Kvennablaðið - 01.04.1896, Blaðsíða 4

urinn vel, enn húsfreyjan varð jafnan að
ganga í öllu með stúlkunum, þvo gólf
auk heldur annað. Hún var góð kona
og reglusöm, enn hún kvartaði jafnan um
erfiðleikana við búskapinn, fannst fólkið
vera margt, og allt gengi til armæðu, ó-
mögulegt að ljetta sjer upp, því þá fær-
ist svo margt fyrir, sem átt hefði að
gjöra. Þangað komu gestir oft, en
flestum fannst að þeir hefðu litla ánægju
af því, nema góðgjörðirnar, þegar þeir
sáu, hve húsfreyjan var þreytuleg og
áhyggjufull. Mönnum fannst ljetta af
sjer torfu við að komast af stað, þrátt
fyrir allar góðgjörðirnar. Á þessu heim-
ili sýiidist ekki vanta annað en hagsýni
húsmóðurinnar til að nota fólk sitt án
þess að ganga sjer til húðar sjálf. Hún
sýndist geta haft ofur hæga og rólega
daga, en hún kvaðst aldrei sjá út úr því,
sem hún þyrfti að vinna.
Það er mjög mikill munur á öllum
heimilisbrag á heimilum þeim sem stjórn-
ast af svona ólíkum húsmæðrum. Á heim-
ilum þar sem húsmóðir er svoönnumkafin,
aðsegja má, að hún sje bókstajlega sokkin
ofan í vinnuna, fara menn ósjálfrátt að
gæta að árangrinum, taka eftir hvað heim-
ili þessi hafi fram yfir hin sem ekkert
kvarta um tímaleysi, og mönnum fiunst
oft að þessi armæða sje gagnslítil, tak-
markið sýnist oftast langt í burtu, og
gestum finnst oft, að þeir liafi tafið mik-
ið fyrir, er þeir finna að húsmóðirin hef-
ir bara fyrirhöfn og umstang af komu
þeirra, en litla ánægju eða gleði. En
flestum mun finnast hressandi að koma
á þau heimili, þar sem engin breyting
sýnist verða fyrir gestkomuna. Hús-
móðirin er glöð og kát, og ekkert sýn-
ist ganga á trjefótum, þótt hún gefi sjer
litla hvíldarstund, til að taka þátt í sam-
ræðum þeirra, og sýni að hún geti þó
verið dálítið meira en eintóm húsmóðir.
En til þess að geta notið hvíldar og
tómstunda sjer til andlegrar og líkam-
legrar hressingar, þarf húsmóðirin að
vinna eftir ákveðnum reglim. Annars
er hætt við að allt verði í ólagi. Það
dugar ekki, að eyða mörgum dögum í
iðjuleysi, eu setja sjer svo fyrir einhver
ósköp á dag. Það verður að leita fyrir
sjer, þreifa sig áfram, reyna heilsu sína
og krafta, og skifta svo deginum og vik-
unni svo hyggilega og reglulega, sem
unnt er. Þessu má svara, að ruglingur
geti komizt á þessar reglur oft á dag,
auk heldur 1 hverri viku. Já, það er
auðvitað, að oft kemst glundroði á, af
ýmsum ófyrirsjáanlegum atvikum, svo sem
eftir því, hvort við erum i sveit eða
kaupstað, hvort margir koma, hvort börn
eru á heimilinu og ýmsu öðru. En samt
er mikið gagn að slíkri skiftingu tímans,
því með henni er fengið takmark til að
keppa að. En auðvitað ríður á að við
verðum ekki gramar þótt við sjeum trufl-
aðar þegar hæst stendur á. Nei, bara
að reyna að ’fá það bezta út úr því‘, og
byrja svo aftur næst. Og svo þegar við
höfum lokið því fyrirsetta verki, þá höf-
um við náð 'því takmarki, og höfum þá
leyfi til að hvílast á einhvern hátt, sem
okkur er geðfeldur. Með því móti verð-
ur vinnan ekki eintómt strit og basl.
Fátt af störfum húsmæðra erí sjálfu
sjer mjög skemmtilegt, en sjeu þau vel
gjörð, eru afleiðingar þeirra ánægjulegar.