Austri - 03.03.1906, Blaðsíða 4

NR fi
A U S T R I
24
Mótorbátasmíðið
á SeyðisBrði
|>eir sem vilja læra að s míða
tt) ó t o r b á t a næsta sumar,
opr sfcanda í læri um lengri eða
skeramri tíma eptir samningi,
geta snúið sér skiiflega, annað
hvert til yfi-smiðs bátasmiðisins
Gruðfinns Jónssonar, eða til
eigandanna Fr Gr:slasonar og
St. Th. Jónssonar.
Mánaðapeninga-
menn
æt ar kanpm. St, Th. Jónssor
að taka al!t að lOnæstasumai
yfir allt sumarið fyrir gott kau]
Samningar ver?a aö vera full
gl 'irðir fyrir maí n. k.
Menn snúi sértil herrabókh.
J ins Olafssonar í fjær-
veru St. Th. J ónssonar.
Hákarl
ágætnr
!»æði morkinn eg glær, er til
- lu bæði i verzluninni „F r a m-
t - ð i n“ og hjá kaupm. S t, T h.
Jónssyni á Seyðisfirði.
Rpynri hin nýju okta l'tarb éf frá
Bncli's litarverksmiðj u
• ý pkta drmar t-síartur- dökkblár-
h ifhlár og sæhlir litur.
Ai!ur pessar 4 nýjulitartegu' dir skapa
' i ran ekta lit og gjörist pess eigi
pörf sð látið sé nema einu sinni í vatnið
(án ,,beRze“).
Til heimaletunar raælír vei’ks'niðja-
að öðru levti frara með sina n viðurl
kenndu öflusu og fögru 1 sem ti
ern í allskonar lithreytingnm.
Fást hjá kaupmönnum hvervetna
á Islandi.
Bach‘s lítarverksm ðja
Kjöbenhavn Y.
Stofnuð 1842. Sæmd verðlaunum 1888
Hermed beirendlgöres for de æreáe
abonnenter af ngebladet „Illustr.
Familie Journab1 at íeg har ovei-
draget hr. bogbinder P, Johanns-
son paa S)jdisljord herefter ekspe-
ditionen af nævnte bladtil abonaeuter
paa det östlige Island. Liueledes an-
skaffer haa manglende numre afældre
aargange, for saa vidt de haves, samt
bestil'er de ileste skr;fter og böger,
jeg har udgivet og endaa ere til salg
f. eks. tjdsknftet „I ledíge Timer“ og
det nye aarsskrift „Krig og Fred“,
Yerzluiiin
„Framtlðin”,
Seyðisfirði,
fékk nú með s.s „Ceres“ nægar birgðir af alskonar Mitvoram
og nýlendavaram, Eanfremur CreMín, fjá-bað. og Uaar, öngla,
kaðal, aegldúk, bátanagla og tjörn, Yfirhöfuð flesta nauðsynlega
hluti sem Héraðsbæudur og Fjarðarbúar þarfa að brúkv.
Handa kvenajijóbinni mjög mikið af tallegu og góð í
stúfa sirtsi.
f»eir sem á ytírstandandi ári ætla sér að komast að góð im
viðskiptakjörum, hvort heldur era sveita-eöa sjávarbæadiir, æfctu
að verzla í Framtíðinní, því þar mun bæðí varð og vijrar
reynasfc bezt.
Kjöbenh. d. 20, Jan. 1906;
10 °/0 afsláttar mót peningamúti h.0ai
og góðir skiptamenn geta fengið góð reikningsviðskiptj
Seyðisfi. 22. febrúar 1906,
Sigurður Jonssou
Carl Allers Etablissement.
Ii Mns og áður sel eg undirr. flast
lj-iem að bókbandsiðu lýtur, verk-
tískulegra, fjölbreyttara og
sumt mikið ódýrara ea fyr,
Einnig smíða eg ferðatpikur eins og
að undanförna og get nú nelt flest
sem að pví verki lýtur; rajog ó dýrt
Pétur Jóhannssod.
Yerzlunarbækur, Hbfuðbækur með
registri bind eg trútt og vel
og sérstaklega ó d ý r t með
pví að leggja sjálfur til papp-
irinn i pær, einnig get eg selt tilbúna
kladda „Kontrabækur“ og fáeinar
Oopíubækur fyrir hálft verð.
Pétur Jóhannsson,
Portland Ssmeat, Yíking pappa
Og þakjárn
útvegar undirntaður með m.jög góðu
verði. peir er purfa að nota eitthvað
af pessu á næsta sumri ættu s e m
f y r s t uð setnja við
J>ÓR. B. þÓRARlKSSOK.
Aðalamboðsrnaftur fyrir lifsábyr*ð-
aifélagið „ALM.“ LIF og brdnabóta-
félagið WESTERN“ er
^ór, B. þórarinsson.
Holleuskir Viudlar
fIst í
Pramtiðinni.
Utgefendur’,
erfingjar
cand. pH.il. Skapta Jósopssonar.
Abyrgiarm.: Þorst. J. I IcuUsji
Prentsm Austra
74
þjónninn og v ignstjórinn tóku báðir ofan og bjuggust til að verða
v i -ikipun húsbðada síns. Arthur bauð Eugeniu að leiða hana, ea
'V\ piði pað ekhi.
