Öldin - 01.08.1894, Blaðsíða 9

ÖLDIN.
121
villiköttur suðurlanda og hvessir kníf sinn
til jpess að drepa með honum bróður sinn,
þegar hann kæmi lieim af akrinum um
kveldið.
En gripirnir elskuðu Betau og hófu
upp röddu sína og vöruðu Betau við hættu
þeirri er honum var búin. Hann fiýr þá
til þess að forða lífi sínu, en eldri bróðix--
inn eltir hann. Alt í einu kemur stórt
vatnsfióð iðandi af krókódílum og rennur
á milli þeirra. Anpu vei’ður foi’viða við
kraftaverk þetta og lætur loks segjast við
afsakanir og neitun Betau og sannfærist
um, að bróðir sinn sé saklaus, en kona sín
sek. Hann fer því heim og deyðir ha-na,
og kastar líki hennar fyrir hunda; en Be-
tau kýs að fara í útlegð og fer burtu í dal
einn, er kallast: Acacia-dalui', og liflr þar
á veiðum. En bráðum sjá guðirnir aum-
ur á honum og skapa uudurfagra mey, til
þess að vera kona hans og skemmta lion-
um í einverunni. Betau elskar hana mjög
heitt. Einn dag er hann úti að veiða, en
þá flæðir áin yfir bakka sína og ofsækir
hana. Hún sleppur undan, en þó ekki fyr
en Acacia-ti’éð hefir slitið lokk úr hái’i
hennar og fleygt honum út í ána. Sti’aum-
urinn fiytur hárlokk þenna til Memphis,
en einn af hermönnum konungs finnur
hann.* Ilmurinn af lokknum var nú
svo sætui’, að konungurinn lætur kalla fyr-
ir sig töframenn sína og ski'iftlærða, en
þeir segja lionum, að iokkurinn sö af dótt-
ur guðaixna. En er konungurinn heyrir
það, sendir hann sendimenn í norður, suð-
ur, austur og vestui’, svo að þeir finni
þessa goðumbornu meyju. En þegar þeir
lcoma í Acacia-dal, þá deyðir Betau þá
alla. Síðan sendir Pharao fleiri sendiboða
og marga bogmcnn og vopnaða vagnmenn
og með þeim sendir hann konu eina, sem
lokkaði konu Betau til þess að vei'ða
bónda sínum ótrú, cn gerast kona konungs
ins í Egyftalandi. Hún fór svo með þeim,
og sá konungur hana, ogfeldiþcgar ást-
ai'lxughennai', og gerði hana að drotfen-
ingu sinni. Og alt Egyftaland gladdist
mikillega. En eftir -þetta ratar Betau í
mai'gar og furðulegar raunir; tvisvai- sinn-
um er liann drepinn og tvisvar sinnum
lifnar hann við aftur ; í lxið fyrra skiftið
er hann naut, en í liið síðai’a skiftið er
hann persea-tré. Loks tekur hann aftur
mannlega mynd, tekur konuna sem sveik
hann og di'epur liana, en gerist sjálfur
konungur Egyftalands.
Þctta er að eins útdráttur úr sögu
þcssari, og höfum vér fyrir satt, að hún sé
öll þýdd á ensku, frönsku og þýzku. En
eins og sagan kemur fyrii', er hún ekki
ein, lieldur tvær sögur. Dalurinn Acacia,
sem Betau fer í, er einmitt dauðans-skugga
dalur. Að fara þangað er að deyja. Svo
segir Miss Edwai'd. Þetta cr liin einfald-
asta saga, sem hægt er að búa til, og þó
heflr hún inni að halda öll nxeginatriði
söguskáldskapar binna seinni tíma—ást-
ina, ótrygðina, afbrýðissemina, glæpi, lesti,
dygð og samvizkubit.
Saga þessi um Anpu og Betau á að
vera æfa-gömul; eru líkur til að hún sé
eins gömul og pyramidarnir. Seinni iilut-
inn sýnist vera fi'á yngri tímum, máske frá
dögum Kamesidanna.
Að hinir fornu Egyptar hafl skrifað og
lesið skáldsögur, liafði enginn hugmynd
um fyr, en menn sáu þennan papyrus
Madame d’ Orbiney’s 1857. Siðan liafa
menn fundið möi’g önnur sýnishorn, er
sýna, að múmíur þessar, er sýnastsvostilli-
logar og bindindissamar, hafa vei'ið hégóm-
legir og.léttúðugir menn eins og vér. Já,
Egyftaland var vagga skáldsagnanna og
Miss Edvvards bendir á það, að Herodotus
hafl fengið margar frásagnir að Iáni frá
Egyftalandi og tekið þær sem sannar og
verulegar. En satt að segja, þá hefir sag-
an hinna tveggja bi'æðra, eins og möi'g
önnur Egyfsk saga, flutst til allra landa,
lagað sig eftir landsliáttum og gengið í erfð-
ir, kynslóð fram af kynslóð i hvei’ju landi,
þar seixx lián festi rætur.