Stefnir - 06.05.1899, Blaðsíða 1

Argang. 24 arkir. Verð2kr., er-|
lendis 2 kr. 50 a. Borgist fyrirj
lok júlím. Uppsögn ógild ntma
komin sje til útsolumanns 1. okt.
>r. 7.
Sumarmál 1899.
Kennarinn keraur!
Kastið nú spilunum allir sarnan:
Horfið við karli, nú hjálpar ei gaman ;
Harðleitan gaddinn raeð fótum liann lernur;
Rykkir upp hurðura og horfir oss á,
Harðneskjan glottir hans reiðisvip frá.
Kennarinn keraur,
Sera þulið hefir í púsund ár
Hvað pjóðin vor aldrei neraur!
pekkið hann ekki ? — þíð pekkið hann víst.
Ogþarna — parna er eitthvað á seiði ;
Lítið undir hönd hans ! I þokunni parna!
pekkið ekki svip hans elztu barna :
Aldamóta-skrímslin hins undanfarna. —
Kennarinn kernur, —
Kemur á prepskjöldinn, starir og pegir ;
Oss finnst sem vjer sjeum feigir;
Og flestir hljóðandi ákalla Drottinn.
En kennarinn hatast við hræsnis pvottinn ;
Hvarmar hans brenna sem logandi eldur.
JNú hýrnar hann heldur!
Hlýðurn og pegjuni; og skrifum hvað hann
segir!
T i m i n n :
Hlýðið og pegið ! Einn á eg orðið.
Engiun má kvika nje skríða’ undir borðið.
Enginn má aitla’ að hann enn muni sleppa,
Ef haun er sekur, með tómura hótura,
Kornast hjá iðrun og yfirbótum,
Og eigi að verðleikum refsing hreppa !
þekkið pið I s og Hungur og Hel?
Hálfan rainn aga jeg pessum fel.
Öld eptir öld unz allir læra
Eilífu lögin í nyt sjer að færa.
En hart er að teraja pig, heinrskan forna.—
Horfið á svip ykkar refsinorna :
Jrásund ár hafa pær pjóð ykkar svelt,
púsund hörmungar spor peirra elt,
J>úsundir hafa pær hordauða selt!
|>ó eru hollari pær en pið haldið :
púsundum blessana hafa pær valdið.
Hverjum sem lögmálið læra fýsir,
Líta pær út eins og heilladísir,
Skapandi hroystinnar harðvígu dáð,
Hyggindi, saratök og framsýnisráð.
Ykkur finnst jeg sje ramlyndur forneskju
gestur,
Ykkur flnnst jeg sje illur og hafisnum
beztur.
En vitið’, jeg ætla ekki að ala hjer slóða,
Sem ekkert pola sje tíðin ei lilý,
Og sofnuðu óðara sængunum í
Ef sviki pá aldreigi tíðin hin g ó ð a.
STEFNIR
Sjöundi árgangur.
Akureyri, 6. maí.
Jrg boða’ ekkert örkvisa-evangelíum,
Jeg ansa’ ekki hjegóma gömlum ognýjum!
Jeg vil pig a g a, pú vandræða pjóð ;
Jeg vil ei að glatist pitt hreystiblóð ;
Jeg vil að pú verðir — og vijja pinn herðir —
Vitur og samhuga, framsýn og fróð,
Og fær um að standast pinn hafís og glóð !
þúsund ár fyrir raunnin minn
Miunt hefir Guð fyrir almátt sinn
pjóð ykkar á í vök að verjast,
Við hennar sjerstöku praut að berjast.
En hún hefir setið við sögnr og spil,
Syndgað upp á náð pá, sem hvergi var til,
Varnað ekki felli, en fargað úr hor
Pjenaði og hamingju vor eptir vor,
Skuldinni varpað á skaparaus stjórn,
og skyldunni snúið í sjálfsskaparfórn !
Ó vesula pjóð, hvenær veiztu pað sjálf,
Að vit pitt og dáð er forsjónin lullf ? —
íslands pjóð! er’ ei aldamót? —
Upp og fram til að gjöra bót!
Ut og niður i tíinnungagap
Með gamlar syndir og yfirdrepsskap !
Tak nýja kristni, tak nýja trú ;
Nú er tíminn að skírist pú.
Brott, faiðu brott með brek pín og lygð;
Byrjaðu spánýja pjóðlífs dyggð.
Drepirðu niður svo dýrri reynd,
Dauði’ er pjer vis í bráð og lengd.
Berðu rm rjett pinn breyzka fót,
Og byrjaðu’ á pinni hjartarót.
