Grettir - 20.11.1893, Blaðsíða 1

Kemur út tvisrar á mánuði eða
24 blöð um áiid. Yerð: 2 kr., er-
lendis kr. 2,öO
Borgist. fyrir lok júlim.
j Auglýsingar teknar í laðið Fvr-
ir 10 a. linan. eða 0 a. hver
| pumlungur dálks.
| Hehningi dýrara d fyrstu síðu^
1. Arg. ísatirði, Mánu(!agii!i). 20. Núvember IS98. 2.
Kærumálin. ! þ>að er víst eigi hægt að lá L. Bj.. þó að j hann færi nú að raissa þolinmreðina rétt á eptir kom herra Sk. Thoroddsen,— og það er mergurinn málsins, — sjóveg
Nú er loksins sá dagur upprunninn, er
sýslumanni Lirusi Bjarnason auðnaðistað
liöfða mál gegn nokkrum af peim hræðum,
er undirskrifað hafa kærurnar alræmdu.
J>að ætluðu reyndar að verða herkjur á pví,
að málssókn yrði framgengt. það er kunn-
ugt. að Amtinaðurinn í Vesturamtinu með
bi'éfi, dags. 2. Maí síðastl., krafðist um-
sagnar L. Bjarnason‘s um pær 11 kærur,
er Amtinu þá liöfðu borizt. |>essu bréfi
Amtsins svaraði L. Bjarnason með all-
löngu bréfi, dags. 10. Júní þ. á.
I niðuriagi bréfs þessa kveður L.Bjarna-
son svo að orði, að með því að haun
Itafi ást?tt sér að höfða mál móti nokkrum
af kæreudunum, þá leyfi hann sér að biðja
hið háa Aint að ljá sér meðfylgjandi 11
kætur og skipa sér setudómara til þess að
taka fyrir, fara með og dæma mál þau, er
hann þannig kynni að höfða.*
þ>að var nú full ástæða til að ætla, að
hið háa Amt, sem er svo frægt fyrir skjóta
afgreiðslu allra mála, mundi nú undir eins
bregða við, en sú varð eigi raunin á.
f>ví fór svo fjarri, að Amtið sendi kær-
urnar og skipaði setudómara til handa L.
Bjarnason, að það jafnvel eigi, — sem þó
er enn meira tiltökumál, — þegar þingið
í sumar sællar minningar fann það skyldu
sina að fara að hlutast til um ísfirzku kær-
urnar, fann ástæðu til að upplýsa þingið
eða neðri d'eildina um það, að L. Bjarna-
son væri búinn að biðja um skipaðan setu-
dóinara í málum þeim, er hann ætlaði sér
að höfða gegn nokkrum þeirra manna. er
undir kærurnar hefðu skrifað, og því ó-
skiljanlegra er þetta, sem herra Amtmað-
urinn þó sat sjálfur á þingi í efri deild
sem konungkjörinn.
Svona leið nú hvor mánuðurinn af öðr-
um; L Bjarnason bjóst með hverjum pðsti
við, að Anttið mundi skipa sér setudómara.
*) það var því rétt hermt i „ísafold", er
hún gat þess í spmar, að L. Bj. ætlaði af
eigin rammleik að höfða mál gegn kær-
endunum, og ein afvanalcgum sannind'um
„ þjöðv. unga“, er hann nýlega lýsti þá
sögusögn ,.IsafoIdar“ ósannindi.
og örvænta um, að hið háa Amt mundi
nokkrar ráðstafanir gjöra i þessu efni.
Skrifttði hann þvi 24. dag Agústmánaðar
Aintinu á ný, bað skipaðan setudómara
og sér veitta gjafsiíkn. f>á brá hið háa
Amt við. skrifaði L. Bjarnason og tjáir
honum, að gjafsóknin sé veitt, að Amt-
ið hafi skipað sýslumann Dalasýslu, Björu
Bjarnarson, sem setudómara í kæruinálun-
uin, og að það (Amtið) jafnframt endur-
sendi L. Bj. kærurnar til frekari afnota.
