Stefnir - 14.01.1893, Síða 3

1893
S T E P N I R
7
víða. Margt af þvi er auðvitað óþarfa
eyðsla, en fjöldi manna fer lika sjálf-
sagt mikið færra góðs á mis nú en áður,
og lifir pægilegra lífx á margan liátt,
og nni telja pað á vissan luitt meðal
gróða og inntekta.
(Tróðinn getur verið innifalinn í
fleira en gulli og silfri.
FundaQelög.
Eyíirðingar eða liinir prír fremstu
flreppar Eyjafjarðarsýslu hafa nú fyrir
nokkru stofnað fjelag sin á milli, til pess
nð ræða um ýms málefni, bæði pau, sem
varða pessar sveitir eingöngu og svo
einnig almenn málefni; fundur er vana-
lega haldinn einu sinni á inánuði vetr-
armánuðina, til skiptis hjá meðlimunum.
í*að parf eigi að lýsa, hve mikið gagn
pannig lagaðir málfundir gera uppi til
sveita, pví bæði eru peir fyrst og fremst
dálitið afbrigði frá liinu daglega vana-
Rga lífi, en einkum og sjer í lagi vekja
Peir menn til íhugunar á ýmsum mál-
efnum og halda vakandi áhuga á peim.
Nú er par rætt ýtarlega eitthvað mál,
s<mi til bóta heyrir að einhverju leyti,
og astti pá, einkum ef pað væri mál, sem
heyrði undir alpingi, að jirenta pegar í
blöðunum álit pessa einstaka fjelags á
Hiálinu, og gefa pannig öðrum kost á að
i'æða pað, ogsetja fram sínar skoðanir á
pví. þanniglagað kemur málið fyrir undir-
búningsfund til alpingis, er enn rætt
Par, og kernur panuig fyrir alping.
Ætli ekki hefðu verið færri annmarkar
a ýmsum lögum, sein komið hafa í seinni
I
i
tið, ef pau hefðu verið undirbúin á
pennan hátt? Ætli vistarbandsmálinu,
lausamannalöggjöfinni, fátækrareglugjörð-
inni og flestum peim málum, sem nú
eru efst á dagskrá pjóðarinnar, væri
ekki hollast að pau væru rædd á pennan
hátt? Ætli hinn sanni pjóðvilji, sem
opt er verið að bera fyrir sig, kæini
ekki nokkuð betur í ljós í ýmsum mál-
um á pennan hátt? Jú, vafalaust, og
vjer teljum pað skyldu vora, að hvetja
menn sem bezt til pess að koma á slíkum
fjelögum í sveitum, par sem pað er hægt.
Hjer í sýslu er pað víðar hægt en í
framfirðiuum; í Möðruvallasókninni ætti
pað ekki að verða örðugt, Möðruvalla-
skólinn, okkar eina menntastofnun norð-
anlands, ætti pó að hafa einhver and-
leg álirif út á við. í Svarfaðardalnum
ætti pað og hcldur ekki að vera miklum
annmörkum bundið að koma slíku fjelagi
á. — Að endingu skal pess getið, að
Stefnir mun færa álit pessa fjelags um
ýms pjóðmál, einkuin atvinnumál, og
vonum vjer, að ef öðrum pykir pað
nokkurs vert, sem vjer viljum halda, að
þeir pá komi frara með sinar skoðanir
opinberlega í blöðunuin.
Allshcrjar trúarping
er eitt af pví, sem einkennir heimssýn-
inguna miklu í Chicago. Tilgangurinn
er sá, að þar komi saman menn af sem
flestum tiúarbragaflokkum á hnetti vorum,
og kynnist hver öðrnm og verði þannig
fúsari til að vinna sainan í bróðurlegum
kærleika að hverju pví verki, er miðar til
siðbóta og framfara niannkynsins, hverjar
trúarskoðanir, sem menn svo hafa. í vor, er
var, sendi nefndin í Atneríku, sem stend-
ur fyrir pessu trúarþingi, áskorun til nafn-
kenndra manna út um allan heimaföllum
trúarbragðaflokkum, og hefir hún fengið
nijög góðar undirtektir. Á meðal annara
gjörði nefnd pess, Jón A. Hjaltalín skóla-
stjóra á Möðruvöllum að brjeflegum fje-
laga sínum og bauð honum að koma til
sýningarinnar og vera á pingi pessu. Vjer
vituin til, að hann hefir skrifazt á við
nefndina um þelta, en pó ætlum vjer, að
hann þykist ekki hafa hentugleika til að
fara.
