Stefnir - 22.01.1902, Blaðsíða 4

160
’^ins og fyrirrennari minn hefir áöur auglyst, verður, nema öðruvísi sje sjer-
staklega umsatnið, tekib 6% af skuldum við verslanina. Áminnast því enn
á ný allir þeir, er eiga ógolduar skuldir sínar, að borga þær hið fyrsta, svo
vOlllÍst verði lljá lögsókn. — Akuieyri, 25. okt. 1002.
Jóh. Vlgfússon.
Aogíýsing.
Jörðin Dvergsstaðir i Hrafnagils-
hreppi, 13,2 luidr. að nýju mati, er tii
kaups. — Undirritaður bæjarfógeti gefur
allar nánari upplýsingar.
Bæjarfógptinn á Akureyri, 1902.
Kl. Jónsson.
Auglýsing.
Hjer með leyfi jeg mjer. að boða
alla útgjörðarmenn við Eyjafjörð á ftind,
sem haldinn verður á Akureyri laugar-
daginn þantt 13. desember næstk., til
þess að ræða um síldarveiðar Norðtnanna.
Akureyri, 17. nóv. 1902.
Kl. Jónsson.
Brúkuð íslenzk frímerki
kaupir Bjarni Lyngholt, og borgar mjög
háu verði.*
Rjúpur og haustidl
er keypt hæsta verði við
Giidin, Efterfl. verslun.
Jóíi. Vigfússon.
Síðastliðin 2 ár Itefi jeg undirritaður
pjáðst að meira eða minna leyti af tauga-
veiklun. sem jeg hetí ekki getuð fengið neiria
bót á, þrátt fyrir allar tiiraunir ýtnsra
lækna, er jeg hefi leitáð. En síðast.Iiðinn
vetur f'ór jeg svo að reyna hinn heims-
fræga K í n a -1 í f s - e 1 i x í r herra W a 1 d e-
mars Petersens i F r i ð r ik s höfn. sem
hr. kaupmaður Halldór Jónsson í ATík í
Mýrdal hefir útsölu á, og er mjer sönn á-
nægja að geta vottað það, ag mí eptir að
liafa brúkað 7 Höskur af þessum ágæta
lutter, finn jeg stóran mun ftf bóta í heil.su
minni, og með áfrainhaldandi brúkun Kína-
lífs-elixírsins, vona jeg að ía fulla heilsu.
Eeðgum (Staðarholti), 25. apríl 1902.
Magnús Jónssou.
Kín:i-lífs-elexírinn fæst hjá fiestum
kaupmönuum á íslandi, án toliálags á 1
krónu og 50 aura hver fiaska.
Til þess að vera viss um, að fá hinu
ekta Kína-liís-elexir, eru kaupendur beðn-
ir að líta vel eptir því, að —~—' standi
á flöskustútnum i grænu lakki, og eius að
á flöskumiðanum sje: Kínverji með glas í
hendi, og íirmanafnið Valdemar Petersen,
Frederikshavn. — Skrifstota og vörubúr:
Nyvej 16, Kjöbenhavn.
Með skipimiyMjolnir6
er kom hingab liinn 17. þ. m., komu í
verslun undirskrifa&s fjölhreyttar og mikl-
ar vörur: tnikið af ailskonar kornvöru,
nýlenduvöruin, og fjölbreyttara kram, en
nokkru sinni aö uudan förnu, og yfir
höfub fiestar algengar vöruteguudir. Að
telja upp sjerstakar vörusortir í auglýs-
ingum, getur ekki komib til mála. Og
hvab gæðum og verði á vörunuin viövik-
ur, þá legg jeg þaö undir dóm liius
heibraba almennings, sem sýnir mjer þá
velvild, að komu í sölubúð mína.
Oddeyri, 21. nóv. 1902.
Arni Pjetursson.
kaupir smjör fyrir peninga.
Utgefandi og prentari kijörn .lónsson.
118
Edit. Jeg ta’aði við húsmóður frændku yðar heitinnar, og
liún fjekk mjer járnbrautarfarmiða, sem lítur út fyrir að
geti orðið þýðingarmikill vitnisburður; þess vegna hefir mig
íangað til að tala við yður og herra Ferris.
— Járnbrautaffarmiða, át ungf'rú Wedderburn eptir og
varð hálf hjárænuleg. Frá hvaða brautarstöðvum ?
Gebb tók miðann upp úr vasabók sinni. það er tví-
leiöarseðill í milli Lundúna og Norminster, dagsettur 24.
júlí, svaraði hann.
