Stefnir - 14.02.1903, Blaðsíða 1

Verð á 44 örkum er
kr. 2,50. erloiulis 3 kr.
•Borgist fyrir 1. ágúst. —
tippsögu ógild, nema hún
sjo komiu til útg. 1. sept.
og uppsegjandi sje alveg
skuldlaus við blaðið.
Auglýsingar eru tekn-
ar eptir samkomulagi við
útgefanda. — Smáauglýs-
ingar borgist fyrirfram.
Mikill afsláttur á stærri
auglýsingum, og ef sami
maður auglýsir opU
XI. árgangur.
Ákureyri, 14. februar 1903.
ÚtleiKlar í'rjett’ir.
Kaupmannahöfn, 8. jan 1903,
Huinberts-málið
Rúmt misseri er nú síðan hin iniklu
fjárivik Humbertsættarinnar í Paris komust
upp. það heíir verið rætt svo mikið um
pessi beimsius mestu fjársvik, sem hinguð
til hafa átt sjer stað. að óþarfi mun vera,
að fara mörgum orðum ura pau.
Helztu persónurnar í {lessum svikurn
voru: Thereso Humbert og maður hetmar
Frederie Humbert, Frú Humbert kom
pessum miklu prettum í verk á pá leið, uð
hún póttist eigu tilkall tií arfs upp á 100
milljónir. IJt uf þessum uríi ljet hún halda
uppi múli í 19 ár nróti tveimur bræðrum,
Crowford, er liúu sagði uð líka gerðu til-
kall til hans. En hvorki arfurinn nje þess-
ir bræður Ciowford hufu verið til. Frú
Humbert og maður liennar og Heiri áhaug-
endur ættarinnar hafa að eins notuð pessar
Ijgar til þess að geta fengið stórlán og lit'-
uð eins og konungar, þvi allir voru fúsir á
að lána þeim fje, þar sem þeir þóttust vissir
um að írú Humbert mundi vinna málið, og
iá þennan mikla arf. Fjárupphæðin, sem
Imn að lokum á þunn liátt gat svjkið útúr
ýmsum auðinönnum og bönkuin nam að lok-
um 60 mii. króna. f nítjáii ár tókst þeitn
að lita þannig i óhóíi og veliystingum, að
lokum fóru sumir, er lánað höfðu familíunni,
að gerast órólegir og kröfðust að fá pen-
iiiga sina aptur nieð rentuiu. Var þá haf-
in itarlegri runnsókn hjá frú Humbert, og
kornust þá allar lygarnar og svikin Upp.
Atti þá að taka þá meðlimi ætturinnar
höndum, er við málið voru riðriir, en er til
átti að tuka voru þeir allirá braut og vissu
inenu ekki, hvar svikahyskið var niðurkom-
ið ívr en skömrnu fyrir jólin, en þá lieppn-
aðist lögreglun„i j Madrid að hafa upp á
því. það var nóttina milli þess 18. og 19.
að lögregluliðið umkringdi húsið, sem Hum-
bertsættiu bjó í. Alls voru þau 6 er tekin
voru til iaiiga, nl. Humbertshjónin, dóttir
peirra Eva og bræðurirú Humbert, Emile-,
Jtomain- og Paue -Daurignac. í Madrid
voru þau svo nokkra daga i varðhaldi en
nú eru þau koiuin til Parísar og raunsókn
ev haíin á nv í málinu og fylgja allir henni
•neð hinum mesta áhuga. — Fyrir liaud-
tölui þeirra ljekk lögreglustjóriun í Madrid
<’S þfír lögregluþjónar 126,000 franka að
launum fiá frönsku stjórnioni. Handtaka
pcssara fjárglælramanna hefir vakið óum-
íæðiloga ni'kla eptirtekt allstaðar, og pó
eiukum á Frakklandi. fSum blöð í Paris
bala látið í veðri vaka, að frunska stjórnin
hafi með \ilja látið irú Humbert og áliarig-
endur hennar komast undan, vegna pess að
rnargir hiriir helztu embættismenn og stjórn
málamenn hafi verið riðnir við íjársvik pessi.
Dika hefir frú Humbert sjálf liaft i frammi
ýmsar hótanir. og pykist geta dregið marga
háttstandandi menn í eyðilegginguna með
sjer. þetta mál er ekki komið langt á veg
etm, en verður ef til vill með timanum eins
frægt og Dreyfusiuálin.
Hneyksli við konungshirðina i Dresden.
Um þessar niundir er mjög mikið rit-
að og rætt um ástandið við hirðina í Dres-
den, og þó einkum uiu krónprinssessuna
Luise Antoinette, er fyrir sköinrnu hefir
strokið burt i'rá nmnni sinura, ríkiserfingj-
anum, Friedrich August. og fimm börnum.
