Austri - 12.02.1906, Blaðsíða 3

NR. 4
A U S T S I
15
Mannalát
Bændaöldungurii'n Jón Einarssoná
'Víði'völlun’ i El,]ötsdal er fynr skömmu
látrnn á rJræðisa'dri Hann var hættur bú-
sknp fyrir mörgum á'i mj en var nú njá
syni smum, Einari bónda á Viðivöllum.
Ausfii n.un síðar flytja helzlu æfiatriðí
Jjrssa sóma. og merkisbónda.
Bíisljú J a k o b i n a Jóns dóttir
kona Bened l<ts Pélssonar bénda að
B'ektu í Tungu ard ðot 31. f. m.
ept r byltu al he tl aki, rúrol. fimtntug
Bafði fælst n'< ð h «na hestur sto hún
\as l0<t i istöðuu og hestnnnn dró
ha) a nokk. ri sj>oi. J>< t ar að var
komi?svar i tn n eðvjtni darlaus og
raknaði eigi við ajitir. Bún var hin
mesta sóma i g i ausnat kona.
NyJeta ei 1.1 nn að T. kastöðum í
E fapinfhá Jóiianu bóndi þórðarson
rúiuleg* prtugui að aldri.
„CEKES« kom í dag.
Hérmeð gtLt almenningi t
viti ndar b kfimi.siélagíð
„FEIÐj JÓFUB,« befir nú
spier tekið ul sta>!». Fé'agsmenn
Is < hij.iaí' féi að íðka allai hkams-i
alngsji. en aðaláherzlan verður þó
Í0! ? I þióf bst'i sj g ímnina;.
01lum þeim, éi st k • ga giimumoi n-
nm, ;eii st-jðjn v lja íéla sskap penna
vestrsi pv> kosti i á að giö.'&st með-
vmir „Fr ðj jóf " gegn í kvt ðunm inn-
gang-ey i.
Seyðísfjai ðaiöldu 7. febr. 1906.
pór. B Þorarinsson.
( . t. f rm.)
SKA ]J1NhVISK
Exporrkalle Snr. ogat
F. Hiort & Co.
Kjlbi í li&vn K.
.AUIANAA LIV‘
er fyrirtaks <élag. Tryggið líf yðar
pai. „Alroanna Liv.“ veitir kv nn*
fólkmu sérstpk hlunuindi en getur
ekki um bird'ndismenn.
Aðalumbo?smyður á Islandi og
Fæieyjtm er:
þÓít. B. þÓRARINSSON.
Jörðin
Litlavík
Borgarfirði fæst til ábúðar frá far-
dögum 1906.
Semja má við ritstjóra Austra.
Brunabótafélagið
VTesíem Ássurance Company,
stofn að 1851 tekur að sér að tryggja gegn eldsvoðatjóni: hús, muni, vöruro. fl
J>eir er v 'du trygsja eitthvað í ffelagi pessu geta snúrð sér tii undirrit-
aðs, sem er S'ðalumbnð-maður pess k Islandi.
f*ess skal pet'ð »ð télig’ð er eit t h<ð tryggasta og ðfiugasta í heimi;
eignir pe s voiu t. d. við lok ársins 1804, rúmar
11 milliónir.
Ef óskast, get e; einnig tryggt í bðrum Brunabótafélögum.
Leitið upplýsinga hjá:
J»ór. B. [foiariiissyni.
Reym? hin ný.iu ekta l taib.éf
Buch s litarverksm ðju
nýr ekta deruar tsvartui- dökkblár*
hslfblár yg sœblar litur.
Ailar þessai 4 nýjulitartegu' dir skapa
fagran ekta lit og gjörist pess eigi
pört að látið sé nema emu sinni í vatmð
(án „ eítze11)-
Til heimaleiunar mælir verksmiðjan
að öðru leyti Jram með sinu.n viður--
kenndu ötiugu oglögiu 1 „ sem til
eru í all.konar litbreyimgtim*
Fást bjá kaupmóunLm hvervetna
á Isfandi.
Buch‘s litarverksm.ðja
Kjobeuhavij
Stoínuð 1842. Sæmd verð.aunum 1888
Undirritaður hýðst til að taka að sér umboðsuölti á söltuðu kind a-*
k j ö ti og öðrum íslenzkum af'urðum.
Gunnar E Due, konsúll.
Kristjar. ssand S. No ge. — Telegramadr.: „Due“
Viðskiptasamband við Islandsbanka í Reykjavik og Söndenfjeldske Privat-
bankChiistianssand S
Auglýslng.
Jörðin LEIFSSTAÐIR og 1/3 hluti úr jörðinni J>ORVALDSS T0ÐUM
Vopnafirði er t)l pelu.
Lysthafendur suúi sér til stjórnar Sparisjóðsins á Vopnafiróí
Yliisky
Wm. FORD & SONS
stufiisutt 1815.
Aðaluroboðtmenn fyrn Island og
Færeyjar
P. Hjorth & Co,
Kjöbenliavu K.
llin norka netaverksmiðja
Kristianiu
mælir með sínum viðurkenndu sildar-notum og síldar lagnetum
og fli iru
Pantanir sendist til umboðsmauns verksmiðjunnar
L anritz Jenzen
Reverdilsg ade 7. Kjotenhavn B
68
aldrei o-ðið tl gó 0g allra sízt par sem eins hagar ti, og í nám-
ni'Um okksir.“
„Hversvetna tsikið pér svona til orða?“ spurði Aríhur, sem
viitist vera sokmni ofaní hngsanlr sínar.