En nú hafði viljað svo óheppilega til, að
hið háa Amt, sem vísast hefir verið idjúp-
um dómarahugsunum, gleymdi að senda
kærurnar, svo að L. Bjarnason, sem liugs-
aði sér til hreyfings og ætlaði að sækja
kærurnar upp á pósthúsið á Isafirði, greip
í tómt, sem von var, því að kærurnar
kúrðu í makindum suður í Reykjavík i
kontiírhyllu hins háa Amts;’ kæru-greyin
þurftu líka að fá sér lúr, s-m eðlilegt var,
því að geta iná nærri. að þær hafa verið
orðnar farmóðar og volkaðar eptir allt
flakkið í vor og eptir að hafa verið hand-
fjallaðar og útataðar af öllura þeim stör-
dónum og öllum þeim dánumönnum, er
undir þær rituðu, — dánumennirnir hafa
líka stundum óhreinar hendur. —- Nú fóru
suinir að hugsa: „þ>etta er ekki einleikið,
hér hljóta að vera brögð í tafli“, en töku
sig þó undir eins á aptur og sögðu: „Eam-
ingjan hjálpi oss, hvaða endileysa! f>að
er ómögulegt, því að hið háa Amt á hér
í hlut það er bara gleyinska. Blessað-
ur Aintinaðurinn okkar hefir vísast verið
í dómaragrillum og raáske líka að rýna
niður ( stjórnarskrárfrumvarp neðri deild-
ar og reyna að finna agmiana á því, til
þess að hann. sem umtalslaust greiddi at-
kvæði með frumvarpinu bæði við fyrstu og
aðra uraræðu þess í efri deildiuni, gæti
nteð góðri samvizku greitt atkvæði á móti
því við þriðju umræðu“. En af því að
gleymska stundum getur komið sér illa og
ekkert var hægt að gjöra, nema kærurn-
ar kæmu, þá réð L. Bj. það af, að sen la
inann (upp á sinn eða Amtsins kostn ið ?)
gagngjört til Revkjavíkur eptir kærunum,
og það dugði: kærurnar komu landveg, og
með „Thyra“, og siðist kom sýsluinaður
Dalamanna, herra Björn Bjarnarson, með
pósti.
Allt er þegar þreunt er, og mi var
ekkert því til fyrirstöðu, að byrjað yrði á
málunura, og með því að vér ætluin, að
alraenningi kunni að þykja nýstárlegt að
fá að heyra eitthvað uiu niálaferlin, skul-
um vér segja lítið eitt af þeim.
Hinn 31. dtg f. m. tók herra L. Bj.
út fvrstu stefnuna; var það gestaréttar-
stefna og gefin út á hendur 3 „he'ztu“
undirskrifeudunuin í Eyrarhreppi.
f>ogar málið fyrst koin fyrir 3. þ. m.,
mætti Skúli Thoroddsen af hendi hinna
stefndu, og verður ekki ann tð sagt, en að
þeir hafi verið heppnir að h.afa fengið hann
Skúla sinn heira í héraðið í sama mund
og hinu velvísa Ainti þóknaðist að senda
kærurnar. Hr. L. Bj.. er að vísu hafði
fengið sér skipaðan málssækjanda, mætti
sjálfur, af því að hinn skipaði niálflytjandi
hafði sökum þess, hve málin byrjuðu seint,
eigi komizt til að taka þau að s’r, og
mótmælti herra L. Bj. því þegar, að Sk.
Th. mætti fyrir réttinum sem uinboðs-
maður hinna stefndu, þar sem Sk. Th.
annars vegar eigi væri inaður „góður“, „op-
rigtig“ eða „ærlig“, en íéttarfarsreglurnar
hins vegar hoiratuðu slikt af þeira, er
mættu í rfetti fyrir aðra.
Sem ástæður fyrir því, að Sk. Th. eigi
væri „góður“, tók hr. L Bj. fyrst fram,
að Sk. Th. væri með enn óröskuðura dómi
dæmdur fytir brot á 5 gr. hegningarlaganna,
þar á raeðal fyrir brot á 135. og 142.gr.,
er ákveða hegningu fyrir að falsa erabætt-
isbækur vísvitandi og nota embættisstöðu
raaglega sér í hag eða öðaim til mcin«,
og þar næst það, að Sk. Th. hefði, er
hann strauk til R ‘vkjavíkur 13. Aj>: í 1 þ.
á., orðið á að bi'jota „æruorð-1 sitt uin að
fara eigi úr kaupstuðnum, meðtn saka-
málsrannsóknin gegn lionum stæði yfir, en
sú rannsökn var eigi leidd til lykta fyr en
1. M ií þ. á. Gegn þessuin andmæluin
hafði Sk. Th. aptur á móti teluð það fram,
að liann væri bezti drengur, og því til
sönnunar skírskotað til alþingissetu sinnar