Luise Autoinette er austurísk erkihertoga-
dóttir, dóttir iiins síðasta stórhertoga af
Toscana, Ferdinands IV. Hún er fædd 2.
sépt. 1870 í Salzburg, par sem foreldrar
hentiar búa enn. 1891 giptist hún hinum
núverandi rikiserfingja Saxlands. það er
ætlun manna að krónprinssessan baíi ekki
verið mjög ólukkuleg í hjónabandinu. En
hitt vita menn aptur á móti, að hún vur
að eðlisfari fjörug og Ijettúðug, og gat illa
sætt sig við hinu ströngu hirðsiði í Dresden,
en petta hafði áhrif á sambúð hennar við
mann sinn. Eu hún vildi allt af koma vilja
sínum fram. Eitt sinn languði hana til að
læra að riða á bjólhesti, og enda pótt
tengdaforeldrar liennar settu sig upp á móti
pví, pá fjekk hún samt vilja sínum fram-
gengt, og Ijet amerískan tannlækni einn
kenna sjer hjólreiðaríþróttina, og Ijek þá
pegar orð á, að henni pætti eins vænt um
pemian kennara sinn og cigmmanninn. En
pað var aunar maður, er átti að hafa raeiri
áhrif á forlög liennar; pað var franskur
kennari Griron að nafni, er húu kynntist í
París í sumar, og fjekk til pess að koma
með sjer til Dresden og verða kennari barna
sinna. ÍSumir segja og að kunningsskapur
pessa Girons og krónprinssessunnar sje
uokkurra ára gamall. Kunningsskapurinn
koin mest í !|ós meðan krónprinsinn var
ekki heima. En pað óhapp vildi til að
iiann fótbrotn-iði á dýraveiðum snemina i
vetur. Meðan liann lá, bárust honum ýms-
ar sögur frá hirðinni í Dresden um hátta-
lag konu sinnar og elskanda hennar. Loks
skipaði hann svo fyrir að Giron skyldi hafa
sig á braut, og tveim dögum siðar fór hanu
sjálfur heiiu, pótt haun væri ekki orðinn
jafngóður af fótbrotinu. En skömmu eptir
heimkomu hans, fer krónpriussessan til
fealzburg og biður foreldra síua að veita
s|er móttiiku, en viö pað vur ekki komaudi,
i og vildu pau ekkert amjað en að hún læri
6.' Wað.
aptur heiin til manns síns. En þá tók hún
pað til bragðs að strjúka leynilega burt írá
Salzburg ásamt með bróðir sinum, Leopold
E’erdinand erkihertoga. í Múncheii hitti
Ferdinand ástmey sína Vilhelmina Adomo-
vies, er hann meira og minna befir litað
saman rneð nú í 7 ár, en ekki tengið leyfi
til að kvongast vegna keisara hirðarinnar
í Wien, er hefir gert allt sitt t’.l að bann
yfirgæfi hana, pví hún er at lágum ættum,
og liefir verið leikkona. Keisari Austur-
ríkis befir nú gefið levfi til, að erkibertoc-
inn segði af sjer öllum rjettindum sem með-
lim keisaraættariunar. Nú býr erkiher-
togin.n á hóteli í Genf með pessari frk.
Adomovies og á sama stað býr einnig syst-
ir liaiis krónprinssessan af Saxlandi og elsk-
andi liennar Andre Giron.
Eins og áður er umgetið hefir petta
hirðiiuey ksli Saxlands vakið hina mestu
eptirtekt um allan hinn menntaða heiiu.
það pykir fádæmi, að komt, sem á að verða
drottning lands síns, skuli yfirgefa maim
sinn og öll sín börn og blaupa á burt með
elskanda sínum. Húu neitar algjörlega að
fara heitn aptur til Drosden, euda hefir
hún sagt í brjefi til vina siuna. að enda
þótt hún elskaði börn sín heitt, pá gæti
hún ómögulega farið heim, þar sem húu
hefði svo mikla andstygð á krónprinsinum
og yfirleitt allri hirðinni í Dresden. Apt-
ur á móti segist hún elska Giron óum-
ræðilega heitt, og vill helzt, að pau geti
sezt að í Pai ís og búið par sem aðrir borg-
arar. Um algerðan skilnað ntilli hennar
og krónprinsins verður ekki að tala, því að
pau eru bæði kapólskrar tiúar, og er tal-
ið víst, að páfiim gefi aldrei sampykki sitt
til sktlnaðarins. Hinn 18. p m. er krón-
prinssessunni stefnt fvrir rjett í Dresden,
er konungur hefir sett uiður, til pess að
dæma um petta hneykslismál.
Feykilegt ofveður
gevsaði seinni hluta jóladagsins og nóttina
eptir lijer í borginni og yfirleitt í allri
Danmörk, svo að elstu menn muna ekki
eptir slíkú hvassviðri. Veðurliraðinn var
meiri, en hann nokkurn tíma 'áður hefir
verið. er menn vita af. þetta mikla ofveð-
ur olli miklu tjóni. Eptir frjettum, sem
komnar eru frá ýmsum hlntum landsins,
hufa 16 menn misst lífið og fjöldi særst
meira og minna i storminum: um 300 bæir
og hús, 70 myllur, 40 reykháfar og 2 kirkju-
tnrnar hafa fokið. þar að auki liefir fjöldi
skepna farist á ýmsan hátt. Etmfremur
hefir stonnuriun eyðilagt mörg skip og báta,
svo að bin mesta neyð ríkir í ýmsum sjó-
þorpum, par sein ibúaruir lifa aðallega á