Austri - 31.12.1917, Síða 4

ABSTfil
Með „Willemoes"
kosQ í Lyfjabúð Sevðisfjarðar:
UFkftðl Laukur — Súpujurtir — Hvítkál — Kauðkál.
• Ertur, grófar og fíaar — Asier — Galar
* rætur — Vex-b»iaB.ir — Snittebönner —
Spínat — Jarðarber — Asparge*.
Hindberja-, Ribsberja- og Selberja-Gelé.
lín/ílll’ Kardetnominar — Kanel — Neilikur — Múskat —
Jll jtlU* j£arry _ jngefær — Allrabanda.
Natron - Búðinga-duft — Kartöftumjpl — Campey-te —
Leverpostej — Kongo-te — Hjartarsalt.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Janu3
liðursoðið
Hann var einn af helztu guðum
Rómverja hinna fornu. Hann var
guð upphafsins og vörður himin-
hliða. Þeim lauk hann upp á
morgnana og lokaði á kvöldin.
Rómverjar færðu honum jafnan
fórnir, áður en þeir réðust í það,
sem þeim þótti miklu skifta. Þeir
trúðu því, að þá mundi hann
leyfa að byrja verkið og blessa
það.
Musteri átti Janus í Róm. Þegar
friður var, var það jafnan lokað.
En hvert sinn er Rómverjar hófu
stríð, var því lokið upp; og ekki
var því lokað, fyr en stríðinu
linti. Eitt sinn stóð það opið í
500 ár.
Fyrsli mánuður ársins heitir x
höfuð þessum guði: J a n ú a r.
Urri þessi áramót er musteri
Janusar opið. Og svo hefir verið
um þrenn hin næstu á undan.
Þegar Janus opnar hlið himins-
ins um næstu áramót, er vonandi
að musteri hans verði lokað og
nótt friðarins runnin yfir jörðu
vora.
Mannamunur.
Bláfátækur barnamaður átti jarð-
arpart. Hafði veðsett hann, en gat
ekki borgað vexti og afborgun á
ákveðnum tíma. Bankinn krafðist
uppboðs. Auðugur maður átti jarð-
arpartinn móti fátseka manninum.
Hann býst til uppboðsins.
Annar maður auðugur fær að
að vita, hvað til stendur.
Hann lánar fátæklingnum uin-
svifalaust féð, sem þarf og meira
til, svo uppboðið ferst fyrir.
Nokkru síðar ætlar fátæklingur-
inn að boi'ga lán sitt.
»Nei,« segir liinn, »farðu með
fé þetta og kauptu þér fyrir það
▼etrarforða. Eg vildi aðeins reyna,
hvort þú gætir efnt orð þín og
vildir gera það.«
Tímarlt og dftgbleð.
Öll bókasöfn og einstakir menn,
sem eiga tímarit og dagblöð, gerðu
mér mikinn greiða með því að
gefa mér upp nöfn þeirra. Ef árg.
eða blöð vanfaði í verkið, þyrfti
að láta þess getið.
Mér er kunnugt um það, að
sum blöð eru orðin mjög fágæt;
gæti því verið gott fyrir menn að
senda mér skýrslu um tímarit og
blöð, sem þeir eiga; skyldi eg svo
með ánægju, ef þess eróskað, gefa
upplýsingar um gildi þeirra, sem
bezt eg gæti.
Það er ætlun mín að fá að vita,
með nokkurnvegin vissu, hve möi'g
eintök eru í landinu af timaiitum
og blöðum, til þess svo að reyna
að ákveða gildi þeirra.
Geta má þess, að eg heh um
nokkur undanfarin ár skrifað ýms-
um msnnum viðvíkjandi tímarit-
um og blöðum, og fengið tö!u-
▼erðar upplýsingar; en eg vil viða
meiru að mér, helzt úr öllurn átt-
um, þessu viðvíkjandi, og set því
þetta í blöðin í þeirri von að gögn
komi góð og sem fyrst.
Síðar verður ef tii vill ritað um
gildi tímarita og blaða og nöfn
þeirra nefnd, sem út hafa komið
á íslenzka tungu.
Kristján Kristjánsson
skipstjóri, Reykjavík.
Slmkeytt
tfl AustrM.
Rv. 23. des. 1917.
Fregn frá Ameríku hermir að
Þjóðverjar ætli bráðlega að hætta
kafbátahernaðinum og upphefja
hafnbannið.
bregn írá Petrograd segir að
Trotsky neiti að halda áfram frið-
arsamningum við Miðveldin nema
samið verði án landvinainga.
Kósakkar hafa tekið Rostov,
Maximalistar sækja fram í áttina
til Kiew.
Friðarsamningar hafa verið til
umræðu í austurríska og brezka
þinginu.
Stjórnix' bandamannahafa við-
urkent Palz-stjórnina í Portúgal.
Rv. 24. des. 1917.
Mikil líkindi' eru til að fullkom-
inn friður komist á milli Rássa
og Þjóðverja. Þýzkalandskeisari
heflr opinberlega falið ríkiskansl-
aranum að gefa Kúhlmann fult,
umboð til að nndirskrifa friðar-
samninga við Rússa.
Rúmenir eru gengnir í lið með
Ukiaine-búum gegn Maximalist-
um.
Austurríkismenn hafa hrundið
áköfum áhlaupum ítala.
