Stefnir - 14.02.1903, Blaðsíða 3

S T E F N1R .
23
í mslun konsúls J. Y. Havstees
á Oddeyri fæst
ágætur trjáviður,
svo setn: P.inel allskonar, gólfborð ogkiæðn-
ingsborð, ennfr. ónnnin þiljuborð, plankar í
árar o. fl. Trje, stór, í brýr — Masturstrje í
skip og báta o. fi.
Að öllu forfallalausu er von á trjávíðar-
skipi í raarzmánuði, ef ís ekki bamlar.
ílvergi fást eins fijótt
solaðir skór
eins og hjá
Guðl. Sigurðssyni k Y. Gunnlaugssyni.
eyrarbúum neiua á niiðvikudögum við
Gránuíj elagsverslunina á Oddeyri.
Agæt ofnkoi
uru sekl við Gránufjelagsverslunina hjer.
(tegn peninguin fæst afsláttur ef tekin eru
2000 pund eða meira.
Margt fæst í Grráim-
fjelagsbíið.
Góðar birgðir eru af matvöru. salti, kolum
og ýmsu fleiru. — Mikið úrval at' alls kouar
álnavöru. Ymislegt fæst þar, sem eigi er til
nema í stöku búð, svo sem gerpúlver o. fl.—
Brennivín er selt fyrir peninga á 1 kr. pott-
uninn; bæði konjakk og messuvín er til.
Margt er gjaldgengt í Gránubúð
upp í skuldir og gegn vörum. Prjónasaumur
og haustull er tekin. Smjör og hænuegg eru
tekin og jafnvel keypt fyrir peninga. Harð-
fiskur og hangikjöt. er eptirsótt. Nýtt nauta-
og sauðakjöt er tekið.
Allar þessar vörur eru teknar í reikn-
inga með bví hæsta verði, sem hjer mun eiga
sjer stað.
undirskrifaðs er nú seni fyr vei birg af
kornvörum og ýmsum öðrum nauðsynja-
vörum, enn fremur margs konar álnavöru
og ýmsum tíeiri vöruteguudum. Allar mínar
vörur eru með góðu verði eptir gæðum.
Oddej'ri, 6. jan. 1903.
Arni Pjetursson.
Til neytenda hins ekta Kina-lifs-elíxirs.
Með því að jeg befi komist að raun
um, að margir efast um, að Kína-lífs-elix-
írinn sje eins góður og áður, skai hjer með
leitt atbygli að pví, að elixírinn er algjör-
lega eins og hann hetir verið, og selst sama
verði og fyr, sein sje 1 kr. 50 aur. hver
fiaska, og fæst bjá kaupmönnum alstaðar á
íslandi. Ástæðan til þess. að hagt er að
seija hann svona ódýrt, er sú, að allmiklar
birgðir voru fiuttar af Iionum til Islands,
áður en tollurinn var lögtekinn.
Neytendurnir áminnast rækilega um,
að gefa því gætur sjálfs sín vegna, að þeir
fái binn ekta Kina-lífs-elixir með merkj-
unum á miðanum, Kinverja með glas í
heudi og firmanafninu Waldemar Petersen,
V P
Friderikshavn, og ^ - i grænu lakki ofan
á stútnum. Fáist elixírinn ekki hjá þeim
kaupmanni, sem þjer verslið við, eða verði
krafist hærra verðs fyrir hann en 1 krónu
50 aura, eruð þjer beðnir að skrifa mjer
um það á skrifstofu mína á Nyvei 16,
Köbenhavn.
Walderaar Petersen,
Frederiksbavn.
Íliií Anidhiie með sóðum k'’aU:
J.U IiOíÍjI IIllð ara og öðru húsi
fráskildu er til sölu hjá Ólafi Jónatanssyni
á Oddeyri.
m
— tlm það, að Álder er dáinn.
— Ðáinn! Gebb varð svo öskubálreiður, að hanti missti
alveg valdið vfir sjálfum sjer og keyrði hattinn sinn af al-
efli ofan í gólflð. Ja, hver----------! eíns og hann kvað á
(’hjer krossbölvaði hann), þá er hann samt sloppinn mjer
úr greipum.
— Hvað þá! mælti Basson, og liálf-rjetti úr sjer. Vitið
þjer það?
— Jeg veit, að Alder myrti Miss Gilmar. Jeg befí eig-
inhandarrit hans til sönnunar fyrir sekt llans. Hvenær hafið
þjer heyrt það? Hvernig hafið þjer lieyrt það?
