Austri - 08.09.1917, Blaðsíða 1

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
I .Tnii .Tónstann n TJnnnnn Knrl Kinnhnnn.ann Snpi.nn Cllnfsznn í Firfli Áhvrrf^arm TAn 7’/mnponn ‘
32. tbl.
Ritnefnd: Jón Jónsson á Hvanná, Karl Finnbogason, Sveinn Ólafsson í Firði. Ábyrgðarm. Jón Tómasson .
Prentsm. Austra. || Seyðisfirði, 8. sept. 1917. || Talsími 18 b.
XXVII. ájr
i ivinoui, iiluou u. || kj. jlujli. || JL dlölllll ÍO U. 1»
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦'♦♦♦♦♦♦♦
Nýir kaupendur.
J>elr, sem gerasl tanpendur Auslra frá nættn áramótum, frá
blaðið ókeypis frá 15. nóvember n. k. til ársloka, og peír
sem borga árgangiun 1918 fyrirfram, íá blaðið ókeypis frá 1.
október.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
o!'
‘ 1
Oolibri 3 & 4
Símneíni »Geysir«.
Alia Laval
er handhæg í notkun, endingargóð, ein-
föld, skilkarlinn er »sjálfballanserandi«,
hún smyr sig sjálf »automatisIít«, hefir
ótöluseltar skálar, er með »frihjóli« sem
eykur endingu skilvindunnar að mun.
Hún skiiur mjólkina betur en nokkur
önnur skilvinda. Fæst í öllum stærðum
frá 60—1000 lítra á klukkuslund. Fæst á
tæti og með útbúnaði fyrir vatnsafl og
rafmagn.
Biðjið um allar frekari upplýsingar.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
U. Beuediktssou,
Reykjavík,
Talsímar 8 & 284,
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Kolin hér eystra.
Gísli Guðmundsson gerlafraeð-
ingur hefir nú undanfarið verið
að rannsaka kolalög þau, seiu
fundist hafa hér á Austurlandi.
Bezt segir hann kolin í Sltálanes-
bjarginu, þau gefi lílið eftir skozk-
um kolum, en aðstaðan sé þar
ekki góð og að líkindum frem-
ur lítið um kolin; auðvitað sé
ekki hægt að segja neitt með
vissu um það fyr en komi lengra
inn í Bjargið.
Aftur á móti kvað aðstaðan
vera ágæt á Reyðarfirði og kolin
þar miklu meiri. Það eru brún-
kol af beztu tegund, stórum betri
en Tjöi’neskolin.
Gísli segir að úr Reyðarfjarðar-
námunni einni megi jafnvel vinna
kol handa öllu Austurlandi, með
góðum verkfærum og nægilegum
vinnukrafti. — Jón C. F. Arne-
sen konsúll á Eskifirði hefir leigt
námu þessa af eigendunum, til 75
ára, með því skilyrði þó að hann
láti vinna hana.
Bíejarstjórnaríundur
var haldinn i bæjarþingstofunni
mánudaginn 3. sept. Það helzta,
sem þar gerðist, var þetta:
Samþykt að greiða 900 kr fyr-
ir að gera uppdrátt af bænum,
samkvæmt fyrirmælum jarðamats-
laganna.
Samþykt að taka tilboði frá
sameinaða gufuskipafélaginu um
sölu á 100 smálestum ar kolum, á
275 kr. smálestina.
Ákveðið að halda nsesta fund
21. þ. m., og verður þá fjárhags-
áætlun kaupstaðarins, fyrir árið
1918, aðallega á dagskrá.
Tíóíh
hefir vea’ið köld ná lengi und-
anfarið, slundum jafnyel frost á
nóttum, svo stórskemdir hafa orð-
ið á garðávöxtura, einkum kart-
öflum. Snjóað hefir í fjoll af og
til, og einn daginn alveg ofan í
bygð, þó ekki festi. Síðari hluta
þessarar viku mildaði heldur og
gérði rigningar.
Aðgerð
á stýflugarði rafmagnssíöðvar-
innar hefir staðið yfir þessa viku
og vei’ður sennilega ekki lokið
fyr en 12. þ. m.
»Fálkinn«
frá Reykjavík norðanlands 1. þ.
m. Með skipinu var fjöldi fær-
eyskra fiskimanna á leið heim.
Hingað koran’ með Fálkanum;
ekkjufrú Þuriður Johnsen, Fr.
