Austri - 24.11.1906, Blaðsíða 3

Sjúkir jafut
sem heilbrigðif
Hotímanns Mótorar
ættn daglega að Deyta hÍDS ekta j£ína
lífs-elixírs frá Waldemar Petersen
Friðrikshöfn — Kaupmannahöl'n.
011 pau efni, sem hann er saman-
settur af eru gagnleg fyrir heilsuna
og styrkja og vernda allan líkama
mannsins.
■ Allir skynugir neytendur elixírsins
láta einróma í ljós viðurkenningu sina
yfir ágæti hans.
Aðeins örlítill h'uti af öllum peim
fjólda af vottorðum, sem framleiðand-
anum berast daglega um gæði elixírs-
inst birtist almenningi í blöðunum. _
Hinn ekta kina^lífs elixír er út-
búinn með vörumerkiuu: Kinverji
með glas í hendi á llöskumiðanum og
nafn framleiðandans og auk pess inn-
siglið
y. p.
F.
í grænu lakki á flöskustútnum.
Fæst hvervetna á 2 kr. flaskan
með sérstpkum úmbótum, sem hann hefir einkaleyfi á, fást eptir pöntun hjá
eptirfarandi uraboðsmönnum verksmiðjunnar:
Kaupm. Aðalsteini Kristjánssyni, Húsavík
Kaupm. Birni Guðmundssyni, pórshöfn
Bóshaldara Elis Jónssyni, Yopnafirði
\
Kaupm. Sigurði Jónssyni, Seyðisfirði
Kauprc. Guðmundi Jónssyni, Fáskrúðsfirði
Síra Jóni M. Johannesen, Sandfelli Græfitm
Verzlunarm. Anton Deyen, Thorshavn Færeyjum
Vona eg væntanlegir skiptavinir vorír á pessu svæði gefi mótorum pesa-
um brátt sömu ágætis meðmæli og Akureyringar og Vestmanneyingar.
Kákvæm og áreiðanleg afgreiðsla.
Et fortræffeligt Middel
mod Exzem er
Kosmol
Virker helbredeDde, giver en klar
ren Hud og Hænderne et smukt Ud-
seende, er tiliige et udmærket Middel
mod al Slags daarlig Hud og röde
eller revnede Hænder. Koster 1 kr.
50 0re. Porto 50 öre pr. Flaske og
forsendes mod Efterkrav eller ved
Indsendelse af Be'öbet. Frimærker
modtages.
Fabrikken „KOSMOIA
Afdelmg 15. Köbenhavn]
U tgeferidur:
ettíngjar
cand* phil. i’kapta Jósepssonar.
Ahyrgðarm.: Þorst. J. ö. Skaptason.
Prentsm. Austra.
Verksmiðjan lætuv setja mótorana saman, kaupar.da að kostnaðarlausu.
pr. Carl B. Hoffmann
Audr. Bolstad.
Otto Monsted8
%á r, . :.,wv
danska smjorllki
er best.
Brnn aabyr gð arfélagið
„Nye Danske
,Brandforsikrings-Selskab
Stormgade 2 Kjöbeuhavn,
Stofuað 1764.
(Aktiekapital 4oooooo og
lieservefond 800000)
tekur aö sér brunaábyrgð á
husum, bæjum ,gripumt verzl-
unarvörum, innanlmsmunum o.fl.
fyrir fastákveðna litla borgun
(Præmie) án þess að reikna
nokkra borgun fyrir bruna-
ábyrgðarskjöl (Police) eða stimp-
ilgjald.
Menn snúi sér til umboðs^
manns félagsins á Seyðisfirði.
St. Th. Jónsson.
Rjúpur.
kaupi eg í allan vetur gegn vprum
og peningum.
ST. TH. JÓNSSON
Seyðisf,
Munið eptir
að ,Brauns verzlun Hamborg4
á Yestdalseyri
selur flestar vorur með
10°|o afslætti,
þratt fyrir hið afar-lága verð
sem þar er á öllu.
132
nefnt. Hún sá hve svipurinn varð snögglega kuldalegur, og heyrði
kuldana í málrómnum er hann heilsaði hinum unga mági sínum
kurteislega, en samt sem ókunnugur maður ætti í hlut.
