi, 6 hndr. ab fornu
mati, er laus til ábúbar eba
kaups í næstu fardögum. Túnib
er gott og grasgefib og fast af
því ^00 — 150 hestar, ennfremur
fylgir jórbinni heitarhúsatún sem
gefur af sér 20—80 hesta.
Úthevsk&pur töluverbur, lands-
kostir miklir og fjárbeit gób.
Lysthafendur snúi sér til
undirritabs eiganda jarbarinnar.
Dalhúsum 12, nóvn 1903.
Steindór Hinriksson._______
ygr- TJndirskritaðnr tilkynnir að
jarðirnar, Kolstaðir og Kolstaðagerði
í Vallahreppi í Sms. eru til sölu og
ábúðar í næstu fardögum. Lysthaf-
endur snúi sér til mín fyrir 20. febr.
n. k. Góðir skilmálar, gott verð.
Bót 2. nóv. 1903.
Eiríkur Einarssoni
Jorð tíi abúðar.
Hálf jörðin Gilsárteigur í
Eiðapinghá í Suður -Múlasýslu, 12,s
hndr. að dýrleika að nýja mati, er
laus til ábúðar í næstkomandi far..
dögnm með góðum skilmálum. Jörð-
in er vel húsuð, gefur af sér yfir 100
hesta af töðu árlega, og hefir mikið
og gott útengi.
Lysthafendur verða að snúa sér til
undirskrifaðs sem fyrst.
Gilsártei(-i 17. nóv. 1903.
þorsteínn Jönsson.
Auglýsing.
Jörðin Bakkagerði í Hlíðarhreppi er
laus til ábúðar í næstkomandi far~
dögum,. Lysthafendur semji við und-
irskrifaðan fyri.r 15. janúar 1904 eða
oddvita Hlíðarhrepps á Eyjarseli.
Einar Selvason.
Nýkomið
í bókaverzlim L. S. Tómassonar:
Bókasafn alþýbu 1903 2,00
1. Eiríkur Hanssoti III. 1.25
2. Framtíbar trúarbrögb 0,75
Ferbin á heimsenda íb. 1,50
Sálmasöngsbókmeb 4 röddum 5,00
Sagnakver II. heftí 0,75
Auglýshig,
Sem borgun út í hönd verða ínnskríft-
ir við flestsr verzlanir á Seyðisfirði
teknar gildar móti heyi.
Skálanesi 30. oktober 1903.
Jón Kristjánsson.
í haust var mér dregin
hvítur lambhrútur meb ' mínu
marki, sneitt framan hægra, stýft
og gagnbitab vmstra. En þar
eb eg á eigi hrút þennan getur
réttur eigandi vitjab hans til
míu hib fyrsta gegn því ab
borga áfallinn kosnab og þar
meb talda auglýsingu þessa.
Hvammi á Yöllum 17. növ. 1903
Hö Imfríður Sigmundsdóttir.
38
Hversu sæl hefði hún ekln getað verið — heimurinn poldi pað
ekki! Hún hefði getað átt mann sinn út af fyrir sig — heimum
inn tók hann frá henni,
Hve fátæka — hve hræðilega fátæka hefir heimurinn ekki gjört
hana, hana, sem eitt sinn var hin ríkasta og sælasta msðal
kvenna!
Og samt — hve lítið hefir hanu pó tekið frá henrii í sairanbarði
við paö sem hann hefir tekið frá rnanai hennar, seru sjálfur hefir
ráðið sér bona, til pess að enda síua óheillaríku æfi!
Heimurinn rænti hann ekki aðeins peningum og fjármunnm —
heldur einuig vilja, skynsemi og^ preki til að heyja lífsins bs,ráttu.
Heimurinn hefir gjört Hahsm-Esp greifa að aumasta hugleysingja
sem af bleyðuskap greip til skambyssunuar til pess að uraflýja af-
leiðingar at léttúð sinni.
það hafir Friðrrk Kari gjört, sá maður, sern hún hefir tignað
sem goðum líka hetju.
Ó hversu létt er pað ekki að prífa vopnið og 4 einu vetfangi
æð enda kvslir sínar — og hve pungt og erfitt er pað aptnr á
móti uð stríða við fátækt um mörg ár og reyna að hafa ofan af
fyrir sér og barni sínu.
Hefir Friðrik Karl pá ekki hugsað um pað, hvað eigi að m-ða
af henni og barninu? Og pegar hann hefir eytt fjármunum p»irra
— átti bann pá ekki að vinna fyrir þeím með höndum sínnm?
Nei! Hvað ætli heimurinn hefði sagt, ef Hohen- Esp greifi hefði
farið að vinna? Hafði heimurinn ekki sjálfur inniætt honum pá
röngu hugmynd, að pað væri vanheiður fyrir hann að vinna með
höndum sínum.
Friðrik Karl var uppalinn meðal heimsmanna, og honum höfða
verið innrættar skoðanir perrra viðvíkjandr stoðu hans og p«irri
upphefð, sem henni ætti að fylgja. Heimurinn hefir innrætt hoaum
sínar skoðanir, sínar ástríður og sína lesti, og pessa alls hefir krana
að gjalda.
Ósegjanleg gremja gagnteknr hjarta hinnar ungu konu, eu vúh
leið vex henni ásmegim hún ætlardsjálf að taka að sér hlutverk pað
35
Mér heyrist hann vera að gráta. Á meðan skai eg tala við herra
Werner, og segja pér siðan allt samnn,“
Greifahúin bandaði henni frá sér — augnaráð hennar var eins
og í fárveikum manní.
„þér færið mór fregnir frá manninum mínum?“ spurði hún
hastarlega.
Báðsmaðurinn hneigði höfuðið og stundi pungan.
„Ja*náðuga greif frú.“
,. Hann vantar peninga?“
Werner leit bænaraugum til fröken Agathe.
„Og pér hafið enga?“ bætti Gundula fljótlega við.
Garnli maðurinn hrissti höfuðið örvæntingarlega.
„það er ennpá verra!“
„Drottinn minn! Kveljið mig ekki lengur. Er hanu máske
yeikur — dauðveikur?'1
Ráðsmaðurinn tók sendibréf og hraðskeyti upp úr vasa sínum
og rétti fröken Agathe hvorttveggja.
„Lesið petta!“ stundi hann. „Guð minn góður — eg get ekki
sagt. frá pví — eg get ekki komið orðum að pví.“
Gundula preif bréfin, reikaði út að gtugganum og las hrað„
skeytið.
Ráðsmaðurinn benti fröken Agathe — hún skildi hann ekki,
og svo gekk hann sjálfur til greifafrúarinnar — eins og hann ætlaði
pð vera viðbúimi að styðja hana, ef bún kynni að hníga niður.
En Gundula féll ekki í ómegin,
Hraðskeytið datt úr hendi hennar, lágar kvalastunur heyrðust
til hennar.
„Dáinn! — hann er dáinn!“
Agathe hljóp til og faðmaði hina ungu ekkju að sér.
„Dáinn“ hvislaði hún,„miskumsami guð,hvernig hefir petta skeð?“
Werner hafði fært sfóran hægindastól til greifafrúarinnar, og
liún hné máttlaus niður á hann. Augnaráð hennar var starandi, og
ekki sást votta fyrir tárum.
„það stendur víst allt skrifað um pað i bi'étínu til aumingja
greifafrúarinnac," hvíslaði Werner að Agathe, hann byrgði fyrir augun