Hræðst’ ekki tímans hret og köf,
Hel eins og líf er Drottins gjöf.
Heyri pig tínð í himins sal,
Heyrið hann fyrst í reyuslu dal.
Himinn ogjörð er Herrans mál, —
Haltu pví fast í lifandi sál!
Og sigraðu glaðvær sorg og kross;
Sjáðu og trúðu: tíuð er í oss!.
Matth. Joch.
Hegning fyrir drykkjuskap.
Eptir l’ál Briem,
I.
Eins og menn, ef til vill, mun reka
minni til, ritaði jeg i haust grein um drykkju-
skap, sem stóð í Stefni 22. okt. f'. á. Tal-
aði jeg par um hegningu fyrir drykkju-
skap, og gat pess sjerstaklega, að nauð-
syn bæri til, að ákvæði væri sett um pað,
að peir, sem eru augljóslega drukkuir á
götum hjer í bænum, yrðu sektaðir.
Jeg gat pess til, að mönnum raundi
pykja petta hart gagnvart drykkjuraönnum.
j Augl.kosta75a.hver þuml. dálks
eða 12 a. línan af vanalegu letri
I tiltölulcga meira af stærra letri.
I þuml. 90 a. á 1. síðu, 15 a. línan
m
þessi spá min rættist furðanlega fljótt.
i annan dag jóla hjelt tíuðm. Björnsson
hjeraðslæknir i Reykjavík alpýðufyrirlestur
uin áfenga drykki, par sem hann minnist
á hegniugu fyrir drykkjuskap, og farast
honum svo orð:
„í suniuin löndum (t. d. Frakklandi,
Sviss og viða í Ameríku) er hegning lögð
við pví, að vera greinilega ölvaður á al-
mannafæri. Hegningin er fólgin í sektum
og fangelsi. Jeg get ekki hugsað mjer, að
þessi aðferð breiðist út. J>að er svo fjarri
allri skynsemi, að liegna inönmun fyrir
pað(Eir 1. árg. bls. 36).
Orð hjeraöslæknisins geta skoðazt sem
inótraæli gegn grein minni í Stefni, og má
ætla, að ineð peiiu sje tilætlunin, að telja
inönnuin trú ura, að skoðun mín sje fjarri
allri skytiserai.
það er ýinislegt i fyrirlestri hjeraðs-
læknisins, sem ber vott um, að hann hefir
ekki haft áreiðanleg heimildarrit, og er
pess vegna raiður rjett, en pað ketnur ekki
mál við tnig; pað, sem jeg ætla að athuga,
er að eins orðin uui hegniuguna fyrir
drykkjuskap.
þegar lijeraðslæknirinn er að tala um,
að pað sje fjarri allri skynsemi, að hegna
fyrir drykkjuskap, pá hcfir hann auðsjáan-
lega ekki vitað, að á peiin stað, sem hann
stóð, og í pví bæjarfjelagi. sem hann talaði,
var pegar mörgura árum áður búið að leiða
i lög hegningu fyrir drykkjuskap. „Drykkju-
skapurinn er sjúkdómur", segir hann. En
pegar pessi „sjúkdóniur ’ er á svo háu stigi,
að „sjúklingurinn“ er ósjálfbjarga á al-
rnannafæri, pá skal hann sæta hegningu
eptir lögreglusarapykkt Reykjavíkur 5. nóv.
1890. 7. gr. þessi lögreglusampvkkt er
gjörð af bæjarfulltrúura Reykjavíkur, goklt
svo til amtmanns, og er staðfest af lands-
höfðingjanum. Er pað nú eigi nokkuð frekt,
að bera pað fram fyrir Reykjavíkurbúa,
að gjörðir pessara manna sjeu fjarri allri
skynsemi ?
í lögleglusampykkt Akureyrar 28. marz
1891 er einnig ákveðið, að hegna skuli
mönnum fyrir pað, er peir eru ósjálfbjarga
fyrir drykkjuskap, og er víst enginn bæjar-
fulltrúi á Akureyri, sem vill. fella petta úr
gildi, heldur eru ýmsir fulltrúarnir á peirri
skoðun, að rjett sje, að herða á pessu,
Nú skuluin vjer fara utan til Kaup-
mannahafnar. J>ar hefir hjeraðslækn-
irinn verið mörg ár. En par er einnig
hegning lögð við drykkjuskap. í lögreglu-
sampykkt fyrir Kaupmannahöfu 22. júní
1883, 9. gr., er svo ákveðið, að etiginn megi
vera á aunannagötum veguin, eða svæðuni,
er sje svo drukkinn, að af geti stafað ó-