,.At því I é ir sannailega íarið of illa mtð verkalýð nn,“ sagðj
ns'mumeistaiinn^ „pér megið ekki reiðast mér, heria Arthúr, en eg
stgi erki nenia paö sem satt er. Fg fyrir mitt leyti þarf ekki að
kiaita, eg bei a-tsð baft v<ð góð kjoi að búa, af pví móður yðar
íálugu vai vel fil konunDar minnar — en hinir! J>eir vinna baki
hiotnu dat: »p’'i d;.g, og geta pó varla haft ofaní sig og sína. pað
er sann. ilega hart, en við verðum allir að vinna, og flestir mundu
píÖTp TT Oofcv /vf
* C Ck' t ' ' 1" '
- .^.J I
t’cr!' ritt hœSIcga bcrgaj
eii’K g & séj stað í ö?rum námum. En hér er sífellt dregið aflaun-
um peirra og námugöngin eru í svo illu ástandi að hver sem lætur
sig Mga mónr i pau veiður ao lesa íaðirvonð sitt áður en hann fer
niíur, af pvi neni i> hverri stundn geta búizt við að öll göngin
iirrrv ▼’frr Vr*?- 'h.*7rr'*, r,r'* * * • x ('/ fr a;i
i — — v.A íi.Ulíi; ;ua:cI &Ö ;,** 10 t.U Vlð-
giörð). <:p rT'dnrhót? .4. witi. cinhvor vorl'»maðnrism
kemst á vonarvöl, pá á hann sér engrar bjálpar að vænta frá hús«
bændunum,i n hani sér oéí ve't að peningarnir eru sendir svo hundr-
uðum púsunda sksptir ínn til bötuðborgarinnar til að-------“
Ka rbnn *tatnT>sipn»ði «11+. f dpnðhrggdd'ir Aff a]ó 4 {i>nQ*, gó*
svo scil ul Ltgiiingui ijijr aó haia sugt ol mikið. Hann hafói taiað
;)j bita s\o ai lam lils bafði glejmt við hvern hann áttí tal. Og
hann áttaði sig fyrst en hann sá hveinig Arthur sótrnðnaði,
„Nú, nú“, sagði Aithur pegar karl þagnaðj. „Ljúkið máli vðar,
Hartmann. J>ér sjáið að eg hlýði á orð yðar.“
„Æ, Goð mÍDn góður.“ taulaði gi roli maðurinn ntan við sig,
„eg meinti það ekki pannig, eg var alveg búinn að g;leyma —“
„Hver brúkað hefir pessi hundruð púsunda! pér skuluð ekki
vera að afsaka yður, Hartmann, en segja hreinskilnislega pað sem
y?ur býr i bijósti. Eða haldið pér máske að eg fari að segja föður
mínum eptir yður?“
„Neisagði námumeistarinn. „|>að munuð pór vissulega ekki
gjóvn þér eiuð ekki einsog faðir yðar. Hefði eg sagt petta við
65
á hana, er hanu stóð á þrepskild nnm. Hún lypti ekki hötðinu cg
svo gckk bsr.n bröðam fetum út úr húsinu.
„Nú?“ sp rði nároumeistarinn í ikata, um leið og hann gekk á
móti Dlnch. „Nú,“ spurði hann aptur með hægð. pví andlit sonar
hans bar ekki vott um pá ánægju, sem hann bjóst við.
„p>að var ekki til neins, tvðir ra>nn,“ ssgði Ulrich danflega,
„Martha vill ekki taka mér.“
„Yill hún ekki taka pér? J>ér?“ æpti gamli maðurinn, öldungis
frá sér numinn af undrun.
„Nei, og vertu nú ekki að kvelja hana með neinum spuiniDgunc,
minnstu helzt ekkert á petta; hún hlýtur að vita, hversvegna hún
heíir neiiað mér, og eg veic iika aó paö er eksl tii nen s aö aorir
fari að skipta sér af því. Slepptu mér, pabbi, eg má til að fara að
heiman!“
Ulnch flýtti sér af stað til að koraast hja írekari útskýrÍDgum.
Námumeistarinn greip báðum böndum um pipunat og var að þvi
kominr. i d mölva haaa i bræði sinm.
„£,ngmn getur ííi.íio i ptssu ckciaus kvenniOikii 4íg ííúíuí por»
að setja haus minn i veð fyrir pví að henni pykir vænl um hann,
og samt hryggbrýtur hun hanD, og hann — eg hélt ekki að harn
mnndr taka sér hryggbrotið svona nærri, Hann var alveg utan við
sig, og þuut n! fctað einsog óður maður. En eg pekk' T *:f,i bano og
Mörthu of vel til þess að eg geti búizt við að íá nokkra itskýringu
frá peim um petta kynlega athæfi þeirra."
Hann íóx að ganga fram og aptur f ákafa, þangað til honum
rann reiðin, og hann fór að rtyna að sætta sig við pað sem skeð
hafði. Yið þvi var ekki hægt noitt að gjöra. p>a^ var ekki hægt að
koma peim frændsystkynunum saman með valdi, úr pví þau vildu pað
ekki sjálf,og pað stoðaði ekkert að vera að reyna að igrunda hvern^
ig á pví stæði.
Karlinn stóð ennpá við garðshliðið í þungum hngsunum, pegar
hann sá Berkow yngra koma eptir veginnm sem lá framhjá húai
Hartmanns og upp að trjágarðinum. Arthur virtist vera kunnugri
grindahurðinni heldur en kona hans, pvf hann tók lykj Upp úr vasa
sínum, sem gekk að skránni, sem áðan hafði v ð með ofli *