„Eg er h»-œdi um að petta verði ekki sem pægilegust göngu-
ö !“ sagði hira, svo sem til afsökunar: „kver hefir vist nóg með að
i' i.m síg.“
Hún ætlaði b’ki að reyua tíl pess, en ekki hafði hún gengið nema
r>r á fet, er hún «bkk í með íótinn upp fyrir ökla í for, og pegar
hún svo ætlaði að bjarga sér yfir á brautina hinumegin, í peirri von
»’> par væri sKárra lenti hún ofan í forarpoll, svo vatnið slettist
upp um hana alla. Húu nam staðar í algjbrðu ráðaleysi. Henni
,ii ekki sýazt færðin vera svona slæm, er hún sat i vagninum.
„Héi komumst við ekkert áfram“ sagði Arhur, sem hafði fengið
-0 uu jhrakfarir og hún. „Yið verðum að fara í gegaum skóg-
n ■
„Au pess að pekkja leiðina? Við getum villzt.“
„Yarla held eg pað. Eg man eptir stíg, sem eg var vel kunn-
•i’ur á dreng aVum raínum, haun liggur eptir miðjum skóginum yfir
hæiirnat o? niðar í dalinn, og sú Itið er lika talsvert styttri. Hann
V' ðum við að finna“.
„Eugenie hikiðý en hún sá a’ alls ómögulegt var að komast
áfram eptir akvegíuum í slikri ófærð, og tók pann kost að fylgja
manni sísum. Hann vék sér pegar í stað ut af brautinni til vinstri
hmdar, og litlu siðar voru pau komin ian í greniskóginn, par sem
hann var péttastur.
þar var færðin miklu skárri,reyndar var mosinn bla.utur ogtrjá-
rætarnar flæktust fyrir fótum peirra. En hér var enginn aur og
l.-ð a. Eu betra var að peir,sem færu pe3sa leið, væru vanir erfiðu
L-ðilagi og ekki pví eingóngu að ganga dags daglega á rennslóttu
hallargólfi, eiasog átti sér stað með pau hjónin, sem ald»'ei gengn úti
v ð, annarstaðar en i lystigarðinum eptir rennisléttum brautura, þau
v ira sannarlega slíka ferðalagi óvön, og við pað bæ ttist að veðrið
var bæðí kalt og bvasst, Regnið var reyndar að stytta upp, en
tréa voru svo blaat, að vatnið streymdi niður af pe’m og allt var
remblautt i kring um hjónin sem nú voru stödd meira en mílu vegr
75
frá heimili sínu, í skóginum miðjum, fylgdarlaus og verjulaus, einsog
flækingar — pað var sannarlega ekki vel ástatt fyrir peim —hvorki
herra Arthur Berkow né hin tiginborna frú hans höfðu nokkru sinni
orðið lyrir öóru eins,
Eugenie var kjarkgóð, einsog henni var eiginlegt,og bar sig vel.
Hún bafði pegar í stað koraizt að raun um að henni var ekki til
neius að reyna sð hlífa ljósleita silkikjólnum sínum og hvítu kípaan'
og hira kærði sig pví ekki pó kjóllinn drægist eptir bleytanni og
regnið gegnvætti kápuna. Búningur hennar var ekuí vel til frllinn í
slika færð, eg jafn-illa hlífði bann henni við kuldtnum. Hún sveio-
aði kápunni að sér, en pað fór hrollur um hana i hvert sinn og
bylur kom.
Maður hennar tók eptir pví og nam staðar. Kveifarlegur eins
og hans var eðli, hafði aann fleygt yfir slg þykkri ktpu er pau fóru
að heiman, prátt fyrir pað pó pau væru í lokuðum vagni, svo hana
var vel buinn móti óveðrinu. Nú tók hann af ser kápuna og ætlaði
að leggja hana orðalaust á herðar kouu sinnar, en hira vildi ekkt
taka við henni.
„þakka pér fyrir! Eg parf hennar ekki með.“
„En pér er samt kalt“.
,.Alls ekki. Eg er ekki eins hrœdd við veðrið og pú
ert“
Arthur tók við kápunni steinpegjandi, en í stað pess að sveipa
henni um sig aptur. fleygði hanu henni á handlegg sér, og hélt við •
stöðulaust áfram, aðeins búúra hinum puunu veizlufötum síuum. Eu-
geniu gramdist petta atferli hans, húu vissi ekki hversvegna, en hún
hefði heldar kosið að hann heíði sveipað kápunni vandlega að sér
til pess að vernda sína dýrmætu heilsu, heldur en að bjóða óveðrinn
pannig byrginn. það gat hún gjört, en hún gat ekki skilið í pvi,
hvernig manui hennar gæti komið til hugar að sýna slíka karlmeunsku^
hún skyldi yfir höfuð að tala, ekkert í homxm, sem hafði orðið svo
bylt við pegar hún stakk upp á pví að fsra gtngandi gegnum skógran
og nú virtist hann ekkt gefa gaum ópægjndanum sem pví ferðalagi
voru samfara, eu hún aptur á móti var fariu að hálf-sjá eptir uppá-
tækí sína. Stormkast feykti hattin'im af hófði hins og varpaði hoa-