Austri - 04.12.1903, Blaðsíða 3

RX. 40
A U S T R I
151
Nýjustu fréttir.
—o—
Fregnmiði „Gjallarhorns“
22. nóvbr. 1903.
Með póstinum nú fréttist að
hæjarfögeti Hannes Hafstein
hefði verið boðaðnr til Hafnar
til pess aðtakaámöti stöðunni
sem ráðherra íslands.
Hann sigldi með „Laura<£ siðast.
Stjórnarbreytingin á að verða
1. febrúar.
Mannalát
Nýdáinn er í Raykjavík mála-
færslumaður cand, jur. Jón þor-
kelsson frá Reynivöllum, eptir
skamma sjúkdómslegu, Hinn
efnilegasti mabur.
Rétt áður en póstur fór um
á Bl.onduós hafði hinn góðkunni
kaupmaður Jóhann Möller orðið
hráokvaddur. Er hin mesta
eptirsjá að honum.
Pjárbaðanirnar
ganga mjög vel og viðstöðulaust
1 fram nyrðra, og ar alþýðu
j>ar útrýming fjárkláðans núhið
mesta áhugamál, og telja allir
þar nyrðra vist að vér Aust-
lendingar verðum þar í vel
samtaka við líorðlendinga.
Hvað segir sá vísi Davíð hér
um og þeir sem snúið hafa hon-
um írá fyrirmælum aljnngis og
heinun fyrirskipunum Mykle-
staðs?
V opnafj arðarpóstur
er veittur Eðvald bónda Eyj-
ólfssyni í Hleinargarði.
Sejðisfirði 4. desemfeer 1903.
Tiðarfar var nokkuð kalt
fyrir nokkrum dögum og dáliíil
snjókoma. iNú er allgott veður
og eigi mikið frost.
F i s k i n n kvað nú vera að
taka undan til hafsins, og afli
að minnka.
Skipskaði.
Nýlega fórst póstbáturinn millí
Stykkishölms og Flateyjar með
6 mönnum á.
Húsbruni.
Lausaíregn hefir horizt hingað
um, að brunnið só nýlega
til kaldra kola hús kaupmanns
Gísla Hjálmarssonar á Nesi í
Horðfirði, og hafi litlu orðið
bjargað. Brunann har að á
næturtíma.
Leikfimisfélagi kaup-
staðarins hefir bæjarstjórnin veitt
100 kr. gegn því að kennari
félagsins, A. Jörgensen, veiti
skólabörnunum á Fjarðaröldu
tilsögn í leikfimi 2 klt. á viku.
eru bezt borgaðar í
Framtíðinni.
Seyðisfjarðar apotek
hefir nú til ágætt meðal við
niðurgangssýki á fé, er hefir
reynzt ágætlega í útlöndum.
Ættu fjáreigendur því að ná
meðalinu að sér sem fyrst, svo
|>eir gætu jiegar gripið til þess
er fé þeirra veikist af þessum
sjúkdómi. Meðalið er • mjög
ódý; t,
The Edinburg Roperie
& Sailcloth
Co. Ltd. Glaseow
stot’nsett 1750.
búa til: fiskilínu,hákarla-
línu, k a ð 1 a, n e t j a g a r n, segl
girnsegldúka, vatnsheldar
preseninga o, fl.
Einka umboð3menn fyri Tsland og
Færeyjar:
F. Hjorth & Co.
Kjöbenhavn. K
Bruun & Andersen
o cj v a s a"Jc l ú t%a i l m v ö t n
á rre?nælirg nm hin beztu nýtízku
Yestri
er gefinn út á Isafirði, kemur út
einu sinni á viku og kostar 3,50 kr.
Y e s t r í byrjar III. árg. í nóvbr.
í haust (1903) og fá pá nýir kaupend-
ur ágætan kaupbæit, seiu er: S ö g u -
s a f n I, á r, ágætar sögur H u 1 d u
b ö f ð i, sem allir ljúka lofsorði á,
Dægradvöl 1. og allt sem út verður
komið af sögunni S e i ð k o n a n, sem
nú er að koma út í blaðinu. Verðiir
petta allt 20—30 arkir af beztu spg-
um sem verða sendar kaupanda
pegar er hanu hefir borgaðárgansinn.
Vestrigefur auk pessa öllutn
skilvísum kaupeodum árlegan kaup-
bæti pegar peir borga.
V e s t x i lætur sér sérlega annt
um öll áhugamál pjóðarinaar og ræðir
pau með einurð.
Vestri flytur greinilegar fréttir,
fyrirtakssögur og ágætan fró ðleik.
Vestri er eina bliðið se m gefið
er út á Vesturlandi.
B i ð j i ð u m V e s t ra, bara til
eynslu; pað eru blaðakaup sem borga
sig!
Jorð tíl ábúðar.
Hálf jörðin Gilsárteigur í
Eiðapinghá í Suður -Múlasýslu, 12,s
hndr. að dýrleika að nýju mati, er
laus til ábúðar i næstkomandi far-
dögnm með góðum skilmálum. Jörð..
in er vel húsuð, gefur ai’ sér yfir 100
hesta af töðu árlega og hefír mikið
og gott útengi.