Wathne kaupmaður ásamt frú
sinni o. fl.
»Sterling«
kom frá Reykjavík norðanlands
6. þ. m. Með skipinu var fjöldi
íarþega. Héðan fóru: A. Fjeldsted
augnlæknir, Gísli Guðmundsson
gerlafræðingur, Filippus Guð-
mundsson múrari er verið hefir
aðstoðarmaður Gisla við kola-
rannsóknirnar, Sig. Arngrímsson
kaupmaður, Indriði Helgason raf-
magnsfræðingur, Björn Björnsson
verzlunarmaðui’ frá Norðfirði, frú
Stefanía Arnórsdóttir o. m. fl.
| Þóra Eyjólísdóttir,
móðir Stefáns Runólfssonar
snikkara, andaðist að heimili sínu
hé. í bænum að kvöldi hins 7. þ.
m., eftir þunga legu. Hún var 63
ára að aldri.
Þóra sál. var mesta atgerfiskona
og vel að sér um marga hluti,
og átti ætíð vinsældum að fagna.
Skamffifeýni og sannleiksleit.
Eftir Angantij.
I.
»Tímarnir brevtast og mennirn-
ir með,« segir gamalt máltæki. Og
þetta er sannmæli. Sífeld breyting
á sér stað á öllum sviðum lífsins,
— hið gamla hrynur í riistir og
nýtt rís í staðinn, hvort sem um
er að ræða andleg eða líkamleg
tyrirbrigði. Kynslóð tekur við af
kynslöð, og hver ný kynslóð þok-
ast feti framar en hin á þróunar-
braulinni, þó að erfitt sé oft og
tíðum að gera sér grein framfar-
anna, eins smástígar og þær eru
stundum. Þannig mundi sá mað-
ur, sem ætlaði sér að rekja þró-
unarsögu Ivínverja, eiga erfitt mcð
að finna nokkurn mun á kjörum
þjóðarinnar áratugum og jafnvel
oldum saman, meðan húnvarríg-
bundin erfðavenjum fortíðarinnar
og »hinn kínverski múr« hamlaði
ollum áhrifum utan að. Og þó
mundi verða erfiðara að sanna að
engin framför hefði átt sér stað,
en hið gagnstæða.
Enda þótt framfarirnar séu smá-
stígar að jafnaði, þá koma þó fyr-
ir byltingatímar af ogtil sem valda
svo stórkostlegum breytingum á
öllum sviðum, að engum fær dul-
ist — og vér lifum nú einmitt á
slíkum byltingatímum. Sennilega
hefir aldrei önnur eins vargöld
gengið yfir þessa jörð eins og nú,
þegar svo að segja allur heimur-
inn logar í einu ófriðarbáli. Og
sennilega verður árangurinn af
þessuin ófriði stórkostlegri en af
nokkurri annari byltingu, sem áð-
ur heíir yfir heiminn gengið.
Reynslan, sem ófriðarþjóðirnar fA
í þeim hildarleik , sem nú stend-
ur yfir, er að vísu dýrkeypt, —
ógurlega dýrkeypt, — því húm
kostar lif og blóð landanna bezta
sona, sem falla i baráttunni fyrir
að verja þjóð sína og ættjörð..
Hún kostar hungur, drepsóttir, ör-
kuail og • allskonar eyðingu og
spillingu. En reynslan er líka dýr-
mæt — og ólýgnust.
Sú reynsla, sem ófriðarþjóðirn-
ar eru þegar búnar að fá í þess-
uin óíriði, hefir opnað augu manna
— að minsta kosti allra þeirra,,
sem nokkuð hugsa — fyrir því*
hversu gerspilt og rotið alt ástand
liins svokallaða mentaða heims
var orðið um það leyti sem stríð-
ið hófst. Að vísu sáu hinir beztu
og vitrustu menn þjóðfélagsmein-
in þegar áður; en það yar ekki
nóg, þar þurftu fleiri að þreifa á.
Það vantaði svo sem ekki að alt
liti vel út á yfirborðinu; fram-
farirnar voru miklar í verzlun*
iðnaði, visindum, listum o. s. frv^
— en að innan var þó mannfé-
lagsfleytan full af dauðra manna
beinuin og hverskonar óhreinind-
um. Árangur framfaranna, sem
átti samkvæmt eðli sinu að full-
komna mennina og bæta, gekk
alt of mikið í það að fullBægja-