Stefnir - 13.07.1895, Blaðsíða 1

-árg. 25—30 arkir. VorOSkr. inn- |
anlands. en 2 kr. 50 a. erlendis.
iiorgist fyrir lok júlímánaðar.
STEFNIR.
Augl. kösta OOa.hver þuml. dálks
eða 15 a. línan af vaualogu letri,
tiltölulega moira af stærra lotri.
Þriöji árgangur.
>r. 14.
Akureyri, 13. júlí.
Ár 1895.
Bryggjan við Blönduós.
Herra Friðrik Jónssoti á Ytri-Bakka við Eyjafjðrð hefir
ritað í 2. og 3. blað Stefnis p. á. ferðasðgu sína heiinanað
frá sjer vestur á Blöndaós, og par lagt heldur óiuildan
dóm á bryggju þá, sem Húnvetningar eru að koma upp
hjá sjer utan við Blönduós; en til þess uð þeir ókuimugir
inenn, er pað lesa, fái að sjá á bvaða rökuin pað er
byggt, skal jeg sem óviðkoinandi maður, en pó nokltuð
kunnugur, leyfa mjer að skýra mál petta dálítið nákvæmar.
Við austanverðan Húnaflóa að innan Verðu er hvergi
nokkur vogur eða vík, eins og kunnugt er, er geti verið
bátalending. |>að má pví heita að menn par sjeu útilok-
aðir frá allri sjósókn. og upp- og framskipun á verzlunar-
vörum á Blönduós fer í gengum árósinn að kalla undan-
tekningarlaust. Eu inn umárósinn getur maður ekki kom-
izt nema þegar hásjávað er, af pví útstraumurinn er á
öðrum tímum óviðráðanlegur, og sje nokkur kvikutritla.
pá úthverfist hún pegar straumurinn keinur á hana, eins
og peir pekkja, er pesskonar hafa sjeð. Með pví nú að
siður er en svo að ósinn hafi nokkurt afdrep frá nokkurri
hlið, pá er sífeldur kvikukrakandi framan við hann, parf
aðeins örlitið liafgolugráð til pess, og hleður pá sífeldlega
upp sandeyruin og rifum framan við ósinn, jafnvel pó
ætíð sje einhverstaðar leið í gegnum 'pað. Og pað hvað
hafa komið fyrir við uppskipun, að á rneðan báturinn var
fram við skipið, pá hafi leiðiu sem hann fór frain verið
ómöguleg pegar hann fór til baka, af pví i hana var borið,
og pá legið við að slys yrði af því. Er sandrifið framan
við ósinu yfirhöfuð sífellduui breytingum undirorpið, sem
gjörir alla umferð um ósinn pvi hættumeiri, og alveg ó-
mögulega pegar kvika er. jpegar kemur lítið eitt frá ósn-
um á báðar hliðar, er einlægur skerjaklasi og klungur
íraman við sandinn, er allt verður sýuilegt pegar lásjáað
er, pó ekki beri á pví með flóði.
Dálílinn kipp fyrir utan Blöndu myndast dilitil víki
og nær ægisandurinn út i krikann á henni, en par fyrir
utan byrjar grjótfjara með klungri og skerjaklasa langt
fram fyrir stórstraums fjörumál. Utan við vík pessa
gengur lá skerjaklöpp talsvert fram i sjóinu (allt að 20
födmum), er vatnar ytír með flóði, eu dálitið inuan við
klöpp pessa náði skerjaldasinn stytzt fram, aðeins dálílið
fram fyrir Ijörumál. |>ar fyrir framau er sljettur og góð-
ur botn með smávaxaudi halla fram, og parna á peasum
stað var pað að vei ktræðingur Sigurður Thoroddsen rjeði
til að hafa bryggjuna, en honum var falið að skoða sig
par uiu i pvi skyni, enda hatði hinn kunnugasti og bezti
tjómaður par, Sveinn bóndi í Enni, nokkrum siunuin
bleypt par upp í brimi, sem langlíklegasta stað til pess að
bjarga HHnu, jafnvel pó landtatau (skerjuklungrið) væri
svona óáreumleg. Hin áminnsta skerjaklöpp, ásamt skerj-
um og grynuiugum utar með landinu, veitir dálítið skjól,
og á pessum eina stað var viðráðanlegt að sprengja ug
hreinsa frá skerjaklungrið nægilega langt fram, svo breið
og sljett bátaleið var pegar næstliðið ár fengin upp með
bryggjunni að sunnanverðu — bátaleið einnig gjörð upp
rneð heuni að norðan, en injórri — auk pess sem botninn
frain undan var sá ákjósanlegasti. Næstliðið sumar var
bryggjan gjörð 43 álna löng (4 biikkar 12 álnir bver) , eti
af pvi hjer um bil 20 álnum framar var eitt sker, sem
ekki var hægt að sprengja burtu, en sem ómögulega mátti
vera á bátaleiðinni, purfti að færa brygguna lítið eitt til
hliðar frá peim stað er henni vaf upphafiega ákveðinn, svo
skerjaklöpp pessi gæti orðið innan í miðri bryggjuuui. Við
framlenging bennar nú í vor er pað líka orðið, svo skerið
er bæði til uppfyllingar i bryggjunni og við pað sparað fje,
pví annars liefði purft aðflutt grj.it í pað rúm, sein annáð
hol bryggjunnar, og er henui par að auki meira til styrkt-
ar en laust grjót.