— Jeg fjekk að vita það allt saman klukkan 8 í morg-
un, skömmu áður en Áldor dó.
— Meðgekk hann giæpinn?
— Já, hann gjörði það. Klukkan sjö var gjört boð eptir
mjer, eptir margítrekuðu fvrirlagi hans, og þá sagði hann
mjer alla söguna. Til þess að engiun saklaus skyldi verða
grunaður, skrifaði jeg allt upp, sem hann sagði, og fjekk
hann til þess að skrifa undir það. Jeg og læknirinn vorum
vitni, og játningin er læst niður í skrifhorðið mit.t hjerna.
pað var ætlun mín, að heimsækja yður til |iess, að láta
yður fá liana. Hvernig komust þjer að hinu -sanna?
— það er löng saga, lierra Basson. Við tækifæri skal
jeg segja yöur hana. Strax, þegar jeg vissi að hann hafði
drepið frændku sína. fór jeg liingað til þess, að fá yður
til að fara með mjer og neyða liann til að meðganga.
— Hann gjörði það af frjálsum vilja, sagði Basson sorg-
bitinn; og leitaðist við að gjöra eins niikið úr vonzku sinni
og fært var. Undrist þjer nú, þó jeg fengi kast, Iierra
Gebb ? þ>að er hræðilegt að heyra mann, sem jeg hefi þekkt
jafn lengi og þótt jafn vænt um, meðganga, að hann væri
morðingi.
— pað er óttalegt, játa jeg, svaraði Gehb hálf hrærður
af sorg öldungsins. Sjálfur hefi jeg aldrei trúað því á hann,
sem Ijósast sjest af því, að jeg grunaöi hann aldrei. Hann
virtist vera alúðlegur, ráðvandur og lipur maðtir. Ef til vill
er sú afsökun, að liann hafi framið glæpinn í æðiskasti.
Eptir því, sem jeg heii heyrt um Miss Gilmar, var hún sú
kona, sem gat reytt menn óstjórnlega til reiði.
— Basson hristi höfuðið, Hann hefir ekki einu sinni það
145
Kæra miss Gilmar!
Mig langar mjög að tala við yður að kvöldi hins
24. jiilí kl. milli níu og tíu um sjerst.akar upplýs-
ingar, sem snerta Dean. Sjáið um að enginn ónáði
okkur á þeim tíma. það verður bezt fyrir okkur aö
vera alein. Brennið þetta. Yðar einlægur
Jón A1der.
— Alder tók Gebb upp agndofa; Alder!
• — Já, það var Alder, sem myrti liina ógæfusömu konu.
Tuttugasti og fjórði kapítuli.
AÐFERÐIN VIÐ GLÆPAVERKIÐ.
Gebb var alveg á sama máli og Parge um sekt Alders,
og þegar hann leit aptur yfir atburði málsins, uudraðist
iiann mjög, að hann skyldi ekki hafa grunað hann áður.
Ekki var kyn, þótt hanti kætni Ferris til varnar, því þótt
liann bölvaður væri, hafði hann þó samvizkusnert, og hefir
ekki langað til að sjá saklausan mann liengdan fyrir sinn
eigin glæp, jafnvei þótt sá maður væri keppinautur hans í
ástamálum. Úað, sem Gebb gat ekki skilið, var, hversvegna
Alder hafði verið Ilean svona vinveittur, og' meðal margs
annars varð hann að leitast við að fá skýringu yfir það at-
riði. Maðurinn lá í danðans kverkurn; en til þess að geta
sýknað alta þá, sem flæktir voru inn í málið, var hráð-
nauðsynlegt, að láta hann meðkonna glæp sinn, jafnvel þó
það væri á elleftu stundn.
— Jeg gæti sagt yður margfalt íleira af því. sem jeg
liefi uppgðtvað, sagði Gehh. en með þvi að Alder liggur
fvrir dauðanum, má engri mínútu sóa til ónýtis, ef að við
eigum að láta liann meöganga.
— Jeg er þjer samdóma, svaraði Parge. Láttu hann
meðganga, og taktu iierra Basson með þjer fyrir vitni til
þessara leiksloka; komdu svo aptur hingað og segðu mjer,
hvcrnig allt hefir farið.
— En meðal annara orða, sagði Gébb og setti upp liatt-
inn, hversvegna kora ekki vinnukonan með þetta brjef fyr?