— það er ekki minn miði, mælti Edit, jeg hafði ekki
tvíleiðarmiða.
— Fn |ijer fóruð frá Norminster til Lundúna 24. júlí;
er það ekki satt?
— Jú, en jeg keypti að ein3 einfaldan farmiða á öðru
farrými.
— Öðru farrými, át Gebb eptir og leit á seðilinn. þessi
er af þriðja farrými. Eruð þjer viss um, að þetta sje ekki
yðar farmiði?
— Já, jeg er öldungis viss urn það, sagði hin unga mær
í einbeittum róm. Hví skyldi jeg ekki kannast við þaö,
ef það væri minn miði?
— Nei. auðvitað, sagði Gebb og glotti háðslega, af því
honum datt í liug heimsókn a Kirkstone-búgarðinum. Fr
þetta yðar farmiði, herra Ferris?
— Artúr Ferris hristi höfuðið. Nei, sagði hann, jeg var
ekki í Norminster 24. júlí.
— Úr því farmiðinn tilheyrir þá hvorugu ykkar, sagði
Gebb, blýtur einn maður til að hafa feröast frá Norminster
til Lundúna 24. júlí, og sá náungi, bætti hann við með á-
herzlu, er morðingi Elínar Gilmar.
— Af bverju dragið þjer það? spurði Edit.
— Af þeirri sannreynd, að frú Presk fann farmiðann í
gulu stofunni.
Nítjándi kapítuli.
SAUMNÁL í HEYHLÖÐÚ.
Ferð sú, sem Gebb tókst á hendur eptir þetta til Nor-
119
minster-járnbrautarstöðvanna til þess, ef mögulegt væri, að
íá upplýsingar um eiganda l'armiðans, varð aiveg árangurs-
laus. Formaður brautarstöðvanna hafði l'engið embætti í
Skotlandi, og aðstoðarmaður lians, sem veujulega sá um
farmiðasöluna, var á fer'ðalagi. Njósnarinn var í leiðu skapi
Jjegar hann kom aptur úr þessari ónýtisför, og Jjví leitaði
hann aptur til síns gamla Jæriföður, — Parge hjelt langa
ræðu, þar sem hann setti lærisveini sínum íyrir sjónir,
liversu ótilhlýðilegt væri að missa kjarkinn, af því að ekki
flygju strax steiktar dúfur í munn lionum; og þegar Gebh
spurði liann, gaf' Parge honum ýmsar upplýsingar um útlit
Deans, eins og hann hafði verið, pegar Parge þekkti hann.
Meðal sjerstakra einkenna vakti hann eptirtekt Gebbs á
einu, sem hin iiðnu ár hefðu ekki getað atmáð, en likindi
voru til, að hefði orðið glöggvara. það var djúp hrukka,
sem lá beint ofan at' enninu niður í milli augnanna, og
sem varð óvenjulega djúp og greinileg, þegar hann lileypti
brúnum í reiöi.
Frá Parge hjelt njósnarinn áloiðis til skrifstofu Jóns
Alders. Hann ætlaði að tilkynna Alder, að Jiann lieíði í
liyggju, að nota sjer leyfi lians daginn eptir t.il þess, að
rannsaka Kirkstone-búgarðinn, ef mögulegt væri, að hann
á þann hátt gæti i'undið hina skrifuðu sakjátningur Elínar
Giimar; en þegar liann spurði eptir málat'ærslumanninum,
var honum sagt, að lianu lægi hættulega veikur. Alder
hafði daginn áður farið spölkorn ríðandi, hesturinn hat'ði
dottið með hann, og hann fengið svo mikið áfall á höfuð-
ið, að læknarnir efuðust um, að hægt væri að bjarga lííi
hans. Njósnaranum fjell þessi fregu mjög illa, því hina
síðustu daga hafði hann f'engið svo mikla híuttekningu fyrir
Alder eptir liið göfuglega atferli hans við Ferris; en al því
að liann var þegar búinn að fá skýlaust levfi hans til hús-
rannsóknarinnar, vildi hann ekki draga hana lengur; næsta
morgun stóð hann aptur við hliö Kirkstone-býlisins. Með-
an Gebb gekk í hægðum sínum heim að hinu hrörfega í-
búðarhúsi, sem mcð hinum óhreinu gluggum, lokuðu dyr-
um og reyklausa reykháfi kom honum enn óskemmtilegar
fyrir sjónir eri í f'yrra sinni, heyrði hann ekki all-langt írá
sjer hása rödd, og sá Martein með rekuna um öxl koma út
úr garðinum, syngjandi að vanda sínar argvítugu vísur.
1