Rv. 30. des. 1917.
Fi'iðarskilmálar Rússa eru: Lönd,
tekm herskildi, veiði látin laus.
Þjóðir, sem undirokaðar eru i ó-
friðnum, fái stjórnarfarslegt sjálf-
stæði. Þjóðaratkvæði verði látið
fram fara meðal Undirokaðra þjóða
og skeri það úr hvernig stjórn
þeirra verði háttað framvegis; þó
sé trvgður réttur minnihlutans hjá
hverri þjóð. Engar hernaðarskaða-
bætur verði greiddar, en ófriðar-
þjóðir greiði spjöll, sem gerð hafa
veiið áséreignum. Nýlendumálum
verði ráðið til lykta santkvæmt
þessurn skilmálum.
Miðríkin eru fús til að semja
fi'ið samstundis samkvæmt þess-
usn grundvallarskilyrðum, þó því
aðeins að allar ófi'iðarþjöðir leggi
niður vopnin á sama tíma og
‘allið verði frá þriðja skilyrðinu,
xannig að Þjóðverjar fái aftur ný-
endur sinar.
Jafnaðarmenn í Frakklandi krefj-
a<5t þess að Frakkar birti friðar-
skilmála sína.
Jón.
Giletteblöð, hárgreiður
og vasahnífar
nýkomið til
Sig. Ai'ngi'ímssonar.
Ef þig, vinur, vantar á
— og viljirðu aftur hana fá —
með tvístýft aftan eyi’anu á
og geirstýft vinstra greini eg frá,
þá máttu h*na sjálfur sjá
og semja um markið hennar þá
í Skógaigerði, skrattanum honum
Gísla hjá.
Fjármörk
Stefáns íngvars Guðjónssonar
Uppiölum Eiðaþinghá eru:
1. Sneitt fi'. h. Ómarkaó ▼.
2. Tvístýft fr. Biti aft. h. Haraar-
skorið ▼.
Brennimark: íngi G.
118
hlaði, tök ofan hattinn og strauk hendinni um
skalltnn. Hann virtist vera orðinn gamall og
hrumnr.
IY.
Pierrefond var tvílyft hús með aldingarði i
kring. Herragarðuriun var ekni eins tilkomumik-
ill 0g stóra Chaumiére, en mibln viðfeldnari.
Mornard harón var venjulega hlýtt innanbrjósts
er hann nálgaðist heimili sitt, ettir lengri eða
skemmri fjarvern. Hjarta hans barðist líka í
da* al frignuði, er hann sá glitta í húsíð í gegn
um laufskrúð trjánua. En honum varð undireims
aftur þungt í skapi. Hann studdi á hrjóstvasann,
par sem gömlu blriðin Yoru gsymd — blöðin,
sem höfðu inni að halda 0rlagaþrungna sorgar-
sögu.
Hann leií upp á svalimar á framhlið hússins,
og sá þar það sem haon bjóst við. Þar stóð
kona hans og beið efiir honum. Hún har ht»nd
fytir augu til að geta horít á manninn, Btm
bom ríðandi, aðra hendína hafði hun lagt á öxl
dóttur sinnar, sem stóð hjá herni, og virtist
vera að tala við hana f ákafa.
En hvað þetta var indæl sjón. Baróninum
vaið heitt um hjartaræturiiar, en kendi þó um
leið hinnar sárustu sálarkralar. þama stóðuþær.
kona hans og dóttir, sem hann un«ii af alhug;
þ»r bíðu hans glaðar óg kátar, en hann hlaui
ð f»ra þeim voðalega aorgarfregn, er mundi
119
eyðileggja vonarljós dóttur hans og baka konu
huns mikla uorg og mæðu.
Nú höfðu þær komið auga á hann. Baróns-
frúín veifaði vasaklútnum sínum, og Cófise kysti
á fingurgóma sína til hans, en hann veifaði hatt-
inam á móti. Hann reið hart í hlaðið, og kona
hans og dðttir fórn niður af svölttnnm. Hann
var tæplega búinix að koma af sér hestinum,
þegar þær komu á móti honum og fegnuðn hon-
um, eins og bann ‘ hefði verið marga daga að
heiman.
Céfise hafði margt að segja föðnr sínum. í
hvert sinn sem hún kom á Lerragarðinn með for-
eldrum sínum eftir vetrardvölina í Paris, varð
hún fri sér numin af fognuði. parna þótti henni
vænt um alla skapaða_ hluti. Henni þótti svo
vænt um herbergið sitt, nm blómin og trén í
garðfnnm, hestana, kýrnar, Kglana í sközÍEnm
og silungana í tjörninni, og ekki síst um gamla
ráðsmanninn og konu hans, sem höfðu svo vel.
gætt allra þessara dýrgripa hennar.
Céfise var indæl á að líta í hvíta kjólnum
sínura. Hún var sí-skratandi. Faðirinn tók þátt
í kæti hennar, en barónsfrám þagði; hún þektx
<nann sinn *vo vel, að henm duldist ekki að kæti
hans var oppgerð, að eitthv&ð lá þungt á hug
h»ns, og að hmn biði þess með óþieyjn að geta
sagt henni frá því.
pegar pau vom komin inn í borðstofuoa, þar
sem þegar var búið að leggja á borð til kvrild-
verðar, sendi hún Qéfise burtu til að sækja eitt-