„Ætlar pú ekki að koma upp með okkur?“ spurði húu, er hann
nam st&ðar fyrir neðan riðið.
„Fyrirgefðu að eg má til að biðja pig að taka einsömul á móti
föður” pínum fyrst í stað. Eg má til að sinna öðru, sem eg var
næstnm pví búinn að gleyma. Eg kem svo og heilsa baróninum
eins fljótt og eg get“.
Arthur vék til hliðar, eu Eugenie og bróðir hennar gengu upp
riðið. Hann rirtist^vera talsvert forviða, en stillti sig um að koma
roeð spurninguna, sem komin var rétt fram á varir bans, erhann sá
hve f0I systir bans var, Hann póttist vita hvernig hér væri ástatt.
Ef til vill hafði pessi „uppikafningura leyft sér að skaprauna konu
sinni á ný nú á leiðinni. Ungi baróninn gaf honum illt auga, en
sneri sér blíðlega að systur sinni.
„Eugenie, mér pykir svo vænt um að sjá pig aptur, og pú —?“
Unga konan reyndi að brosa. „Mér pykir líka sannarlega vænt
um komu pína, Curt!„ Hún leit líka aptur fyrir sig út í forstofuna;
en Arthur var horfinn paðan. Henni^sárnaði framkoma hans, hún
herti sig upp og sagði: „Yið skulum koma til pabba! Hann
bíður!“
XYIl
Á meðal ibúaDna á landareign Berkows var pað vist aðeins einn
maður er skoðaði deiluna milli húsbóndans og undirmanna hans á
annan hátt en sem áhyggjuefni, og sá maður var Wilberg. Hann
var svo skáldlega sinnaður að honum fannst sögulegt »ð vera í hættu
129
kenning á myndugleik hans og kom pví flatt upp á Hartmann. Hann
var á háðum áttum er hann kom til peirra.
„Nú, yður laDgar til að komast áfram, herra Berkow?“
„Auðvitað! fér sjáið að við ætlum að fara yfir um brautina.“
Ulrich setti upp hæðnissvip. „Eruð pér pessvegua að kalla á
mig? fér eruð húsbóndi i námunum og yfir verkafólki yðar, pví
skipið pér peim ekki að víkja úr vegi? Éða eruð pér nú kominn
á pá skoðun að eg sé húsbóndi hér og að eg purfi aðeins að segja
eitt orð til pess að sýna yður pað?“
Eugenie »var orðin náfpl. Reyndar vissi hún að pessum heiptar-
augnm var ekki beDt að henni, en hún var heldur ekki hrædd sín
vegna. Nú porði hún ekki að beita pví valdi, er Ulrich ætíð hafði
látið undau. Hana grunaði að hann mundi ekki láta pað á sig fá
pegar hún var stödd við hlið mannsins síns.
„Hundrað msnns ráða ávallt við einn!“ sagði Arthur purlega
„ef í handalögmál fer; en pað kemur pó líklega ekki til pess, Hart-
mann? Munduð péi ekki álíta yður óhultan pó pér aleinn væruð
staddur innan um meDn mína? Eg álít að mér sé jafn-óhætt hér og
á heimili mínu“.
Ulrich svaraði ekki, hann horfði pungbúinn á Arthur, sem sat
á hestbaki andspænis honum, stilltur og rólegur, og hvessti á hann
augun einsog pegar peir fyrst áttust við. En pá hafði hann staðið
á skrifstofu sinni og menn hans allir hjá honum; nú var hann aleiuu
og umhverfis hann hópur nppreisnarmanna, er að eins biðu eptir
að peim yrði gefið merki til að ráðast á hann, en samt sást honum
hvergi bregða. Óhræddur leit hana í kring um sig, hann vissi að
hann var húsbóndinn.
fessi ró og stilling hafði áhrif á verkmennina, sem voru vanir
hlýðni. |>eir voru f efa,um hverjum peir ættu að hlýða. peir litu
aptur spyrjandi til Ulrichs, sem stóð pegjandi í sömu sporum. Nú
leit hann aptur upp, skotraði augunum til Eugeniu og gekk svo
skyndilega aptur á bak.
„Víkið úr vegi, svo hestarnir Komist framhjá. Yikið til vinstri
handar!"
Skipuninni var hlýtt i Bnatri, var auðséð að nú hlýddu verk-