Lysthafendur verða að snúa sér til
undirskrifaðs sem fyrst.
Gilsárteigi 17. nóv. 1903.
Þorsteinn Jönsson.
ilmefni.
s
Rjíipur
* ' +1 * rv verðít fyrst um sinn borgabar
jovcmngar
j fullt eins vel og annarstaðar
verða teyptir við verzlun j hjá:
V. T. Thostrnps Efterf.1 Stefáni i Steinholti.
50
skriflega, pá lýsi eg hérmeð yfir pví, að eg skal aldrei giptast honum,
af pví hann er engin hetia, og eg ber enga viiðingu fyrir
bonum.“
Hún skellihló og braut blaðið saman og flevgði pvi til Theklu,
hinar ungu stúlkurnar klöppuðu lof 1 lófa, og Thekla lét blaðið í
vasa sinn.
Hún brosti og kinkaði feolh til Gabriellu.
„fú ert meiri maðar en eg bjóst við,“ sagði hún, og varð
glaðleg á svip, en venjulega var hún öknægjuleg og purlynd í
viðmóti.
VI.
Ftan af hafi kom tióvemberst'ji nnirinn iskaldur, og peytti síðustú
blöðunum af trjánura í kringum Eohen.-Esp.
Skógurinn, sem Friðrik Karl óspart haf?i látið höggva, og sem
Cundula haiði látið plarta að nýju, bafði nú náð góðum prosk*.
Ennpá voru ungu tién ekki óiðineinshá og gömlu aldineikurnar,
sero héldu vörð við hallarbrúua, en pau voru eÍDs blómleg og prótt-
miki! eins og hinn ungi frjóvangi á hinum gamla ættstofni greifa-
ættarinnar.
Luntram Kraft var nú myndugur gjör, en sú athöfn fór fram
í kyrpey alveg viðhafnarlaust, og var alraenningi pví ekki kunnugt
um pað, pví Gundula hafði tekið við ölluin eignum föður hans, og
pað var aðeins undir henni komið, hvort sonur hennar ætti að vera
húsbóndi á heimilinu og sjálfstæður maður.
Sér til mikillar gleði fann hún að hann vor orðinn fullproskaður
47
I höfuðborginni biðu menn eptir komu hins unga man.ns með
ópreyju, menn bjuggust við að hann mundi vera að mörgu leyti
einkennilegnr — en í stnð gieif’ans kom sú fregn, er pótti undrun
sæta, að greifinn hefði fengið fausn frá herpjónustu sökmn lítilfjörlegs
meiðslis — ’nann hafði marið eina tána við að setja bát.
Hinn ungi maður var í blóma æsku sinnar, hann var réttnefndur
„björn“ af Hohen-Esp — stór, sterkur, fríóur og drengilegur, hann
sjálfan langaði til að gjörast hermaður og hafði óskað að komast
í sjóliðið — en greifafrúin hafði með sinu venjulega kappi leitað
allra úrræða til að útvega syni sínum lausu frá berpjóuustunni.
Guntram Kraff var vanur að hlýða móður sinni í öllu, og pvJ
varð við svo búið að sitja.
I höfuðborginni urðu menu að sætta sig við að fá ekki að sjá
greifann, pó mæðrunum og dætrunumjgremdist pað mjög; var möunum
nú í meira lagi tlðrætt um ibúana á Hohen-Esp í öllum samkvæm
um.
I einum útjaðri borgarimiar. par sem margir heidri menn stað-
arins áttu lystigarða sina, lá binn fagri aldingarður Monírepos,
par sem ofursti í riddaraliðinu, fríherra v. Spendlingen bjó.
Kona hans var skrautgjörn og glaðlynd, gestrisin og gefin fyrir
skemmtanir og saiukvæmislíf, og var henni óbætt að láta pað eptir
sér, pví ofurstinn var vel efnaður maður, og pau hjónin attu aðeins
eina dóttur íyrif að sjá.
Friherrann lét allt eptir konu snini, og hún giö.ði hið sama við
^’óttur sína, og þær mæogur feDgu allar sinar óskir uppfjllfar, jafnvel
vv. tiær væru nokkuð heimtufrekar.
í0 ‘. ' herbergi frúarinnar logaði aðeins á einum litlum lampa, en í
, 1 ; dötturinnar, sem var pá fimmtán vetra, var kveikt ákerta-
. ef . pví par sat hún með vmstúlkrm sínum og voru pær að
ya rninum, eQ um voru pær ag spjalla um almenn tíðindi
saumajólagj. ,jr< Auðvitað pótti peim skemmtilegast að ræða um
eins og tullorð^ pær pöfðu opt beyrt minnzt á Hohen-Esp, og
fenva pilta, og af ^ pessam „Ijóta grikk“,sem hann hafði gjört
voru lika ergilegar j nast a3 honum.
peim, fóru pær að sko*