Öldin - 01.12.1896, Side 11

ÖLDIN.
891
veg fyrir Hemphill og flutti mál sitt alvar-
lega ög- kurteislega, því alt var undir því
komið, að liann leysti þetta erindi vel af
hendi. Hemphiil hlustaði, þó hugurhans
víeri eins og úti á þckju. Svo leit hann A
verkamanninn cins og hann væri hissa og
öfundaði svo hálfgert það vald, er getur
verkað það að menn biðja þannig. Mitt í
þessutn hugsunum rankar hann við því
eins og í draumi, að eigur hans sjálfs eru
þrotnar og í íyrsta skifti í fjölda mörg ár
skilur hann greinilega hvað fátækt er.
Saga Cullens er um síðir á enda og
bíður hamt nú cftir úrskurðinum, því und-
ir honum er komið hvert fjölskylda hans
sveltu'- eða fær viðurværi.
“Eg skal muna nafn þitt,” sagði Hemp
hill seint ög dræmt og birtist nú fyrir sál-
arsjón hans alt I bendu: hungruð börn
verkamannsins og merkivólin þarna inrti
hjá axíusalanum. Ifin fátæku börn eru
að hoppa og dansa þarna inni og rífa brCf •
lengjurrmr í agnir: “Sextiu og -jö og eitin
áttundi, — sextíu og.........” Hemphill
ríkur alt t einu til og slítur af sór hægri-
handar vetlinginn. Svo stingur hann
fingrunum niður í vettisvasann, því þar
átti venjulega heimtt vænn böggull af seð-
ilpeningum. En nú var þar eftir bara einn!
Hann tók hann upp og horfði á hann und-
irfurðulegur. Það sem í gær var einskis
vitði í ítugum hans heflr nú alt íeinufeng-
ið svo óendanlega mikla þýðingu. “Eg
skal gera fyrir þig þuð sera tig'get, Cullen ',
sagði liaiin. “Taktu þetta. Það er alt
sem óg hefi með mór.” Hann efar sig,
lítui' verkmanninn alvarlega og sagði
svo: “Þettti er aleiga mín ! Eg er rúin-
eraður rnaður ! Taktu það og l&ttu mig
svo larn J” Svo hljóp hann tipp í vagninn
og ökumaðurinn þeysti af stað. Verkamað-
urinu stóð cftir hissa og horfði á tíu doll-
ara-Heoilinn og glápti á eftir vagninum á
víx . 'ueðan hann sá til harts. En nú stóð
hatu' einróttur þyí nú lmfði hann ótvírætt
loforð, og það var nóg til að lífga hann við.
En á andliti hans lýsir sér alt í senn: Háð,
fyrirlitning og efasemi. Hvers vegna
skyldi forseti fólagsins ljúga að sér ? Hvað
þýddi það ? Ilonum er ómögulegt að ráða
þessa gátu og hann hristir höfuðið. Svo
lítur hann einu sinni enn upp á glugga
axíu-salans, stingur seðlinum í vasann og
gengur af stað heimleiðis — sökkur sér í
mannþröngina á götunni.
Járnbraut á sjávarbotni.
Einkennilegasta járnbrautin sem til er
nokkursstaðar, nú sem stendur, er eflaust
sú, er liggur fram með strönd Englands
að sunnan, á 3-4 mílna löngum kafla,
milli baðstaðauna Brighton og Eotting-
dean. Bniut þessi cr lögð neðan undir
hömrum nokkrum, eftir fjörnnni og er hún
í kafi í söltum sjó meginhluta sólarhrings-
ins. Þegar háfióð er, er sjórinn 14 feta.
djúpur yfir teinana, en samt ganga fólks-
vagnar eftir henni uppihaldslaust. Þess-
ari kynja braut var lýst í “Scientific Ame-
rican” nú nýlega og er fylgjandi lýsing
tekin eftir því blaði.
í Brighton hefir um nokkur undan-
farin ár verið í brúki stutt rafmagnsbraut
lögð eftir fjörunni. Eigandi þessarar braut-
ar cr Magnus Volk og af því lionum gekk
svo vel, fékk hann löngun til að lengja
brautina, — koma henni tii líottingdean.
Ef til vill er vegalengdin milli bæjanna
ekki nema þrjár mílur eins og fugl fiýgur,
en að áliti dauðlegra manna sem þá leið
fara, er vegalengdin vel mældar fjórar míl-
ur. En það var enganvegin vandkvæða-
laust að leggja braut á þessu sviði. Af því
fjaran á milli bæjanna er vatni ílotin meg-
inhluta sólarhringsins, virtist heppilegast að
leggja hrautina uppi á hömrunum. Þó