BRJEFKAFLI úr Skagafirði . . . það
gladdi mig stórlega, að frjetta um nýja
blaðið ykkar. það lá alltjend að, að þeir
menn finndust pó enn á meðal vor Norð-
linga, er ekki gætu vitað af pví að Norð-
urland væri blaðlaust, og «prentverkiðc
ryðgaði aí brúkunurleysi. Jeg tel víst að
Norðlingar taki höndum saman með að
styrkja blaðið, að minnsta kosti kaupir pað
liver maður, sem annars kaupir nokkur
blöð.......að endingu óska jeg blaðinu
hjartanlega til lukku, og treysti pvi fast-
lega, að það standi ekki á baki hinuni
blöðunura. það væri líka sannarlega
miunkun fyrir oss Norðlinga, sem ekki þykj-
umst síður en aðrir landar vorir, ef vjer
gætuin ekki haldið skammlaust út einu
blaðkrýli.
4
erloga tiltalnð fyrir utan þetta aökast, hvort þeir
meintu og fullkomlega hjeldu lýgi og uppö.iktuu
vondra manna henni til hneyxlis og ósæmdar. En
meb því Sigríbur óskar og alúbarsamlega um bibur,
ab sjer og sinni samvizku til fríunar mætti þessi
eibur eptirlátast, þá sýnist, undirskrifubum, abvalds-
maburinn af hcnni svolátandi eib taki, sem hún
býbur sig til ab afleggja og cptir fylgir: Til þess
leggur þú Sigríbur Hálfdánardóttir hönd á helga bók
og þab segir þú gubi almáttugum, ab þú hefur
aldrei á þiuni æfi hvorki ung nje gömul brúkab eba
mebhöndlab þab djöfulsins verkfæri, sem kallast til-
beri, og ekki í nokkrum ráöum, vilja, vcrki eba sam-
vituad meb nokkrum manni lifandi njo daubum verib
hann ab brúka á þínu lieimili ebur annarsstabar, og
ab svo stöfubum eibi sje þjer gub hollur, sem þú o.
s. frv. Ab nálægum cktamanni Sigríbar, Jóni Jóns-
syni, og meb hans vilja og samþykki aflagbi Sigríbur
Hálfdánardóttir í þingmanna viburvist fyrrskrifaban
eib, hvern meb henni sönnubu Gubrún Tóinasdóttir
og Gubrún Gunnarsdóltir meb því oibs inntaki, ab
þær hyggbu þann eib, sem Sigríbur aflagbi sannan
og særan vcrib hafa.
T i 1 b e r i.
«Ef menn vilja verba auöugir af því ab stela
mjólk eba ull frá öbrum, hafa menn fundib hentugt
ráb til þess, en þab er meb því ab hafa tilbera
eba snakk», segir í þjóbsögunum 1. b. bls. 430.
Tilbera fær mabur þannig, að kona stelur rifbeini
úr daubum manni í kirkjugarbi á hvítasunnumorgun,
þegar graflb er, síban á hún ab vefja þab í grárri
saubarull eba bandi, sem hún stelur anuarsstabar.
Hifib lítur þannig út eins og ullarvindill, og á konan
því næst ab láta þab liggja um hríb á brjóstuin
sjer. Ifiptir þennan umbúnab fer hún þrisvar til
altaris, og dreypir í hvert sinn víninu, eba hvoru-
tveggja ab sumra sögn, á tilbcraefnib. Fyrsta. sinn,
sem dreypt er á tilberann, liggur hann grafkyrr, en
í annab sinn hreyfist hann, en í þribja sinu verður
hann fullmngnabur og svo fjörmikill, ab liaim ætlar
ab springa úl úr barmi hennar. Tilberar höfbu einn
eba tvo munna og sugu kýr eba ær manna úti í
liaga, og ældu síban mjólkinni í strokkinn. Ef kon-
ur urbu uppvísar ab því ab liafa tilbcra, er sagt ab