þaunig geta menn sjeð hvaða ástæðu höfundur ferða-
sögUunar í Stefni hetír til að fúkyrðast uin petta fyrirtæki
Húnvetninga. Skerjaklungrið á báðar hliðar, pegar lireið
og botnsljett bátaleið er upp með sjálfri bryggjunni, er
eimnitt til að gjöra lendinguna betri og bryggjuua trygg-
ari, pví par verður brot pegar kvika er, og tekur uokkuru
krapt úr britniuu. Jpegar bryggjan er fullgjör, nær hún
fullar 80 álnir frain í sjóinn frá flóðmáli; hún er 9 álnir
á breidd að neðan og tí álnir að ofan, og nær nokkuð upp
úr vatni ineð stórstraumsflóði. Ætti pvi að vera ljóst
fyrir inönnum að skjól muni vera við haiia í kvikusúg;
og þar sein höfunduriun fullyrðir, að petta muni verða
einhverjuin að líftjóni, pá eru líkindin einmitt pað gagn-
stæða, að bryggjan verði bæði til að bjarga mannalití og
fje, pegar menn á annað borð purfa að vera þar á sjó. Já
[)að má fullyrða, að pegar bryggjan er fullgjörð, pá geta
menu verið par i iiáiidiiini á sjó 4 daga vikunnar par sem
menn gátu aðeins verið einn áður vegna hættuiiuar að geta
lent.
það iná víst fullyrða, að allstaðar á landinu sje vakn-
aður áhugi á að greiða fyrir samgöngum og viðskiptuin á
sjó og landi; og Húnvetningar hafa óefað litið rjett á pað,
að þeirra fyrsta og mesta nauðsyiljainál í þeim sökum
var, að búa til viðunandi bátalendingu í uáud við Blönduós,
að pví Jeyti að kostur gat venð á pví. Aðalsamgönguæðin á
Islandi hlýtur að vera á sjónum. að minnsta kosti fyrst
uin sinn, og þegar nú gufuskipaferðirnar eru komuar á, og
i aðsígi með að verða að viðuuanlega tíðum straudíerðum,
í dálitilli líking við pað , sein er hjá öðrum pjóðum, pá
liggur í augum uppi, hve mikilsvert pað er, ad lijeruðin
geti staðið í samb.tndi við umheiunnn með gufuskipsferð-
unum, að minnsta kosti þeir staðir við sjávarsíðuna, er
einhverja pýðmgu hafa í verzluuarefnuin. En pað er ekki
einungis að Húnvetuingar ættu að geta uppskorið ávexti
af bryggjuinii hvað strandferðir gufuskipanna suertir, held-
ur er par við bryggjuna fengin viðuuandi vertíð til fiski-
veiða, er ómöguleg var áður par nokkurstaðar í grendinni,
pvi pað kalla jeg ómögulegt, ef ekki er hægt að lenda
þegar úr róðrunuin er komið sje lásjáað, eða lítilfjörlegt
hufgolugrað, uerna með bersýmlegri hættu fyrir menn, far
og farm.